Λίγες ημέρες μετά την εμφάνιση των Need στο ProgPower USA, ο Γιάννης Βογιαντζης (Jon V.) και ο Αντώνης Χατζηκωνσταντής συναντήθηκαν με τον Λευτέρη Σταθάρα για να μιλήσουν για την εμπειρία τους στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αμερική. Το σκηνικό είναι copy-paste του σκηνικού της προηγούμενης συνέντευξης (κλικ). Η καφετέρια την προηγούμενη φορά είχε παίξει το “Mother Madness”, οπότε γιατί να αλλάξουμε…;
Υ.Γ. Παναγιώτη, το αυτόγραφο του Oliva υπάρχει και βρίσκεται στην κατοχή του Γιάννη του Βογιατζή.
Συγχαρητήρια για την -απ’ ό,τι διαβάσαμε και είδαμε- καταπληκτική εμφάνισή σας στο ProgPower USA. Ας το πάμε λίγο χρονολογικά. Η αρχική επαφή για να παίξετε εκεί πώς έγινε;
Γιάννης: Χρονολογικά λοιπόν, να σου πω αρχικά ότι οι εμφανίσεις για αυτό το φεστιβάλ κλείνονται ένα χρόνο πριν.
Αντώνης: Δηλαδή οι μπάντες που θα παίξουν του χρόνου, ανακοινώθηκαν την ημέρα που παίζαμε εμείς. Το θέμα είναι ότι εμείς ήμασταν αντικατάσταση της αντικατάστασης.
Γιάννης: Ναι, αρχικά ήταν να παίξουν οι Disperse που ακύρωσαν πάρα πολύ νωρίς και στη θέση τους θα έπαιζαν οι Thought Chamber. 
Αυτό έγινε γύρω στον Οκτώβρη. Εγώ πήρα ένα e-mail το Φλεβάρη από τον διοργανωτή το οποίο όμως ήταν άσχετο. Είχε τύχει να ακούσει το CD μας και μου έστειλε ένα e-mail να μου πει ότι το άλμπουμ του άρεσε πάρα πολύ. Τίποτα άλλο. Αυτός είχε φτιάξει και ένα topic στο forum του ProgPower, το οποίο γενικά είναι πολύ ενεργό, και το είχε ονομάσει μάλιστα το topic “ORVAM: a fucking amazing disc”. Και έτσι μας είχαν μάθει λίγο και είχε γίνει ένας ντόρος. Ανταλλάξαμε μερικά e-mail και ουσιαστικά από αυτή την επικοινωνία βγήκε ότι αυτός θα μας είχε στα υπόψη για το επόμενο φεστιβάλ. Ένα μήνα μετά μου έρχεται ένα mail που μου έλεγε ότι “ακύρωσαν οι Thought Chamber. Σας ενδιαφέρει να τους αντικαταστήσετε; Ξέρω ότι είναι λίγο last minute”… (έξι μήνες πριν!) και έτσι το αποφασίσαμε.
Αντώνης: Όταν μας το είπε αποφασίσαμε μετά από μια βδομάδα πως θα πάμε και αφού ανακοινώθηκε υπήρξε πάλι ένα σούσουρο.
Γιάννης: Ναι, υπήρχε γενικά ένα πολύ καλό vibe από την Αμερική. Και επειδή στα social media κοιτάμε πάντα τι λέγεται σχετικά με εμάς, υπήρχαν πολλά comments ότι την ευχαριστήθηκαν την αντικατάσταση.
Αντώνης: Ναι, κάπου διάβασα σε κάποιο live report που έγραφε αυτή την ιστορία για το πώς παίξαμε στο festival. Έδειχνε ότι ο κόσμος είχε ξενερώσει λίγο με την πρώτη αντικατάσταση και χάρηκαν που τελικά πήγαμε εμείς. Βέβαια μπορεί απλώς να ήθελα να το διαβάσω (γέλια).
Γιάννης: Καλά, για να είμαι ειλικρινής δεν είδα και κανέναν να στεναχωρήθηκε που ακύρωσαν οι Thought Chamber. Γενικά η αναλογία των αντιδράσεων ήταν 25% που ξενέρωσαν για την ακύρωση και 75% γούσταραν που θα πηγαίναμε εμείς.
Η εμφάνιση στο festival μπήκε σφήνα σε κάποια άλλα σχέδια που είχατε για αυτή την περίοδο;
Γιάννης: Όχι ιδιαίτερα. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν σε μια μεταβατική φάση. Σκεφτόμαστε να κάνουμε κάποια πράγματα.
Αντώνης: Ναι, ψάχναμε ατζέντη εκείνη την περίοδο, ήταν παράξενο το θέμα. Το κυρίαρχο σχέδιο για εκείνη την φάση ήταν μερικές συναυλίες εδώ στην Ελλάδα.
Γιάννης: Και επίσης σκεφτόμασταν να κάνουμε κάπου ένα μεγάλο live για να το γυρίσουμε DVD. Για να έχουμε το “ORVAM” έτσι όπως το θέλουμε από την αρχή μέχρι το τέλος. Σκεφτόμασταν διάφορους χώρους εδώ στην Αθήνα. Όλα αυτά τα σχέδια όπως καταλαβαίνεις….
Ε ναι! Και με το που μάθατε ότι θα πάτε στην Αμερική αποφασίσατε να γυρίσετε το DVD εκεί;
Γιάννης: Περίπου. Υπήρχε μια εταιρεία η οποία δεν πηγαίνει κάθε χρόνο στο festival, πηγαίνει μια φορά τα 2 ή τα 3 χρόνια για να το καλύψει. Αυτή η εταιρεία έδωσε μια πάρα πολύ καλή πρόταση στο festival ανάλογα με το πόσες μπάντες θα μαγνητοσκοπούσαν. Και επειδή πολλές μπάντες είχαν αποφασίσει ότι θα κάνουν κάτι ιδιαίτερο… οι Pagan’s Mind έκαναν, οι DGM έκαναν, ο Oliva έκανε, οι Pain of Salvation έκαναν. Και το κόστος αυτό έσπασε πολύ οπότε ήταν καλή ευκαιρία να το κάνουμε και εμείς.
Αντώνης: Να φανταστείς, το mail για αυτό ήρθε ένα μήνα αφού είχαμε ανακοινώσει ότι θα πάμε. Και η προσφορά ήταν γενικά καλή και θα ήταν λίγο βλακώδες να λέγαμε όχι.
Έρχεται η μέρα και φτάνετε στην Atlanta. Σας υποδέχεται κάποιος εκεί; Έχετε πάρει οδηγίες για το που θα πάτε;
Γιάννης: Μας είχαν στείλει οδηγίες. Ήταν πολύ εύκολες οι συγκοινωνίες εκεί. Δηλαδή μας είχαν πει πού θα πάμε και μέσα σε 20 λεπτά ήμασταν από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο.
Και η πρώτη σας επαφή με κάποιον από την διοργάνωση;
Γιάννης: Ο διοργανωτής μας είχε στείλει mail ότι το πρώτο βράδυ θα είναι στο μπαρ του ξενοδοχείου, αν θέλουμε να περάσουμε από εκεί να πιούμε μπύρες. Γενικά υπήρχε το εξής σκηνικό: δίπλα στο venue ήταν το ξενοδοχείο όπου μέναμε εμείς, οι Pagan’s Mind, οι Evergrey (που ήταν εκεί για το release τους), οι Divided Multitude, οι Withem και πάρα πολύς κόσμος. Οπότε με του έφτανες στο ξενοδοχείο, έμπαινες αυτόματα στο κλίμα του φεστιβάλ. Δηλαδή εγώ με το που μπήκα στο ξενοδοχείο είδα δύο από τους Evergrey, τον Jonas και τον Tom, ο οποίος με το που σκάω με αναγνώρισε και είπε “Greece!”. Και ήταν όλο το ξενοδοχείο γεμάτο με κόσμο που ήταν εκεί για το φεστιβάλ. Και μάλιστα έχει ένα προαύλιο με καναπέδες και έβλεπες όλη την ώρα 30-40 άτομα να κάθονται και να μιλάνε.
Αντώνης: Αφού τελείωνε κάθε μέρα του φεστιβάλ όλοι μαζευόντουσαν εκεί και συζητούσαν μέχρι το πρωί.
Γιάννης: Όλοι ήταν πολύ φιλικοί και πολύ εξυπηρετικοί. Το καλό για εμάς είναι ότι πολύς κόσμος μας αναγνώρισε κιόλας. Και μπορεί να μας αναγνώριζε ένας τύπος σε παρέα 10 ατόμων και μετά θα σε γνώριζε σε όλη την παρέα. Πολύ φιλικοί και πολύ φιλόξενοι.
Αντώνης: Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι υπήρχαν και πολλοί θαμώνες. Δηλαδή άνθρωποί που πηγαίνανε κάθε χρόνο από το πρώτο φεστιβάλ. Οπότε ήταν και λίγο σαν οικογενειακή η κατάσταση εκεί.
Και πριν ανεβείτε στη σκηνή τι γίνεται; Είστε εκεί από νωρίς;
Γιάννης: Γενικά μόνο οι headliners κάνουν κανονικό soundcheck στο festival. Εμείς κάναμε ένα line check και μετά παίξαμε. Υπήρχε ένα άγχος αλλά επειδή ήταν πολύ επαγγελματίες όλοι, όλα ήταν οργανωμένα τέλεια.
Άρα πρόβλημα με ήχο δεν είχατε κανένα;
Γιάννης: Μικροπροβλήματα πάντα θα υπάρχουν, ειδικά όταν δεν είναι δικό σου το show. Αλλά γενικά όλα ήταν κομπλέ. Πάντα υπήρχε κάποιος από δίπλα για να βοηθήσει. Πάνω στο stage ήταν 7-8 άτομα crew για να βοηθήσουν με οτιδήποτε εμφανιστεί.
Αντώνης: Υπήρχε ένας τεχνικός για κάθε όργανο. Συγκεκριμένα κάποια στιγμή είχαμε ένα θέμα. Κάτι έγινε με τον ενισχυτή, έσπασε κάποια λάμπα νομίζω; Το όλο σκηνικό σε εμάς φάνηκε μια αιωνιότητα αλλά μετά το είδαμε στο βίντεο και κράτησε 3-4 δευτερόλεπτα. Με το που ακούγεται ότι κάτι πάει στραβά, ο τύπος ήρθε έβγαλε το καλώδιο και το έβαλε σε έναν άλλο που ήταν δίπλα σαν backup που ήταν έτοιμος σεταρισμένος.
Και κατά την διάρκεια του live η ανταπόκριση από τον κόσμο; Και συνολικά πόσος κόσμος ήταν εκεί;
Γιάννης: Το φεστιβάλ μαζεύει γύρω στα 1500 άτομα. Όταν παίζαμε εμείς είχε τουλάχιστον 1000 άτομα. Και μάλιστα μας είπαν από εκεί ότι πρώτη φορά έρχεται τόσος κόσμος στη πρώτη μπάντα. Και φάνηκε και το Σάββατο αυτό που ο κόσμος έσκασε πιο μετά, ήρθε στη δεύτερη-τρίτη μπάντα. Ενώ εμείς από την αρχή ήταν σχεδόν γεμάτο. Που ήταν και σούπερ γιατί ήταν και πάρα πολλοί πωρωμένοι. Δεν ήταν σκεπτικοί γιατί ήμασταν η πρώτη μπάντα.
Αντώνης: Αυτοί που ήρθαν και ήταν και μπροστά μπροστά ήταν διαβασμένοι. Εννοώ ότι είχαν ακούσει το CD ήξεραν στίχους και αναγνώριζαν τα κομμάτια. Μου άρεσε πολύ αυτό το είχαν ακούσει και ήξεραν ότι πάνε να δούνε μια μπάντα που γουστάρουν.
Γιάννης: Ναι, υπήρχε τρελή ανταπόκριση. Και τώρα που το σκέφτομαι ανατριχιάζω . Μετά το 3ο κομμάτι σε κάθε αλλαγή-παύση ο κόσμος φώναζε “Need” και ήταν τέλειο. Γενικά τους έβλεπες, πρόσεχαν δεν ήταν πηγαδάκια να μιλάνε κ.τ.λ.
Από χρόνο πως ήσασταν; Δηλαδή παίξατε το ORVAM ή και τι άλλο;
Γιάννης. Το “Lie Before You Sleep”. Είχαμε μια ώρα set. Και μάλιστα έβγαινε μερικά λεπτά παραπάνω το set μας. Tο συνεννοηθήκαμε και δεν μας έφεραν καμία αντίρρηση, ενώ συνήθως είναι πολύ αυστηροί. Μάλιστα, προσφερθήκαμε να ξεκινήσουμε και 5 λεπτά νωρίτερα για να μην υπάρξει θέμα. Αλλά έτσι και αλλιώς το venue ήταν γεμάτο. Στη μία άνοιξαν οι πόρτες και μέχρι τις μιάμιση ήταν γεμάτο. Το οποίο είναι τρελό για τα ελληνικά δεδομένα αν το καλοσκεφτείς.
Αντώνης: Το ότι είναι οργανωμένο είναι πολύ βοηθητικό. Το ότι υπάρχει το ξενοδοχείο που είναι ο βασικός χώρος φιλοξενίας όλων που παρακολουθούν το φεστιβάλ είναι πολύ σημαντικό. Απλά ξύπναγε ο άλλος θα έπινε καφέ και θα έβλεπε live.
Εσείς φτάσατε μία ημέρα πριν παίξετε;
Γιάννης: Όχι, λίγο πιο νωρίς, γιατί είναι και το pre-show που θέλαμε να δούμε. Δηλαδή την Τετάρτη οι Pain of Salvation θα έπαιζαν ένα άλλο set από αυτό που θα παίζανε στο φεστιβάλ. Και την άλλη μέρα οι Pagan’s Mind ένα άλλο set. Οπότε ουσιαστικά ήταν τετραήμερο.
Οπότε φαντάζομαι είχατε μέρες να γνωρίσετε και να μιλήσετε με κόσμο του χώρου, μπάντες κλπ;
Αντώνης: Μιλήσαμε με αρκετούς ναι. Κάποιους τους ξέραμε ήδη, τον Oliva για παράδειγμα που άραζε ο Γιάννης όλο το Σαββατοκύριακο μαζί του… (γέλια)
Γιάννης: Ε ναι είναι σαν να είμαι μέσα στη μπάντα πια. Έμπαινα στο καμαρίνι λες και ήταν δικό μου. Έτρωγα έπινα κλπ.
Αντώνης: Γενικότερα ναι μιλήσαμε με τις περισσότερες από τις μπάντες, ειδικά με αυτές που ήταν πιο νωρίς στο πρόγραμμα. Με τους Leprous είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση.
Γιάννης: Ναι υπήρχε γενικότερα η αίσθηση όλων ότι πήγαμε εκεί για να περάσουμε καλά και να διασκεδάσουμε. Όλοι ήταν μια παρέα, κάναμε πηγαδάκια κλπ. Και οι περισσότερες μπάντες ήταν εκεί για να μιλήσουν με τον κόσμο πολύ ευχάριστα ήταν ένα πολύ όμορφο κλίμα γενικότερα.
Η συζήτηση για να ανεβείς να τραγουδήσεις με τον Oliva πώς έγινε; Και πως ένιωσες όταν ανέβηκες να τραγουδήσεις μαζί του;
Αντώνης: Δεν ήταν πρωτόγνωρο πάντως γιατί είναι και φίρμα ο Γιάννης! (γέλια)
Γιάννης: Ναι ναι. Δεν ξέρω να το ξέρει ο κόσμος γενικά, φαντάζομαι πως όχι, αλλά αυτό έχει όντως συμβεί αρκετές φορές. Το 2004 με την πρώτη μπάντα που τραγουδούσα, είχαμε παίξει support στους Jon Oliva’s Pain, τότε ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησα με τον Oliva. Με είχε ανεβάσει και είχαμε πει το “Power Οf Τhe Night” μαζί. Μετά στο tour είχα ανέβει 4-5 φορές και είχαμε πει διάφορα τραγούδια. Ήταν ανάλογα με τα κέφια του. Άλλη μέρα το “Believe”, άλλη το “Gutter Ballet”… γενικά είχαμε πει διάφορα. Τώρα στο Progpower επειδή θα έκαναν ολόκληρο το “Streets” έχει backing vocals σε σημεία μου είχε στείλει ένα mail και με είχε ρωτήσει αν μπορεί να με υπολογίζει αφού θα είμαι εκεί. Και απλά ήμουν στο πλάι στη σκηνή και έκανα κάποια backing vocals και μου είχε πει γενικά να μη φύγω γιατί μπορεί στο τελευταίο κομμάτι να με φωνάξει.
Αντώνης: Και δεν τον τράβηξε μόνο μια φορά!
Γιάννης: Ναι και στο “Ghost In The Ruins” με τράβηξε από το γιακά να με βγάλει μπροστά. Αλλά στο τέλος το κάναμε μισό-μισό το κομμάτι. Και εγώ πλέον ήμουν τελείως σε άλλη φάση. Επειδή ξέρω όλα τα παιδιά από τη μπάντα του, ειδικά τον ντράμερ τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια, αλλά όλοι είναι γαμώ τα άτομα. Ήταν σαν να παίζω με τους φίλους μου και να γουστάρουμε. Και ο Jon Oliva είναι παλαβός. Αν τον έχεις δει, καταλαβαίνεις. Εκείνο το βράδυ είχε πολύ όρεξη. Οπότε δεν έπαιζε καθόλου άγχος γενικά λοιπόν. Συν του ότι είχα πάρει λίγο θάρρος παραπάνω, γιατί και εμείς είχαμε τόσο καλή ανταπόκριση.
Και είπες ότι το μαγνητοσκόπησε και ο Oliva το show, οπότε υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσει σε DVD;
Γιάννης: Μπορεί. Δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το πλάνο γιατί δεν τα πάει και πολύ καλά με τους προγραμματισμούς αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να βγει γιατί ήταν και πάρα πολύ ωραίο το show γενικότερα.
Αντώνης: Εν τω μεταξύ είχε δύο σπασμένα πλευρά ο Oliva.
Γιάννης: Ναι γενικά τραβάει μια ταλαιπωρία κάθε φορά πριν βγει για live ή για περιοδείες. Στο τουρ είχε χτυπήσει το γόνατο του και ήταν με μαγκούρα. Τώρα είχε σπάσει 2 πλευρά και ο δεύτερος πληκτράς που έχει μαζί, είναι γιατρός. Ο τύπος του έβαζε μια θερμαντική και τον έδενε με επίδεσμο και γενικά ήταν μια ταλαιπωρία αλλά ο Oliva εκεί… 2,5 ώρες set!
Αντώνης: Ναι και ήταν φοβερός. Εγώ πρώτη φορά τον βλέπω τόσο κινητικό πάνω στη σκηνή.
Γιάννης: Έχει αδυνατίσει και πάρα πολύ. Έχει χάσει 30 κιλά σίγουρα. Δεν είναι αδύνατος, αλλά το γεγονός ότι τρέχει πάνω στη σκηνή και κάνει όλο αυτό το show είναι πολύ διαφορετικό.
Ο δικός σας προγραμματισμός για το DVD;
Γιάννης: Θα το δούμε. Το γενικό πλάνο λέει αρχές του επόμενου χρόνου. Απλά δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα πως και τι. Αυτή τη περίοδο θα αρχίσουμε να το δουλεύουμε σε θέμα μίξης μοντάζ κ.τ.λ. Απλά τώρα ψάχνουμε πως θα το κάνουμε, από πού θα το βγάλουμε, πως σε ποια μορφή κλπ. Αλλά το γενικό πλάνο είναι να το κυκλοφορήσουμε στις αρχές του 2015. Είναι και αυτό αρκετά μεγάλο το εγχείρημα. Γιατί είναι πάρα πολύ το υλικό και θέλουμε να βγει και όσο καλύτερο γίνεται. Αλλά ελπίζω μέχρι το τέλος της χρονιάς να έχουμε στάνταρ το πλάνο τι θα γίνει γιατί αυτή τη στιγμή έχουμε 2-3 πιθανότητες. Αλλά θα είναι ωραίο… θα αξίζει η αναμονή.
Ξέρω ότι μπορεί να μην μπορείτε να απαντήσετε, αλλά γνωριμίες που να μπορέσουν να σας βοηθήσουν για το μέλλον κάνατε εκεί;
Γιάννης: Γενικά υπήρχε ένας ατζέντης με τον οποίο είχαμε μιλήσει από πριν, ο οποίος σύστησε την μπάντα στον διοργανωτή, με τον οποίο έχουμε πει ότι θα δουλέψουμε. Αυτός έχει όρεξη να κάνει πράγματα και συνεργάζεται με πολύ καλές μπάντες. Προς το παρόν όμως δεν έχουμε κάτι, αλλά υπάρχει διάθεση και από αυτόν και από εμάς για να γίνει κάτι. Το καλό είναι ότι μας είδε και να παίζουμε και γνωριστήκαμε και μιλήσαμε, οπότε ξέρει ακριβώς με το τι έχει να κάνει. Και αυτός είναι νέος άνθρωπος και τον ενδιαφέρει να ασχοληθεί, να το κυνηγήσει αυτό το πράγμα. Οπότε υπάρχει μια άκρη από εκεί. Επίσης, είχαμε πολύ καλή σχέση και με το φεστιβάλ, οπότε ελπίζω αν όλα πάνε καλά να μπορέσουμε να επιστρέψουμε. Και με το crew πήγαμε καλά και μιλάμε ακόμα με πολλούς. 
Γενικά, έχουμε αφήσει μια καλή εντύπωση σε ανθρώπους που δουλεύουν εκεί πολλά χρόνια. Και με μπάντες μιλήσαμε γενικά, αλλά όσο καλές σχέσεις και να έχεις με μια μπάντα, στο τέλος είναι θέμα promoter, ατζέντη κ.τ.λ. Αλλά το να έχεις καλές σχέσεις με μπάντες είναι σημαντικό. Εγώ έκατσα και μια βδομάδα παραπάνω, πήγα στη Νέα Υόρκη, είδα ξανά και τους Leprous και μετά πήγαμε για φαγητό και κρατήσαμε μια επαφή. Βέβαια αυτοί τώρα θα κάνουν ένα διάλειμμα, γιατί έκαναν κάποια live στην Αμερική, θα κάνουν μια περιοδεία στην Αγγλία με τους Haken οπότε μετά θα κάνουν ένα διάλειμμα. Αλλά υπήρχε αυτή η αμοιβαία εκτίμηση. Είμαστε σε μια φάση τώρα που εξετάζουμε να κάνουμε μια περιοδεία του χρόνου την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Το πώς και τι και από πού ακόμα δεν είναι έτοιμο αλλά το συζητάμε.
Άρα τα σχέδια για το χρόνου λένε το DVD και περιοδεία;
Αντώνης: Ναι. Και αν μπορούμε να κάνουμε και δύο περιοδείες ακόμα καλύτερα. Δηλαδή μια Ευρώπη και μια Αμερική.
Και δίσκος;
Αντώνης: Έχουμε μπει και στο στούντιο και ετοιμάζουμε κάποιο υλικό.
Γιάννης: Στη πραγματικότητα αυτό που έχουμε τώρα σαν άμεσο πλάνο, είναι η σύνθεση το DVD και το ενδεχόμενο κάποιας περιοδείας. Και ό,τι άλλο έρθει μέσα σε αυτό καλοδεχούμενο.
Εντός Ελλάδος κάτι;
Γιάννης: Συζητάμε κάποια πράγματα. Λογικά μέχρι την άνοιξη αν θα κάνουμε κάτι θα είναι μεμονωμένα. Ίσως παίξουμε σε Πάτρα, Λάρισα, Κρήτη. Αλλά όλα αυτά μεμονωμένα. Δεν υπάρχει χρόνος αυτή τη στιγμή για κάποια περιοδεία. Και συζητάμε για κάποια support που ίσως γίνουν. Ετοιμάζεται κάτι καλό σε αυτό.
Από Merch πως πήγε στην Αμερική;
Γιάννης: Πολύ πολύ καλά. Είχαμε βγάλει ένα μπλουζάκι αποκλειστικά για το festival το οποίο ξεπούλησε κατευθείαν. Που έπρεπε τελικά να είχαμε βγάλει περισσότερα. Δηλαδή με το που τελείωσε το set μας πήγα στο stand και είχαν τελειώσει όλα.
Αντώνης: Γενικά πολλά συγκροτήματα είχαν βγάλει ειδικές μπλούζες. Να φανταστείς το μπλουζάκι των Pain of Salvation με το “Remedy Lane” είχε ξεπουλήσει από το kick-off.
Τελειώνοντας, στιγμές που έχετε κρατήσει ως ιδιαίτερες από το φεστιβάλ;
Αντώνης: Με το που τελείωσε το live, δηλαδή κάναμε 2 υποκλίσεις και ήταν αποθεωτική η φάση.
Γιάννης: Ναι όντως νομίζω είναι η κορυφαία στιγμή. Δηλαδή αν το δεις και σου πει κάποιος ότι αυτό είναι headline show θα το πιστέψεις. Ο κόσμος δεν σταματούσε να φωνάζει. Και δεν το πιστεύαμε.
Αντώνης: Σαν δεύτερη θα έλεγα το signing session. Όλες οι μπάντες είχαν. Μας είχαν βάλει μαζί με τους Seventh Wonder. Οι οποίοι ήταν το hit του φεστιβάλ και το signing session τους έκανε και ρεκόρ έφτασε τις 2 ώρες.
Γιάννης: Κανονικά το πρόγραμμα λέει ότι για κάθε μπάντα αντιστοιχεί ένα μισάωρο. Αλλά σου λένε ότι αν θέλεις να κάτσεις παραπάνω κάτσε δεν υπάρχει θέμα.
Αντώνης: Όταν πηγαίναμε να καθίσουμε. Ήμασταν λίγο αγχωμένοι γιατί δεν ξέραμε αν θα έχουμε κόσμο. Η ουρά των Seventh Wonder ήταν τεράστια και εμείς ήμασταν κάπου στη μέση της ουράς να φανταστείς. Και ξαφνικά αρχίσανε να έρχονται και καθίσαμε τελικά και 45 λεπτά.
Γιάννης: Ναι, ήρθε κόσμος να του υπογράψουμε cd, πόστερ, άλλοι θέλανε να βγούμε φωτογραφία, άλλοι πάλι δεν ήθελαν ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ήθελαν να έρθουν να μας πουν απλά συγχαρητήρια.
Αντώνης: Και σε κάποιους υπογράψαμε και τα pass τους όπου χωρούσαν υπογραφές μόνο για δύο συγκροτήματα. Οπότε επέλεγαν και υπέγραφαν οι αγαπημένοι σου από το φεστιβάλ. Και ήρθαν κάποιοι και το εκτίμησα πάρα πολύ. 
Και γενικά και εμείς ήμασταν πολύ φιλικοί και να βγούμε φωτογραφία και όλα. Αυτές οι δύο ήταν νομίζω οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές του φεστιβάλ.
Γιάννης: Επίσης έσκασε ο Oliva την ώρα που στήναμε με μπλουζάκι Νeed για να μας ευχηθεί.
Αντώνης: Και μετά μας περίμενε και στο καμαρίνι.
Γιάννης: Ναι, είναι λίγο “κάπως” να γυρνάς στο καμαρίνι και να βλέπεις τον Oliva με μπλούζα Need. Δε συμβαίνει και κάθε μέρα.
Την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει, τα βλέπατε ψιλογκρίζα τα πράγματα για το μέλλον της σκηνής στην Ελλάδα. Τώρα έχει πως τα βλέπετε;
Γιάννης: Ακόμα γκρίζα… αλλά σιγά σιγά υπάρχουν κάποιες αχτίδες φωτός.
Αντώνης: Ναι εγώ χάρηκα πάρα πολύ όταν είδα για τους Until Rain που θα παίξουν στο ProgPower Europe. Και οι Mother Turtle είχαν γενικά μια αναγνώριση με τον πρώτο τους δίσκο άσχετο που δεν κατάφεραν να πάνε να παίξουν.
Γιάννης: Και οι Verbal Delirium πήγαν πολύ καλά μαθαίνω. Γενικά μακάρι να συνεχίσουμε έτσι δυνατά.
Αντώνης: Γενικά υπάρχει πολύ ωραίο υλικό. Το θέμα που υπάρχει στην Ελλάδα είναι ότι δεν σε βοηθάει η χώρα να το στηρίξεις όπως πρέπει.
Γιάννης: Είναι θέμα marketing. Κάποια πράγματα προωθούνται και πάνε καλύτερα, κάποια άλλα δεν προωθούνται.
Αντώνης: Ναι, είναι φοβερό το θέμα του promotion. Αλλά υπάρχει πολύ υλικό στην Ελλάδα που είναι ισάξιο και καλύτερο από πολλά πράγματα που ακούγονται περισσότερο στο εξωτερικό.
Γιάννης: Πάντως, αν αρχίσει και γίνεται λίγο πιο συσπειρωμένα η προσπάθεια εδώ, νομίζω μπορεί να γίνει κάτι. Όταν μιλάω με κόσμο από το εξωτερικό και τους στέλνω δικές μας μπάντες, πάντα έχω καλή ανταπόκριση.
Κάντε το πρώτο σχόλιο