Accordo dei Contrari – Violato Intatto

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
05 / 07 / 2017

Accordo dei Contrari were formed in 2001 in Bologna. After numerous line-up changes, the route that the band would follow was defined right from the start by their debut album, the sublime Kinesis (2007). The way they approached prog / jazz-rock featured an added emphasis on improvisation and polyrhythms, while their music emanated a live feeling that was pioneering at the time and they went even further with the addition of Canterbury dashes to their sound in their second – and personal favourite – album Kublai (2011). AdC that came next lived up to the band’s high standards and it would take three years until Violato Intatto would be released. Accordo dei Contrari may fly under the radar of the best part of the audience, but for those who follow closely their steps, everything they do offers plenty to investigate.

[bandcamp width=650 height=120 album=3887591848 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Prog / jazz-rock the way we love it

On the fourth album of Accordo dei Contrari there is the first change in the line-up which was stable on their first three albums. Consequently, the equilibrium of the quartet Marco Marzo (guitar), Giovanni Parmeggiani (keyboards), Cristian Franchi (drums) and Daniele Piccinini (bass) was disturbed by the replacement of the latter by Stefano Radaelli (saxophone, bowed zither). It would be an educated guess to say that this particular change would take the band to jazzier than rockier territories. However, this is not the case. The style of the band is prog / jazz-rock as ever, characterized by heaviness and free of fusion babbling; instead it is rock phrases that are on the lead in impeccably designed improvisational surroundings. The dynamism, the astonishing tightness between the band members and their prodigious skills were more or less expected, but every new release of Accordo dei Contrari impresses the listener anew. Moreover, there is more than meets the eye (or should I say ear) in this very album, impossible for the listener to absorb during the first (or second) listen. The intelligent prog in balance with jazz-rock, immersed in adventurous environment, blow the listener out effortlessly, be it quiet parts or fiery explosions.

If there is an obvious flaw in Violato Intatto, this is hands down its extensive duration. 73 minutes are way too many for instrumental music (with the exception of E Verde E L’Ignoto Su Cui Corri halfway through the record where there are vocals parts by Gabriele Di Giulio) crammed so full of ideas, even for the seasoned listeners. Some tunes were perhaps overstretched (for instance Di Eccezione In Variante, Marienkirche, Il Violato Intatto) making it somewhat difficult to listen to a really brilliant album, where the absence of the bass can be “paradoxically” deemed as ingenious in the end. I would pick as standouts from this outing Shamani with a beautiful basic melody and unique atmosphere in which Alessandro Bonetti’s violin is a major contributor, the marvelous Idios Kosmos with a contemporary heavy and jazzy approach, the Canterburish Usil with its enjoyable undulations and of course Eros Vs Anteros where all of the musicians unfold their talent.

Comparing the hitherto previous releases to Violato Intatto, while the latter hasn’t sink in for good, it seems safe to say that is superior to the very good AdC, while it is on the same level with the impressive debut of the Italians. My wish is to see Accordo dei Contrari live in Greece somewhere in the future, because it is an extraordinary band when on stage and, if possible, that the successor of this album will overshadow even the great Kublai.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion

The first striking change compared to the recent past of the band from Bologna is the permanent addition of the saxophonist Stefano Radaelli, allowing an intense classic jazz feeling to permeate the outcome, while their technocratic and immaculate style remains completely intact. The ingredients of the recipe are once again well-played and powerful instrumental jazz-prog flawlessly delivered, as well as amazing rhythm changes and swifts of mood, always with experimental leanings. The leaders Giovanni Parmegianni and Marco Marzo on the keyboards and guitar respectively make jaws drop with their ingenious compositions, while special mention deserves the drummer Cristian Franchi for his performance, given the absence of the bass on the entire album. As highlights, I would pick Shamash where there is also the addition of the violin, Monodia, Idios Kosmos, Usil, Eros Vs Anteros as well as E Verde E L’Ignoto Su Cui Corri which is beautifully coloured with the vocals of Gabriele Di Giulio. Had they omitted some parts so that the duration of the album was not so lengthy (about 72 minutes), we would speak of a record that would be notches better.

8 / 10

Paris Gravouniotis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
05 / 07 / 2017

Οι Accordo dei Contrari σχηματίστηκαν το 2001 στην Μπολόνια. Μετά από αρκετές αλλαγές μελών, το ύφος της μπάντας είχε ήδη σχηματοποιηθεί με το ντεμπούτο τους, το εξαιρετικό Kinesis (2007). Η προσέγγισή τους στο prog / jazz-rock με έμφαση στον αυτοσχεδιασμό και τις πολυρυθμίες και έναν χαρακτηριστικό live αέρα στη μουσική τους ήταν πρωτότυπη και κορυφώθηκε όταν προσέθεσαν Canterbury στοιχεία στον ήχο τους, στο δεύτερο -και προσωπικό αγαπημένο- Kublai (2011). To AdC που ακολούθησε διατήρησε το υψηλό επίπεδο των δουλειών τους και έπρεπε να περάσουν άλλα τρία χρόνια για να φτάσουμε στο φετινό Violato Intatto. Όσο για το ευρύ κοινό οι Accordo dei Contrari είναι άγνωστοι, για όσους παρακολουθούν τα βήματά τους, κάθε νέα τους δουλειά αποτελεί πεδίο προς εξερεύνηση.

[bandcamp width=650 height=120 album=3887591848 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Το prog / jazz-rock όπως το αγαπάμε

Το τέταρτο κατά σειρά album των Accordo dei Contrari σηματοδότησε την πρώτη αλλαγή στο line-up του σχήματος που είχε παραμείνει σταθερό στις τρεις πρώτες δουλειές τους. Έτσι, η ισορροπία του κουαρτέτου των Marco Marzo (κιθάρα), Giovanni Parmeggiani (πλήκτρα) , Cristian Franchi (ντραμς) και Daniele Piccinini (μπάσο) διαταράχτηκε με την αντικάσταση του τελευταίου από τον Stefano Radaelli (σαξόφωνο, bowed zither). Όπως εύλογα θα υπέθετε κανείς, η συγκεκριμένη αλλαγή πιθανότατα έγινε με ταυτόχρονη μετατόπιση του ήχου σε πιο jazz (παρά rock) πεδίο. Η πρώτη έκπληξη είναι πως αυτό δεν ισχύει. Ο ήχος των Ιταλών παραμένει prog / jazz-rock με βαρύτητα, πλήρη απουσία fusion φλυαρίας, με rock φράσεις να ηγούνται των κομματιών σε άρτια χτισμένο, αυτοσχεδιαστικό περιβάλλον. Ο δυναμισμός, το εντυπωσιακό δέσιμο και η άψογη τεχνική των μελών ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενα, αλλά σε κάθε άκουσμα νέας δουλειάς των Accordo dei Contrari ο ακροατής εντυπωσιάζεται εκ νέου. Επιπλέον, το συγκεκριμένο album κρύβει πολλά στοιχεία που είναι αδύνατον να αποκαλυφθούν στην πρώτη (ή δεύτερη) ακρόαση. Το περιπετειώδες στοιχείο και το ευφυές prog ισορροπημένο με το jazz-rock εντυπωσιάζουν με χαρακτηριστική ευκολία, τόσο στα ήρεμα σημεία όσο και στις δυναμικές εκρήξεις.

Αν υπάρχει ένα φανερό μειονέκτημα στο Violato Intatto, αυτό είναι σίγουρα η πολύ μεγάλη του διάρκεια. Τα 73 λεπτά είναι υπερβολικά πολλά για τόσο πυκνή ορχηστρική μουσική (με εξαίρεση το E Verde E L‘Ignoto Su Cui Corri στη μέση του album, στο οποίο τραγουδά η Gabriele Di Giulio), ακόμα και για τους μυημένους σε αυτή. Μερικά κομμάτια ίσως υπεραναπτύχθηκαν σε έκταση (π.χ. Di Eccezione In Variante, Marienkirche, Il Violato Intatto), επιβαρύνοντας κατά τι την ακρόαση ενός πραγματικά απολαυστικού δίσκου, στον οποίο η απουσία μπάσου μπορεί να κριθεί τελικά ως «παραδόξως» ευφυής. Από το album προσωπικά ξεχωρίζω το Shaman με την υπέροχη βασική μελωδία και τη μοναδική ατμοσφαιρικότητά του με το βιολί του Alessandro Bonetti συμβάλει σημαντικά, το υπέροχο Idios Kosmos με την σύγχρονη heavy & jazzy πειραματική προσέγγιση, το Canterbury-ζον Usil με τις απολαυστικές μεταπτώσεις και φυσικά το Eros Vs Anteros στο οποίο όλα τα μέλη ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους.

Συγκρίνοντας το Violato Intatto με τη μέχρι σήμερα δισκογραφία της μπάντας, ενώ οι εντυπώσεις από το album είναι ακόμα νωπές, φαντάζει ασφαλής η διατύπωση πως πρόκειται για ανώτερο δίσκο από το πολύ καλό AdC, ενώ στέκεται στο ίδιο επίπεδο με το εντυπωσιακό ντεμπούτο των Ιταλών. Η προσωπική μου ευχή είναι κάποια στιγμή να δούμε τους Accordo dei Contrari ζωντανά στην Ελλάδα, γιατί πρόκειται για μία εντυπωσιακή live μπάντα και -ει δυνατόν- ο διάδοχος του φετινού τους album να ξεπεράσει ακόμα και το Kublai.

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη

Η πρώτη σημαντική αλλαγή που παρατηρείται σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν των Μπολονέζων είναι η προσθήκη μόνιμου σαξοφωνίστα, του Stefano Radaelli, δίνοντας μια πιο έντονη κλασσική jazz αύρα στο τελικό αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να επηρεάζει στο ελάχιστο τον τεχνοκρατικό και «απόλυτο» χαρακτήρα τους. Η συνταγή για ακόμη μία φορά περιλαμβάνει καλοπαιγμένο και δυναμικό instrumental jazz-prog με άρτια τεχνική, φοβερές εναλλαγές ρυθμών και διαθέσεων και πειραματική διάθεση. Οι ηγέτες Giovanni Parmegianni και Marco Marzo σε πλήκτρα και κιθάρα αντίστοιχα είναι πραγματικά αποστομωτικοί με τις ευφάνταστες εμπνεύσεις τους, ενώ ιδιαίτερης αναφοράς αξίζει η απόδοση του drummer τους Cristian Franchi αν αναλογιστεί κανείς και την απουσία μπάσου από ολόκληρο τον δίσκο. Ως συνθέσεις θα ξεχώριζα το Shamash όπου υπάρχει και guest συμμετοχή βιολιού, τα Monodia, Idios Kosmos, Usil, Eros Vs Anteros, όπως επίσης και το E Verde E L’Ignoto Su Cui Corri όπου το ομορφαίνει με τα φωνητικά της η Gabriele Di Giulio. Αν κατάφερναν να κόψουν μερικές στιγμές ώστε η διάρκεια να μην είναι τόσο μεγάλη (περί τα 72 λεπτά), θα μιλούσαμε για έναν δίσκο που θα μπορούσε να παίξει πολύ ψηλότερα.

8 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης