Pure Reason Revolution – Above Cirrus

Intro: Eleni Panayiotou

Above Cirrus is Pure Reason Revolution’s fifth album, and their second in a row following their 2019 reunion. For most fans of Pure Reason Revolution’s music, Eupnea (2020) was more than a pleasant return. It was a natural sequel and evolution of The Dark Third, even though 10 years had passed since their last album (Hammer and Anvil). This year, the release of the band’s fifth album is a fact, with the same characteristic style and rhythms of Pure Reason Revolution: trademark melodies, ethereal vocals, progressive rhythms, even uplifting songs that you want to dance to.

An album for today and forever

Eupnea was inspired by Jon Courtney’s experiences after his daughter was born two months premature. The creation of Above Cirrus coincided with the SARS-Cov-2 pandemic and the quarantine that followed. In an interview, Jon says: “My lyrics are often about relationships and relationships are being re-examined more than ever in this time of Covid, one moment we can be tender and loving and a few moments later it’s a completely different story”. To add that the lyrics on many of Above Cirrus’ tracks “deal with this relationship thing.”

And so the first thing we hear when the album starts with Our Prism is: We were trapped in the prism… But it was our prism, no others. Our safe place…The record starts dynamically with a track where Chloë Alper’s ethereal vocals alternate with the dynamism of Greg Jong’s guitar. Its first form was recorded remotely due to the pandemic and according to Courtney himself it is one of their grungiest tracks with influences from Smashing Pumpkins and Nirvana.

Next comes New Kind of Evil, a clear reference to the pandemic and the new, uncertain reality. This piece is strongly reminiscent of Pink Floyd. It starts with melancholic guitar and piano melodies, sad vocal lines and atmospheric sounds that then turn into a flurry of waves of guitars, drums and vocals. And tidal waves spin, new kind of evil burns here. According to Jon, in addition to the reference to the pandemic and this “primitive paradox”, there is another metaphor. The calm and wild alternations that exist in this song reflect the weaknesses, strengths and stresses that exist in human relationships. Things that came to light when we were forced to confine ourselves to a narrow and small habitat due to the quarantine.

Phantoms is the most danceable track on the record. Electronic sound, dynamic riffs and strong drums combined with the characteristic vocals of Pure Reason Revolution. The track ends with an eerie melody and α ναρρατιον with rhythmic drums that continue into Cruel Deliverance which deals with the theme of mortality, which is reflected in the melody of the track: eerie keyboards, sad guitars and sharp drums. It’s the sad realization that even though traveling to meet with loved ones wasn’t as easy. And this gives way to the dreamy Scream Sideways which, as Jon states, was an early influence on Clubbed to Death from The Matrix, which indeed has the same swings and a similar funk element. The dreamy vocals give way to electro ’80s keys and rhythms full of tension. In ten minutes the rhythms and melodies change and alternate constantly. Geoff Dugmore’s drums are amazing on this track. Dead Butterfly starts off very melodic and sad, but it’s one of the most dynamic tracks on the record, as melancholy alternates with intensity throughout the track. One of my favorite songs along with Phantoms, and I think that’s what Pure Reason Revolution is: that switching of rhythms and emotions that bears the band’s own stamp. The album ends at about 45 minutes with Lucid with similar rhythmic and melodic shifts.

The release of Eupnea was one of the biggest surprises of 2020 and was and is of my favorite records. On Above Cirrus Pure Reason Revolution are again at their best, with all their key features: excellent production and sound effects, vocals overflowing with emotion, the dual vocals of Jon and Chloë, dynamic guitars, sharp and clean drums, a strange dance mood and electronic sounds in the background.

The album’s artwork – created by Jill Tegan Docherty entitled Deaf Mute – is also beautiful, a sad polar bear while the ice around it is clearly melting. And the present is a different world, with different normalities than what we are used to and a new kind of evil all around us…

9 / 10

Eleni Panayiotou

2^nd opinion

Pure Reason Revolution’s Eupnea in 2020 was a very pleasant surprise. With the spirit of their beloved debut, The Dark Third (2006), as a guide, the British band returned this year with Above Cirrus, once again through Inside Out, and it is now clear that the return to their progressive rock roots was a conscious choice. Overall, the record sounds like a loose concept album related to our world in the post-pandemic era. The band revisits the more alternative side of their sound and the familiar recipe with electronic elements perfectly combined with heavy guitars, the band’s trademark dual vocal harmonies and prog / art-rock with pop elements in the vein of Porcupine Tree. Overall, Above Cirrus is absolutely enjoyable as a whole and just a bit weaker than Eupnea, but more importantly, Pure Reason Revolution are back in full swing. Favorite tracks: New Kind Of Evil, Scream Sideways, Lucid.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Ελένη Παναγιώτου

Το Above Cirrus είναι ο πέμπτος δίσκος των Pure Reason Revolution, και ο δεύτερος κατά σειρά μετά την επανένωσή τους το 2019. Για τους περισσότερους fans της μουσικής των Pure Reason Revolution, το Eupnea (2020) ήταν κάτι περισσότερο από μια ευχάριστη επιστροφή. Ήταν ένα φυσικό επακόλουθό και μια εξέλιξη του The Dark Third, παρόλο που είχαν μεσολαβήσει 10 χρόνια από τον τελευταίο τους δίσκο (Hammer and Anvil). Και φέτος έχουμε την κυκλοφορία του Above Cirrus, με το ίδιο χαρακτηριστικό ύφος και ρυθμούς των Pure Reason Revolution: χαρακτηριστικές μελωδίες, αιθέρια φωνητικά, progressive ρυθμούς, μέχρι και ξεσηκωτικά τραγούδια στα οποία θες να χορέψεις.

Ένας δίσκος για το σήμερα και το πάντα

Το Eupnea ήταν εμπνευσμένο από τις εμπειρίες του Jon Courtney μετά από την δύο μήνες πρόωρη γέννηση της κόρης του. Η δημιουργία του Above Cirrus συνέπεσε με την πανδημία του SARS-Cov-2 και την καραντίνα που ακολούθησε. Σε συνέντευξη του, ο Jon αναφέρει ότι: «Οι στίχοι μου συχνά αναφέρονται στις σχέσεις και οι σχέσεις επανεξετάζονται πιο πολύ από ποτέ σε αυτή την περίοδο του Covid, τη μια στιγμή μπορεί να είμαστε τρυφεροί και αγαπημένοι και μερικές στιγμές αργότερα να είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και να αλληλοσπαραζόμαστε».

Και κάπως έτσι το πρώτο πράγμα που ακούμε όταν ξεκινά ο δίσκος με το Our Prism είναι: We were trapped in the prism… But it was our prism, no others. Our safe place… Ο δίσκος ξεκινάει δυναμικά με ένα κομμάτι όπου εναλλάσσονται τα αιθέρια φωνητικά της Chloë Alper με τον δυναμισμό της κιθάρας του Greg Jong. Η πρώτη μορφή του ηχογραφήθηκε εξ αποστάσεως λόγω της πανδημίας και σύμφωνα με τον ίδιο τον Courtney είναι από τα πιο grungy κομμάτια τους με επιρροές από Smashing Pumpkins και Nirvana.

Ακολουθεί το New Kind of Evil, μια ξεκάθαρη αναφορά στην πανδημία και την νέα, αβέβαιη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Το κομμάτι αυτό θυμίζει έντονα Pink Floyd. Αρχίζει με μελαγχολικές μελωδίες στην κιθάρα και στο πιάνο, λυπημένες φωνητικές γραμμές και ατμοσφαιρικούς ήχους που στη συνέχεια μετατρέπονται σε ένα καταιγισμό αφρισμένων κυμάτων από κιθάρες, ντραμς και φωνητικά. And tidal waves spin, new kind of evil burns here. Σύμφωνα με τον Jon εκτός από την αναφορά στην πανδημία και σε αυτή την «πρωτόγονη παραδοξότητα», όπως τη χαρακτηρίζει, υπάρχει και μια άλλη στιχουργική μεταφορά. Οι ήρεμες και άγριες εναλλαγές που υπάρχουν στο τραγούδι αυτό αντικατοπτρίζουν τις αδυναμίες, την ισχύ και το άγχος που υπάρχουν στις σχέσεις των ανθρώπων. Πράγματα που αναδείχθηκαν όταν αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε σε ένα στενό και μικρό ενδιαίτημα λόγω της καραντίνας.

Τα Phantoms είναι το πιο χορευτικό κομμάτι του δίσκου. Ηλεκτρονικός ήχος, δυναμικά riffs και δυνατά ντραμς σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά φωνητικά των Pure Reason Revolution. Το κομμάτι τελειώνει με μια απόκοσμη μελωδία και αφήγηση με ρυθμικά ντραμς που συνεχίζουν στο Cruel Deliverance το οποίο πραγματεύεται το θέμα της θνητότητας, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και στη μελωδία του κομματιού: απόκοσμα πλήκτρα, λυπημένες κιθάρες και κοφτά ντραμς. Είναι η λυπηρή συνειδητοποίηση ότι παρόλο που η μετακίνηση και τα ταξίδια σε αγαπημένα πρόσωπα δεν ήταν το ίδιο εύκολα. Και αυτό δίνει τη σειρά στο ονειρικό Scream Sideways που όπως σημειώνει ο Jon η αρχική επιρροή του ήταν το Clubbed to Death από το The Matrix, με οποίο όντως έχει τις ίδιες διακυμάνσεις και ένα παρόμοιο funk στοιχείο. Τα ονειρικά φωνητικά δίνουν τη σειρά τους σε electro ‘80s πλήκτρα και σε γεμάτους με ένταση ρυθμούς. Σε δέκα λεπτά οι ρυθμοί και οι μελωδίες αλλάζουν και εναλλάσσονται συνεχώς. Τα ντραμς του Geoff Dugmore είναι καταπληκτικά σε αυτό το κομμάτι. Το Dead Butterfly αρχίζει πολύ μελωδικά και λυπημένα, αλλά είναι από τα πιο δυναμικά κομμάτια του δίσκου, η μελαγχολία εναλλάσσεται με ένταση σε όλο το κομμάτι. Από τα αγαπημένα μου τραγούδια μαζί με το Phantoms, και θεωρώ ότι αυτό είναι οι Pure Reason Revolution, αυτή η εναλλαγή ρυθμών και συναισθημάτων που δίνει το δικό τους στίγμα. Ο δίσκος τελειώνει σε περίπου 45 λεπτά με το Lucid με παρόμοιες ρυθμικές και μελωδικές εναλλαγές.

Η κυκλοφορία του Eupnea ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του 2020 και έγινε κατευθείαν από τους αγαπημένους μου δίσκους. Στο Above Cirrus οι Pure Reason Revolution είναι και πάλι στα καλύτερα τους, με όλα τα βασικά τους χαρακτηριστικά: άριστη παραγωγή και ηχητικό αποτέλεσμα, φωνητικά που ξεχειλίζουν συναισθήματα, τα αρμονικά φωνητικά του Jon και της Chloë, δυναμικές κιθάρες, κοφτά και καθαρά ντραμς, μια περίεργη χορευτική διάθεση και ηλεκτρονικοί ήχοι στο background.

Το artwork του δίσκου – δημιουργία του Jill Tegan Docherty με τίτλο Deaf Mute – είναι επίσης πανέμορφο και επίκαιρο, μια λυπημένη πολική αρκούδα ενώ οι πάγοι γύρω της ξεκάθαρα λιώνουν. Και το παρόν ένας αλλιώτικός κόσμος, με διαφορετικές κανονικότητες από ότι έχουμε συνηθίσει και ένα new kind of evil παντού γύρω μας…

9 / 10

Ελένη Παναγιώτου

2^η γνώμη

Η επιστροφή των Pure Reason Revolution με το Eupnea το 2020 ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. Με το πνεύμα του αγαπημένου τους ντεμπούτου, The Dark Third (2006), ως οδηγό, η βρετανική μπάντα επέστρεψε φέτος με το Above Cirrus ξανά από την Inside Out και είναι φανερό πια ότι η επιστροφή στις progressive rock ρίζες τους ήταν μια απόλυτα συνειδητοποιημένη επιλογή. Συνολικά, ο δίσκος ακούγεται σαν ένα χαλαρό concept album σχετικό με τον κόσμο μας στην μεταπανδημική εποχή. Η μπάντα έχει επιστρέψει στον πιο alternative πλευρά του ήχου της, με τη γνωστή συνταγή με ηλεκτρονικά στοιχεία να συνδυάζονται εξαιρετικά με τις heavy κιθάρες, τις trademark διφωνίες και το prog / art-rock των Porcupine Tree με pop στοιχεία. Συνολικά, αν και υπολείπεται του Eupnea, το Above Cirrus είναι απολαυστικό ως σύνολο, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως οι Pure Reason Revolution έχουν επιστρέψει δυναμικά. Αγαπημένα κομμάτια: New Kind Of Evil, Scream Sideways, Lucid.

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς