A few days before the concerts of Antimatter in Thessaloniki and Athens, we had the pleasure to chat with Mick Moss, the man behind the music.
Questions: Dimitris Kaltsas
Hello Mick! We’re so happy you are back in Greece for two shows! What are your past memories from Greece? Many people consider ‘Live@An Club’ as one of the best pieces in the band’s discography.
Thank you, I’m very much looking forward to coming back! My past memories from Greece are tequila, great audiences and souvlaki…. though they’re all kind of a hazy memories now, as I spent a lot of time drinking that first item on my list when I first came all those years ago in 2003.
‘The Judas Table’ was your sixth studio album which continued the enviable stability at a high level you have retained since ‘Saviour’ back in 2001. Is the creative process any different from one album to the other?
In a word, no. The process has remained the same for me since I began writing over 20 years ago. I start off with just myself and my acoustic guitar and let things just stream out of me. Once I get something that affects me internally, I keep hold of it and refine it. Once its a song I then create a home demo of it. A demo can go through many different versions until I get it right. Then I take the demo to the studio and build it again, as part of an album. It was like that for the song ‘The Last Laugh’, written in 1998 and recorded two years later on the debut album ‘Saviour’, and it was like that for the song ‘Stillborn Empires’, written and recorded for the last album ‘The Judas Table’ in 2015. Nothing has changed.
What are you biggest influences and which are your favorite bands? Which new bands do you like most?
I’m influenced by everything that I have loved throughout my life, from all the different era’s and genres. This ranges from 60’s folk-rock/psych rock, 70’s prog rock’ 80’s synthpop / metal and 90’s grunge. After that I can’t really associate with many musical movements. I find it hard to get into new bands, as modern music I find to be kind of formless, either because I’m getting old, or because it actually is formless, or maybe a bit of both. If I was to name any artist who has grabbed my attention over the last few years I would say Chelsea Wolfe’s new album is quite good. I’ve also been quite impressed with the music of some of the people I’ve met personally whilst out on the road, such as Evi Vine, Riverside or Tranquilizer.
What is your emotional state when you write new material? Does composing melancholic music presupposes a melancholic state of the composer? Is the whole creative procedure an absolutely pleasant experience?
The initial stream-of-consciousness session with myself and my acoustic guitar that produces the embryo of a song is an amazing feeling. The birth of a melody or a lyric that up until that point has not previously existed is an ecstatic moment. Everything after that is a struggle to keep that baby alive and to make it as strong for the world as possible. The completeion of the final demo is the next ecstatic feeling. Then getting it done in the studio is the next struggle. The final reward is having it recorded professionally and released, finally letting go of a tangible entity that came entirely from myself, and the knowledge that it will find someone somewhere and affect their vibrations.
What’s next for Antimatter after ‘The Judas Tour’? Have you started composing new material for the next album?
After ‘The Judas Tour’ ends this year, in 2017 I will launch a new tour, a new format, with a 75% different setlist to what we have been playing this year. I’m very much looking forward to this. Apart from that I am just putting the finishing touches to two CD-single releases in September, which is the song ‘Too Late’, and a studio recording of Antimatter’s version of ‘Welcome To the Machine’ (which the live band have been playing for 18 months and people are constantly asking for physical copies of). Both have some nice B-sides included, and pre-orders for these are going up soon. Then I’m working on the live DVD ”Live Between The Earth And Clouds” for release in early 2017. And yes, I have recently been letting ideas come through for the next full length Antimatter album, the concept of which I have already had for years now.
The music of Antimatter is characterized as melancholic rock with ambient overtones, post-rock elements and a rather apparent prog rock influence. Do you consider your music progressive and in what sense?
Sure of course, it’s progressive in two senses. Firstly I’m not constrained to any one ‘genre’ so I can literally progress where I want, in any direction. Secondly I’m very much influenced by true 1970s progressive rock, which I was listening to almost a quarter of a century ago back in 1992 whilst everyone else was still growling, or trying to growl, or in some cases not even growling yet.
How much has the music scene changed since the early 00’s?
I never paid too much attention back then and I still don’t, so I can’t comment. The one thing I can say is that the internet has changed everything since the turn of the century… Nowadays the ground floor of the scene is flooded with hundreds of thousands of bedroom artists all recording albums and trying to compete with each other. Meanwhile the general consumer, for the most part, is uninterested and unable to invest in any of these independent kindergarden bands, as he is too busy being fleeced by high-end, high-profit ‘premium’ merchandise pumped out by savvy record labels and big ‘name’ established brands.
Antimatter is 18 years old today. Which was your happiest moment in the band? Would you prefer the enthusiasm of the early days over the maturity of today?
As I get older Im starting to prefer the maturity and experience of age over the ignorance of youth. Both in my personal and proffessional life.
I can’t help but ask you about Sleeping Pulse. Will there be a second album? Are there any plans?
Yeah for sure! Myself and Luis are juggling our own personal projects, but when the time comes that he has time to conjure up some new Sleeping Pulse music, I will be there waiting to write lyrics and melodies for it! I keep pestering him … ‘Luis, Luis, when are you gonna write some new music!?!’ I think I’m starting to annoy him a bit, haha. I’m ready to move on it! I loved the debut!
What should we expect for the two concerts in Athens and Thessaloniki? Are you going to play material from all your albums?
Most of the discography will be covered by our Greek gigs, though we havent sat down yet and planned from start to finish what the setlist will be. Obviously tracks like ‘Leaving Eden’, ‘The Last Laugh’, ‘Over Your Shoulder’… I dont think I’ve played a gig yet where any of those songs havent been played once they were written, so theres a certain amount for material that you know will be there.
Thank you very much for your time Mick! We’ll be more than happy to see you on stage. The last words are yours.
Thank you to everybody for your presence and energy back in 2003 for our first shows there, and also in 2007 for the recording of ‘Live@An Club’. Lets drink to these new shows in 2016!
Λίγες ημέρες πριν τις συναυλίες των Antimatter στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Mick Moss, τον άνθρωπο πίσω από τη μουσική.
Ερωτήσεις: Δημήτρης Καλτσάς
Γεια σου Mick! Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που επιστρέφεις στην Ελλάδα για δύο συναυλίες! Ποιες είναι οι μνήμες σου από την Ελλάδα; Πολλοί άνθρωποι θεωρούν το “Live @ An Club» ως ένα από τα καλύτερα κομμάτια στην δισκογραφία της μπάντας.
Σε ευχαριστώ, περιμένω με ιδιαίτερη ανυπομονησία να έρθω πάλι! Αυτό που θυμάμαι από την Ελλάδα είναι η τεκίλα, ένα υπέροχο κοινό και το σουβλάκι…. αν και όλα είναι θολές αναμνήσεις τώρα πια, καθώς πέρασα πολύ χρόνο πίνοντας τεκίλα όταν ήρθα για πρώτη φορά πριν τόσα χρόνια το 2003.
Το “The Judas Table” ήταν το έκτο άλμπουμ σας το οποίο διατήρησε την αξιοζήλευτη σταθερότητα σε υψηλό επίπεδο που έχετε κρατήσει από το “Saviour” το 2001. Είναι διαφορετική η δημιουργική διαδικασία από το ένα άλμπουμ στο άλλο;
Με μια λέξη, όχι. Η διαδικασία έχει παραμείνει η ίδια για μένα από τότε που ξεκίνησα να γράφω, πάνω από 20 χρόνια πριν. Ξεκινάω μόνος μου με την ακουστική κιθάρα μου και αφήνω τα πράγματα να βγουν από μέσα μου. Μόλις υπάρχει κάτι που με επηρεάζει εσωτερικά, το κρατάω και το βελτιώνω. Αν είναι ένα τραγούδι, στη συνέχεια φτιάχνω ένα demo του. Ένα demo μπορεί να περάσει μέσα από πολλές διαφορετικές εκδοχές μέχρι να το κάνω σωστά. Στη συνέχεια, παίρνω το demo στο στούντιο και το «κτίζω» εκ νέου και πάλι, ως μέρος ενός άλμπουμ. Έτσι έγινε για το τραγούδι “The Last Laugh”, που γράφτηκε το 1998 και ηχογραφήθηκε δύο χρόνια αργότερα για το πρώτο άλμπουμ των Antimatter, το “Saviour”, και το ίδιο συνέβη με το τραγούδι “Stillborn Empires”, που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε για το τελευταίο άλμπουμ “The Judas Table” το 2015. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σου και ποιες είναι οι αγαπημένες σου μπάντες; Ποιες νέες μπάντες σου αρέσουν περισσότερο;
Είμαι επηρεασμένος από όλα όσα έχω αγαπήσει σε όλη μου τη ζωή, από όλες τις εποχές και τα διαφορετικά είδη. Αυτά κυμαίνονται από folk-rock / psych ροκ της δεκαετίας του ’60, prog rock του ’70, synthpop / metal του ’80 και grunge του ’90. Μετά από αυτά δεν μπορώ πραγματικά να βρω κοινά με πολλά μουσικά κινήματα. Το βρίσκω δύσκολο να μπω σε νέες μπάντες, καθώς θεωρώ ότι η σύγχρονη μουσική είναι κατά κάποιο τρόπο άμορφη, είτε επειδή εγώ μεγαλώνω, είτε επειδή στην πραγματικότητα είναι άμορφη, ή ίσως είναι και τα δυο μαζί. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποιον καλλιτέχνη που έχει τραβήξει την προσοχή μου κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, θα έλεγα ότι το νέο άλμπουμ του Chelsea Wolfe είναι αρκετά καλό. Επίσης, έχω εντυπωσιαστεί με τη μουσική μερικών ανθρώπων που συνάντησα προσωπικά, εκεί έξω, όπως η Evi Vine, οι Riverside και οι Tranquilizer.
Ποια είναι η συναισθηματική σου κατάσταση όταν γράφεις νέο υλικό; Μήπως η σύνθεση μελαγχολικής μουσικής προϋποθέτει και μια μελαγχολική διάθεση του συνθέτη; Είναι η όλη δημιουργική διαδικασία μια απόλυτα ευχάριστη εμπειρία;
Η αρχική διαδικασία της συνείδητοποίησης με τον εαυτό μου και την ακουστική μου κιθάρα που παράγει το έμβρυο ενός τραγουδιού, είναι ένα καταπληκτικό συναίσθημα. Η γέννηση μιας μελωδίας ή ενός στίχου που μέχρι εκείνο το σημείο δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν, είναι μια εκστατική στιγμή. Τα πάντα μετά από αυτό είναι ένας αγώνας για να κρατηθεί το μωρό ζωντανό και να καταστεί όσο το δυνατό ισχυρό για το κοινό. Η ολοκλήρωση του τελικού demo είναι το επόμενο εκστατικό συναίσθημα. Στη συνέχεια, η δουλειά στο στούντιο είναι η επόμενη μάχη. Η τελική ανταμοιβή είναι να ηχογραφηθεί επαγγελματικά και να κυκλοφορήσει, αφήνοντας την τελικά να πάει από μια απτή οντότητα που προήλθε εξ ολοκλήρου από τον εαυτό μου, και τη γνώση ότι θα βρει κάποιον κάπου και θα επηρεάσει τις δονήσεις τους.
Τι έπεται για τους Antimatter μετά το “The Judas Tour”; Έχεις ξεκινήσει να συνθέτεις νέο υλικό για το επόμενο άλμπουμ;
Αφού τελειώσει φέτος το “The Judas Tour”, το 2017 θα ξεκινήσουμε νέα περιοδεία, ένα νέο σχήμα, με διαφορετικό περιεχόμενο/setlist κατά 75% από ότι παίζουμε φέτος. Είναι κάτι που το περιμένω με αγωνία. Εκτός από αυτό ολοκληρώνω τις τελευταίες πινελιές σε δύο κυκλοφορίες CD-single το Σεπτέμβρη. Το ένα είναι το τραγούδι “Too Late” και ένα στούντιο single της εκδοχής των Antimatter του “Welcome To the Machine” (το οποίο η μπάντα παίζει ζωντανά για 18 μήνες και το κοινό ζητάει διαρκώς CD). Και τα δύο περιλαμβάνουν κάποιες ωραίες B-sides και σύντομα ξεκινάνε προπαραγγελίες. Στη συνέχεια θα δουλέψω για το live DVD “Live Between The Earth And Clouds” που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2017. Και ναι, έχω αρχίσει πρόσφατα να μορφοποιώ κάποιες νέες ιδέες για το επόμενο άλμπουμ των Antimatter, τις οποίες είχα εδώ και κάποια χρόνια.
Η μουσική των Antimatter χαρακτηρίζεται ως μελαγχολικό ροκ με αποχρώσεις ambient, στοιχεία post-rock και μια μάλλον προφανή επιρροή prog rock. Πιστεύετε ότι η μουσική σας είναι progressive και με ποια έννοια;
Μα και βέβαια είναι, και είναι progressive κατά δύο έννοιες. Πρώτον δεν περιορίζομαι σε οποιαδήποτε ένα «είδος», ώστε κυριολεκτικά μπορώ να προχωρώ όπου θέλω, σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Δεύτερον, είμαι πολύ επηρεασμένος από την αληθινή progressive rock του 1970, που άκουγα σχεδόν για ένα τέταρτο του αιώνα πριν από το 1992, ενώ όλοι οι άλλοι ακόμα γρύλιζαν ή προσπαθούσαν τουλάχιστον, ή σε ορισμένες περιπτώσεις δεν γρύλιζαν καν.
Πόσο έχει αλλάξει η μουσική σκηνή από τις αρχές του ’00;
Ποτέ δεν έδωσα πάρα πολλή προσοχή τότε και ακόμα και τώρα δεν το κάνω, οπότε δεν μπορώ να σχολιάσω. Ένα πράγμα που μπορώ να πω είναι ότι το διαδίκτυο έχει αλλάξει τα πάντα μετά την αλλαγή του αιώνα… Σήμερα η βάση της μουσικής σκηνής είναι πλημμυρισμένη με εκατοντάδες χιλιάδες καλλιτέχνες που όλοι βγάζουν άλμπουμ και προσπαθούν να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο. Εν τω μεταξύ ο μέσος καταναλωτής, ως επί το πλείστον, είναι αδιάφορος και δεν μπορεί να επενδύσει σε οποιαδήποτε από αυτές τις ανεξάρτητες μπάντες νηπιακού επιπέδου, καθώς είναι πολύ απασχολημένος για να τον «μαδάνε» μέσω υψηλού κέρδους “premium” εμπόρευμα που αντλείται από δισκογραφικές εταιρείες και μεγάλα «ονόματα» καθιερωμένων εμπορικών σημάτων.
Οι Antimatter είναι σήμερα 18 ετών. Ποιες ήταν οι πιο ευτυχισμένες σου στιγμές στη μπάντα; Προτιμάς τον ενθουσιασμό που είχες στην αρχή από την ωριμότητα του σήμερα;
Καθώς μεγαλώνω προτιμώ την ωριμότητα και την εμπειρία της ηλικίας παρά την άγνοια της νιότης, και στην προσωπική αλλά και στην επαγγελματική μου ζωή.
Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για το Sleeping Pulse. Θα υπάρξει και δεύτερο άλμπουμ; Έχεις κάποια σχέδια γι’αυτό;
Σίγουρα ναι! Και εγώ αλλά και ο Luis παλεύουμε με τα προσωπικά μας projects, αλλά όταν φτάσει η ώρα που εκείνος θα έχει το χρόνο να συνθέσει νέα μουσική για το Sleeping Pulse, εγώ θα είμαι εκεί για να γράψω στίχους και μελωδία! Τον τσιγκλάω συνέχεια… «Luis, Luis, πότε θα γράψεις καινούρια μουσική;» Νομίζω ότι έχω αρχίσει και γίνομαι λιγάκι ενοχλητικός… (γέλια), αλλά είμαι έτοιμος να το προχωρήσω! To αγάπησα το ντεμπούτο!
Τι να περιμένουμε από τις δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Θα παίξετε υλικό από όλα σας τα άλμπουμ;
Το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας θα καλυφθεί στις ελληνικές εμφανίσεις μας αν και δεν έχουμε καθίσει ακόμη να σχεδιάσουμε από την αρχή ως το τέλος τι θα περιλαμβάνει το setlist. Προφανώς κομμάτια όπως τα ‘Leaving Eden’, ‘The Last Laugh’, ‘Over Your Shoulder’… Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει συναυλία που να μην έχω παίξει αυτά τα κομμάτια, επομένως θα υπάρχει αρκετό υλικό που θα ακουστεί.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου Mick! Θα χαρούμε ιδιαίτερα να σας δούμε στη σκηνή. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας και την ενέργεια που είχατε το 2003 στις πρώτες μας εμφανίσεις καθώς και το 2007 για την ηχογράφηση του ‘Live@An Club’. Ας πιούμε στις νέες εμφανίσεις του 2016!
Κάντε το πρώτο σχόλιο