Voyager – V

V for Voyager 

Οι Αυστραλοί Voyager είναι ενεργοί από το 1999, ενώ το 2003 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο “Element V”. Τα  μέλη του συγκροτήματος έχουν αλλάξει στην πορεία του χρόνου, αλλά ιδρυτής είναι ο Daniel Estrin (φωνητικά, πλήκτρα). Το συγκρότημα αποτελούν -τουλάχιστον μέχρι την κυκλοφορία του συγκεκριμένου δίσκου- η Simone Dow (κιθάρα), ο Scott Kay (κιθάρα), ο Ashley Doodkorte (drums) και ο Alex Canion (μπάσο, φωνητικά).

Τον Ιούνιο κυκλοφόρησε ο πέμπτος τους δίσκος με τον σύντομο τίτλο “V”. Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε τον ήχο τους τότε θα λέγαμε ότι κατατάσσονται στο ατμοσφαιρικό και μελωδικό progressive metal. Τη μουσική τους χαρακτηρίζουν οι δυναμικές κιθάρες του, τα μαγευτικά πλήκτρα, επιδέξια drums και ρυθμικές μπασογραμμές. Άλλο ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό τους είναι τα πλούσια φωνητικά, δυναμικά και πεντακάθαρα.

Το “Hyperventilating” ανοίγει δυναμικά τον δίσκο και στην ουσία είναι μια πρώτη σύντομη γνωριμία με τους  ακροατές, αφού περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά των Voyager: γρήγορα ρυθμικά, ατμοσφαιρικά πλήκτρα και γεμάτα ένταση φωνητικά. Ακολουθεί τo “Breaking Down” το οποίο είχε κυκλοφορήσει πριν από το “V” (σαν single) και είναι άκρως κολληματικό, γρήγορο και αρκετά πιασάρικο. Στο επόμενο κομμάτι, το οποίο με βάση το mp3 player μου άκουσα περισσότερες φορές, ερωτεύτηκα το δίσκο. Το “A Beautiful Mistake” ξεκινάει όπως και τα προηγούμενα τραγούδια, δηλαδή δυναμικά, καταλήγει όμως αρκετά πιο μυστήριο και μελωδικό και σε ένα σημείο έχει μερικούς στίχους στα Ρώσικα (συμμετέχει η Zemyna Kuliukas στα φωνητικά). Ακολουθεί ένα μικρού μήκους κομμάτι για να διαχωρίσει πιθανότατα και να προλογίσει το επόμενο τμήμα του album που αποτελείται από πιο δυναμικά και metal κομμάτια. Το “You, The Shallow” είναι το πρώτο από αυτά και ακολουθεί το “Embrace The Limitless”, όπου κυριαρχούν έντονα τα keyboards του Daniel. Το “Domination Game” θεωρώ ότι επίσης είναι από τα καλύτερα κομμάτια του “V” και σηματοδοτεί τη λήξη του δεύτερου μέρους του δίσκου. Το τρίτο μέρος είναι μελωδικότερο, αρχίζει με το “Peacekeeper” και κορυφώνεται με το “Summer Always Comes Again”, το πιο ρομαντικό κομμάτι. Ο δίσκος τελειώνει με το “Seasons Οf Age” που είναι και αυτό αξιοσημείωτο και στο οποίο υπάρχει και το σόλο που με εντυπωσίασε περισσότερο σε ολόκληρο το δίσκο.

Εν κατακλείδι το “V” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, με πολύ καλή παραγωγή.  Οι Voyager πιστεύω ότι μπορούν να κατακτήσουν ένα μεγάλο κοινό, γιατί η μουσική τους -τουλάχιστον κάποια τραγούδια τους- έχουν εμπορική δυναμική και ταυτόχρονα διατηρούν το progressive metal στοιχείο τους. Σε ορισμένα σημεία μου φάνηκαν μονότονοι και κάπως επαναλαμβανόμενοι, ειδικά προς το τέλος του δεύτερου μέρους του δίσκου. Παρόλα αυτά ο δίσκος φυσικά και αξίζει την προσοχή σας. Καλή ακρόαση!

7.5 / 10

Ελένη Παναγιώτου

Prog metal is fun 

Πέμπτη δισκογραφική δουλειά λοιπόν από τους Αυστραλούς Voyager που έρχεται μετά από το πολύ καλό “The Meaning Of I” στο οποίο υπήρχαν και δύο πολύ καλά guest με τον Dan Tompkins (Tesseract) και του DC Cooper (Royal Hunt). Όχι ότι χρειάζονται βοήθεια στα φωνητικά. Κάθε άλλο μάλλον, αφού ο Daniel Estrin έχει μια εξαιρετική και πολύ ιδιαίτερη φωνή που αναδεικνύει και τις συνθέσεις της μπάντας.

Το “V” είναι ένας δίσκος όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει κάτι που να τον ικανοποιεί με την πρώτη ακρόαση. Κι αυτό, γιατί είναι πολύ εύκολα προσβάσιμος  μιας και έχει καλογραμμένες μελωδίες χωρίς όμως να είναι εις βάρος των πιο heavy σημείων. Συνδυάζουν το progressive με το power και το djent, προσθέτουν κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία τα οποία το κάνουνε ακόμη και ποπ σε σημεία και όλα αυτά με εξαιρετική ενέργεια. Η παραγωγή όπως και στον προηγούμενο δίσκο είναι υπερκαθαρή έως αποστειρωμένη κάτι που όμως ταιριάζει στην γενικότερη προσέγγιση της μουσικής.

Τα πρώτα έξι κομμάτια του δίσκου είναι μια πολύ καλή γνωριμία για την μουσική των Voyager. Κομμάτια με prog / power ύφος, με αρκετά djent-y riffs, ωραία μελωδικά πλήκτρα  και εξαιρετική φωνητική ερμηνεία από τον Estrin. Ένα επίσης ατού των κομματιών είναι η φανταστική δουλειά που γίνεται από τον ντράμερ Ashley Doodkorte ο οποίος δίνει πολλή ενέργεια στα κομμάτια και τα κάνει αυτό που λέμε “fun”.

Το “Breaking Down” (στο οποίο συμμετέχει πάλι ο Tompkins) είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα των παραπάνω. Βαρύ riff, ενεργητικό rhythm section και μια ερμηνεία που κολλάει εύκολα στο μυαλό. Το “A Beautiful Mistake” ένα κομμάτι βγαλμένο μέσα από το “Addicted” του Devin Townsend ειδικά με το εξαιρετικό κλείσιμο με τα γυναικεία φωνητικά.

Μετά τα έξι κομμάτια υπάρχουν κάποιες λιγότερο έντονες έως και αδιάφορες στιγμές στο δίσκο που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν filler. Γενικά, όσο η μπάντα κινείται σε γρήγορους ρυθμούς με πιο χαρούμενα κομμάτια, τα πράγματα πάνε καλά. Σε περιπτώσεις όπως τα “The Morning Light” ή “Summer Always Comes Again” που προσπαθούν να έχουν μια πιο σοβαρή-μελαγχολική προσέγγιση, δεν έχουν την ίδια επιτυχία. Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι ότι τα κομμάτια βασίζονται στα φωνητικά ίσως υπερβολικά πολύ. Ο Esrin έχει μια αξιομνημόνευτη φωνή είναι αλήθεια, αλλά στα 54 λεπτά του δίσκου  τραγουδάει σχεδόν ασταμάτητα.

Με το “V” οι Voyager αποκτούν ένα δίσκο ικανό να τους βοηθήσει να ακουστούν ακόμα περισσότερο. Χωρίς να προσφέρουν κάτι το οποίο είναι καινοτόμο, συνδυάζουν πολλά στοιχεία της σύγχρονης μουσικής με αποτέλεσμα έναν δίσκο ο οποίος είναι πολύ ευχάριστος με σημεία που σου βγαίνει ένα αυθόρμητο χαμόγελο.  

8 / 10

Λευτέρης Σταθάρας