Από τον Λευτέρη Σταθάρα

Οι Anathema είναι από τα συγκροτήματα που έχουν αγαπηθεί όσο λίγα στον ελλαδικό χώρο. Οι live εμφανίσεις είτε των Anathema είτε του κιθαρίστα τους Daniel Cavanagh είναι συνήθως sold out και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικό νομίζω είναι ότι ο πρώτος δίσκος της μπάντας μετά την επαναδραστηριοποίηση τους (“We’re Here Because We’re Here”), έφτασε στο #6  των ελληνικών charts.

Αυτή η δημοτικότητα, σε συνδυασμό με τις αρκετές αλλαγές στον ήχο τους, έχουν καταφέρει να διχάσουν μεγάλο κομμάτι του κοινού, με τους ίδιους να δέχονται έντονη κριτική για την δουλειά τους. “Πολύ ροκ”, “πολύ ποπ”, “λίγο μέταλ”, “δεν έχει prog”, “πολύ μελαγχολικό”, “πολύ αισιόδοξο” είναι μερικά από τα σχόλια που έχουν ακουστεί για τη μουσική τους.

Το 2014 βρίσκει τους Anathema να επιστρέφουν στη δισκογραφία με το “Distant Satellites” με το οποίο συνεχίζουν το ηχητικό μονοπάτι που έστρωσε το “Weather Systems” του 2012. Στις 30 Αυγούστου μάλιστα θα τους απολαύσουμε ζωντανά στο Stage Volume 1 (κλικ). Ο Daniel Cavanagh μίλησε στο ProgRocks.gr για τον καινούριο δίσκο των Anathema, αλλά και για τις επερχόμενες εμφανίσεις τους στην Ελλάδα. Μεσημέρι Τρίτης, κλήση στο skype και ευχάριστη μίνι συζήτηση με τον ευδιάθετο, ευγενέστατο -αν και εμφανώς κουρασμένο- κιθαρίστα.

Καλησπέρα Daniel, συγχαρητήρια για την καινούρια σας κυκλοφορία “Distant Satellites”. Πώς νιώθεις τώρα που έχει πλέον κυκλοφορήσει ο δίσκος; Θα άλλαζες τίποτα;

Daniel Cavanagh: Πάντα υπάρχουν ένα-δυο πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν σε κάθε άλμπουμ. Νομίζω είναι λογικό. Ελπίζω κάποια στιγμή να φτιάξουμε τον δίσκο στον οποίο δε θα άλλαζα τίποτα, αλλά δεν έχει συμβεί ακόμα. Νομίζω ότι μπορούμε να το κάνουμε στον επόμενο όμως.

Νιώθεις σίγουρος ότι η επόμενη κυκλοφορία σας θα είναι κοντά σε αυτό που θέλεις;

Daniel Cavanagh: Ναι, γιατί συνεχώς μαθαίνουμε πράγματα. Για να είμαι ειλικρινής, όλα έχουν να κάνουν με το χρόνο. Εάν έχεις αυστηρές προθεσμίες, τότε δεν έχεις το χρόνο να κάνεις  τις αλλαγές που θέλεις. Θα ήθελα να ζήσω για μερικές εβδομάδες με το άλμπουμ πριν το κυκλοφορήσουμε, με τις μίξεις, ξέρεις. Ελπίζω να έχω αυτή την ευκαιρία στο μέλλον.

Στο εύχομαι κι εγώ! Πως ήταν η διαδικασία ηχογράφησης;

Daniel Cavanagh: Τα πάντα τα ηχογραφήσαμε σε ένα σύστημα. Όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν στην Νορβηγία στο στούντιο του παραγωγού μας Christer Cederberg, που έκανε την παραγωγή στο “Universal” και το “Weather Systems”.  Η διαφορά είναι ότι τώρα όλες οι ηχογραφήσεις έγιναν σε ένα μέρος, στοιχείο που δίνει συνεκτικότητα στο δίσκο. Δε θα άλλαζα πολλά από τη διαδικασία της ηχογράφησης. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε υπό τις περιστάσεις.

Ο δίσκος είναι χωρισμένος σε δύο μέρη μουσικά. Ενώ υπάρχει αυτή η συνεκτικότητα που λες, στο δεύτερο μέρος υπάρχουν πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία. Είναι μια γενικότερη κατεύθυνση που θέλετε να δώσετε στους Anathema?

Daniel Cavanagh: Δε θα το έλεγα. Είναι  άλλο ένα στοιχείο της μουσικής που χρησιμοποιήσαμε.  Όπως τα τέσσερα στοιχεία της φύσης: γη, αέρας, φωτιά και νερό, έτσι και στη μουσική τα τέσσερα στοιχεία είναι: κιθάρα, πιάνο, ορχήστρα και ηλεκτρονικά στοιχεία. Δε θα κάναμε ποτέ ένα άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής, δε νομίζω ότι θα κάναμε και ποτέ ένα δίσκο βασισμένο μόνο στη κιθάρα ή μόνο στο πιάνο. Τουλάχιστον όχι επίσημη κυκλοφορία. Ίσως κάποιο side album ή κάποια ειδική έκδοση. Όπως ήταν το “Falling Deeper”. Αλλά η μπάντα χρησιμοποιεί διαφορετικά στοιχεία και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που χρησιμοποιούμε. Μπορώ να φανταστώ ότι κάποια στιγμή θα γίνει όσο σημαντική είναι και η κιθάρα, αλλά όχι περισσότερο.

Ήταν συνειδητή η απόφαση να μπουν τα κομμάτια με περισσότερα ηλεκτρονικά στο τέλος του δίσκου;

Daniel Cavanagh: Για να είμαι ειλικρινής, ναι. Τα δύο τελευταία κομμάτια  είναι αρκετά παλιά και ο σκοπός από την αρχή ήταν να είναι αυτά τα δύο στο τέλος. Το “Firelight” ταίριαζε να μπει πριν από το “Distant Satellites” λόγω του τόνου και πριν από αυτό αποφασίσαμε να βάλουμε το “You’re Νot Alone”. Οπότε τα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου ήταν σχεδόν προκαθορισμένα. Και το “Distant Satellites” είναι ένα πολύ σημαντικό τραγούδι και είναι ίσως ένα από τα καλύτερά μας,  αλλά δεν θα άνοιγα ποτέ το δίσκο με αυτό. Το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι πάντα ένα πού σημαντικό τραγούδι. Εκεί βρίσκεται η δήλωση που θες να κάνεις. Μετά από αυτό ακολουθεί η έξοδος από τον δίσκο. Μουσική που δίνει μια αίσθηση ολοκλήρωσης στο άλμπουμ. Τα προτελευταία κομμάτια σε προηγούμενους δίσκους ήταν: το “Universal” στο We’re Here Because We’re Here, το “A fine Day Τo Exit” από το ομότιτλο και το “The Lost Child” στο “Weather Systems” και είναι όλα πολύ σημαντικά κομμάτια για αυτούς τους δίσκους. Έτσι και το “Distant Satellites” είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για αυτόν το δίσκο. Είναι σαν ένα τελικό κρεσέντο πριν το τέλος του δίσκου.

Η σειρά κομματιών “The Lost Song” βγήκαν από προσπάθειες σου να θυμηθείς κάποιο κομμάτι που είχες γράψει παλιότερα;

Daniel Cavanagh: Ναι, είχα γράψει μια ιδέα μου σε ένα μικρό μαγνητόφωνο το 2008 και τότε πίστευα ότι ήταν πολύ ωραίο. Δυστυχώς όμως κάπου το έχασα και δεν μπορούσα να το θυμηθώ με τίποτα. Αλλά καθώς προσπαθούσα να το θυμηθώ, ερχόντουσαν άλλες ιδέες. Έτσι, εγώ και ο Vincent βρήκαμε ένα beat που ίσως να μοιάζει λίγο με το χαμένο κομμάτι. Πάνω σε αυτό το beat βρήκα μια συγχορδία που ίσως να ήταν αυτή από το κομμάτι, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ιδέα αν είναι ίδια. Δεν νομίζω ότι είναι ίδια, αλλά πρέπει να μοιάζει. Έτσι βγήκε το πρώτο μέρος του “Lost Song”, τα άλλα δύο μέρη ήρθαν φυσικά από αυτή την πρώτη σπίθα.

Όταν είδα το tracklist του νέου δίσκου, τότε συνειδητοποίησα ότι στα 20+ χρόνια που υπάρχουν οι Anathema, δεν είχατε κομμάτι με το όνομα σας. Ονομάσατε αυτό το κομμάτι έτσι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο;

Daniel Cavanagh: Ναι, αλλά είναι τελείως προσωπικός ο λόγος. Δε μιλάω για αυτά γενικά, αλλά το “Anathema” ταιριάζει στους στίχους του κομματιού. Δεν το ονόμασα έτσι για να το προσέξει ο κόσμος παραπάνω. Από τότε που βγήκε ο δίσκος το κομμάτι αυτό έχει κινήσει πολύ την περιέργεια. Νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια στο δίσκο και γι’ αυτό τραβάει πολύ την προσοχή.

Είναι δύσκολο για εσένα να εξηγήσεις στον Vincent ή την Lee Douglas τι ένιωθες όσο έγραφες τους στίχους έτσι ώστε να τα ερμηνεύσουν όπως τα έχεις στο μυαλό σου;

Daniel Cavanagh: Όχι, δεν είναι καθόλου δύσκολο και μάλιστα δεν χρειάζεται να το κάνω πάντα. Συνήθως βάζουν το δικό τους συναίσθημα. Αλλά πολλές φορές φτιάχνω ένα demo των φωνητικών και τους το δίνω. Δε χρειάζεται να τους εξηγήσω, άλλωστε με γνωρίζουν πολύ καλά πια.

Αναφέρεις συχνά τον Christer-André Cederberg, πως ήταν η συνεργασία σας μαζί του;

Daniel Cavanagh: Πολύ καλή. Ο Christer είναι ο λόγος που υπάρχει αυτός ο δίσκος. Υπάρχουν τόσες πολλές παράμετροι, τόση πληροφορία, τόσα μουσικά στοιχεία για να ολοκληρωθεί ένας δίσκος και χρειάζεται πολύ οργάνωση. Νομίζω ότι χωρίς αυτόν δε θα τα είχαμε καταφέρει. Κάνει την διαφορά, γιατί είναι πολύ θετικός άνθρωπος και πολύ καλός παραγωγός.  Μάλιστα έχει και μουσικό ρόλο, αφού μας δίνει συμβουλές για την ενορχήστρωση.

Η συνεργασία με τον Steven Wilson πως προέκυψε;

Daniel Cavanagh: Κάποια στιγμή ο Christer έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο και έχασε μια βδομάδα δουλειάς, οπότε χρειαζόμασταν κάποιον να κάνει την μίξη σε κάποια κομμάτια έτσι ώστε να τελειώσουμε εντός προγράμματος. Να πάλι το πρόγραμμα που με ενοχλεί κατά κάποιο τρόπο. Έτσι χρειαζόμασταν κάποιον καλό να μας κάνει την μίξη, και μέσω του μάνατζέρ μας ήρθαμε σε επαφή με τον Steven, μιας και είναι ο καλύτερος. Έκανε πολύ καλή δουλειά, μάλιστα όλη η δουλειά έγινε μέσω e-mails και μας έστειλε τα τραγούδια μετά από τέσσερις ημέρες. Ο Christer όμως δούλεψε  τέσσερις μήνες για το άλμπουμ. Επειδή ο Steven είναι πιο γνωστός, ρωτάνε συνέχεια γι’ αυτόν, αλλά το “Distant Satellites” είναι ξεκάθαρα δίσκος του Christer. Ο Steven είναι φανταστικός, είναι πολύ ευχάριστη η συνεργασία μαζί του είναι πολύ καλός επαγγελματίας.

Πέρσι κυκλοφορήσατε το Universal? Ήταν κάτι που θέλατε να κάνετε καιρό; Πως ήταν η όλη εμπειρία για σένα;

Daniel Cavanagh: Ήταν πολύ ωραία. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για να γίνει κάτι τέτοιο. Ακούγεται πολύ ωραία χάρη στον Christer, που δούλεψε πολύ για να τα καταφέρει. Είμαι πολύ περήφανος  για αυτή την κυκλοφορία και είναι κάτι που θα ήθελα να ξανακάνω. Κάτι παρόμοιο φυσικά, με διαφορετικό setlist και γενικά καινούρια τραγούδια.

Στα 20+ χρόνια της καριέρας σας έχετε αλλάξει αρκετά την μουσική σας. Έχετε κερδίσει και έχετε χάσει οπαδούς και γενικά η δουλειά σας έχει κριτικαριστεί αρκετά. Σας επηρεάζει καθόλου αυτό;

Daniel Cavanagh: Όχι, καθόλου. Δεν μπορείς να αφήσεις τον έξω κόσμο να επηρεάσει την μουσική σου. Πρέπει να ακολουθείς το ένστικτο σου και την καρδιά σου. Αυτά που γίνονται στον έξω κόσμο έρχονται δεύτερα.  Αν οι τέτοιοι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάσουν τη μουσική σου τότε θα κάνεις λάθος. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα μεταξύ της αγοράς και της τέχνης. Πρέπει πρώτα να έρχεται η τέχνη και να ακολουθεί η αγορά.

Σε ενοχλεί καθόλου όταν φωνάζουν παλιότερα κομμάτια σε συναυλίες; Γιατί στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει συχνά!

Daniel Cavanagh: Ναι μερικές φορές… αλλά ο καινούριος δίσκος έχει πουλήσει περισσότερο από κάθε άλλο δίσκο οπότε αυτό και μόνο θα έπρεπε να ολοκληρώσει τη συζήτηση.

Ακούς καθόλου καινούρια μουσική;

Daniel Cavanagh: Όχι, να σου πω την αλήθεια. Δεν ξέρω καινούριους καλλιτέχνες. Αγοράζω τα καινούρια άλμπουμ  από καλλιτέχνες που μου αρέσουν όπως οι Coldplay, οι Sigur Rós ή η Kate Bush. Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα αγοράζω τα καινούρια τους CD, αλλά δεν ακούω καινούρια πράγματα. Ο αδελφός μου είναι πιο εξοικειωμένος με τηννέα μουσική.

Παλιότερα έχεις συνεργαστεί πολύ με την Anneke Van Giersbergen. Έχετε κυκλοφορήσει και ένα CD αλλά  έχετε σκεφτεί να συνεργαστείτε για να γράψετε μαζί μουσική;

Daniel Cavanagh: Δεν ξέρουμε ακόμα. Είμαστε πολύ απασχολημένοι και οι δύο. Και γενικά δε μου αρέσει να κάνω side projects και να γράφω μουσική για άλλους. Εάν γράψω κάτι καλό, θέλω μόνο η Lee ή ο Vincent να το τραγουδήσουν, γιατί αυτοί είναι οι Anathema και εκεί βρίσκεται το καθήκον μου και η αγάπη μου. Νομίζω θα ήταν πιο περίπλοκο αν έγραφα για άλλους ανθρώπους. Τι θα γινόταν αν έγραφα κάτι για κάποιον άλλο και μετά ευχόμουν να το είχα γράψει για τους Anathema; Οπότε δεν το κάνω καθόλου. Θα μπορούσα θεωρητικά να κάνω κάποιον solo δίσκο, αλλά θα είναι διαφορετικό το θέμα εκεί, γιατί θα είναι κομμάτια που δε θα θέλουν να παίξουν οι Anathema.

Σας περιμένουμε στην Ελλάδα στο τέλος Αυγούστου. Τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος από το live σας;

Daniel Cavanagh: Μπορεί να περιμένει μια setlist βασισμένη στο πιο μοντέρνο μας υλικό. Αλλά οι παλιότεροι fans να μην απελπίζονται, θα υπάρξουν εκπλήξεις και για αυτούς.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Danny.

Daniel Cαvanagh: Να είσαι καλά Λευτέρη, ήταν χαρά μου.