Συνέντευξη: Νικήτας Κίσσονας (Methexis)

Από τους Κώστα Μπάρμπα & Ηλία Γουμάγια

Λίγες ημέρες πριν την πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Methexis, ο Νικήτας Κίσσονας, ο άνθρωπος πίσω από το σχήμα, απάντησε στις ερωτήσεις του Κώστα Μπάρμπα και του Ηλία Γουμάγια σχετικά με το παρόν, το μέλλον και οτιδήποτε σχετικό με τη διαδικασία δημιουργίας του “Suiciety” (οι κριτικές του ProgRocks.gr εδώ), το οποίο ήδη φαίνεται να απασχολεί τον διεθνή προοδευτικό μουσικό χώρο.

Νικήτα συγχαρητήρια για τον δίσκο. Πες μας λίγα λόγια για την διαδικασία δημιουργίας του.

Σας ευχαριστώ πολύ και με χαροποιεί πολύ η αποδοχή που έχει λάβει ως τώρα. Διαβάζοντας και ακούγοντας κριτικές για τον πρώτο δίσκο “The Fall of Bliss” αποφάσισα στον δεύτερο δίσκο να ενεργήσω με διαφορετικό τρόπο. Όντας project, οι Methexis, άσχετα αν είμαι εγώ συνέχεια πίσω από αυτούς, σε κάθε δίσκο θα δοκιμάζουν κάτι διαφορετικό. Η διαφορά του νέου δίσκου είναι πώς εμπιστεύτηκα την μουσική μου σε άλλους μουσικούς δίνοντας τους ελευθερίες πάνω σε αυτήν, κάτι που κατά κόρον νιώθω απειλητικό. Το αποτέλεσμα όμως, όπως καταλαβαίνεις, με ξεπέρασε!

Πόσο δύσκολο ήταν να μαζέψεις ένα τόσο εντυπωσιακό line-up μουσικών και να τους συντονίσεις; Τι πρόσφερε ο καθένας; Πώς αντιμετώπισαν το όλο εγχείρημα;

Τον προηγούμενο χρόνο πήγα στην Αγγλία για να κάνω ένα μεταπτυχιακό στην σύνθεση και να δω από κοντά πως λειτουργεί το σύστημα στην μαμά πατρίδα του αγαπημένου μου progressive rock. Έμαθα και είδα πολλά αλλά αυτό ας είναι υλικό για άλλη συζήτηση. Πηγαίνοντας εκεί σκέφτηκα να βρω μουσικούς από το Πανεπιστήμιο ή την πόλη που έμενα, το Bristol δηλαδή και να δουλέψουμε τον δίσκο μαζί. Η ανταπόκριση ήταν μηδενική! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποφασίσω να απευθυνθώ σε νέους καταξιωμένους μουσικούς του χώρου από διάφορες χώρες. Τα κριτήρια της επιλογής δεν ήταν εύκολα αλλά μόνο για έναν μουσικό ήμουν κάθετος. Είχα αποφασίσει πώς είτε αυτόν τον δίσκο θα τον τραγουδήσει ο Joe Payne ή κάνεις άλλος παρά εγώ. Πλέον, τρέμω στην ιδέα να είχε συμβεί το δεύτερο! Στις πιο δυνατές αναμνήσεις που θα κουβαλάω πάντα στην ζωή μου είναι οι μέρες που οι The Enid με φιλοξένησαν και έζησα για λίγο μαζί τους βιώνοντας την φιλοσοφία ζωής και τέχνης που όμοια της δεν έχω γνωρίσει σε άλλο συγκρότημα. Εκτός από αυτή την συνεργασία όλες οι άλλες επικοινωνίες πραγματοποιήθηκαν μέσω διαδικτύου. Ειδική αναφορά θέλω να κάνω στον Νίκο Ζαδέ που πήρε εντελώς πάνω του την εισαγωγή του δίσκου και είναι ο μόνος από αυτήν την ηχογράφηση που θα συμμετέχει στην επερχόμενη συναυλία για την παρουσίασή του. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως όλοι οι χάλκινοι πνευστοί ήταν μαθητές του πανεπιστημίου. Τέλος, πρέπει να ξεχωρίσω την δουλειά που έκανε ο Linus Kase. Μεταμόρφωσε τον δίσκο με τέτοιον επαγγελματισμό και μαεστρία που θα έπρεπε να θεωρείται μοντέλο συνεργάτη!

Η προσθήκη αυτών των μουσικών είναι η βασική διαφοροποίηση από το ντεμπούτο σου. Είναι αυτός ο βασικός λόγος που κάνει το “Suiciety” καλύτερο από το “The Fall of Bliss”;

Δεν μπορώ να κάνω σύγκριση στους δύο δίσκους σε επίπεδο βαθμολογίας. Το μόνο σίγουρο που μπορώ να πω όμως είναι πως αν έκανα τον ίδιο δίσκο μόνος μου δεν θα ήταν το ίδιο καλός.

Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διαφορετικά studio. Φοβήθηκες ποτέ για την ομοιομορφία του τελικού αποτελέσματος;

Όχι ιδιαίτερα μιας και πρώτον είχα κάνει ήδη μια πρώτη ενορχήστρωση, οπότε είχαν όλοι τους έναν μπούσουλα. Εξάλλου, για όποια ιδέα των μουσικών ήθελα σώνει και καλά να κρατήσω είχα τον μάγο μηχανικό ήχου Λεωνίδα Πετρόπουλο να βρίσκει τον τρόπο!

Είσαι πλήρως ικανοποιημένος από τον ήχο του δίσκου; Θα άλλαζες κάτι;

Ναι, θα άλλαζα, αν και φυσικά δεν πρέπει να πω τι. Πάντα βρίσκεις ατέλειες στην πορεία. Μοιραία. Αλλά είμαι πλήρως ικανοποιημένος με αυτό το συγκεκριμένο αποτέλεσμα!

Όπως και το “The Fall of Bliss” έτσι και το “Suiciety” είναι ένα concept album. Από πού προήρθε η λεξιπλασία στον τίτλο; Μπορείς να κάνεις μία γενική περιγραφή του concept;

Το “The Fall of Bliss” δεν είναι concept album. Αλλά το ομώνυμο κομμάτι ίσως μπορεί να θεωρηθεί προάγγελος όλου του “Suiciety”. Με λίγα λόγια αφορά τις παρεμβάσεις, σε επίπεδο τρόπου ζωής, που δέχεται ένα άτομο από την μικρή κιόλας ηλικία, την απομόνωση του και την εύρεση της «αλήθειας» του ώστε με καθαρό μυαλό να μπορέσει να βγει ξανά στην κοινωνία για να την μοιραστεί. Δυστυχώς όμως, με το καθαρό αυτό του βλέμμα πέφτει πάνω σε μια κοινωνία αυτοκτονική λίγο πριν την κατάρρευση της. Το πρώτο κομμάτι, που είναι το τελευταίο ουσιαστικά την ιστορίας, κρύβει και μια ελπίδα σε μια νέα αρχή, αν φυσικά κάποιος θέλει να τη δει! Η λέξη προέκυψε απότομα και δεν θυμάμαι καν την στιγμή. Παρ’όλα αυτά, πριν 2-3 εβδομάδες είδα τυχαία στο internet πως έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε δίσκο! Απογοητεύτηκα φυσικά, αλλά πήρα το μάθημα μου για την ελλιπή έρευνα που έκανα.

Οι στίχοι σου μοιάζουν πολύ προσωπικοί, χωρίς να αποκλείουν τον ακροατή από το να ταυτιστεί μαζί τους. Από πού αντλείς την έμπνευση για τη συγγραφή τους;

Μου αρέσουν οι αλληγορικοί στίχοι. Έτσι, όταν γράφω στίχους προσπαθώ να δημιουργήσω εικόνες και δράσεις από τις οποίες θέλω να μεταφέρω την εντύπωση μόνο και όχι το θέμα καθεαυτό. Δηλαδή αν θελήσω να γράψω πως φοβάμαι θα προτιμήσω να δημιουργήσω ένα σκηνικό όπου ο αναγνώστης θα νιώσει φυσικά έναν φόβο αλλά προσαρμοσμένο στις δικές του αδυναμίες. Αλλιώς θα φοβόταν π.χ. ο καθένας μας στην κορυφή ενός πολύ ψηλού λεπτού δέντρου. Κατά κανόνα γράφω τους στίχους αφού γράψω την μουσική. Όμως η θεματική τους συλλαμβάνεται συνήθως ταυτόχρονα με την μουσική.

Οπότε πάμε και στο μουσικό κομμάτι τώρα. Έχουμε διαβάσει με ενδιαφέρον άρθρα σου στο ProgRocks.gr που αφορούν κυρίως την σύνθεση (κλικ). Ποια είναι η φιλοσοφία σου πάνω σε αυτήν;

Φιλοσοφία στη δημιουργία; Λοιπόν… έρευνα, ανάλυση, μελέτη, δοκιμές, πειράματα, οίστρος, κέφι, ανασφάλεια, τελειομανία και… πολύ τύχη!

Η βάση των συνθέσεων σου είναι το progressive rock. Παρόλα αυτά ο μουσικός σου ορίζοντας εκτείνεται από την pop ως το avant-garde. Ποιους θεωρείς ως του βασικούς μουσικούς που σε έχουν επηρεάσει. Πως καταφέρνεις να ενσωματώνεις τις επιρροές σου πάνω στο μουσικό σου όραμα;

Είμαι από εκείνους τους μουσικούς που κάποιοι ονομάζουν ακαδημαϊκούς, άλλοι καταρτισμένους και άλλοι σπουδαγμένους. Έχω μελετήσει, μόνος ή με δασκάλους, πολλά είδη μουσικής και τελικά ενσωματώνω αυτά που με άγγιξαν πιο πολύ ανά περίοδο. Πάντως πιστεύω πως ως τώρα με απασχολεί η αισθητική του 21^ου αιώνα στην ορχηστρική μουσική σε συνδυασμό με την αμεσότητα της rock μουσικής των 70s.

Το artwork του δίσκου είναι εξαιρετικό και καλαίσθητο. Ποια ήταν η διαδικασία δημιουργίας του;

Σε ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που σας άρεσε γιατί δίνω μεγάλη βάση σε αυτά. Σε κάθε δίσκο θέλω να σχεδιάζω ένα σύμβολο. Αυτή την φορά το ήθελα πάνω σε απομεινάρια. Επίσης ήθελα το booklet χειρόγραφο και να μοιάζει με κάποιο ιερό βιβλίο. Ό,τι ακολούθησε ήταν αποτέλεσμα της άψογης συνεργασίας μου με την ορεξάτη Άρτεμις Schubert.

Το βασικό σου όργανο είναι η κιθάρα, αν και στο “The Fall of Bliss” παίζεις πολύ περισσότερα όργανα και τραγουδάς. Πως προσεγγίζεις το όργανο; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου κιθαρίστες;

Έχοντας σπουδάσει τόσο κλασσική όσο και σύγχρονη μουσική πάνω στην κιθάρα, το όργανο αυτό πλέον είναι ο καμβάς μου. Όλα σχεδόν τα κομμάτια των δίσκων αυτών έχουν γραφτεί πάνω στην κιθάρα οπότε το προσεγγίζω κατά κύριο λόγο σαν ανεξάρτητο όργανο αλλά μέσα στην ενορχήστρωση προτιμώ να του δίνω έναν ισότιμο με κάθε άλλο όργανο ρόλο. Ο αγαπημένος μου κιθαρίστας είναι μακράν ο Andrew Latimer, όπως και οι Camel είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Στις επόμενες δύο θέσεις νομίζω πως είναι ο Robert Fripp και ο Jeff Beck.

Έχεις ήδη δύο δικές σου προσωπικές δουλειές με τους Methexis, αλλά έχεις συμμετάσχει στους δύο δίσκους των Verbal Delirium και στον επερχόμενο δίσκο των Yianneis. Ποιες διαφορές του να είσαι ο βασικός συνθέτης από το να είσαι ο εκτελεστής; Είναι και τα δύο το ίδιο σημαντικά για σένα;

Είναι και τα δύο σημαντικά για μένα αλλά σε διαφορετικό βαθμό. Όντας ανεξάρτητος ως άνθρωπος το να είμαι κύριος του εαυτού μου είναι αναγκαίο. Όταν συμμετέχω σε project άλλων όμως μου δίνεται η δυνατότητα να δω και να μάθω άλλες προοπτικές πάνω στην μουσική τις οποίες απορροφάω. Επίσης μου δίνεται η δυνατότητα να προσθέσω κάτι στην μουσική κάποιου άλλου με την βαριά ευθύνη να το κάνω πιο ενδιαφέρον, για μένα αρχικά και με ελπίδα για τους υπόλοιπους. Το να συνθέτω όμως είναι σαν το απόσταγμα όσων έμαθα σε αυτή την ζωή μέχρι την στιγμή εκείνη, στιγμή ιερή.

Θα συμμετέχεις και στον τρίτο δίσκο των Verbal Delirium;

Ναι. Η μουσική αυτού του δίσκου είναι ο λόγος που μπήκα στους Verbal Delirium εξαρχής και ως εκ τούτου τον δουλέψαμε και μαζί. Με την τωρινή σύνθεση έχει πάρει μια πιο φρέσκια μορφή αλλά μου δώσανε την χαρά να παίξω και εγώ στην ηχογράφηση ως φόρο τιμής για εκείνα τα χρόνια.

Πώς βλέπεις την ελληνική progressive rock σκηνή, όντας και μέλος της. Την έχει αγκαλιάσει το ελληνικό κοινό;

Είμαι πολύ μπερδεμένος για να σου είμαι ειλικρινής και αυτό με δυσκολεύει και ως προς τον τρόπο κινήσεων μου. Για να σου μιλήσω με δύο παραδείγματα, γίνεται συναυλία των Gravitysays_i και Electric Litany (κλικ) και το Gagarin205 είναι ασφυκτικά γεμάτο. Γίνεται το A Journey To Prog φεστιβάλ με Mother Turtle, Verbal Delirium και Poem στο Κύτταρο (κλικ) και είναι συγκριτικά άδειο. Απλά δεν καταλαβαίνω και το λέω με αμηχανία κιόλας.

Ποιες πιστεύεις είναι οι προοπτικές ελληνικών μπαντών του είδους να γίνουν γνωστότερες σε παγκόσμιο επίπεδο;

Δεν έχω ιδέα! Έχω χαθεί ανάμεσα στην θολή υπερπληροφόρηση πετυχημένων εμπορικά συγκροτημάτων από τα μέσα και την προώθηση ανεξάρτητων συγκροτημάτων από εταιρείες που ψάχνουν κόπιες εναλλακτικού ήχου. Και στις δύο περιπτώσεις βρίσκω εξαιρετικές δουλειές, αλλά εκτός αυτών βρίσκω επίσης άλλες που έχουν απορριφθεί από το ίδιο σύστημα. Ασφαλώς και υπάρχει σύστημα στην μουσική όπως υπάρχει για κάθε τι που πωλείται, αλλά το πως λειτουργεί είναι κάτι που ξεπερνάει την ευφυΐα μου.

Το “Suiciety” είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, ενώ το promotion έγινε κυρίως από εσένα προσωπικά. Είναι καλύτερο να είσαι ανεξάρτητος ή είναι και λύση ανάγκης;

Και για τις δύο δουλειές μου επικοινώνησα με πολλές εταιρείες. Ελάχιστες απάντησαν αρνητικά και οι υπόλοιπες καθόλου. Αυτό σημαίνει πως δεν γνωρίζω πώς είναι στην άλλη πλευρά, υπό την προστασία και με την υποστήριξη μιας εταιρείας. Η ανεξαρτησία σου φορτώνει όλη την ευθύνη, πράγμα καθόλου άδικο αλλά υπάρχουν πολλά μέρη όπου οι πόρτες ανοίγουν μόνο σε μέλη εταιρειών. Άρα δεν είναι μόνο δύσκολο, αλλά και απαγορευτικό μιας και ο κόσμος θα εμπιστευθεί πιο εύκολα κάτι που διαφημίζεται, άρα προωθούμενο από εταιρείες, γιατί αυτό εμφανίζεται μπροστά του. Από την άλλη, σίγουρα προτιμώ αυτή την ελευθερία από την περίπτωση να ήμουν δέσμιος μιας επιβλητικής εταιρείας. Ούτε λόγος.

Πώς βλέπεις γενικά την μουσική βιομηχανία πλέον; Είναι το internet ένας από τους λόγους που μουσικές όπως το progressive rock γίνονται, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, και πάλι δημοφιλείς;

Το internet ασφαλώς και θα είναι το πιο διαδεδομένο μέσο μετάδοσης της μουσικής ακολουθώντας τις προσταγές της εποχής. Υπάρχουν ακόμα όμως πολλοί νοσταλγοί και εκτιμητές του φυσικού προϊόντος. Ίσως εκεί έγκειται η αναβίωση του βινυλίου, πέραν φυσικά του γεγονότος πως είναι το μόνο μέσο που δεν αντιγράφεται οικιακά. Η αναβίωση αυτή ανέδειξε το progressive rock και πάλι ίσως γιατί το κοινό του ανέκαθεν ζητούσε κάτι πιο ουσιαστικό από λίγα megabytes πληροφορίας.

Την Κυριακή 26 Απριλίου θα γίνει η live παρουσίαση του δίσκου στο θέατρο Τριανόν. Ποιοι θα είναι οι μουσικοί που θα σε συνοδεύσουν; Σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις την ηχογράφηση και μαγνητοσκόπηση της παράστασης;

Την Κυριακή θα παιχτεί όλος ο δίσκος με την συνοδεία 12 μουσικών, video projection κ.α. σε μια παραγωγή-ρίσκο για μένα αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό για την βραδιά εκείνη. Είμαι υπόχρεος και καμαρώνω ήδη για το ταλέντο και την προσπάθεια όλων των συντελεστών (βλέπε παρακάτω) που δέχτηκαν να με βοηθήσουν να πραγματοποιήσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Το εισιτήριο το έθεσα σε χαμηλή τιμή γιατί με ενδιαφέρει πρωτίστως να μοιραστώ αυτή την βραδιά με περισσότερο κόσμο παρά να προσπαθήσω να κάνω απόσβεση την παραγωγής. Όντας ρεαλιστής, δεν έχω ιδέα τι θα κάνω με την ηχογράφηση και την μαγνητοσκόπηση. Πρώτα θα δω τι αξία έχουν και μετά θα κρίνω την χρήση τους.

Νικήτα σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου! Συγχαρητήρια και πάλι!

Να είστε καλά και περιμένω εναγωνίως εντυπώσεις από την συναυλία της Κυριακής. Σας ευχαριστώ για τον χώρο και την στήριξη!

Συντελεστές της παρουσίασης του νέου δίσκου SUICIETY των Methexis την Κυριακή 26 Απριλίου 2015 στο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101 – Μετρό Βικτώρια):

Σύλληψη, μουσική, στίχοι, κιθάρες, φωνή: Νικήτας Κίσσονας

Φωνή: Jargon

Πλήκτρα, φλάουτο: Νίκος Νικολόπουλος

Κιθάρα: Γιώργος Μούχος

Drums: Θοδωρής Χριστοδούλου

Μπάσσο: Μιχάλης Καλαντζής

Laptop και Sound Design: Νίκος Ζαδές

Πιάνο: Παναγιώτης Κραμπής

Βιολί: Ματθαίος Δακουτρός

Τρομπέτες: Πέτρος Ρούσσος, Γιάννης Τρίμης

Τρομπόνι: Ανδρέας Κολπονδίνος

video και animation: Ιωάννης Αλεξιάδης