“Το ήμισυ του παντός…”
Από τους: Λευτέρη Σταθάρα & Δημήτρη Καλτσά
Oι αλλαγές στο εν Ελλάδι ροκ σκηνικό την τελευταία 5ετία είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και ευχάριστες. Πριν κάποια χρόνια θα ήταν αδιανόητο δύο ελληνικές progressive rock μπάντες να παίζουν μαζί ζωντανά, χωρίς να ανοίγουν για κάποιο μεγάλο όνομα. Κι όμως σήμερα αυτό συμβαίνει και είναι σαφές πως αφορά όλο και περισσότερο κόσμο. Αν και η προσέλευση δεν ήταν αυτή που άξιζαν τα δύο συγκροτήματα που απολαύσαμε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Κύτταρο, αν η αρχή είναι όντως το ήμισυ του παντός, το μέλλον ανήκει χωρίς αμφιβολία στα συγκροτήματα αυτά.
Οι September Code υπό τους ήχους του “Sub-Care” ανέβηκαν στη σκηνή. Η αρχή του setlist τους έγινε με το δυναμικό “Echovirus” από το “Remembering Mirrors”.
Η μπάντα πάνω στη σκηνή φαίνεται να το διασκεδάζει πολύ και υπάρχει διάχυτη μια ενέργεια η οποία περνάει και στον κόσμο. Ο Δημήτρης σαν σωστός front man προσπαθούσε να επικοινωνήσει ωραία με τον κόσμο ανάμεσα στα κομμάτια.
Υπήρχε μεγάλη ποικιλία στα κομμάτια τους αφού υπήρχαν ατμοσφαιρικές στιγμές, metal στιγμές και πιο πολυεπίπεδες progressive στιγμές, μπροστά σε ένα δυστυχώς μισογεμάτο Κύτταρο. Αυτό που ίσως λείπει από τη μουσική τους είναι ένα πιο προσωπικό στοιχείο που θα τους έκανε να ξεχωρίσει. Τα μέλη που απαρτίζουν τη μπάντα είναι έμπειροι μουσικοί και έχουν και τις δεξιότητες και τις ικανότητες να φτιάξουν πολύ ενδιαφέρουσα μουσική.
Όλα τα μέλη της μπάντας έδειξαν ότι βρίσκονται σε πολύ καλή φόρμα έτοιμοι για το HRH Prog festival που θα συμμετάσχουν στις 20 Μαρτίου.
Ο ήχος τους βοήθησε πολύ την Παρασκευή το βράδυ, αφού όλα τα όργανα ακουγόντουσαν στις σωστές εντάσεις και μάλιστα κομμάτια σαν το “Beautiful as a Sin” ακούστηκαν πολύ καλύτερα απ’ ότι studio. Κατά τη μία ώρα που βρισκόντουσαν πάνω στη σκηνή οι September Code έπαιξαν κομμάτια από τις δύο πρώτες κυκλοφορίες τους αλλά και 3 ολοκαίνουρια κομμάτια. Τα τρία καινούρια κομμάτια ξεχώρισαν από το σετ τους είναι αλήθεια πράγμα που είναι πολύ ενθαρρυντικό για το μέλλον τους. Επίσης τα δεύτερα φωνητικά που έκανε ο ντράμερ Γιάννης Δημουλάς έδεναν πολύ ωραία με τα φωνητικά του Δημήτρη.
| Setlist: (Sub-Care), Echovirus, D-Day, Be 4 You, Beautiful as a Sin, Another But, Sirens, Fear No More (νέο), Self Crisis (νέο), Skeptic (νέο), Humanize, W.A.R., X.e.-Cute, Guns for Lovin’. |
Οι September Code ευχαρίστησαν το κοινό και προλόγισαν θερμά τη μπάντα που θα ακολουθούσε. Λίγη ώρα μετά, το σκηνικό άλλαξε, με τρία πλήκτρα να στήνονται στα δύο μπροστινά άκρα και στο κέντρο της σκηνής. Οι Verbal Delirium ανέβηκαν κεφάτοι, με ένα τεράστιο χαμόγελο και αυτοπεποίθηση που πολύ γρήγορα αποδείχθηκε απόλυτα δικαιολογημένη. Ξεκίνησαν με την εισαγωγή του ντεμπούτου τους “Ervelet” και αμέσως μετά το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, “So Close And Yet So Far Away”.
Ενώ η απόδοση από το ορμητικό τους ξεκίνημα συνεχώς ανέβαινε καθώς προχωρούσε το set τους, το δέσιμο των VD ήταν πιο χτυπητό ακόμα και από το πνεύμα του Peter Hammill στις περισσότερες συνθέσεις τους. Στη setlist τους μοιράζονταν κομμάτια του ντεμπούτου και του περσινού (πλέον) καταπληκτικού “From The Small Hours Of Weakness”.
Η πολύ καλή χημεία των δύο νέων μελών στη ρυθμική section, Γιώργου Παγίδα (μπάσο) και Στέλιου Παύλου (ντραμς), είναι φανερό πως έχει ήδη λειτουργήσει καταλυτικά στην αύξηση των αυτοματισμών της μπάντας. Μαζί με το νέο κιθαρίστα, Γιώργο Κυριακίδη, οι τρεις τους φαίνεται να προσθέτουν τα πιο σκληρά στοιχεία στο παίξιμο των VD. Το (με διαφορά) νεότερο μέλος, Νίκος Τερζής, αποτελεί εγγύηση στο πιάνο, αναλαμβάνοντας μεγάλο κομμάτι της μελωδικής πλευράς της μπάντας, με περφεξιονιστική τεχνική. Ο Νικόλας Νικολόπουλος (των αγαπημένων μας Ciccada), ουσιαστικά μόνιμο μέλος των VD στο φλάουτο, το σαξόφωνο και το mellotron, προσθέτει υπέροχα 70s βρετανικά, αλλά και γαλλικά prog στοιχεία, άλλοτε συμφωνικού (και μελωδικότατου) prog, άλλοτε Canterbury και σε κάποια σημεία ακόμα και avant-prog.
Ο Jargon, ο ηγέτης και αποκλειστικός συνθέτης των Verbal Delirium, έχει καταφέρει να στήσει μία εξαιρετική μπάντα, που πατώντας με το ένα πόδι στο παραδοσιακό progressive rock και με το άλλο στο σύγχρονο εναλλακτικό και πειραματικό ήχο, αποδίδει τα κομμάτια της εμφανώς καλύτερα απ’ ότι στο στούντιο (αναφέρομαι και στα δύο άλμπουμ), με μια βρετανική «ζεστασιά» και ένα χαρακτηριστικό λυρισμό. Η συμμετοχή τους στο Prog Power Festival τους έκανε σίγουρα καλό.
Έχοντας πολύ καλό ήχο (όπως και οι September Code), ανέδειξαν όλες οι λεπτομέρειες των κομματιών τους. Τα όποια λάθη διορθώθηκαν μαεστρικά και με μόνη κακή στιγμή το μικροφωνισμό στο φλάουτο του Νικόλα κατά την, ωστόσο απτόητη, «επίθεσή» του στο “10,000 Roses”, οι VD είχαν νομίζω αρκετές εξαιρετικές στιγμές. Προσωπικά ξεχωρίζω με μεγάλη δυσκολία τα κομμάτια: “The Scene Remains”, “The Losing Game”, “Aeons” (με το θεατρικότατο κλείσιμο) και το βαθιά prog “Close To You”, που μας έδωσε μία γεύση από το επερχόμενο τρίτο άλμπουμ τους.
Η πανέμορφη βραδιά έκλεισε με την καλύτερη στιγμή της. Οι VD απέδωσαν καταπληκτικά και με εμφανή συγκίνηση και άνεση το απαιτητικό (λόγω τεχνικής δυσκολίας, αλλά και υψηλού επιπέδου αισθητικής) “Starless” των King Crimson και ο ενθουσιασμός πάνω στη σκηνή και κυρίως κάτω από αυτή κορυφώθηκε.
Δε θα ξεχάσω την ευτυχία στο πρόσωπο του Χρήστου του Κισατζεκιάν από τη στιγμή που ήχησαν οι πρώτες νότες του λατρεμένου progressive rock ύμνου και μέχρι το αποθεωτικό τέλος.
Μετά τη λήξη της συναυλίας, αρκετός κόσμος παρέμεινε στο Κύτταρο και οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν. Ελπίζω ότι στο μέλλον η προσέλευση σε live ελληνικών συγκροτημάτων που δουλεύουν τόσο σκληρά στη μουσική τους θα είναι όσο μεγάλη τους αξίζει. Κι αυτό, γιατί δεν είναι οι μπάντες που χάνουν πιο πολύ από αυτό, αλλά, χωρίς καμία σύγκριση, οι απόντες.
Setlist: Ervelet / So Close And Yet So Far Away, The Scene Remains, Lullaby, They, Dance Of The Dead, The Losing Game, 10.000 Roses, Disintegration, Close To You (νέο), Dancing Generation, Sudden Winter, Aeons, Starless (encore). |
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com
Be the first to comment