Sacri Monti – Sacri Monti

Επιτέλους!

Η αλήθεια είναι πως το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς, όπως λέει και ο λαός. Κάτι αντίστοιχο αναμφίβολα έλαβε χώρα και στο σύγχρονο εναλλακτικό – προοδευτικό ροκ με την εισβολή του post στοιχείου σχεδόν παντού. Ωστόσο το ντεμπούτο των Αμερικάνων Sacri Monti χτυπά ηχηρά την πόρτα και μας προσφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό, επιτέλους!

Οι Καλιφορνέζοι κυκλοφόρησαν φέτος την πρώτη τους ομώνυμη δισκογραφική δουλειά, και μάλλον οι συνήθεις ύποπτοι από την ανάγνωση της «ιδιαίτερης πατρίδας» τους και μόνο θα μπορέσουν να μαντέψουν περί τίνος πρόκειται. Με βαρβάτες δόσεις από σαφώς 70s psychedelic όσο και space επιρροές οι Sacri Monti προκαλούν κυριολεκτικά αναστάτωση -κυρίως- λόγω της δουλειάς που έχουν επιτύχει να κάνουν στον τομέα της κιθάρας, κατ’ εμέ. Όντας 5 μέλη (προερχόμενοι από διαφορετικά γκρουπ ο καθένας, π.χ. Radio Moscow) διέθεσαν 2 κιθάρες από το συνολικό «ανθρώπινο δυναμικό» τους για το παρόν γκρουπ. Και αν αυτό φαντάζει ίσως μία περιττή αναφορά καλό θα ήταν να σκεφτεί κανείς λίγο σοφότερα την σημερινή κατάσταση που έθιξα στην αρχή της κριτικής. Πράγματι, οι Καλιφορνέζοι rockers προσφέρουν κάτι που μας είχε λείψει, δηλαδή δυνατές κιθαριστικές μελωδίες στις συνθέσεις, χωρίς αυτό ωστόσο να τους κάνει και «τεχνικούς» με την αυστηρή έννοια.

Όλα τα παραπάνω καθίστανται αυτονόητα όταν το δισκάκι τρέξει και με το «καλημέρα» ακουστεί η εισαγωγή του “Staggered in Lies”. Μέσα στα σχεδόν τρία τέταρτα της διάρκειας του άλμπουμ ξεχωρίζουν το “Slipping From The Day” όσο και το τελευταίο ομώνυμο, διάρκειας 12 λεπτών.

Η εκτενής περιγραφή των κομματιών δεν έχει κανένα νόημα σε μία σύντομη κριτική, ενώ το ίδιο το γκρουπ έχει κάνει με τον καλύτερο τρόπο την ίδια τη διαδικασία της περιγραφής περιττή με την απλή αναφορά των πολλών επιρροών του. Πέρα από τους Wishbone Ash και τους Allman Brothers Band που η σημασία τους είναι προφανής για τους Sacri Monti (το άκουσμα των κιθάρων τους αρκεί), οι ίδιοι παραθέτουν μία σειρά από ευρείες έως και ετερόκλητες αναφορές από Flower Travelling Band και Amon Düül II μέχρι… Television!

Σίγουρα αυτό που κάθεται στο καζάνι στο τέλος είναι το μείγμα του psychedelic rock, ενώ το progressive στοιχείο εμφανίζεται δευτερευόντως, κι ας υπάρχει organ / synth στην φαρέτρα των Sacri Monti. Αυτό που αξίζει να κρατηθεί από την χειρουργική λαβίδα και να τοποθετηθεί άμεσα προς εξέταση είναι αυτή ακριβώς η επιστροφή του πιο «χύμα» και -ας μου επιτραπεί η έκφραση- «κωλοπετσωμένου» rock, που δεν καταλήγει μανιέρα και δικαιολογία αλλά αφήνεται ελεύθερο να εκθέσει και να εκτεθεί.

8.5 / 10

Δημήτρης Καστρίτης

In the smokerland!

Έχοντας συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να χαρακτηρίζουμε κάτι το «έξωθεν ανήθικο» ως σκληρό ρoκ, διατρέχουμε τον κίνδυνο να τα βάλουμε όλα σε ένα καζάνι. Από τη μια μεριά μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κάτι για να το γενικεύσουμε και να αποφύγουμε οποιαδήποτε σύγκριση ή να καταλήξουμε ότι είναι κάτι το σημαντικό και ιδιαίτερο. Στη δεύτερη γνώμη θα κατατάξουμε και τους Kαλιφορνέζους Sacri Monti στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Με την πρώτη ακρόαση τα αυτιά σου δέχονται αυτό το ωραίο και γλυκό hard rock άκουσμα. Εκεί είναι και η όλη διαφορά που έχουν να δείξουν όλα αυτά τα νέα συγκροτήματα που διαφέρουν και έχουν στην κυριολεξία ξεσκίσει τις σάρκες των σκληρών ’70s. Αν έχεις τη διάθεση να εμπλουτίσεις με ιδέες και παιξίματα την κεντρική αρτηρία, τότε μια δοκιμή θα σε κρίνει. Στην περίπτωση των Sacri Monti έχουμε έντονη αυτή τη διάθεση, καθώς μπορείς να τους χαρακτηρίσεις psych, ενώ στα μεγάλης διαρκείας ανοίγματά τους γίνεται κατανοητή η επιθυμία για το κάτι «παραπάνω». Η μπάντα είναι πενταμελής με δύο κιθάρες, μπάσο, ντραμς και το όργανο που κάνει τη διαφορά και τους κατευθύνει σε πιο progressive μονοπάτια και δημιουργήσει μια πιο ψυχεδελική διάθεση.

Στην πρώτη απόπειρά τους έχουμε 43 περίπου λεπτά με μπόλικο βαρύ ήχο, καπνισμένο μέσα από αμερικανοθρεμένα κιθαριστικά καψαλίσματα μιας καταιγίδας από riffs και φανταστικής μουσικής συνεργασίας των μελών της μπάντας. Κάπως έτσι ξεκινάμε με το επτάλεπτο “Staggered In Lies”. Δυνατά riffs oξύνουν τις αισθήσεις, το όργανο αρχίζει με σταθερά επιταχυνόμενη ταχύτητα και στο τέλος παρασύρει με τους ξέφρενους ρυθμούς και τα πολύ δυναμικά jam διαστήματα. Κάπως έτσι συνεχίζουμε και με το ιδίας διάρκειας “Glowing Grey” με έξυπνα γυρίσματα πάνω σε ένα πιασάρικο riff που αυξομειώνει ταχύτητες. Η ατμόσφαιρα παραμένει «ασήκωτη» σε μερικά σημεία και η μπάντα την τυλίγει με ταξιδιάρικους ελιγμούς, δημιουργώντας «ασφυξία» ήχων. Όλα ηχούν μπουκωμένα και πνιγμένα. Περνώντας τα επόμενα μικρότερης διάρκειας τρία τραγούδια φτάνουμε στο δωδεκάλεπτο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Κατά τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις βιάζομαι να φτάσω σε αυτό, γιατί εδώ συμπυκνώνεται η εικόνα της μπάντας. Ξεκινά με χαλαρή διάθεση χαϊδεύοντας τις χορδές, το οξύ αρχίζει να εμπλουτίζει τον ήχο και αρχίζει το ταξίδι με απρόβλεπτη κατεύθυνση. Η μουσική γίνεται ολοένα και πιο γρήγορη και συγχρόνως πιο ήπια, ώσπου σβήνει και τη θέση της παίρνει μια και μοναδική νότα και ένας βόμβος έρχεται να σπάσει αυτή την ηρεμία με επακόλουθη και πάλι την έκρηξη των ήχων και των συγκινήσεων. Το κομμάτι “Sacri Monti” είναι μια πλήρης εικόνα του συγκροτήματος. Εδώ η όλη κατάσταση αρχίζει να ξεκαθαρίζει και γίνεται εμφανής η κατεύθυνση και η διάθεση των Sacri Monti να απλωθούν ηχητικά με… trippy περιστροφές. Απολαμβάνουμε μαζί τους αυτόν τον καταρράκτη ήχων και αισθημάτων. 

Οι Sacri Monti έχουν όλη αυτή την αμερικάνικη αισθητική των παραγεμισμένων ηχητικά συγκροτημάτων, που δημιουργούν μία παράξενα μπουκωμένη και πολυσύνθετη ηχητική εικόνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα κάνω υπομονή για την επόμενη συνάντηση μαζί τους. Ο νέος βαρύς και ταυτόχρονα ταξιδιάρικος ήχος είναι εδώ!

7.5 / 10

Κώστας Ρόκας