Από τον Τρύφωνα Κακλαμάνο
Ο Χρήστος Στασινόπουλος είναι γνωστός από τις άπειρες συνεργασίες που έχει κάνει (Βαγγέλης Παπαθανασίου, Nostradamos, Axis, Clearlight, Zao, Jannick Top, Hugh Hopper, David Cross, Alex Foster, Michel Delville, Staccato band, Double Duo, Metal Fusion, Explorers, για να αναφέρουμε μερικές). Την Πέμπτη 27 Μαρτίου είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε να εμφανίζεται με τους Κώστα Καραμήτρο (ex Flower Train, Explorers, Διονύσης Σαββόπουλος, Socrates, Kofi Ayivor) στα τύμπανα και τον Δημήτρη Μεταξά (ex George & the Dukes) στο μπάσο.
Η συναυλία έγινε στο Double Trouble (Πατησίων 101) και είναι άξιο αναφοράς το πόσο όμορφος είναι αυτός ο χώρος για live, αν και είναι σχετικά άγνωστο σαν μαγαζί. 
Οι εγκαταστάσεις του Double Trouble είναι εντυπωσιακότατες, εξόχως οργανωμένες και γενικά όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν, αλλά ξεπερνάνε κατά πολύ άλλους συναυλιακούς χώρους που «έχουμε φάει στη μάπα» ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν.
Ως support group, με αρκετή καθυστέρηση είναι η αλήθεια, εμφανίστηκε το ντουέτο των Zack Oceanmind (πλήκτρα, φωνή) και Κώστα Καραμήτρου (ντραμς), οι οποίοι παρουσίασαν ένα κυρίως blues , με κύριο μελωδικό όργανο το Hammond, πρόγραμμα με ολίγες επιρροές και από Keith Emerson. Η εμφάνισή τους κράτησε σχεδόν μισή ώρα και είναι αξιοσημείωτος ο πολύ καλός ήχος υπό τον οποίο παίξανε οι δύο μουσικοί. Για μερικά κομμάτια μάλιστα ανέβηκε στη σκηνή και συνόδευσε παίζοντας μπάσο η Μαρία Κοτσίρη.
Κατά τις 23:35 ανέβηκε στη σκηνή το τρίο του Χρήστου Στασινόπουλου, με τον ίδιο στα πλήκτρα, τον Κώστα Καραμήτρο στα τύμπανα και τον Δημήτρη Μεταξά στο μπάσο. Σε χαλαρό, οικογενειακό κλίμα το τρίο κινήθηκε σε fusion πειραματισμούς τα πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετά ελεύθερο μελωδικά και αρκετά τζαμαριστικό στη σύνθεσή του.
Ο Χρήστος Στασινόπουλος παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας στα πλήκτρα και παρότι γνωστός για την πορεία του ως drummer άφησε το κομμάτι αυτό για τον Κώστα Καραμήτρο. Το έτερο μέλος του rhythm section, ο Δημήτρης Μεταξάς κινήθηκε πιο πολύ σε συνοδευτικό ρόλο, μιας και σχεδόν όλα τα τραγούδια είχαν ως βάση μία μόνο νότα.
Ο ήχος και εδώ ήταν πολύ καλός. Το τελευταίο κομμάτι δε το ακούσαμε και σε εναλλακτική, πιο bluesy εκτέλεση με τη συνοδεία και κιθάρας.
Δυστυχώς, το live δε το τίμησε πολύς κόσμος. Λίγο η ώρα έναρξης και η ημέρα της συναυλίας, λίγο το εξεζητημένο είδος μουσικής, πιθανότατα επηρέασαν αρνητικά την προσέλευση. Είναι ελπιδοφόρο όμως το ότι φτιάχνονται χώροι όπως το Double Trouble και δίνουν ευκαιρία στο κοινό να δει και να ακούσει από κοντά πειραματικά σχήματα όπως το συγκεκριμένο.
Κάντε το πρώτο σχόλιο