Mindcrime Empire, Broken Heroes @ Κύτταρο, 01-02-2015

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν

Το να πιάσεις στα χέρια σου τα έργα και τις ημέρες ενός τόσο επιδραστικού και αξιότιμου μουσικού σχήματος όσο είναι οι Queensrÿche θέλει τόλμη, θάρρος, κότσια (βλέπε τεράστια επιδεξιότητα), έως και θράσος!

Πόσο μάλλον αν ανήκεις και ‘συ στην κάστα Αγγλόφωνων συγκροτημάτων που καταράστηκε το σύμπαν ρίχνοντάς τα σε  μια γεωγραφική θέση που τα θέλει ευνουχισμένα, να τρων διαρκώς τρικλοποδιές και να ακούν τα σχολιανά τους από μια κοινωνία στείρα. Όχι. Δεν ξεχνώ που κατοικώ. Στον κατά τα άλλα ομφαλό της Γης, τόπο ευλογημένο, που όμως εδώ και μισό αιώνα κατοικείται και διοικείται από λαμόγια που στρουθοκαμηλίζουν. Μιλώ για την Ελλάδα μας φυσικά… Κόντρα σε αυτό το άχαρο, εχθρικότατο περιβάλλον, λοιπόν, η βαρύτητα της από σκηνής και καθ’ ολοκληρίαν παρουσίασης του μνημειώδους “Operation: Mindcrime” από το κουιντέτο Mindcrime Empire χρήζει ειδικής μνείας! Πόσο μάλλον όταν η μπάντα έχει ρίξει εδώ και ένα χρόνο πάρα πολύ δουλειά, γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα άλλωστε από το τελικό αποτέλεσμα.  

Την πλουσιότατη σε τραγούδια και συναισθήματα βραδιά άνοιξε ένα άλλο τιμιότατο ντόπιο σχήμα που, ως tribute band των Saxon, τη βρίσκει να τους τιμά: οι Broken Heroes! Ξεκινώντας στην ώρα τους, λίγο μετά της 20:30, ήθελαν τους Saxon να διασκευάζουν με τη σειρά τους το χαρμόσυνο άσμα “Ride Like the Wind” του Christopher Cross και να κλείνουν επικολυρικά με το “Never Surrender”. Οι Dee Θεοδώρου (φωνητικά), Γιώργος Ράλλης & Γιώργος Παπαντώνης (κιθάρες), Χρήστος Στεργιαννίδης (μπάσο), Γιώργος Κωσταντακέλος (πλήκτρα) και Δημήτρης Καπουκάκης (τύμπανα) δημιούργησαν έντονη κινητικότητα στα δυο bars του ιστορικού μαγαζιού και τα χαμόγελα ήταν πάνω από εκατό παρέα με το δικό μου. Άλλωστε είναι γνωστή η αγάπη μου για τους Βρετανούς hard & heavy rockers που οδηγεί ο αειθαλής και ακούραστος Byford.

Με τον Καπουκάκη ως ήρωα να κάθεται ξανά πίσω από τα τύμπανα και το video projector να μας μπάζει για τα καλά στα βαθιά με τα κινούμενα σχέδια του “I Remember Now / Anarchy X” από τη ζωντανή του εκτέλεση, το απόβαρο του εγχειρήματος αυτού έγινε μονομιάς φανερό. Καθ’ όλα έμπειροι και διαβασμένοι, οι Ethan Snow & Φώτης Σωτηρόπουλος στις κιθάρες παρέα με τον «απανταχού παρόν και τα πάντα πληρών» Αλέξανδρο Σταύρακα στις χαμηλές συχνότητες, σφύριξαν την έναρξη και η θεατρική παράσταση -περί αυτού επρόκειτο!- ξεκίνησε ανατριχιαστικά.

Αιχμή του δόρατος, ο σπουδαγμένος και χαρισματικός Νίκος Ρουσσάκης που ανέλαβε να τα βγάλει πέρα με τις ανεπανάληπτες φωνητικές ερμηνείες του παλιού-πεντάκαλου Geoff Tate και τα κατάφερα κάτι παραπάνω από παλικαρίσια! Παλικαρίσια και μπρος στο μικρόφωνο, μα και σε όλο το μήκος και πλάτος της μικρής σκηνής του Κυττάρου που δεν επέτρεψε στο σχήμα την πλήρη αναπαράσταση της μεταγενέστερης, πλουσιότερης σε σκηνικά παράστασης που γευτήκαμε από τους ίδιους τους Αμερικανούς στο Gagarin 205, μα κείνης που παρουσίαζαν στην περιοδεία για τις ανάγκες προώθησης του “Empire”. Κάτι που ίσως δεν αντιλήφθηκαν όσοι δεν τον συγχάρηκαν στα παρασκήνια επίσης είναι πως, ακόμη και τα samplers των πολυεπίπεδων φωνητικών, των πλήκτρων μα και των αναγκαίων «θορύβων» καταγράφηκαν από τον ίδιο για τις ανάγκες του show-κάτσε καλά λέμε! Επίτιμη προσκεκλημένη στο ρόλο της Sister Mary ήταν η αιθέρια Μαρία Χατζηιωάννου.

Μετά το έντονο χειροκρότημα που έκλεισε όμορφα την ολοκλήρωση της παρουσίασης του τιμωμένου concept album, ήρθε η σειρά του “Empire” με τον ομώνυμο ύμνο να διατηρεί το τριχωτό της κεφαλής μου όρθιο. Στο “Anybody Listening” δε, ο Θεοδώρου συνόδευσε τον Ρουσσάκη καίρια. Λίγοι μα εντελώς δοσμένοι, καμιά εκατονπενηνταριά νοματαίοι τραγουδήσαμε τους στίχους, θυμηθήκαμε εποχές, ανταλλάξαμε αγκαλιές και μπυρόνια με το αξέχαστο “Queen of the Ryche” να κλείνει τέλεια το Σαββατοκύριακο και το refrain του να «κολλά στη βελόνα» στο δρόμο του γυρισμού…

Εύγε παίδες, εύγε!

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com