[Mascot Records, 2021]
Intro: Giannis Voulgaris
VOLA were founded in 2006 in Copenhagen by the guitarist and singer Asger Mygind and slowly he enlisted the help of the keyboardist Martin Werner and the bassist Nicolai Mogensen. In the core of the three Danish, the drummer Adam Janzi joinded after the release of Inmazes and with that lineup they released Applause of a Distant Crowd in 2018 and this year’s Witness. The band is moving in the modern prog metal / rock space with many influences from djent and electronic music with the first two releases being quite different with an evolving sound, Inmazes is darker and heavier, while Applause of a Distant Crowd is more electronic and rock. Their work until now shows a growing band both artistically and commercially, and Witness creates big expectations. Usually, the third album builds or destroys careers. In which category does Witness fit in?
A varied grower album that could have been more than wonderful
My happiness was great when I was asked to write for the new VOLA album since their earlier release was one of my favorites for that year and I often go back to it. VOLA is a peculiar band that moves between the alternative progressive metal (they’re not alt-prog though) that combines Meshuggah in the rhythm parts, with Porcupine Tree in atmosphere and emotion, and elements of electronic music, creating a musical alloy that even though you headbang, you’re dancing sad. They are 4 great musicians that create a compact sound that is not at all well-polished, something that I think is quite smart since it creates a live atmosphere in the song. The rhythm section has great chemistry since the base is the spine of the songs with the drummer being free to dress up the songs with his jazzy playing. Alongside the rhythm section, the guitarist/ singer fits perfectly since the riffs don’t have lead the songs at any point, however the keyboardist is something special. He uses a different style depending on the song which affects the atmosphere and creates different fluctuations in the album.
All this are evident in every song of the album, but I think that the level is not the same everywhere. The album starts strong with Straight Line and Head Mounted Sideways that are very metal and catchy. They are a nod the Inmazes style and they put you immediately to the atmosphere of the album, this could alienate those that were expecting a progress from the Applause of a Distant Crowd sound. While the album progresses though we have a low moment with These Black Claws and Freak. The first one especially is incomprehensible since they’re trying to merge their sound with rap music (Brandon Lee Stratton is the rapper). They might have done this to expand their musical horizons or it was just an unlucky moment. Anyway, I feel it removes something from the album. Napalm brings the train back on its tracks and the album gets better until the great and best song of the album for me, Inside Your Fur, while tracks like Future Bird, 24 Light-Years and Napalm with their dance rhythms, melancholic melodies and exciting refrains are the best expressions of VOLA’s music.
“We delivered” somebody said, and this is what VOLA should feel with Wtiness. The album is a great addition to their discography and it could be their greatest if one or two songs were left out. I’m sure that they will keep growing as a band and that I’ll be listening to this record in the future as it’s a grower.
8 / 10
Giannis Voulgaris
2nd opinion
Who said that djent can’t be catchy? Danish prog metallers VOLA are here to showcase that djent can combine the groove that it characterizes it with catchy melodies, memorable vocals, and even rap narrations. Witness finds them further establishing their sound ironing out some details while they’re also experimenting with the aforementioned raps. VOLA manage to create sophisticated and complex sounds while they keep the pop melodies and atmospheres very much part of their sound. The song Head Mounted Sideways is the quintessential VOLA track as it can be extremely heavy and groovy while the vocals of Asger Mygind follow some quite memorable vocal lines. There are many songs in the album like 24 Light-Years, Freak and Inside Your Fur that sound extremely pleasant however, their memorable attributes are based on the same qualities, mainly the atmospheric keyboards and the vocals. While this by itself isn’t a weakness the lack of flair and creativity makes the album slightly forgettable in the long run. Witness is a step further in VOLA establishing their sound and while it might not be a breakthrough album it creates anticipation for their future.
7.5 / 10
Lefteris Statharas
[Mascot Records, 2021]
Intro: Giannis Voulgaris
Οι VOLA ιδρύθηκαν το 2006 στην Κοπεγχάγη από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Asger Mygind και σταδιακά εντάχθηκαν στη μπάντα ο κημπορντίστας Martin Werner και ο μπασίστας Nicolai Mogensen. Στον πυρήνα των τριών Δανών εντάχθηκε μετά την κυκλοφορία του album Inmazes ο Σουηδός ντράμερ Adam Janzi και με αυτό το line-up κυκλοφόρησαν το 2018 το Applause of a Distant Crowd και το φετινό Witness. Η μπάντα κινείται στον χώρο του μοντέρνου prog metal / rock με πολλές επιρροές από djent και ηλεκτρονική μουσική, με τις δύο πρώτες κυκλοφορίες να διαφέρουν αρκετά και τον ήχο να εξελίσσεται, αφού το Inmazes είναι πιο σκοτεινό και βαρύ, ενώ το Applause of a Distant Crowd είναι πιο ηλεκτρονικό και rock. Η πορεία τους μέχρι τώρα δείχνει ένα συγκρότημα σε άνοδο, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά, με αποτέλεσμα το Witness να δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες. Συνήθως ο τρίτος δίσκος χτίζει ή διαλύει καριέρες συγκροτημάτων. To Witness σε ποια κατηγορία ανήκει;
Ένα ποικιλόμορφο grower album που θα μπορούσε να είναι παραπάνω από υπέροχο
Η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν μου ζητήθηκε να γράψω για το νέο VOLA, μιας και το προηγούμενό τους ήταν από τα αγαπημένα μου albums εκείνης της χρονιάς και γενικότερα το ακούω τακτικά. Οι VOLA είναι ιδιόμορφο συγκρότημα που κινείται στο χώρο του εναλλακτικού προοδευτικού metal (alt-prog όμως δεν είναι, αλλά θυμίζει), το οποίο συνδυάζει τους Meshuggah στα ρυθμικά μέρη, τους Porcupine Tree στην ατμόσφαιρα και το συναίσθημα και στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, δημιουργώντας ένα μουσικό κράμα που ενώ κάνεις headbanging χορεύεις λυπημένος. Πρόκειται για τέσσερεις καταπληκτικούς μουσικοί και ο ήχος τους συμπαγής, αλλά καθόλου καλογυαλισμένος, κάτι που το βρίσκω πανέξυπνο γιατί δημιουργεί μια live ατμόσφαιρα στα τραγούδια. Το rhythm section έχει καταπληκτική χημεία μιας και το μπάσο είναι η ραχοκοκαλιά των τραγουδιών με τον ντράμερ να έχει την άνεση να διανθίσει τα τραγούδια με το jazzy παίξιμό του. Ταιριαστός με το rhythm section είναι και ο κιθαρίστας / τραγουδιστής, αφού τα riffs δεν έχουν lead προσανατολισμό, ο πληκτράς όμως είναι κάτι εντελώς το διαφορετικό. Χρησιμοποιεί διαφορετικό ήχο και στυλ ανάλογα με το τραγούδι επηρεάζοντας την ατμόσφαιρά του, με αποτέλεσμα ο δίσκος να έχει διακυμάνσεις.
Όλα αυτά ακούγονται σχεδόν σε κάθε τραγούδι του δίσκου, αλλά το επίπεδο νομίζω πως σε αυτή την κυκλοφορία δεν είναι το ίδιο σε παντού. Ο δίσκος ξεκινά δυνατά με τα Straight Line και Head Mounted Sideways, που είναι αρκετά metal και πιασάρικα. Θυμίζουν την εποχή του Inmazes και σε βάζουν αμέσως στο κλίμα τους δίσκου, μπορεί να ξενίσουν όσους περίμεναν μια εξέλιξη ηχητικά του Applause of a Distant Crowd. Καθώς εξελίσσεται ο δίσκος όμως, κάνει μια κοιλιά κάπου στη μέση με τα These Black Claws και Freak. Ειδικά το πρώτο από τα δύο είναι ακαταλαβίστικο τραγούδι, αφού προσπαθούν να ενώσουν τον ήχο τους με τη rap μουσική (rapάρει o Brandon Lee Stratton). Ίσως το έκαναν για να διευρύνουν τα όρια της μουσικής τους, ίσως ήταν μια άτυχη στιγμή. Όπως και να έχει, αφαιρεί κάτι από τον δίσκο. Με το Napalm το τρένο επανέρχεται στις ράγες και βελτιώνεται συνεχώς μέχρι το καταπληκτικό και κορυφαίο του δίσκου, για μένα, Inside Your Fur, ενώ κομμάτια όπως τα Future Bird, 24 Light-Years και Napalm με το χορευτικό ρυθμό, τη μελαγχολική μελωδία και το πορωτικό refrain είναι η αρτιότερη έκφραση της μουσικής των VOLA.
“We delivered” λέει μια ψυχή και το ίδιο θα πρέπει να νιώθουν και οι VOLA με το Witness. Ο δίσκος στέκεται επάξια στη δισκογραφία τους και θα μπορούσε να είναι ο κορυφαίος τους αν έλειπαν ένα/δύο τραγούδια. Είμαι σίγουρος πως θα συνεχίζει να τους μεγαλώνει ως μπάντα και είμαι σίγουρος πως θα τον ακούω περισσότερο στο μέλλον διότι έχει έντονο τον grower παράγοντα.
8 / 10
Giannis Voulgaris
2η γνώμη
Ποιος είπε ότι το djent δεν μπορεί να είναι πιασάρικο; οι Δανοί prog metallers VOLA είναι εδώ για να επιδείξουν πως το djent μπορεί να συνδυάσει το groove που το χαρακτηρίζει με πιασάρικες μελωδίες, αξιομνημόνευτα φωνητικά ακόμα και rap αφηγήσεις. Το Witness τους βρίσκει να καθιερώνουν περαιτέρω τον ήχο τους, βελτιώνουν κάποιες λεπτομέρειες και ταυτόχρονα πειραματίζονται με τα προαναφερθέντα ραπ. Οι VOLA δημιουργούν ραφιναρισμένους και περίπλοκους ήχους και ταυτόχρονα κρατάνε τις pop μελωδίες και ανησυχίες σαν ένα κεντρικό μέρος του ήχου τους. Το κομμάτι Head Mounted Sideways είναι ίσως το απόλυτο παράδειγμα κομματιού των VOLA αφού περιέχει πολύ heavy grooves και ταυτόχρονα τα φωνητικά του Asger Mygind ακολουθούν αξιομνημόνευτες μελωδίες. Υπάρχουν πολλά κομμάτια όπως τα 24 Light-Years, Freak και Inside Your Fur τα οποία ακούγονται πολύ ευχάριστα, όμως τα αξιομνημόνευτα σημεία στηρίζονται στα ίδια χαρακτηριστικά, κυρίως τα φωνητικά και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα. Μπορεί από μόνο του αυτό να μην είναι μειονέκτημα αλλά η απουσία τσαγανού και δημιουργικότητας κάνει τον δίσκο να ξεχαστεί μάλλον εύκολα. Το Witness είναι το επόμενο βήμα για τους VOLA και τους βρίσκει να καθιερώνουν τον ήχο τους και ενώ μπορεί να μην είναι ο δίσκος άλμα για να τους κάνει να ξεφύγουν, σίγουρα δημιουργεί προσμονή για το μέλλον τους.
7.5 / 10
Lefteris Statharas
