Από την Λίλα Γκατζιούρα
Έχουν περάσει κάποιες μέρες από την εμφάνιση των Ciccada & the Athenaeum Saxophone Quartet στο Ίλιον Plus, η ανάμνηση όμως αυτής της συναυλίας έχει παραμείνει στο μυαλό μου. Υπό του ήχους του βινυλίου του The Finest of Miracles (οι κριτικές μας εδώ) που προμηθεύτηκα το βράδυ της Κυριακής κάθομαι επιτέλους να αποτυπώσω τις εντυπώσεις της βραδιάς εκείνης. “Re-live the moment” που λένε και στο χωριό μου! Ο ήχος όμως της εν λόγω εμφάνισης ήταν κάπως διαφορετικός από αυτόν του δίσκου, αφού τη μπάντα πλαισίωνε το Athenaeum Saxophone Quartet, το οποίο, όχι μόνο εμπλούτισε τη μουσική των Ciccada, αλλά και ανέβασε αισθητικά πολύ το όλο θέαμα, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε ο κιθαρίστας του συγκροτήματος. Οι κυρίες λοιπόν του κουαρτέτου –Στέλλα Αραμπατζόγλου στο Σοπράνο Σαξόφωνο, Άννα-Μαρία Καρδάμη στο Άλτο Σαξόφωνο, Λένα Καλουμένου στο Τενόρο Σαξόφωνο και Μαριέττα Τσακμακλή στο Βαρύτονο Σαξόφωνο- έκλεψαν ομολογουμένως την παράσταση, καθώς η ενορχήστρωση των κομματιών ήταν άκρως επιτυχημένη.
Η παρουσίαση της τελευταίας δουλειάς της μπάντας στο γεμάτο Ίλιον Plus αποδόθηκε στην ολότητά της, ενώ η συναυλία άρχισε χωρίς καθυστέρηση. Ακούστηκαν τα Lemnos (Lover’s dance), A Night ride (πολύ αγαπημένο!) με την υποδοχή από το κοινό να είναι θερμή, ενώ η μπάντα βρισκόταν σε καλή (και ομιλητική) διάθεση, κάτι που συνέβαλε στη ροή του live και στη δημιουργία μιας ζεστής ατμόσφαιρας. Ο Γιώργος Μούχος ξεκίνησε να αφηγείται την ιστορία του Green Man, κάτι που αποτελούσε φυσικά εισαγωγή για το At the Death of Winter, θεματική στην οποία βασίζεται και το εν λόγω κομμάτι.
Μετά τους πειραματισμούς και την αυτοσχεδιαστική διάθεση του πράσινου ανθρώπου, σειρά είχε το Around The fire. Άψογη εκτέλεση εδώ και δεν είναι τυχαίο που το συγκεκριμένο τραγούδι επαναλήφθηκε στο τέλος της συναυλίας, καθώς το κοινό όχι απλώς «ήθελε κι άλλο», αλλά ζήτησε το Around The fire συγκεκριμένα. Θα έλεγα ότι σε αυτό το κομμάτι είχαμε και την καλύτερη στιγμή της Δήμητρας Σπέλα. Πολύ γλυκιά φωνή, ταιριαστή φουλ στα κομμάτια των Ciccada και ορθή σε φωνητικό επίπεδο. Ήταν ευχάριστη έκπληξη αυτό! Ακούστηκαν επίσης το λυρικό Eternal και το εκπληκτικό, ομώνυμο του δίσκου, The Finest of Miracles, για το οποίο υπήρξε κι ένα αστειάκι για τη διάρκειά του…καθόλου σύνηθες για prog ε; Σίγουρα πάντως δεν κούρασε κανέναν από τους παρευρισκομένους.
Ο Νίκος Νικολόπουλος σε φλάουτο και πλήκτρα έδινε όλο αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο των Ciccada και γέμιζε με λυρισμό την ατμόσφαιρα καθόλη τη βραδιά. Και μάλλον μας άρεσε να ακούγονται τα πλήκτρα με περισσότερη ένταση (καλώς το ζητούσε). Πολύ καλός και ο Άγγελος Μαλισόβας στο μπάσο, αλλά top της βραδιάς ήταν τα άλλα δύο μέλη της μπάντας, ο Γιάννης Ηλιάκης στα drums και ο Γιώργος Μούχος στις κιθάρες. Ενέργεια, συναίσθημα, ακρίβεια και πλούσια απόδοση σε όλα τα κομμάτια ανεξαιρέτως. Στο live παίχτηκε άλλο ένα ακόμη κομμάτι του group, το Epirus – A Mountain Song, από τον πρώτο τους δίσκο. Μια πολύ όμορφη στιγμή του live, καθώς σε μεταφέρει νοερά στα μαγευτικά ορεινά της Ηπείρου. Όποιος έχει βρεθεί σε αυτά τα μέρη ξέρει πολύ καλά τι εννοώ!
Ένα από τα δυνατά σημεία της μπάντας όμως, είναι η εξαιρετική της μαεστρία να ερμηνεύει / διασκευάζει αγαπημένα κομμάτια του progressive χώρου. Ομολογώ ότι περίμενα πως και πως να δω τι θα έπαιζαν αυτή τη φορά. Και δεν με απογοήτευσαν: το βράδυ της Κυριακής είχαμε την τύχη να ακούσουμε ζωντανά το The Moon Is Down των Gentle Giant (συγκίνηση…) με πολύ ωραία φωνητικά και από την Μαριέττα Τσακμακλή, αλλά και Camel! Κι επειδή ακόμα αναθεματίζω που είχα χάσει εκείνη τη βραδιά στο Ρόδον, μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου όταν ακούστηκαν νότες από το Nimrodel/The Procession/The White Rider με πολύ καλά φωνητικά από τους Γιώργο Μούχο στην αρχή και, ιδίως, Γιάννη Ηλιάκη μετά. Ευτυχώς η επόμενη εμφάνιση της μπάντας δεν αργεί να έρθει… Ραντεβού στο άλσος Βεΐκου στις 4 Ιουλίου, όπου εκτός των Ciccada θα εμφανιστούν οι Ηρακλής & Λερναία Ύδρα, Methexis και Verbal Delirium!
Κάντε το πρώτο σχόλιο