Voivod – Synchro Anarchy

Intro: Tasos Poimenidis

The legendary Canadians return, immobile as stated in Always Moving from their previous fantastic album. The Wake (2018) won the public and the press over upon its release, it was hailed for its intensely progressive character and along with Target Earth (2013) it’s a contemporary classic of the prog metal scene. The refreshing breath that the great Dan Mongrain (guitar) and Dominique LaRoche (bass) gave to the band looks like an elixir of youth and together with the old members Belanger and Langevin, they try to maintain the momentum of these great records.

Vanguards of progressive metal under their own terms

If there is one band that has been active during the first wave of thrash metal in the ‘80s and has remained artistically restless to this day, it is certainly Voivod. The tireless Canadians are releasing their 15th album this year, the third album with Chewy on guitars and probably the first with this lineup that played in what will be considered as one of their best albums. What are Voidod doing in Synchro Anarchy that they did not do in The Wake and Target Earth? They are essentially perfecting the bridge between jazz and punk, through the metal prism on which they have been working continuously for the last 40 years. Daniel Mongrain’s guitars indicate just that freedom. The jazz guitar professor at the University of Quebec is not a random case of a musician who simply fit into the band after Piggy’s death. His participation in the compositions is more than crucial. Chewy’s guitars at this stage lead Voivod’s music to seemingly unreachable peaks, effectively classifying the group as vanguards of progressive metal.

This development is located without much effort in the wonderful Sleeves Off, which starts as a modular punk attempt, which slowly turns into a vast field of clever riffs that are uniquely connected to each other. Even the short solo included in the song unites its body with the vocal melody, creating a composition of extremely rare beauty. The sci-fi topic is present once again, but in this case Voivod are more concerned about the dystopian society they see before their eyes. In The World Today their thoughts are analyzed with unique clarity: “In the world today, so little is made, too much makes it wrong, we move fast along, we cannot afford to pause, to fight in a cause”. Voivod remain even in their lyrical subjects a deeply revolutionary band, a band that prefers to change rather than remain stable and faithful to an illusion of success. And all this is not personal a conjecture, since in the same song, they mention: “Involve to evolve, sacrifice the sacred, revalue the value”, offering their own perspective on the attitude that we should all have in such a volatile environment.

Those of us who follow the group no matter where it goes, not only do we have nothing to fear, but in Synchro Anarchy we will find one of the best albums of the year. Thrashers who expect to hear something between Rrröööaaarrr and Killing Technology will probably be disappointed, since it is by far the album that lacks speed and intensity compared to classic thrash metal or crossover punk. But those who loved them through more sophisticated compositions such as Jack Luminous from The Outer Limits or Dimension Hatröss‘s Brain Scan, will discover a whole new world here.

9 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion

It is very rare for a band after almost 40 years and so deep in its discography to maintain such a quality as the one that the Canadians have. The album does not convince instantly like Target Earth, nor does it intrigue with its difficult character as much as The Wake, however it is a work of very quality that blooms relatively slowly in the listener’s ears. The work in the production is excellent, with the bass very high on the mix and with rich dynamics that makes the album “breathe”. Chewy employs Piggy-isms, Frippertronics, jazz fusion passages and plenty of dissonance, Rocky’s interesting basslines tie perfectly with Away’s cyber-punk drumming. Snake’s tone, almost unchanged over time, spits out acid lyrics. Voivod manage to maintain their momentum and create an album related to the two previous ones, but at the same time with a different character. Will they gain new fans with this album? As long as they keep this quality under a major record label, most likely yes. As for their old audience? If I am a typical example, then I guess they rub their hands with satisfaction.

8.5 / 10

Tasos Poimenidis

Εισαγωγή: Τάσος Ποιμενίδης

Επιστροφή για τους σπουδαίους Καναδούς, αεικίνητους όπως λέει και το Always Moving από την προηγούμενη φανταστική δουλειά τους. Το The Wake (2018) κέρδισε κοινό και τύπο από την πρώτη στιγμή, χαιρετίστηκε για τον έντονα progressive χαρακτήρα του και αποτελεί μαζί με το Target Earth (2013) σύγχρονα classics της σκηνής. Η ανανεωτική πνοή που έδωσαν στην μπάντα ο σπουδαίος Dan Mongrain στην κιθάρα και ο Dominique LaRoche στο μπάσο μοιάζει με ελιξίριο νεότητας και μαζί με τις «παλιοσειρές» Belanger και Langevin προσπαθούν να  διατηρήσουν το momentum αυτών των δουλειών.

Εμπροσθοφυλακή του progressive metal με τους δικούς τους όρους

Εάν υπάρχει ένα group που δραστηριοποιήθηκε εντός και πλησίον του πρώτου κύματος του thrash metal στα ‘80s και παρέμεινε καλλιτεχνικά ανήσυχο μέχρι και σήμερα, τότε αυτό το σχήμα είναι οι Voivod. Οι αειθαλείς Καναδοί κυκλοφορούν φέτος το 15^ο άλμπουμ τους, τον τρίτο δίσκο με τον Chewy στις κιθάρες και πιθανότατα τον πρώτο με αυτή την σύνθεση που θα συγκαταλέγεται μελλοντικά στις κορυφαίες τους δουλειές. Τι κάνουν οι Voidod στο Synchro Anarchy που δεν έκαναν στα επίσης αξιόλογα The Wake και Target Earth; Ουσιαστικά τελειοποιούν την γεφύρωση της jazz με το punk, μέσα από το metal πρίσμα με το οποίο δουλεύουν αδιάλειπτα τα τελευταία 40 χρόνια. Οι κιθάρες του Daniel Mongrain στον δίσκο υποδεικνύουν ακριβώς αυτή την ελευθερία. Ο καθηγητής jazz κιθάρας στο Πανεπιστήμιο του Quebec δεν είναι μια τυχαία περίπτωση μουσικού που απλά ταίριαξε στο σχήμα μετά τον θάνατο του Piggy. Η συμμετοχή του στις συνθέσεις είναι παραπάνω από κομβική. Οι κιθάρες του Chewy σε αυτή την φάση οδηγούν την μουσική των Voivod σε απάτητες κορυφές, ουσιαστικά κατατάσσουν το group στην εμπροσθοφυλακή του progressive metal.

Αυτή η εξέλιξη εντοπίζεται χωρίς σημαντική προσπάθεια εκ μέρους του ακροατή στο υπέροχο Sleeves Off, το οποίο εκκινείται ως μια σπονδυλωτή punk απόπειρα, που σιγά σιγά μετατρέπεται σε ένα απέραντο πεδίο παράθεσης πανέξυπνων riffs που συνδέονται μοναδικά μεταξύ τους. Ακόμα και το σύντομο solo που περιλαμβάνει το τραγούδι ενώνει το σώμα του με την φωνητική μελωδία, δημιουργώντας μια εξαιρετικά σπάνιας ομορφιάς σύνθεση. Η sci-fi θεματολογία είναι παρούσα ακόμα μια φορά, όμως σε αυτή την περίπτωση οι Voivod ασχολούνται περισσότερο με την δυστοπική κοινωνία που βλέπουν μπροστά στα μάτια τους. Στο The World Today οι σκέψεις τους αναλύονται με μοναδική σαφήνεια: “In the world today, so little is made, too much makes it wrong, we move fast along, can’t afford to pause, to fight in a cause”. Οι Voivod παραμένουν ακόμα και στην θεματολογία τους μια βαθιά επαναστατική μπάντα, ένα σχήμα που προτιμά να αλλάζει από το να παραμένει σταθερό και πιστό σε μια ψευδαίσθηση επιτυχίας. Και όλα αυτά δεν είναι προσωπικές εικασίες, αφού στο ίδιο τραγούδι, αναφέρουν: “Involve to evolve, sacrifice the sacred, revalue the value”, προσφέροντας την δική τους οπτική για την στάση που θα έπρεπε να έχουμε όλοι μας σε ένα τόσο ευμετάβλητο περιβάλλον.

Όσοι από εμάς ακολουθούν το group ανεξάρτητα από το πού το πάει, όχι μόνο δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι, αλλά στο Synchro Anarchy θα βρούμε ένα από τα album της χρονιάς. Οι thrashers που αναμένουν να ακούσουν κάτι ανάμεσα στο Rrröööaaarrr και το Killing Technology, λογικά θα απογοητευτούν, αφού είναι με διαφορά ο δίσκος που στερείται ταχύτητας και έντασης, όπως την έχουν συνηθίσει στο κλασικό thrash metal ή crossover punk. Όσοι όμως τους λάτρεψαν σε πιο εγκεφαλικές συνθέσεις όπως το Jack Luminous από το The Outer Limits ή το Brain Scan του Dimension Hatröss, εδώ θα ανακαλύψουν έναν ολόκληρο νέο κόσμο.

9 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη

Είναι πολύ σπάνιο για μια μπάντα μετά από σχεδόν 40 χρόνια και τόσο βαθιά πια στη δισκογραφία της να διατηρεί μια τέτοια ποιότητα όπως αυτή που έχουν οι Καναδοί. Το album δεν κερδίζει άμεσα όπως το Target Earth, ούτε ιντριγκάρει με τον δύσκολο χαρακτήρα του τόσο πολύ όσο το The Wake, εντούτοις είναι μια πολύ ποιοτική δουλειά που ανθίζει σχετικά αργά στα αυτιά του ακροατή. Η δουλειά στην παραγωγή είναι εξαιρετική, με το μπάσο πολύ πάνω στη μίξη και με πλούσιες δυναμικές που κάνει τον δίσκο να «αναπνέει». Ο Chewy επιστρατεύει Piggy-ισμούς, Frippertronics, jazz fusion περάσματα και μπόλικο dissonance, το μπάσο του Rocky ενδιαφέροντα θέματα που δένουν εξαιρετικά με το cyber-punk drumming του Away. Η χροιά του Snake σχεδόν αναλλοίωτη στο χρόνο φτύνει όξινους στίχους. Οι Voivod πετυχαίνουν να διατηρήσουν τόσο το momentum τους και να κάνουν μια δουλειά συναφή και με τις δύο προηγούμενες, αλλά ταυτόχρονα με διαφορετικό χαρακτήρα. Θα κερδίσουν καινούριο και νέο κόσμο με αυτή τη δουλειά; Όσο κρατάνε αυτή την ποιότητα και με σημαντική δισκογραφική στέγη, το πιθανότερο ναι. Όσο για το παλιό τους κοινό; Αν αποτελώ δείγμα, τότε εικάζω ότι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.

8.5 / 10

Τάσος Ποιμενίδης