Anubis Gate – Horizons

Νέοι ορίζοντες

Δραστικές αλλαγές έλαβαν χώρα στις τάξεις των Anubis Gate τα τελευταία χρόνια. Τα ιδρυτικά μέλη Jesper M. Jensen (κιθάρα) και Morten Sørensen (ντράμς) αποχώρησαν μετά από χρόνια απο τη μπάντα (τους αντικατέστησαν Michael Bodin και Morten Gade Sørensen αντιστοίχως). Στο προηγούμενο και ομώνυμο δίσκο είχε προηγηθεί μια εξίσου σημαντική αντικατάσταση: ο μπασίστας Henrik Fevre ανέλαβε τα φωνητικά στη θέση του αποχωρήσαντος Jacob Hansen. Οι εξελίξεις αυτές αντί να κλονίσουν το δημιουργικό οίστρο της μπάντας όπως είχε αποτυπωθεί σε άλμπουμ όπως το “Andromeda Unchained” (το magnum opus τους για πολλούς) και το The “Detached” χαλύβδωσαν την πίστη τους στο μουσικό τους έργο και σχεδόν ανεπηρέαστοι επανέρχονται στη μουσική επικαιρότητα με καινούργιο άλμπουμ το οποίο, αν μη τι άλλο, είναι μία πολύ καλή κυκλοφορία.

Το prog power metal συνιστά ένα υπέροχο σημείο συνάντησης λειτουργώντας ανανεωτικά για τις δύο σχολές που το ορίζουν. Ειδικότερα το power metal, του οποίου το θλιβερό σταφίδιασμα είναι εμφανές ακόμα και στους ακραιφνείς θαυμαστές του, μέσω της συγχώνευσης με την προοδευτική πτυχή του metal, εμφανίζεται αναβαπτισμένο και θαρραλεό για τολμηρές για το είδος τομές. Οι Anubis Gate ισορροπούν σε αυτούς τους δύο κόσμους: οι επιρροές από Iron Maiden, Crimson Glory, Tad Morose και Fates Warning συναντούν τους King Crimson, τους Symphony X, τους Andromeda και τον Devin Townsend. Το προοδευτικό power που θέλει να ξεφύγει απο την πεπατημένη του παρελθόντος στηρίζεται πάνω σε επιμειξίες παλιών και νέων συγκροτημάτων από διαφορετικές σχολές. Εκεί εδράζεται η οδός που θα οδηγήσει στην ανανέωση και αυτό επιδιώκουν οι Anubis Gate.

Σημαντικό γνώρισμα του ποιοτικού power-prog είναι οι μελωδιές. Στο “Horizons” οι Anubis Gate τα καταφέρνουν υπέροχα. Μελωδίες εύπτετες και ουχί ευτελείς, οι οποίες απογειώνονται απο τα ευκολομνημόνευτα ρεφραίν: το εναρκτήριο “Destined To Remember” είναι εξόχως χαρακτηριστικό (όπως και το “Airways” και το ομώνυμο). Το υπόστρωμα των μελωδιών είναι αρκετά τεχνικό, έχοντας το προτέρημα να μην ολισθαίνει σε κραυγαλέα επίδειξη, αλλά στη δημιουργία ολοκληρωμένων συνθέσεων, σε πραγματικά τραγούδια. Ο δίσκος απελευθερώνει σε κάθε του ακρόαση διαφορετικές πτυχές οι οποίες πιστοποιούν τη σπουδή που έχει επιδείξει η μπάντα καθώς και την πολύ καλή παραγωγή.

Σημαίνοντα ρόλο στο άλμπουμ έχουν τα στιβαρά riffs όπως αυτά ακούγονται στο “Revolution Come Undone” και το “Ηear My Call”, στο οποίο η ακουστική κιθάρα συνδυάζεται υπέροχα με το καλύτερο solo του δίσκου. Στo “Νever Like This” είναι πρόδηλη η επιρροή του Devin Townsend και το φωνητικό chorus το καθιστά ένα απο τα «hits» του άλμπουμ. Σπουδαία στιγμή είναι επίσης και το “Breach Of Faith” όπως και το ομώνυμο, το οποίο με την ορμή του ανακαλεί σπουδαίες στιγμές του μελωδικού power metal. To “Α dream Within A Dream” (ο τίτλος ειναι παρμένος απο το πασίγνωστο ποίημα του E.A. Poe) είναι το κομμάτι το οποίο συγκεφαλαιώνει το όλο πνεύμα του δίσκου. Χρησιμοποιώντας τις μελωδίες των “Νever Like This” και “Αirways”, μετατρέπεται σε ένα ατμοσφαιρικό έπος με ευφάνταστη ανάπτυξη (σε σημεία μου θύμισε OSI) και είναι σαφώς το επιστέγασμα της καλλιτεχνικής ωριμότητας των Anubis Gate, όντας και το μεγαλύτερο τραγούδι που έχουν συνθέσει. Το καταληκτικό “Εrasure” ρίχνει με τον πλέον μελαγχολικό τρόπο την αυλαία του δίσκου.

Το “Horizons” είναι δίχως αμφιβολία ένα απο τα καλύτερα άλμπουμ των Anubis Gate και της τρέχουσας χρονιάς. Σε μια περίοδο όπου η λειψυδρία στο prog metal είναι αθεράπευτα ενοχλητική, η κυκλοφορία τέτοιων δίσκων είναι σωτήρια και αναζωογονητική. Το προοδευτικό metal πρέπει να αποκτήσει ξανά το σφρίγος του και τα προτάγματα του να αποκτήσουν περιεχόμενο. Είναι κατεπείγον τονα εμφανιστούν νέοι σκαπανείς προκειμένου να ξεχυθεί ελεύθερο και καθαρτικό prog metal. Θαρρώ πως οι Αnubis Gate έχουν τα φόντα να συμβάλλουν σε αυτό.

8.5 / 10

Xρήστος Μήνος

Έτοιμοι να μπουν στην ελίτ του prog metal

Διάλογος με τον αρχισυντάκτη:                
Δ. Ρε μαν θες να γράψεις για το καινούργιο Anubis Gate;                         
Β. Τι είναι αυτό, τρώγεται;       
Δ. Είναι ωραίο prog metal. Για τσέκαρε κομμάτι… 
Β. Μητς, είμαι λίγο έξω από αυτά, δεν πιστεύω να είναι τίποτα ΑΟR νερόβραστες σιχαμάρες με άνιωθους αυνανισμούς στις ταστιέρες. Εγώ είμαι αλλού μουσικά, το ξέρεις… 
Δ. Άκου ρε παλιογκρίνια βάζελε πρώτα και αν σ’ αρέσει κάνε το review  
Β. Καλάααα… 
Β. (Έχοντας ακούσει το teaser…) Ρεεεεεεε είναι καλό και τίμιο prog metal «the Vyntra way»  
Δ. Χαχαχαχα γράφε!               

Λοιπόν, μετά από αυτή την εισαγωγή – πραγματικό διάλογο με τον αρχισυντάκτη μας, ας ξετυλίξω το κουβάρι του μοναδικού prog metal δίσκου μετά από το περσινό Fates Warning (πιθανόν λόγω φανμποϊσμού εκθειάζω ακόμη) που πραγματικά ακούω συνεχώς εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Για να θέσω τα πλαίσια αυτής της κριτικής όπως πρέπει, ας συστηθώ λίγο μουσικά. Εγώ έχω, ας το πούμε αποχωρήσει καιρό από το prog metal όπως το όρισαν τα μαγαθήρια του χώρου στα 90s και 00s και απλά παρακολουθώ διακριτικά τα τεκταινόμενα. Έτσι, είμαι ιδιαίτερα επικριτικός σε ένα ιδίωμα που θεωρώ σε μεγάλο βαθμό ας το πούμε overloaded. Πού κολλάνε όλες αυτές οι φανφάρες με το “Horizons”; Κολλάνε στο ότι, αγαπημένες και αγαπημένοι progsters μου, ενώ είχα γυαλίσει το δισκοκριτικό φτυαράκι μου και χαμογελούσα σαρδόνια έτοιμος να καταποντίσω καμιά νερόβραστη μαλακία που ο Δημήτρης μου πέταξε, έμεινα λίγο με το στόμα ανοιχτό.

Και εξηγούμαι: οι Anubis Gate παίζουν ένα εξαιρετικό prog metal που εμένα προσωπικά μου θύμισε τους λατρεμένους μου Sieges Even. Λυρισμός και συναίσθημα σε αρπάζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο και δε σε αφήνουν μέχρι να ξαναπατήσεις ψυχαναγκαστικά το play.

Οι συνθέσεις είναι πολύ προσεγμένες, δομημένες χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Τεχνικά δε χρειάζεται να επισημάνω κάτι, άλλωστε το υπόβαθρο του site είναι τέτοιο, που σίγουρα μιλάμε για μπάντες που τεχνικά είναι άριστες.

Τα φωνητικά είναι σίγουρα κάτι που ξεχωρίζει τη μπάντα από τη μάζα των prog metal συγκροτημάτων που εδώ και χρόνια ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια και πιθανόν να αποτελεί και το ατού της μπάντας. Ο Henric Fevre πραγματικά δίνει το κάτι παραπάνω στις συνθέσεις, αφού οι φωνητικές γραμμές του, κατευθυνόμενες  ακόμα και προς pop μελωδίες, είναι α π ί σ τ ε υ τ α κολλητικές σε σημείο να πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται ρεφρέν και στίχους.

Οι κιθάρες είναι απίστευτες και ακροβατούν ανάμεσα σε groovy ηχοτόπια και μελωδικές pop (ναι, pop!) βάσεις, solos πραγματικά με νόημα, rhythm section που οργώνει πραγματικά και διακριτικά keyboards που συντελούν στις όμορφες ατμόσφαιρες των κομματιών. Το 65λεπτο “Horizons” αποτελείται από 10 κομμάτια που πραγματικά ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΩ κάποιο ή να θεωρήσω ότι υπάρχει κάποιο που να υστερεί. Μιλάμε για ένα συμπαγέστατο δίσκο με αρχή, μέση και τέλος που σου επιβάλλεται κάθε φορά. Ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να σε προδιαθέτει να πατήσεις ff σε κανένα σημείο του.

Αν έπρεπε να επιλέξω υποχρεωτικά ένα κομμάτι για να σας προτείνω και να σας συστήσω στους υπέροχους Anubis Gate θα επέλεγα κατευθείαν το 14λεπτο έπος “A Dream Within A Dream” με το πανέμορφο σόλο στο τελευταίο τρίλεπτο, το οποίο δεν είναι απαραίτητα αντιπροσωπευτικό του ύφους του δίσκου μεν, αλλά δείχνει το μεγαλείο και την ικανότητα των Δανών να παίζουν prog και να συνθέτουν μεγαλεπήβολες συνθέσεις όπως όλες οι μεγάλες μπάντες του χώρου δε.

Τελειώνοντας, να επισημάνω πως δεν πρόκειται για κριτική ενθουσιασμού, γιατί το άλμπουμ το ακούω καιρό και ειλικρινά με κερδίζει συνεχώς σε κάθε ακρόαση, κάτι που εγώ προσωπικά έχω να το νιώσω αρκετό καιρό με album του χώρου. Άλλωστε, το χαρακτήρισα σαν τίμιο album «the Vyntra way» αρχικά στοv Δημήτρη.Μετά τα όσα έγραψα παραπάνω, τελικά αυτό το παίρνω πίσω. Νομίζω πως πρέπει οπωσδήποτε να τους δοθεί η ευκαιρία να μπουν στην elite του χώρου.

Είναι το album της χρονιάς; Για μένα πιθανόν όχι, αλλά σίγουρα θα είναι στη λίστα μου σε περίοπτη θέση και μάλλον θα το ακούω για αρκετό καιρό. Είναι μήπως το prog metal album της χρονιάς; Χμ… ίσως ναι, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να μου έχει και άλλα δωράκια ο αρχισυντάκτης…

Υ.Γ. H μόνη παραφωνία στο όλο θέμα είναι το όνομά τους πάντως, που εμένα μου προκαλεί το γέλωτα ακόμα και τώρα που τους αγαπώ.

8.5 / 10

Bασίλης Κορολής