Mother of Millions – Human

Δυναμικό ξεκίνημα

Οι Mother of Millions είναι μία από τις εγχώριες μπάντες που κινούνται στο χώρο της alternative metal / new prog σκηνής. Παρόλο που ίσως να υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα που να κατατάσσονται σε αυτές τις κατηγορίες, θεωρώ ότι οι Mother of Millions είναι από πολλές απόψεις αξιοπρόσεκτοι. Το “Human” είναι ο πρώτος δίσκος που κυκλοφορούν φέτος από την Turkey Vulture Records και ήδη μας έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον για τη μετέπειτα πορεία τους.

Με το πρώτο άκουσμα καταλαβαίνει κανείς το πόσο προσεγμένη και επαγγελματική είναι η δουλειά αυτή και οφείλω να ομολογήσω ότι βλέποντας μόνο το εξώφυλλό του δίσκου αρχικά είχα ήδη προϊδεαστεί θετικά. Το “Human” αποτελείται από δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών. Στιχουργικά περιστρέφεται γύρω από διάφορα κοινωνικά προβλήματα που αποτυπώνονται έντονα καθόλη τη διάρκεια του δίσκου.

Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του άλμπουμ, το “Orientation”. Η ροή και η εναλλαγή των τραγουδιών είναι ομαλότατη καθιστώντας πολύ εύκολη την ακρόαση του δίσκου. Από τα πιο ξεχωριστά, κατά τη γνώμη μου, κομμάτια είναι το “Propaganda Techniques”, το δικό μου αγαπημένο “Fire” και το “Running”, το οποίο είναι αρκετά ιδιαίτερο, με ακουστικό και ανατολίτικο χαρακτήρα.

Το συναίσθημα κυριαρχεί σε όλα τα κομμάτια και αυτό οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στον Γιώργο Προκοπίου (γνωστός από τους POEM) που με κατέπληξε με την εκφραστική και δυναμική φωνή του. Το αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα της δυναμικής που έχει η φωνή του είναι νομίζω το “Fire”, στο οποίο συνδυάζει -άκρως επιτυχημένα- brutal και μελωδικά φωνητικά.

Στις κιθάρες είναι ο Κώστας Κωνσταντινίδης, το παίξιμο του οποίου χαρακτηρίζεται από γρήγορα, δυναμικά και κοφτά riffs και πολύ ενδιαφέρουσες μελωδικές γραμμές, χωρίς περιττά σόλο, με εξαιρέσεις βέβαια. Δε γίνεται να περάσει απαρατήρητο το πολύ όμορφο σόλο του στο κομμάτι “Loss”. Ο Πάνος Πρίφτης στο μπάσο δένει άψογα με τον Γιώργο Μπακαούρη στα ντραμς για το ρυθμικό μέρος της μπάντας, ενώ ο Μάκης Τσαμκόσογλου στα πλήκτρα προσθέτει ατμοσφαιρικές πινελιές στο συνθετικό κομμάτι. Σε γενικές γραμμές οι ρυθμικές εναλλαγές των Mother Of Millions θυμίζουν Tool και σε κάποια σημεία ίσως Pain of Salvation, ενώ επιδράσεις και στοιχεία φαίνονται να έχουν από όλο το φάσμα της progressive metal καθώς και της alternative metal σκηνής.

Το “Human” είναι μια επαγγελματική και πολύ προσεγμένη δουλειά από όλες τις απόψεις και αυτό φαίνεται τόσο από την παραγωγή του δίσκου, όσο και στις συνθετικές, στιχουργικές και μουσικές ικανότητες του συγκροτήματος. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους και φανατικούς του είδους, ενώ αναμένω με αγωνία τις επόμενες δουλειές των Mother of Millions.

8 / 10

Ελένη Παναγιώτου

Εντυπωσιακό alt prog ντεμπούτο

Μερικές φορές ξέρεις ότι θα σου αρέσουν κάποιοι δίσκοι πριν καν να τους ακούσεις. Είναι ίσως το vibe που βγάζουν, το artwork που σε ελκύει ή απλώς το όνομα της μπάντας. Όπως όταν είσαι σε ένα δισκάδικο ψάχνοντας βινύλια και σκέφτεσαι «ωραίο εξώφυλλο και φοβερό όνομα, για να δούμε τι λένε», από την πρώτη στιγμή που ακουμπά η βελόνα τα αυλάκια του δίσκου νιώθεις μια ολοκλήρωση, μια ευφορία. Αυτό ακριβώς μου συνέβη με τους Mother of Millions. Τους πρωτοείδα στο ProgRocks.gr όταν διάβασα ότι κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους και χωρίς να έχω ξανακούσει για αυτούς, κάτι με τράβηξε.

To είδος που κινούνται είναι το alternative metal με πολλά progressive στοιχεία, επομένως μη περιμένετε να ακούσετε 10λεπτα τραγούδια με εναλλαγές στα solo μεταξύ των μελών, αλλά μικρότερες διάρκειες και πιο riff-oriented τραγούδια. Οι Mother of Millions δε θυμίζουν ξεκάθαρα κάποιο συγκρότημα, πράγμα πολύ θετικό, μιας και έχουν εντάξει στον αμερικάνικο metal ήχο τους με άρτιο τρόπο τις επιρροές τους.

Τα φωνητικά είναι καταπληκτικά, πότε μελωδικά, πότε με γρέζι (εμένα μου θύμισαν Five Finger Death Punch και Volbeat), πότε σαμπλαρισμένα (που είναι ταιριαστό με τον ήχο της μπάντας) και ορισμένες φορές ακραία, φανερώνοντας έναν πολύπλευρο τρόπο έκφρασης. Το παίξιμο στην κιθάρα έχει επιρροές από Tool και παλιούς Machine Head, με ελάχιστα solo, κοφτά riffs και μελωδικά περάσματα, τα οποία δημιουργούν ωραία ατμόσφαιρα στα τραγούδια και προσδίδουν μια prog αισθητική. Αποκορύφωμα για μένα είναι το rhythm section, το οποίο είναι ογκώδες, με τα groovy και τεχνικά τύμπανα και το μπάσο, με σεμιναριακό παίξιμο, είτε να βοηθάει στη μελωδία ή να «ορθώνει τείχος» με τον ήχο του. Τα πλήκτρα που υπάρχουν στο δίσκο χρησιμοποιούνται για να τονιστούν οι φωνητικές γραμμές εντείνοντας παράλληλα την prog ατμόσφαιρα.

Ο δίσκος ξεκινά με το “Orientation” που περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά της μπάντας, όπως δυναμικό riff, εναλλαγή στα φωνητικά και το μελωδικό σημείο στη μέση που θυμίζει Tool. Στο “Propaganda Techniques” χρησιμοποιείται ένα sample στην αρχή που διανθίζεται από μια μελωδία, ενώ τα φωνητικά στο refrain είναι ακραία, αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι το μπάσο. Στο “The Parallel” το παίξιμο είναι μοντέρνο και τεχνικό, ειδικά στην κιθάρα, με έναν δύσκολο αλλά πιασάρικο ρυθμό στην αρχή, ενώ τα ακραία φωνητικά οδηγούν σε ένα μελωδικό refrain. Το “Ignition” λειτουργεί ως διάλειμμα μιας και περιλαμβάνει ηχητικό απόσπασμα από ταινία (“Network”, 1976), ολοκληρώνοντας το πρώτο τμήμα του δίσκου, που είναι το πιο progressive και mid tempo.

Το δεύτερο μέρος, πιο επιθετικό και up tempo, ξεκινά με τα “Evolving” και “Evolved” που θα μπορούσαν να είναι ένα τραγούδι, με αρκετά mainstream ήχο για τα δεδομένα του δίσκου και έκδηλες Tool επιρροές στην κιθάρα. Το “Fire” κατά την άποψή μου είναι το καλύτερο κομμάτι στο άλμπουμ, με ένα υπέροχο βαρύ riff στην αρχή και μελωδικό refrain που συνοδεύεται από πλήκτρα…ό,τι πρέπει για sing along.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του δίσκου, η μπάντα δείχνει ένα διαφορετικό πρόσωπο με αργούς ρυθμούς, rock φόρμες και solo στα τραγούδια. Στο “Loss” η φωνή είναι συναισθηματική και το solo μελωδικότατο, με τo “Running” που ακολουθεί να είναι ορχηστρικό με ακουστική κιθάρα και επίσης αργό ρυθμό. Το τελευταίο κομμάτι, το “Human”, στην αρχή του μου θυμίζει αρκετά την τελευταία περίοδο των Fates Warning με πιο ακραία φωνητικά, ενώ από τη μέση και μετά κάνει στροφή σε desert rock ήχο κλείνοντας το δίσκο υπό τους ήχους ενός πιάνου.

Αν σε κάτι έχω ένσταση είναι η μικρή διάρκεια ορισμένων τραγουδιών, που ίσως θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί περισσότερο, αλλά για ντεμπούτο είναι μια υπέροχη προσπάθεια. Οι Mother Of Millions δικαιούνται τη στήριξη όλων και αφήνουν υποσχέσεις για σπουδαία πράγματα στο μέλλον. Με την πρώτη ευκαιρία θα αγοράσω το δίσκο και θα προσπαθήσω να πάω σε κάποιο live τους. Το ίδιο προτείνω και σε εσάς.

8 / 10

Γιάννης Βούλγαρης