Spiralmaze – Back To The Center

Διαστημική κυκλοφορία από την Κρήτη

Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν μου προτάθηκε να γράψω κριτική για ένα συγκρότημα που προέρχεται από την Κρήτη! Οι Spiralmaze λοιπόν κατάγονται από τα Χανιά και δημιουργήθηκαν στις αρχές του 2012 από τον Γιώργο Αρέστη (κιθάρες και synths) και τον Άρη Τερζάκη (μπάσο). Μετέπειτα στο συγκρότημα προστέθηκαν ο Ευτύχης Χειλιουδάκης (τύμπανα) και ο John Mohr (κιθάρες). Ο Γιώργος και ο Άρης είναι πρώην μέλη των Soundtrap ενός συγκροτήματος που μοιάζει αρκετά με την μουσική εξέλιξη των Spiralmaze. Ο δίσκος τους ονομάζεται “Back To The Center” και αποτελείται από επτά κυρίως ορχηστρικά κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών. Το εξώφυλλό του δίσκου δένει πολύ με το ηχητικό στοιχείο του και δίνει μια πρώτη ένδειξη για τον μουσικό προσανατολισμό τους:  space,  progressive και ψυχεδελικά rock συστατικά με πολλές ηλεκτρονικές συνθέσεις.

Ο δίσκος ξεκινά με το “Multiverse” που είναι πολύ ενδεικτικό του μουσικού στυλ που αντιπροσωπεύουν οι Spiralmaze. Γρήγορος ρυθμός και ηλεκτρονικοί ήχοι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του κομματιού αυτού. Το “Hwang Ho” είναι το κομμάτι που ξεχώρισα και αυτό οφείλεται κυρίως στο πολύ μελωδικό μπάσο που εμφανίζεται από την αρχή κιόλας του κομματιού και των κιθαριστικών σόλο που το χαρακτηρίζουν. Στο κομμάτι αυτό συμμετέχει και ο κιθαρίστας Stel Andre. Το “Remipede” παρουσιάζει εναλλαγές κοφτών riff με αρμονικά synths, ενώ λίγο πριν το τέλος ο ρυθμός αλλάζει και εμφανίζεται ένα ακόμη πολύ μελωδικό σόλο. Επίσης, υπάρχουν και φωνητικά μέρη που παραπέμπουν σε  ανατολίτικους ήχους. Ακολουθεί το “Myriad Small Creatures” που είναι πιο ατμοσφαιρικό παρόλο που περιέχει και κάποια reggae στοιχεία. Εδώ συμμετέχει στα τύμπανα και ο Βασίλης Καλαϊτζής. Το ρυθμικό μέρος του “Myriad Small Creatures” είναι πολύ ενδιαφέρον και δένει έντονα με το μπάσο και τα ψυχεδελικά synths. Στη συνέχεια είναι το “The Longest Day” που αποτελείται από δύο μέρη, αυτό το κάνει και το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, αφού συνολικά καταλαμβάνει 13 λεπτά. Το πρώτο μέρος, μικρότερο σε διάρκεια, παραπέμπει λίγο σε διάστημα, με ιπτάμενους δίσκους να αιωρούνται και λίγο X-files κάπου στο ενδιάμεσο. Το δεύτερο μέρος είναι πιο δυναμικό, ηλεκτρονικό με χαρακτηριστικό ηλεκτρονικό beat και πολύ όμορφα ρυθμικά κιθαριστικά riffs. Ο δίσκος κλείνει με το “Back To The Center”, ένας ευχάριστος μυστηριώδης επίλογος, με έντονες δυναμικές κιθάρες και πιο progressive στοιχεία.

Εν κατακλείδι, το άλμπουμ είναι πολύ καλά δουλεμένο και έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά στην παραγωγή του δίσκου που πρέπει να τονιστεί ότι είναι προσωπικό αποτέλεσμα των μελών του συγκροτήματος. Αυτό οφείλω να ομολογήσω ότι με εντυπωσίασε. Οι μουσικές τους επιρροές είναι έντονες και προφανείς (κυρίως Ozric  tentacles) σε όλο το δίσκο. Σε κάποια σημεία τα μελωδικά περάσματα της κιθάρας μου θυμίζουν έντονα το στυλ του John Petrucci στους Liquid Tension Experiment. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια αξιόλογη κυκλοφορία, που αξίζει την προσοχή σας. Καλή ακρόαση!

7.5 / 10

Ελένη Παναγιώτου 

Μπάντα φευγάτη, οργανοπαίκτες φευγάτοι

Αυτό που όλοι μας έχουμε καταλάβει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας είναι ότι υπάρχει πλούσια μουσική σκηνή. Το τρομερό δεν είναι το ότι απλώς υπάρχει, αλλά ότι περιλαμβάνει και πολλά ρεύματα, είδη και επιρροές. Πολλές νέες μπάντες έρχονται από παντού να ενσωματωθούν στα ήδη αρκετά συγκροτήματα  που δίνουν ταυτότητα σε αυτό που όλοι θέλαμε τόσα χρόνια που παρακολουθούμε τις ντόπιες δραστηριότητες. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Spiralmaze με την πρώτη τους δουλειά, που έχει τίτλο “Back To The Center”. Ο τίτλος σημαίνει πολλά, καθώς το τετραμελές γκρουπ  από τα Χανιά μας δείχνει το κέντρο του μουσικού ενδιαφέροντός του, που δεν είναι άλλο από το speed space rock με πολλές προσθήκες από ανατολίτικους ρυθμούς και δυνατά κιθαριστικά  περάσματα. Το κέντρο τους είναι βασικά οι Ozric Tentacles και όλη αυτή η σκηνή των αρχών της δεκαετίας του ‘90 με ονόματα όπως οι Omnia Opera, Nick Riff και τα γκρουπ της Delerium Records…τα «μπλιμπλικάτα» όπως λέγαμε τότε με φίλους για να τα ξεχωρίζουμε.

Το όλο ύφος των Spiralmaze έχει αυτή την προσωπικότητα η οποία έφερε στην επιφάνεια τη σύνδεση των ηλεκτρονικών και των έγχορδων συνδυάζοντας τεχνολογία και  έμπνευση.  Διακρίνουμε έντονα τους γρήγορους ρυθμούς που δίνουν στα κομμάτια τους, δημιουργώντας ένα μείγμα ηλεκτρονικού beat με πολύ καλοδουλεμένα κιθαριστικά  περάσματα και φυσικά  τα ηχητικά εφέ που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία μιας ambient ατμόσφαιρας. Ψυχεδελική διάθεση, έντονο fun, space rock κιθάρες και η πολύ καλή δομή τραγουδιών κάνει τους Spiralmaze να δείχνουν ότι κατέχουν το στυλ και μας το παρουσιάζουν με την καλύτερη δυνατή παραγωγή που απαιτείται σε τέτοιου είδους απόπειρες. Τα synths δουλεύουν στο φουλ, τα κρουστά ουρλιάζουν από τις έντονες ρυθμικές ταχύτητες και καταλήγουμε στην κιθάρα που παίζει σχεδόν τα πάντα. Τα έντονα αλλά απαραίτητα Ηawkwind περάσματα, τα κοφτά reggae κοψίματα και τα heavy σκαμπανεβάσματά της τοποθετούν την κιθαριστική δουλειά στο επίκεντρο του ηχητικού ενδιαφέροντος, καθώς συνεργάζεται με τα έντονα ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία.

Oι Spiralmaze είναι θα λέγαμε πιστοί σε αυτό το είδος του ψυχεδελικού space rock και τα καταφέρνουν καλά για δύο σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι κατέχουν και γνωρίζουν τη δύναμη των οργάνων τους, αφού δεν υστερούν σε τίποτα από τις επιρροές που αναφέραμε στην αρχή. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος κατά τη γνώμη μου είναι το πόσο το απολαμβάνουν, με έντονη τη διάθεση για γρήγορα τριπαριστά ταξίδια και σκοπό τους τη διασκέδαση και την απόλαυση. Σε αυτόν τον τομέα τα καταφέρνουν πολύ καλά, αλλά θα πρέπει να απεμπλακούν από τις επιρροές τους σιγά-σιγά, για να δούμε τις πραγματικές δυνατότητές τους. Δεν είναι και τόσο εύκολο για το συγκεκριμένο είδος, αλλά δεν πρέπει να το βάλουν κάτω!

7.5 / 10

Κώστας Ρόκας