Verbal Delirium – Conundrum

Intro: Dimitris Kaltsas

Verbal Delirium’s fourth album is a fact and the truth is that we have been waiting for this release with great interest. On the one hand, six whole years have passed since the excellent The Imprisoned Words of Fear, but knowing that the amazing first solo album of Jargon, composer, keyboardist and singer of the band (The Fading Thought) was also released two years ago, the next step for one of the most interesting progressive rock bands of the last 15 years was a question to be answered, mainly in terms of the direction they would take.

With new members Stratos Morianos on keyboards and Vasilis “Will Bow” Armaos on drums and of course Jargon, George “La Trappe” Pagidas (bass) and George “K” Kyriakidis (guitar), and the participation of many guest musicians, the quintet from Athens returns more ambitious than ever.

A brighter step into Delirium

It has been 12 years since the discography debut of our compatriots Verbal Delirium. And with all the sociopolitical events happening in Greece, I don’t think anyone would hold it against them if Verbal Delirium picked up on a recipe and repeated it over and over again. However, there are levels to this, and Verbal Delirium have grown and shown different aspects of their creativity over the years. And I have to admit that when Jargon released his solo album The Fading Thought in 2020, I questioned the future of Verbal Delirium, since he is the main creative force behind the band. Thankfully, I was wrong and I couldn’t be happier.

Conundrum provides us with one more further step of growth for Verbal Delirium. Even though by first glance (or listen) one would recognize the familiar sound of The Imprisoned Words of Fear, here it’s more mature. And while that’s true, that maturity comes with more intricate songwriting, new elements in the band’s music, and elements from the early days making a comeback.

Falling and In Pieces work great together as the album openers. Falling is an atmospheric intro (much like Words was in the band’s previous album) and this time it subverts expectations since it is much more ominous than the rest of the album. Whether it’s the orchestration with the strings and the choir or the quite dark lyrics, the track prepares you for a very heavy and dark album. But then, the rest of the album is actually quite brighter than anything the band has done up until now.

As the album progresses, this “brighter” side gives a different feeling. It makes repeated listens of the whole album easier and more pleasant. Not to say that the earlier albums were hard to listen to, but it was more of an emotional task that required a lot of energy and attention. In Conundrum, Verbal Delirium have found a great balance between intense, emotional songs and melodic, almost easy to listen to, pop-rock tracks.

The band has more than one ways to keep the listener guessing and wanting to explore more of the album. Whether it is with more pop, almost post-punk aspects in Intruders with elements in their sound that haven’t been present since the debut, or with the intense theatricality of The Children of Water. Of course, all of the above are dressed with the familiar symphonic prog elements that the band did so well in The Imprisoned Words of Fear and Jargon’s exquisite vocals, who (somehow) is even better than before, working as a guide throughout the record.

The instrumental track Conundrum seemingly splits the album in half, without breaking the cohesion of the album at all. Quite the opposite actually. The title track feels like it’s preparing us for the peak of the album which comes in that second half with great songs like Neon Eye Cage and the closer Fall from Grace. The first with the magnificent orchestrations reminiscent of the good days of bands like Transatlantic, with a very memorable chorus, excellent guitar leads and the keyboards with the rhythm section framing the whole atmosphere of the song. Fall From Grace is a ballad equal to (if not better than) Sudden Winter from From The Small Hours of Weakness. Excellent vocal performance by Jargon, and a great goodbye guitar solo by George Kyriakidis.

Verbal Delirium somehow manage to still improve themselves. Whether it is with more mature songwriting, a further improvement to their skills or just the free expression of their wild imagination, it is a great asset for the local scene to have a band like Verbal Delirium. It is a great asset for the prog rock genre to have a band like Verbal Delirium.

9 / 10

Lefteris Statharas

2^nd opinion

Six years after The Imprisoned Words of Fear, Verbal Delirium are back and they sound as you’d expect them to, with plenty of fresh ideas and a much brighter approach. It seems that The Fading Thought, Jargon’s very dark debut solo record, created the need for rays of light in the new songs he wrote. On Conundrum the listener encounters all the elements that made their previous three records so special, while the aforementioned tendency towards “brighter” songs brings into the equation a somewhat happier approach through The Beatles and beyond. Intruders could be described as a happy prog-punk track, however sloppy the term may sound. The alternative DNA of Verbal Delirium is more evident in the compositions this time, but this not a return to their debut album, since the classic prog moments are here as well. Jargon sings more mature and better than ever. A great example is his performance in Children of Water. Muse would kill to have this beautiful track on their last records. Giorgos Kyriakidis’ playing (who plays all the guitars for the first time) cannot go unnoticed, and also the general bond of the band, which is highlighted by the excellent sound. Without deviating from their recognizable style, Verbal Delirium make an informal restart with Conundrum. Of course, what matters most is the compositional prowess, which is there, once again.

9 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Το τέταρτο album των Verbal Delirium είναι γεγονός και η αλήθεια είναι πως περιμέναμε αυτή την κυκλοφορία με μεγάλο ενδιαφέρον. Αφενός έχουν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια από το εξαιρετικό The Imprisoned Words of Fear, αλλά γνωρίζοντας πως έχει μεσολαβήσει και το εκπληκτικό πρώτο προσωπικό album του Jargon,  συνθέτη, κημπορντίστα και τραγουδιστή της μπάντας (The Fading Thought), το επόμενο βήμα για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα progressive rock συγκροτήματα των τελευταίων 15 ετών αποτελούσε ένα ερώτημα προς απάντηση, κυρίως όσον αφορά την κατεύθυνση που θα ακολουθούνταν.

Με νέα μέλη τον Στράτο Μοριάνο στα πλήκτρα και τον Βασίλη “Will Bow” Αρμάο στα ντραμς και φυσικά τους Jargon, Γιώργο “La Trappe” Παγίδα (μπάσο) και Γιώργο “K” Κυριακίδη (κιθάρα), καθώς και πολλούς guest μουσικούς, το κουιντέτο από την Αθήνα επιστρέφει πιο φιλόδοξο από ποτέ.

A brighter step into Delirium

Έχουν περάσει 12 χρόνια από το δισκογραφικό ντεμπούτο των συμπατριωτών μας Verbal Delirium. Και με όλα τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας, δεν νομίζω ότι κάποιος θα το κρατούσε εναντίον τους αν οι Verbal Delirium κρατούσαν μια επιτυχημένη συνταγή και την επαναλάμβανε ξανά και ξανά. Ωστόσο, υπάρχουν δημιουργικά επίπεδα, και οι Verbal Delirium έχει ωριμάσει και δείξει διαφορετικές πτυχές της δημιουργικότητάς τους με την πάροδο των ετών. Και για να είμαι ειλικρινής, όταν ο Jargon κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ του The Fading Thought το 2020, αμφισβήτησα το μέλλον των Verbal Delirium αφού είναι η κύρια δημιουργική δύναμη πίσω από το συγκρότημα. Ευτυχώς, έκανα λάθος και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος.

Το Conundrum για άλλη μια φορά μας παρέχει ένα περαιτέρω βήμα προόδου για τους Verbal Delirium. Αν και με στην πρώτη ακρόαση ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον γνώριμο ήχο από το The Imprisoned Words of Fear, απλά πιο ώριμος. Και ενώ αυτό είναι αλήθεια, αυτή η ωριμότητα έρχεται με πιο περίπλοκη σύνθεση τραγουδιών, νέα στοιχεία στη μουσική της μπάντας, αλλά και στοιχεία από τις πρώτες ημέρες τους.

Τα Falling και οι In Pieces συνδυάζονται άψογα ως εισαγωγή στο άλμπουμ. Το Falling είναι ένα ατμοσφαιρικό opener (όπως και το Words στον προηγούμενο δίσκο), αλλά αυτή τη φορά ανατρέπει τις προσδοκίες αφού είναι πολύ πιο σκοτεινό συγκριτικά με τον υπόλοιπο δίσκο. Είτε πρόκειται για την ενορχήστρωση με τα έγχορδα και τη χορωδία, είτε για τους αρκετά σκοτεινούς στίχους, το κομμάτι σε προετοιμάζει για ένα πολύ βαρύ και σκοτεινό άλμπουμ. Όμως, ο υπόλοιπος δίσκος είναι στην πραγματικότητα αρκετά πιο φωτεινός από οτιδήποτε έχει κάνει το συγκρότημα μέχρι τώρα.

Καθώς το άλμπουμ εξελίσσεται, αυτή η φωτεινότερη πλευρά δίνει μια διαφορετική αίσθηση στο άκουσμα του. Κάνει τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις ολόκληρου του δίσκου ευκολότερες και πιο ευχάριστες. Όχι ότι τα προηγούμενα άλμπουμ ήταν δυσκολότερα στην ακρόαση, αλλά το συναισθηματικό βάρος στο From The Small Hours of Weakness ή το The Imprisoned Words of Fear κατανάλωνε πολλή ενέργεια. Στο Conundrum, οι Verbal Delirium έχουν βρει μια πολύ καλή ισορροπία μεταξύ έντονων, συναισθηματικών τραγουδιών και μελωδικών σχεδόν εύκολων στην ακρόαση pop-rock κομματιών.

Η μπάντα έχει περισσότερους από έναν τρόπους για να κρατήσει έναν ακροατή και να τον κάνει να θέλει να εξερευνήσει περισσότερες πτυχές του άλμπουμ. Είτε πρόκειται για πιο pop, σχεδόν post-punk πτυχές στο Intruders με στοιχεία στον ήχο τους που είχαν να εμφανιστούν από το ντεμπούτο τους, είτε με την έντονη θεατρικότητα του The Children of Water. Φυσικά, όλα τα παραπάνω είναι ντυμένα με τα γνώριμα symphonic prog στοιχεία που έκανε τόσο καλά το συγκρότημα στο The Imprisoned Words of Fear και με τα εξαιρετικά φωνητικά του Jargon που (κατά κάποιο τρόπο) είναι ακόμα καλύτερος από πριν και λειτουργεί ως οδηγός σε όλο το δίσκο.

Το ορχηστρικό Conundrum φαινομενικά χωρίζει το άλμπουμ στη μέση, χωρίς να σπάει καθόλου τη συνοχή του. Το αντίθετο μάλιστα, το κομμάτι μοιάζει σαν να μας προετοιμάζει για την κορύφωση του άλμπουμ που έρχεται σε αυτό το δεύτερο μισό με σπουδαία τραγούδια όπως το Neon Eye Cage και το Fall From Grace που κλείνει τον δίσκο. Το πρώτο με τις υπέροχες ενορχηστρώσεις που θυμίζουν τις καλές ημέρες συγκροτημάτων όπως οι Transatlantic, με ένα πολύ καλό ρεφρέν, εξαιρετικά κιθαριστικά leads και τα πλήκτρα με το rhythm section να πλαισιώνουν όλη την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Το Fall From Grace είναι μια μπαλάντα ισάξια με (αν όχι καλύτερη από) το Sudden Winter από το From The Small Hours of Weakness. Εξαιρετική φωνητική απόδοση από τον Jargon και ένα υπέροχο σόλο κιθάρας από τον Γιώργο Κυριακίδη που κλείνει τον δίσκο.

Οι Verbal Delirium με κάποιο τρόπο καταφέρνουν να είναι ακόμα καλύτεροι στο Conondrum. Είτε με την πιο ώριμη σύνθεση και ενορχήστρωση των τραγουδιών, μια περαιτέρω βελτίωση στις δεξιότητές τους ή απλά την ελεύθερη έκφραση της άγριας φαντασίας τους. Είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την τοπική σκηνή να έχει μια μπάντα όπως οι Verbal Delirium. Είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για το prog rock είδος να έχει μπάντα όπως οι Verbal Delirium.

9 / 10

Λευτέρης Σταθάρας

2^η γνώμη

Έξι χρόνια μετά το The Imprisoned Words of Fear οι Verbal Delirium επανήλθαν και ηχούν όπως θα τους περίμενε κανείς, έχοντας παράλληλα πολλές φρέσκες ιδέες και μια αρκετά πιο φωτεινή προσέγγιση. Φαίνεται πως το The Fading Thought, ο πολύ σκοτεινός σε ύφος προσωπικός δίσκος του Jargon, έδωσε την ανάγκη για αχτίδες φωτός στα νέα τραγούδια που υπογράφει. Στο Conundrum ο ακροατής συναντά όλα τα στοιχεία που έκαναν τόσο ιδιαίτερους τους τρεις προηγούμενους δίσκους τους, ενώ η προαναφερθείσα τάση για ένα πιο φωτεινό αποτέλεσμα βάζει στην εξίσωση μια πιο ματζόρε προσέγγιση μέσω των Beatles και όχι μόνο. To Intruders θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα χαρούμενο prog-punk κομμάτι, όσο αδόκιμος και να μοιάζει ο όρος. Το alternative DNA των Verbal Delirium περνάει πιο έκδηλα στις συνθέσεις αυτή τη φορά, χωρίς όμως να φαντάζει αυτό ως επιστροφή στο ντεμπούτο τους, αφού οι κλασικές prog στιγμές δεν λείπουν. Ο Jargon τραγουδάει πιο ώριμα και καλύτερα από ποτέ. Χαρακτηριστική είναι η ερμηνεία του στο Children of Water, ένα πανέμορφο κομμάτι, το οποίο οι Muse θα σκότωναν για να το είχαν στους τελευταίους δίσκους τους. Απαρατήρητο δεν περνάει και το καίριο παίξιμο του Γιώργου Κυριακίδη (ο οποίος παίζει για πρώτη φορά όλες τις κιθάρες σε δίσκο της μπάντας), αλλά και το γενικότερο δέσιμο του συγκροτήματος, το οποίο αναδεικνύεται και από τον εξαιρετικό ήχο. Χωρίς να παρεκκλίνουν από το αναγνωρίσιμο ύφος τους, με το Conundrum οι Verbal Delirium κάνουν ένα άτυπο μουσικό restart. Φυσικά αυτό που έχει σημασία είναι η συνθετική δεινότητα, που για μία ακόμα φορά δεν δείχνει να τους εγκαταλείπει.

9 / 10

Κώστας Μπάρμπας