Föllakzoid – ΙΙΙ

Τρίτος και φαρμακερός

Οι αναγνώστες του ProgRocks.gr είναι σίγουρα εξοικειωμένοι με όρους όπως krautrock, psychedelic, space μιας και σε αυτόν το χώρο εντοπίζουμε ηχητικά τους Föllakzoid. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ισορροπούν τα ρυθμικά τους μέρη και τις μελωδίες τους μεταξύ space rock αναζήτησης και krautrock αναβίωσης, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον εν γένει αποτέλεσμα. Ωστόσο, χάνουν το παιχνίδι σε αυτό το τρίτο μέρος λόγω της υπερπροσπάθειάς τους να μιμηθούν ήχους και αισθητικές και όχι να αφομοιώσουν και τελικά να δώσουν νέα πνοή στις συνθέσεις τους.

Ο δίσκος μοιράζεται σε δύο κομμάτια ανά πλευρά, που ενώ αρχικά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα -επιστράτευσαν τον Uwe Schmidt στην παραγωγή και τα πλήκτρα για αυτό το σκοπό άλλωστε- η ανούσια επαναληπτικότητά τους δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα και η οποιαδήποτε περιπέτεια στον ήχο γρήγορα ξεφουσκώνει και λοξοδρομεί σε αυτοαναφορικές ατραπούς.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι Föllakzoid έχουν εξαλείψει εντελώς τον χαρακτηριστικό motorik ήχο στα drums τους μιας και ξεπερνούν σιγά-σιγά την kraut προσήλωσή τους για να καλωσορίσουν την επιρροή της trance, πράγμα που φαίνεται από την επαναληπτικότητα στην κιθάρα και το ακατάληπτο μουρμουρητό που (θα μπορούσε να πει κανείς ότι) λειτουργεί σαν επιπλέον όργανο προσθέτοντας σ’αυτή την νέα “εμμονή”.

Τελικά όμως τι είναι αυτό που σου αφήνει ο νέος τους δίσκος; Για τον ακροατή που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους, αλλά όχι και με το είδος, τούτος ο δίσκος έχει να παρουσιάσει λίγα πράγματα. Ακόμα λιγότερα έχουν να περιμένουν και οι οπαδοί του σχήματος μιας και ο πειραματισμός τους δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και σε φάσεις σε αφήνει μετέωρο χάνοντας τη συνοχή που εντόπιζες στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους.

Άκουσε τον δίσκο: α) για να διαμορφώσεις προσωπική άποψη, β) γιατί η αναβίωση του kraut – ψυχεδελικού ήχου είναι της μόδας, γ) για να κάνεις τις απαραίτητες συγκρίσεις με προηγούμενες δουλειές τους ή να εντοπίσεις επιρροές.

Μην ακούσεις το δίσκο: α) γιατί το τελικό αποτέλεσμα περισσότερο κουράζει παρά ευχαριστεί, β) για να αφιερώσεις τα 45 λεπτά διάρκειάς του σε κάποιον άλλο δίσκο (ο χρόνος είναι χρήμα).

5 / 10

Γιώργος Ζούκας

Στροβιλισμός στο ίδιο σημείο

Αν υπάρχει κάτι που μου αρέσει στην σημερινή υπόγεια μουσική σκηνή είναι το μεγάλο «άπλωμά» της σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Καλά τώρα θα μου πείτε ότι πάντα υπήρχε. Δεν διαφωνώ, αλλά στην εποχή της πληροφόρησης έχουμε μια ευκολία να ψάχνουμε και να ανακαλύπτουμε πολλές μουσικές σκηνές από άκρη σε άκρη την ώρα που συμβαίνει. Κάπως έτσι είχα γνωρίσει και τους Föllakzoid από το Σαντιάγκο της Χιλής. Το “ΙΙΙ” είναι το  ολόφρεσκο  δημιούργημά τους και η τρίτη ολοκληρωμένη δημιουργία τους. Σαν σχήμα ξεκίνησαν ένα χρόνο πριν την πρώτη κυκλοφορία τους, τζαμάροντας για ώρες και κάπου εκεί αρχίζουν να φτιάχνουν μεγάλης διάρκειας κομμάτια έχοντας σαν βάση τον έντονο συναγωνισμό ανάμεσα σε κιθάρες και synths. Περνώντας ο καιρός όμως αρχίζουν και σκαλίζουν και άλλα μουσικά ρεύματα, όπως ας πούμε το krautrock που το βάζουν για τα καλά στον ήδη μακρόσυρτο ψυχεδελικό κύμα τους.

Στην παρούσα κυκλοφορία τα πράγματα έχουν σοβαρέψει καθώς ξεκινώντας με το “Electric”. μια 12λεπτη σχεδόν εισαγωγική χαλάρωση. η μπάντα δείχνει να κουρδίζει τη διάθεσή της, αλλά και την υπομονή των ακροατών. Κοφτοί, επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί από τα synths, αιθέριες κιθαριστικές παρεμβάσεις και  μπάσο που παραπέμπει σε κάτι πιο funky. Η έξυπνη χρήση των πλήκτρων ανεβάζει τη διάθεση και η είσοδος στο “Earth” αποτελεί πρόκληση. Εδώ πια η ατμόσφαιρα από μόνη της δημιουργεί προϋποθέσεις για την απελευθέρωση του νου. Πρόκειται για καθαρό δείγμα ψυχεδελικού αυθορμητισμού και με αυτή τη μονότονη κιθάρα που ξύνει το αυλάκι, σε πιάνει μια έκπληξη που σε τυλίγει μέσα σε μια ανοδική τροχιά. Συνέχεια με το “Piure”, επίσης με μεγάλη διάρκεια και μια έντονη «κοσμική» διάθεση. Και εδώ έχουμε θαυμαστό μπάσο που χρησιμοποιείται ως βάση για τα πυροτεχνήματα της κιθάρας. Οι Föllakzoid σε τυλίγουν με μια πραγματική δύναμη με κάθε vibe να ηχεί ίδιο, αλλά στο σύνολό τους όλα είναι διαφορετικά. Το τελευταίο κομμάτι “Feuerzeug” συνεχίζει με αυτόν τον έντονο διάλογο από synths, μπάσο και κιθάρες που ανταγωνίζονται να γίνουν το κέντρο της προσοχής. Φαίνεται καθαρά ότι η μπάντα καταφέρνει μια πιο μινιμαλιστική προσέγγιση για να εμφανίσει το έργο της. Η κιθάρα κάπου στη μέση του τραγουδιού στροβιλίζεται επικίνδυνα και δημιουργεί ένα χάσιμο με τους Föllakzoid να καταλήγουν σε μια ηχηρή επιτυχία.   

Για όσους περιμένουν την μουσική να τους έρθει σερβιρισμένη σε ένα πιάτο, η παρούσα κυκλοφορία δεν τους αγγίζει. Οι Föllakzoid δεν κάνουν πολλές απότομες στροφές, ούτε έχουν υπερβολικές ταχύτητες. Αφορά όσους επιθυμούν να χαθούν μέσα σε μια πανδαισία μονοτονίας και μιας σταθερής τροχιάς προς τα πάνω ή προς τα κάτω, εξαρτάται και από  την διάθεση του καθενός. Με καθαρή και γνήσια ψυχεδελική διάθεση, το “ΙΙΙ” μας ωθεί να χαθούμε και στο τελείωμά του να ξαναγυρίσουμε στο σημείο που ήμασταν. Ποτέ όμως δεν είναι το ίδιο.

8.5 / 10

Kώστας Ρόκας

Τρίτος και φαρμακερός

Οι αναγνώστες του ProgRocks.gr είναι σίγουρα εξοικειωμένοι με όρους όπως krautrock, psychedelic, space μιας και σε αυτόν το χώρο εντοπίζουμε ηχητικά τους Föllakzoid. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ισορροπούν τα ρυθμικά τους μέρη και τις μελωδίες τους μεταξύ space rock αναζήτησης και krautrock αναβίωσης, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον εν γένει αποτέλεσμα. Ωστόσο, χάνουν το παιχνίδι σε αυτό το τρίτο μέρος λόγω της υπερπροσπάθειάς τους να μιμηθούν ήχους και αισθητικές και όχι να αφομοιώσουν και τελικά να δώσουν νέα πνοή στις συνθέσεις τους.

Ο δίσκος μοιράζεται σε δύο κομμάτια ανά πλευρά, που ενώ αρχικά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα -επιστράτευσαν τον Uwe Schmidt στην παραγωγή και τα πλήκτρα για αυτό το σκοπό άλλωστε- η ανούσια επαναληπτικότητά τους δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα και η οποιαδήποτε περιπέτεια στον ήχο γρήγορα ξεφουσκώνει και λοξοδρομεί σε αυτοαναφορικές ατραπούς.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι Föllakzoid έχουν εξαλείψει εντελώς τον χαρακτηριστικό motorik ήχο στα drums τους μιας και ξεπερνούν σιγά-σιγά την kraut προσήλωσή τους για να καλωσορίσουν την επιρροή της trance, πράγμα που φαίνεται από την επαναληπτικότητα στην κιθάρα και το ακατάληπτο μουρμουρητό που (θα μπορούσε να πει κανείς ότι) λειτουργεί σαν επιπλέον όργανο προσθέτοντας σ’αυτή την νέα “εμμονή”.

Τελικά όμως τι είναι αυτό που σου αφήνει ο νέος τους δίσκος; Για τον ακροατή που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους, αλλά όχι και με το είδος, τούτος ο δίσκος έχει να παρουσιάσει λίγα πράγματα. Ακόμα λιγότερα έχουν να περιμένουν και οι οπαδοί του σχήματος μιας και ο πειραματισμός τους δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και σε φάσεις σε αφήνει μετέωρο χάνοντας τη συνοχή που εντόπιζες στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους.

Άκουσε τον δίσκο: α) για να διαμορφώσεις προσωπική άποψη, β) γιατί η αναβίωση του kraut – ψυχεδελικού ήχου είναι της μόδας, γ) για να κάνεις τις απαραίτητες συγκρίσεις με προηγούμενες δουλειές τους ή να εντοπίσεις επιρροές.

Μην ακούσεις το δίσκο: α) γιατί το τελικό αποτέλεσμα περισσότερο κουράζει παρά ευχαριστεί, β) για να αφιερώσεις τα 45 λεπτά διάρκειάς του σε κάποιον άλλο δίσκο (ο χρόνος είναι χρήμα).

5 / 10

Γιώργος Ζούκας

Στροβιλισμός στο ίδιο σημείο

Αν υπάρχει κάτι που μου αρέσει στην σημερινή υπόγεια μουσική σκηνή είναι το μεγάλο «άπλωμά» της σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Καλά τώρα θα μου πείτε ότι πάντα υπήρχε. Δεν διαφωνώ, αλλά στην εποχή της πληροφόρησης έχουμε μια ευκολία να ψάχνουμε και να ανακαλύπτουμε πολλές μουσικές σκηνές από άκρη σε άκρη την ώρα που συμβαίνει. Κάπως έτσι είχα γνωρίσει και τους Föllakzoid από το Σαντιάγκο της Χιλής. Το “ΙΙΙ” είναι το  ολόφρεσκο  δημιούργημά τους και η τρίτη ολοκληρωμένη δημιουργία τους. Σαν σχήμα ξεκίνησαν ένα χρόνο πριν την πρώτη κυκλοφορία τους, τζαμάροντας για ώρες και κάπου εκεί αρχίζουν να φτιάχνουν μεγάλης διάρκειας κομμάτια έχοντας σαν βάση τον έντονο συναγωνισμό ανάμεσα σε κιθάρες και synths. Περνώντας ο καιρός όμως αρχίζουν και σκαλίζουν και άλλα μουσικά ρεύματα, όπως ας πούμε το krautrock που το βάζουν για τα καλά στον ήδη μακρόσυρτο ψυχεδελικό κύμα τους.

Στην παρούσα κυκλοφορία τα πράγματα έχουν σοβαρέψει καθώς ξεκινώντας με το “Electric”. μια 12λεπτη σχεδόν εισαγωγική χαλάρωση. η μπάντα δείχνει να κουρδίζει τη διάθεσή της, αλλά και την υπομονή των ακροατών. Κοφτοί, επαναλαμβανόμενοι ρυθμοί από τα synths, αιθέριες κιθαριστικές παρεμβάσεις και  μπάσο που παραπέμπει σε κάτι πιο funky. Η έξυπνη χρήση των πλήκτρων ανεβάζει τη διάθεση και η είσοδος στο “Earth” αποτελεί πρόκληση. Εδώ πια η ατμόσφαιρα από μόνη της δημιουργεί προϋποθέσεις για την απελευθέρωση του νου. Πρόκειται για καθαρό δείγμα ψυχεδελικού αυθορμητισμού και με αυτή τη μονότονη κιθάρα που ξύνει το αυλάκι, σε πιάνει μια έκπληξη που σε τυλίγει μέσα σε μια ανοδική τροχιά. Συνέχεια με το “Piure”, επίσης με μεγάλη διάρκεια και μια έντονη «κοσμική» διάθεση. Και εδώ έχουμε θαυμαστό μπάσο που χρησιμοποιείται ως βάση για τα πυροτεχνήματα της κιθάρας. Οι Föllakzoid σε τυλίγουν με μια πραγματική δύναμη με κάθε vibe να ηχεί ίδιο, αλλά στο σύνολό τους όλα είναι διαφορετικά. Το τελευταίο κομμάτι “Feuerzeug” συνεχίζει με αυτόν τον έντονο διάλογο από synths, μπάσο και κιθάρες που ανταγωνίζονται να γίνουν το κέντρο της προσοχής. Φαίνεται καθαρά ότι η μπάντα καταφέρνει μια πιο μινιμαλιστική προσέγγιση για να εμφανίσει το έργο της. Η κιθάρα κάπου στη μέση του τραγουδιού στροβιλίζεται επικίνδυνα και δημιουργεί ένα χάσιμο με τους Föllakzoid να καταλήγουν σε μια ηχηρή επιτυχία.   

Για όσους περιμένουν την μουσική να τους έρθει σερβιρισμένη σε ένα πιάτο, η παρούσα κυκλοφορία δεν τους αγγίζει. Οι Föllakzoid δεν κάνουν πολλές απότομες στροφές, ούτε έχουν υπερβολικές ταχύτητες. Αφορά όσους επιθυμούν να χαθούν μέσα σε μια πανδαισία μονοτονίας και μιας σταθερής τροχιάς προς τα πάνω ή προς τα κάτω, εξαρτάται και από  την διάθεση του καθενός. Με καθαρή και γνήσια ψυχεδελική διάθεση, το “ΙΙΙ” μας ωθεί να χαθούμε και στο τελείωμά του να ξαναγυρίσουμε στο σημείο που ήμασταν. Ποτέ όμως δεν είναι το ίδιο.

8.5 / 10

Kώστας Ρόκας