Brain Tentacles – Brain Tentacles

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: D. Dede, D. Kaltsas 
09 / 12 / 2016

Brain Tentacles is a new band, the result of the partnership of three well-known musicians. Saxophonist / vocalist Bruce Lamont (Yakuza, Bloodiest, Circle of Animals, Corrections House), drummer Dave Witte (Birds of Prey, Black Army Jacket, Burnt by the Sun, Discordance Axis, East West Blast Test, Exit-13, Hope Collapse, Human Remains, Phantomsmasher, King Generator, Major Burns, Municipal Waste, Redrum) and bassist Aaron Dallison (Axioma, Keelhaul, Escalation Anger, Holy Ghost, The Not So Good Ol’ Boys, Ringworm, Abdullah, State of Conviction) obviously have rich résumés, but their concurrence as Brain Tentacles is an original page in the career of all three. Their debut is extremely interesting, starting from the beautiful cover drawn by Jef Whitehead, aka Wrest (Leviathan).

[bandcamp width=650 height=120 album=1020903920 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Experimental linearity with extreme ingredients

The three musicians in Brain Tentacles may have participated in numerous bands, but a single listen of the album is enough to conclude that all three have invested a lot in this project. Starting from the building materials and the dominant style of the band, the sax – bass – drums trio spontaneously brings the amazing Trioscapes to mind, but truth is there are no other similarities. That is because here the jazz element is closer to avant-garde (which is predominant in general) and much less to “busy” fusion, while prog is mainly an experimental result (on purpose of course), rather than a basic ingredient. Indeed, technique is not the major concern of the three, who base their music on the noise-rock of Naked City, through a jazzy articulation of sludge and doom metal with tight drums and core vocals, space environment and self-ironic humour (“fuck rock n ‘roll sax!”). Something like a combination of the more aggressive side of John Zorn with the most tolerable experimental moments of Mike Patton. Yes, for that matter it is the metal album a metalhead would hardly be fond of (“but… saxophone? And no guitar?”) and the jazz album that jazz fans would reject as metal. Nevertheless, it is definitely an album with extreme elements that many will enjoy.

The debut of Brain Tentacles cannot be categorized; it stands as a genuine intention and nothing here is random or vague. The tracks consist of very specific themes and perhaps too strict structures and rather little adventure, especially regarding the rhythm section, even in the longest one, the delightful Cosmic Warriors Girth Curse. As a result, the compositions mostly stand at a high level, but the very tight playing can sometimes be tiring. Maybe if they had invested more in psychedelic soundscapes it would flow better, because the dominant components in the music of Brain Tentacles contain much intensity to begin with.

In summary, this is a really interesting album with many and quite different elements. A work not based on luck and spontaneity, a well-structured set with several very good moments, a successful experiment that may suffocate in its expressive simplicity. Any future release by Brain Tentacles will be expected with great interest.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion 

We deal with a brain-melting debut album with noisy, avant-garde and jazz parts successfully produced by a powerful trio. The noise-rock along with the sax unavoidably remind of Naked City and Painkiller, but the album also escalates between experimental, space, sludge, and doom elements. The guitars are absent but the aggressive bass and the solid drumming are sufficient to create weird tunes. The progressive rhythms meld with the discordant saxophone in a mishmash of improvised sounds. The juxtaposition between the sludgy vocal segments and the peculiar synths do an incredible job with complex but also raw tones. Brain Tentacles successfully produce a massive album that consists of doom to jazzcore parts and knowing at the same time how to handle heavy metal grooveness. It is a remarkably saxophone-filled metal album but there is something that compels me: how all these pieces are aligned even though they could be considered as a totally improvised musical adventure. Definitely it is an album that cannot be digested by everyone.

8 / 10

Dina Dede

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
09 / 12 / 2016

Oι Brain Tentacles είναι ένα πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα, το οποίο είναι αποτέλεσμα της σύμπραξης τριών (κάθε άλλο παρά πρωτοεμφανιζόμενων) μουσικών. Ο σαξοφωνίστας / τραγουδιστής Bruce Lamont (Yakuza, Bloodiest, Circle of Animals, Corrections House), o ντράμερ Dave Witte (Birds of Prey, Black Army Jacket, Burnt by the Sun, Discordance Axis, East West Blast Test, Exit-13, Hope Collapse, Human Remains, Phantomsmasher, King Generator, Major Burns, Municipal Waste, Redrum) και ο μπασίστας Aaron Dallison (Axioma, Keelhaul, Escalation Anger, Holy Ghost, The Not So Good Ol’ Boys, Ringworm, Abdullah, State of Conviction) προφανώς έχουν πλούσιο βιογραφικό, αλλά η συμπόρευσή τους ως Brain Tentacles αποτελεί μία πρωτότυπη σελίδα στην καριέρα και των τριών. Τα πράγματα είναι εξόχως ενδιαφέροντα, ξεκινώντας από το πανέμορφο εξώφυλλο που επιμελήθηκε ο Jef Whitehead, γνωστός ως ο Wrest των Leviathan.

[bandcamp width=650 height=120 album=1020903920 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Πειραματική γραμμικότητα με ακραία συστατικά

Μπορεί τα βιογραφικά των τριών μουσικών που αποτελούν τους Brain Tentacles να παραείναι μεγάλα, ωστόσο μία και μόνο ακρόαση του album αυτού είναι αρκετή για να διαπιστώσει κανείς πως και οι τρεις τους έχουν επενδύσει πολλά σε αυτό το project. Ξεκινώντας από τα δομικά υλικά και το κυρίαρχο ύφος της μπάντας, το τρίο σαξόφωνο, μπάσο, ντραμς και ο συσχετισμός με την jazz παραπέμπει αυθόρμητα στους εκπληκτικούς Trioscapes, αλλά δεν υπάρχουν άλλες ομοιότητες είναι η αλήθεια. Κι αυτό, γιατί εδώ η jazz συγγενεύει περισσότερο με το avant-garde στοιχείο (που είναι κυρίαρχο γενικά) και πολύ λιγότερο με το “busy” fusion, ενώ το prog υπάρχει περισσότερο ως πειραματικό αποτέλεσμα (εκούσιο βέβαια) και λιγότερο ως αρχική πρόθεση. Όντως, η τεχνική δεν είναι το πρώτο μέλημα των τριών, οι οποίοι βασίζουν τη μουσική τους στο noise-rock των Naked City, μέσα από μία jazzy εκφορά του sludge και του doom metal με σφιχτά τύμπανα και core φωνητικά, space περιβάλλον και αυτοσαρκαστικό χιούμορ (“fuck rock n’ roll sax!”). Κάτι σαν συνδυασμός της πιο aggressive πλευράς του John Zorn με τις πλέον υποφερτές πειραματικές στιγμές του Mike Patton. Ναι, εδώ που τα λέμε είναι ο metal δίσκος που δύσκολα θα αρέσει σε έναν metalhead («μα… σαξόφωνο; Και χωρίς κιθάρα;») και ο jazz δίσκος που οι τζαζίστες θα απέρριπταν ως metal. Είναι όμως σίγουρα ένας δίσκος με ακραία στοιχεία που δε θα ξενίσουν σε πολλούς.

Το ντεμπούτο των Brain Tentacles στέκει ανένταχτο και γνήσιο ως πρόθεση και όσο κι αν τα παραπάνω ακούστηκαν διασκεδαστικά, τίποτα στο album αυτό δεν είναι τυχαίο ή «περίπου». Τα κομμάτια αποτελούνται από εντελώς συγκεκριμένα θέματα, ίσως υπερβολικά αυστηρή δομή και μάλλον λίγη περιπέτεια ειδικά στο ρυθμικό κομμάτι, ακόμα και το πιο εκτενές και απολαυστικό “Cosmic Warriors Girth Curse”. Το αποτέλεσμα; Οι συνθέσεις στην πλειοψηφία τους στέκουν σε υψηλό επίπεδο, αλλά το πολύ σφιχτοδεμένο παίξιμο μπορεί να κουράσει. Ίσως αν γινόταν μεγαλύτερη επένδυση στα psych soundscapes αυτή η αυστηρότητα να χαλάρωνε ηχητικά, δεδομένου ότι στην περίπτωση των Brain Tentacles τα κυρίαρχα συστατικά εμπεριέχουν εξαρχής ένταση.

Συνοψίζοντας, το ντεμπούτο των Brain Tentacles είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον album με αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία. Ένα έργο που δε βασίζεται καθόλου στην τύχη και τον αυθορμητισμό, ένα καλά δομημένο σύνολο με αρκετές πολύ καλές στιγμές, ένα επιτυχημένο πείραμα που ίσως ασφυκτιά στην εκφραστική του απλότητα. Κάθε μελλοντική τους κυκλοφορία αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.  

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη 

Έχουμε να κάνουμε με ένα ντεμπούτο που λιώνει τα μυαλά μας με noisy, avant-garde και jazz μέρη τα οποία παράγονται με επιτυχία από ένα δυναμικό τρίο.  Το noise-rock σε συνδυασμό με το σαξόφωνο αναπόφευκτα θυμίζουν τους Naked City και Painkiller, αλλά ο δίσκος επίσης κλιμακώνεται ανάμεσα σε πειραματικά, space, sludge και doom στοιχεία. Οι κιθάρες είναι απούσες, αλλά το επιθετικό μπάσο και τα συμπαγή ντραμς είναι αρκετά για να δημιουργήσουν περίεργες μελωδίες. Οι προοδευτικοί ρυθμοί συγχωνεύονται με το παράφωνο σαξόφωνο, προκαλώντας ένα συνονθύλευμα από αυτοσχέδιους ήχους. Η παράθεση των sludge φωνητικών τμημάτων και των ιδιαίτερων συνθέσεων κάνουν εξαιρετική δουλειά με περίπλοκες αλλά και ωμές αποχρώσεις. Οι Brain Tentacles καταφέρνουν με επιτυχία να παράγουν έναν δίσκο που αποτελείται από doom μέχρι jazzcore τμήματα και ταυτόχρονα καταφέρνουν να χειριστούν με επιτυχία το heavy metal γκρουβάρισμα. Επίσης, είναι ένα αξιοσημείωτα πλήρες σαξοφωνικό metal άλμπουμ αλλά υπάρχει κάτι συναρπαστικό για μένα εδώ: πώς όλα αυτά τα τμήματα είναι ευθυγραμμισμένα αν και μπορούν να θεωρηθούν ως μία εντελώς αυτοσχεδιαστική μουσική περιπέτεια. Το σίγουρο είναι πως είναι ένα άλμπουμ που δεν μπορεί να αφομοιωθεί από όλους.

8 / 10

Ντίνα Δέδε