Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Από την Λίλα Γκατζιούρα
“Αυτό θέλω να το ακούσω live”, ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα με το που τελείωσε η ακρόαση του πρώτου EP των Guppy Fish, “Constant Motion of Vanity”, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες. Αν και η μπάντα υπάρχει από το 2011, ομολογώ ότι αγνοούσα την ύπαρξή τους μέχρι πρόσφατα. Οι πολύ καλές εντυπώσεις που μου άφησε το άκουσμα των λίγων, πλην πολύ όμορφων, κομματιών του συγκροτήματος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πρόσφατα είχα δει σε ένα άλλο εκπληκτικό live, αυτό των Lemonade Influence, δύο μέλη των Guppy Fish, δεν άφησαν περιθώρια δεύτερης σκέψης σχετικά με το αν θα παρευρισκόμουν ή όχι στο Lazy club το βράδυ της Κυριακής.
Με πολύ καλή διάθεση λοιπόν, φτάσαμε νωρίς σε ένα από τα πιο γνωστά rock club της πόλης, στην περιοχή των Βριλησσίων. Πετύχαμε τη μπάντα στα τελειώματα του sound check, παίρνοντας μια ελάχιστη ένδειξη για το τι θα ακολουθούσε. Και δε μας χάλασε καθόλου. Αμέσως παραγγείλαμε την «τσουχτερή» μπύρα μας και αφεθήκαμε στην πολύ καλή μουσική που έπαιζε το μαγαζί –ιδανική για προθέρμανση–, αναμένοντας την έναρξη του live. Η ώρα κύλησε ευχάριστα και κατά τις 23:00 οι Guppy Fish ανέβηκαν στη σκηνή…
Ενώ αναρωτιόμασταν πώς θα γεμίσουν τη setlist, μιας και το EP τους περιλαμβάνει μόνο τέσσερα κομμάτια, τα οποία δε ξεπερνούν σε διάρκεια τη μισή ώρα, η μπάντα μάς επιφύλασσε μία ευχάριστη έκπληξη. Εκτός αυτών, θα έπαιζαν και άλλα, ακυκλοφόρητα τραγούδια τους. Με ένα τέτοιο λοιπόν ξεκίνησε το gig και συγκεκριμένα το “By your side”: ένα εύπεπτο και αρκετά δυναμικό άκουσμα, που αποτέλεσε την κατάλληλη εισαγωγή και που σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο. Τα διπλά φωνητικά από τους Μανώλη Τζανουδάκη και Κώστα Κόκκαλο ήταν σε πολύ καλή φόρμα και το smooth τελείωμα του κομματιού μας επανέφερε σιγά σιγά στην πραγματικότητα από την οποία είχαμε δραπετεύσει για λίγο.
Η συνέχεια ήρθε με το “Disappear”, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο EP της μπάντας, με το Φίλιππο Μάνεση να αφήνει στην άκρη την κιθάρα του για να λάβει θέση πίσω από το Kaoss, έναν επεξεργαστή για εφέ και samples. To κάπως groove ξεκίνημα από την κιθάρα του Κώστα Κόκκαλου και τα ωραία γέμισματα από το μπάσο του Κώστα Ντόκου προς το τέλος, μας ταρακούνησαν αρκετά.
Τρίτο κομμάτι στη σειρά είχε το “Above the sky” -καινούριο και αυτό- με την εισαγωγή του να μας παροτρύνει να κουνηθούμε λιγάκι, μιας και ο ρυθμός των τυμπάνων του Ιωσήφ Μπαγετάκου μας θύμισε κάτι από το “Waterhole (Expresso Bongo)” των Marillion. Εδώ στα φωνητικά εναλλάσσονταν οι Κώστας Κόκκαλος και Μανώλης Τζανουδάκης, ενώ το κλείσιμό του ήταν αρκετά δυναμικό. Ακολούθησε το ομώνυμο κομμάτι του EP, ένα από τα καλύτερά τους, καθότι άκρως μελωδικό και επιπλέον απόλυτα ταιριαστό στη φωνή του Μανώλη Τζανουδάκη. Σίγουρα από τα highlights της βραδιάς.
“I don’t like your face” θα μας πει η μπάντα στη συνέχεια. Κι όμως, ούτε στραβώσαμε, ούτε παρεξηγηθήκαμε. Αν και δεν είναι ο πιο ιδανικός στίχος να απευθύνει κανείς στο κοινό του, εντούτοις το κομμάτι ήταν τόσο έντονο, έχοντας κάποια ωραία σκασίματα στο china, με δυναμική τόσο στη μουσική όσο και στα φωνητικά, που το απολαύσαμε δεόντως. Καθώς η ώρα κυλούσε, ακούσαμε το εναρκτήριο τραγούδι του EP, το “Paint”. Με αρκετά προηχογραφημένα σημεία και πολύ ωραία κιθάρα από τον Κώστα Κόκκαλο το κομμάτι είχε ενδιαφέρον, αλλά θα το κατατάσσαμε στα πιο αδύναμα της βραδιάς παρά το ηχηρό του κλείσιμο.
Σειρά παίρνει το εκπληκτικό “Torn toys”, τελευταίο κομμάτι στο EP και του live, όπως μας ανακοίνωσε η μπάντα. Με πανέμορφες μελωδικές γραμμές, που αδιαμφισβήτητα το αναδεικνύουν ως την κορυφαία στιγμή της μπάντας, μας ταξίδεψε ιδανικά μέσα από floydικά μονοπάτια. Καθώς είχε περάσει μόλις μία ώρα από την έναρξη του live, το κοινό απαίτησε περισσότερα. Έτσι, οι Guppy Fish δε μας χάλασαν το χατήρι και έκλεισαν με μια επανάληψη του “I don’t like your face” και αφού απέδωσαν τις δέουσες ευχαριστίες, μας αποχαιρέτισαν και κατέβηκαν από τη σκηνή.
Στα θετικά της βραδιάς θα πρέπει να επισημάνουμε την πολύ καλή απόδοση όλων των μελών της μπάντας και ιδιαίτερα αυτή των Κώστα Κόκκαλου και Μανώλη Τζανουδάκη σε κιθάρα και πλήκτρα αντίστοιχα, τον επαγγελματισμό τους, το σεβασμό που επέδειξαν απέναντι στο κοινό τους, τον καλό ήχο και το φιλόξενο χώρο του Lazy club. Στα αρνητικά θα βάζαμε την κάπως στατική σκηνική παρουσία της μπάντας, παρά την άνεσή της και τη μικρή διάρκεια της συναυλίας, καθώς θα μας ευχαριστούσε ιδιαιτέρως κάποια διασκευή από τόσο καλούς μουσικούς.
Αν και η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ζεστή με το μαγαζί να φαίνεται γεμάτο, η προσέλευση του κόσμου θα μπορούσε σαφώς να είναι μεγαλύτερη. Επομένως, αν τυχόν πάρει το μάτι σας κάποια ζωντανή εμφάνιση των Guppy Fish, να σπεύσετε ασυζητητί.
Εις το επανιδείν λοιπόν, χρωματιστά ψαράκια.
Φωτογραφίες: Χριστίνα Καρβούνη
Be the first to comment