Acid Death – Pieces Οf Μankind / Random’s Manifest [reissues]

Pieces Οf Μankind (1997)

In spite of the prevailing fashion of the time that proclaimed black metal as the most popular genre, Acid Death sided with technical death metal, deepened their music giving it greater inspiration with Pieces oF Mankind certifying so, up to this day: a technical death metal edifice made of the fundamental ingredients of the genre that is inspired by progressive spirit and reveals the complex intentions of the band to evolve musically, forging at the same time their own personality in the music scene.

From While The End Is Coming with its sharp riffs bringing to mind of late Coroner, the raging Reappering Freedom that exudes the aura of Death, the charming Cynic Frozen Heart to the progressive metal of Liquid Heaven, we can hear a mature band that embellish their music with targeted influences that help them release their artistic vision. The album is moving a fortiori in mid-tempo rhythms and it compensates for the decline in the thrash element with several melodic moments, as in Liquid Heaven, which might remind to some of Septic Flesh. Acid Death, while maintaining their metal identity unshakable, they do not hesitate to experiment with progressive metal; in Pieces oF Mankind we can hear wonderful solos and elaborate compositions that only a band with open musical horizons might dare to do so. Of particular interest are two additional pieces of this re-release, the demo performances Reapearing Freedom and My Destination, as they illustrate the evolution of the band over time.

Twenty years after its release, Pieces oF Mankind remains an excellent album that maintains its charm unchanged. A landmark of the Greek metal scene that is not glorified by nostalgia brought back embellished in the present, but an album that continues to fascinate because of its quality and boldness.

Christos Minos

Random’s Manifest (2000)

If there is something to be said about the metal scene in Greece, this is that the extreme element is what fascinates domestic bands most; famous or not black, thrash and death metal bands maintain their great appeal in Greece, affecting young and old musicians alike. Also, the biggest metal bands in Greece belong to these genres, thus indicating that the scene has quality, there is talent and if one wishes to stand out it is not something that simple. An example of all the above are Acid Death of course, who saw two years after their debut, their second album, the Random’s Manifest, being released.

This album is re-issued this year with a little more modern and powerful sound and two extra tracks, the demo performances of Sense oF Annihilation and I Walk By The Moonlight. The album content is technical death metal in the style of Death and Atheist, with tracks overflowing with inspiration and not only characterized by their complexity but by their riffs that put you in a headbanging mode right from the start. Evidence of this are the Perfect Enemy, In Sorrow, Future Deadlock or the super hit Psycho Love and Curse of Flesh or the “jazzy” Misery Colored Yellow, Black and Random’s Manifest Pt I-III. In general, no piece is second; the album is solid and tight and does not tire at all despite its one- hour duration. Needless to say, that this is already known. This album is the leading death metal album of the Greek scene and a hidden gem for those looking for the underground sound.

Finally, for the skeptics who wonder if the 90s atmosphere is fading away and everything becomes more polished in this release, my answer is: no way! From the moment you press the play button you are transferred 20 years ago, only that now the sound is much thicker. On the other hand, I would say to the fans that the album is improved because it is now closer to what the band had in mind when they were recording it, but they just did not have the means to achieve it back then.

Giannis Voulgaris

Pieces Οf Μankind (1997)

Σε πείσμα της κρατούσας μόδας της εποχής που αναγόρευε το black metal ως το δημοφιλέστερο είδος, οι Acid Death ταγμένοι στο τεχνικό death metal, εμβάθυναν στη μουσική τους προσδίδοντας της μεγαλύτερη έμπνευση με το Pieces Οf Μankind να το πιστοποιεί μέχρι και σήμερα: ένα οικοδόμημα τεχνικού death metal φτιαγμένο με τα θεμελιώδη συστατικά του ιδιώματος που διαπνέεται από προοδευτικό πνεύμα και φανερώνει τις προθέσεις του συγκροτήματος να εξελιχθούν μουσικά σφυρηλατώντας την δικιά τους προσωπικότητα στο χώρο.

Από το While The End Is Coming με τα κοφτά του riffs που παραπέμπουν σε ύστερους Coroner, το ορμητικό Reappering Freedom που αποπνέει την αύρα των Death, το γοητευτικά Cynic Frozen Heart μέχρι το progressive metal του Liquid Heaven ακούμε μια ώριμη μπάντα που διανθίζει τη μουσική της με στοχευμένες επιρροές που την βοηθούν να απελευθερώσει το καλλιτεχνικό της όραμα. Ο δίσκος κινούμενος κατά μείζονα λόγο σε mid-tempo ρυθμούς αντισταθμίζει την υποχώρηση του thrash στοιχείου με αρκετές μελωδικές στιγμές όπως στο Liquid Heaven, που σε κάποιους ίσως θυμίσει τους Septic Flesh. Οι Acid Death, ενώ διατηρούν αταλάντευτη τη metal ταυτότητά τους, δεν διστάζουν να πειραματιστούν με το προοδευτικό metal: στο Pieces Οf Μankind ακούμε υπέροχα σόλο αλλά και περίτεχνες συνθέσεις που μόνο μια μπάντα με ανοικτούς μουσικούς ορίζοντες θα αποτολμούσε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δυο επιπλέον κομμάτια της επανακυκλοφορίας, οι demo εκτελέσεις των Reapearing Freedom και My Destination, καθώς αναδεικνύουν την εξέλιξη της μπάντας στο χρόνο.

Είκοσι χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το Pieces Οf Μankind παραμένει ένας εξαιρετικός δίσκος που διατηρεί αναλλοίωτη τη γοητεία του. Ένα ορόσημο της ελληνικής metal σκηνής, που η νοσταλγία δεν το καθαγιάζει επαναφέροντάς το εξωραϊσμένο στο παρόν, αλλά ένας δίσκος που συνεχίζει να συναρπάζει εξαιτίας της ποιότητας του και της τόλμης του.

Χρήστος Μήνος

Random’s Manifest (2000)

Αν μπορεί να ειπωθεί κάτι σχετικά με την metal σκηνή στην Ελλάδα, αυτό είναι ότι το ακραίο στοιχείο είναι αυτό που γοητεύει τις εγχώριες μπάντες περισσότερο, αφού διάσημα και μη black, thrash και death metal συγκροτήματα διατηρούν τη μεγάλη απήχησή τους στη χώρα μας, επηρεάζοντας νέους και παλιούς μουσικούς.

Επίσης, τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της χώρας ανήκουν σε αυτό τον χώρο, γεγονός που δείχνει ότι η σκηνή είναι ποιοτική, υπάρχει ταλέντο και ότι για να ξεχωρίσεις δεν είναι κάτι τόσο απλό. Αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα όλων των παραπάνω αποτελούν οι Acid Death φυσικά, οι οποίοι είδαν δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο τους να κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος, το Random’s Manifest.

Το album αυτό φέτος επανακυκλοφορεί με λίγο πιο μοντέρνο και δυνατό ήχο και δύο έξτρα κομμάτια, τις demo εκτελέσεις των Sense Οf Annihilation και I Walk By The Moonlight. Το περιεχόμενο του δίσκου είναι τεχνικό death metal στο στυλ των Death και Atheist, με τα κομμάτια να ξεχειλίζουν έμπνευση και να μην χαρακτηρίζονται μόνο για την πολυπλοκότητά τους αλλά για τα riffs τους που σε βάζουν σε headbanging mode από την πρώτη στιγμή. Αποδείξεις αυτών αποτελούν τα Perfect Enemy,  In Sorrow,  Future Deadlock ή τα super hit Psycho Love και Curse of Flesh ή τα “jazzy” Misery Colored Yellow, Black και τα Random’s Manifest Pt I-III. Γενικότερα, κανένα κομμάτι δεν υστερεί, ο δίσκος είναι συμπαγής και δεν κουράζει παρόλη την μία ώρα που διαρκεί. Αλλά τι να λέμε, αυτά είναι γνωστά. Αποτελεί τον κορυφαίο death metal δίσκο της ελληνικής σκηνής και ένα κρυφό διαμάντι για όσους ψάχνουν τον underground ήχο.

Κλείνοντας, για τους σκεπτικιστές που αναρωτιούνται μήπως χάνεται η 90s ατμόσφαιρα και γίνονται όλα πιο γυαλισμένα σε αυτή την κυκλοφορία, απαντώ: επ’ ουδενί. Από τη στιγμή που θα πατήσεις το play μεταφέρεσαι ηχητικά 20 χρόνια πριν, μόνο που πλέον ο δίσκος έχει περισσότερο όγκο. Από την άλλη, θα έλεγα στους οπαδούς ότι ο δίσκος είναι βελτιωμένος γιατί πλέον είναι πιο κοντά σε αυτό που είχαν στο μυαλό τους τα μέλη της μπάντας όταν το ηχογραφούσαν, αλλά δεν είχαν τα μέσα να το πετύχουν.

Γιάννης Βούλγαρης