Oria – Sublimation(s)

Intro: Dimitris Kaltsas

Oria is a progressive groove metal quartet from Thessaloniki, Greece formed in 2018. Their music is a combination of groove metal with contemporary progressive, and Sublimation(s) is their debut full-length album which was released this year. Τhe band comments: “Sublimation is a word that bears two distinct meanings. In chemistry, it is the transition of a solid object directly to its gas phase while in Psychology it is a type of defense mechanism where the negative instincts and impulses are channeled into something positive and creative. Both meanings relate in some way to what this album is about. Metaphorically, in the first sense, it is the way in which we compose our music. It is a disruptive process since we try to deconstruct various musical conventions and experiment with structure, odd time signatures, ‘weird’ polyrhythms etc while at the same time trying to make it listenable and accessible. In the second sense, our lyrics are quite often negatively charged, addressing very difficult subject matters but are channeled through the music in such a way that at least we consider it as beautiful.”

The first two singles and videos (Cope, The Demon Beside my Bed) were an enjoyable taste of the album and a strong indication that Oria have high aspirations for the future.

Un début prometteur

I had never heard of Oria from Thessaloniki before, and when I read that this is a quartet that describes itself as a groove metal band with a progressive element, I looked forward to listening to their music, because no matter how you do it, the mix of these genres is difficult and very interesting. The truth is that whatever they do, Oria do it with passion and professionalism. Their sound is clear and loud, i.e. just great for the music they play. Indeed, the groove element is very strong and the rhythm section plays a leading role in their music, but special mention should be made of the guitar playing, which goes beyond the typical repetitive rhythmic pattern, combining lead parts and riffs in a continuous play with time signatures, followed by the other instruments. This alternation of rhythms (polyrythmics) brings djent bands to mind. They remind me a bit of Monument, but this is rather secondary. I would rather say that they are kind of a version of Gojira, but significantly less death metal than the French.

The fact that all four band members are equally good, high level musicians certainly works in their favor, since songs like Template of Nothingness, Flisvus and Blame Yourselves are not easy to compose and perform. Great riffs, alternating rhythms, a mix of clear and extreme vocals, technical drumming, and melancholic prog mood, all blend together into something original. Besides, the way they combine their groovy / heavy ideas with atmospheric points in Limitless Insanity and The Demon Beside my Bed show that there is a certain dynamic for something special that goes way beyond the underground scene. I found Cope and Fed to the Wrong a bit uneven, but they are not enough to spoil the uniformity and consistency of the album. Violated is my favorite song of the album, and I think it could be included in the discography of a huge band (let’s say… Gojira), which proves that Oria can achieve great things. However, this is my first objection: in some places the influence is so strong that the band’s personal style is lost. At times (e.g. the song Regret the Fall) I feel like listening to a tribute album to Gojira though none of their songs are played. My second objection has to do with the vocals, which I think have not found a style of their own yet and do not have the same dynamics as the music.

In general, Sublimation(s) is a not a grounbreaking release, but does not leave you indifferent either. It is a good modern album from a band with a perspective for something bigger. All it takes is perseverance and hard work, and I believe they’ll do great in the future.

7 / 10

Giannis Voulgaris

2^nd opinion

The debut album Sublimation(s) of the Greek band Oria tries to make a statement pretty early. With groove being the driving force behind all their songs, they deliver a complex but rather straightforward progressive death metal. Avid lovers of Gojira, Oria are setting a precedent to put themselves on the map and the playlists of the fans that love heavy riffs intertwined with melodic passages that give you a breather and make you get lost in the flow of the album. Each musician is performing splendidly in the album with the bass being the instrument that keeps everything grounded and sharp. Where the talent of the band really shines is when they inject more of themselves in the songwriting and infuse the heavily Gojira influenced sound with different aspects. A great example of this is The Demon Beside My Bed with great strained vocals that create a dark, introspective, and sinister atmosphere. More of that please. It is weird to state that even though the album flows quite well, it seems like the second half has more memorable moments than the first. Blame Yourselves is another one of those songs that is infused with more 70s vibes to contrast the moments of progressive “madness”. A very good start for Oria from Thessaloniki who will definitely be on our radar from now on.

7.5 / 10

Lefteris Statharas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Οι Oria είναι μια τετραμελής progressive groove metal μπάντα από την Θεσσαλονίκη που σχηματίστηκε το 2018. Η μουσική τους συνδυάζει το groove metal με το σύγχρονο progressive και το Sublimation(s) είναι το ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε φέτος. Η ίδια η μπάντα σχολιάζει: «Η λέξη Sublimation έχει δύο διαφορετικές έννοιες. Στη Χημεία, είναι η μετάβαση ενός στερεού αντικειμένου απευθείας στην αέρια φάση , ενώ στην Ψυχολογία είναι ένας τύπος αμυντικού μηχανισμού όπου τα αρνητικά ένστικτα και οι παρορμήσεις διοχετεύονται σε κάτι θετικό και δημιουργικό. Και οι δύο έννοιες σχετίζονται με κάποιο τρόπο με το τι αφορά αυτό το άλμπουμ. Μεταφορικά, με την πρώτη έννοια, είναι ο τρόπος με τον οποίο συνθέτουμε τη μουσική μας. Είναι μια αναστατωτική διαδικασία αφού προσπαθούμε να αποδομήσουμε διάφορες μουσικές συμβάσεις και να πειραματιστούμε με τη δομή, τους περίεργους ρυθμούς, τις πολυρυθμίες κ.τ.λ., ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να το κάνουμε να ακούγεται και να είναι προσβάσιμο. Με τη δεύτερη έννοια, οι στίχοι μας είναι αρκετά συχνά αρνητικά φορτισμένοι, αντιμετωπίζοντας πολύ δύσκολα θέματα αλλά διοχετεύονται μέσω της μουσικής με τέτοιο τρόπο που τουλάχιστον το θεωρούμε όμορφο.»

Τα δύο πρώτα singles και videos από το album (Cope, The Demon Beside my Bed) ήταν μία απολαυστική πρόγευση του δίσκου και μία ισχυρή ένδειξη πως οι Oria έχουν υψηλές βλέψεις για το μέλλον.

Un début prometteur

Τους Θεσσαλονικείς Oria δεν τους είχα ξανακούσει και όταν διάβασα ότι πρόκειται για ένα κουαρτέτο που αυτοχαρακτηρίζεται ως groove metal μπάντα με progressive στοιχείο, θέλησα να ψάξω τη μουσική τους, γιατί όπως και να το κάνεις η μίξη αυτών των ιδιωμάτων ακούγεται παράταιρη και συνάμα ενδιαφέρουσα. Η αλήθεια είναι πως ότι κάνουν, το κάνουν με μεράκι και επαγγελματισμό. Ο ήχος τους είναι καθαρός και δυνατός, δηλαδή υπέροχος για τη μουσική που υπηρετούν και κανένα όργανο δεν μοιάζει θαμμένο στην παραγωγή. Πράγματι, το groove στοιχείο είναι πολύ έντονο και το rhythm section έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μουσική τους, όμως ειδική μνεία αξίζει στο κιθαριστικό παίξιμο, που ξεφεύγει από το κλασσικό επαναλαμβανόμενο ρυθμικό, συνδυάζοντας lead σημεία και riffs σε ένα διαρκές παιχνίδισμα με τα μέτρα και τους χρόνους που ακολουθούν τα υπόλοιπα όργανα. Αυτή η εναλλαγή ρυθμών (polyrythmics) φέρνει στο μυαλό djent συγκροτήματα, εμένα μου θυμίζουν λίγο τους Monument, αλλά δεν είναι αυτός ο χώρος τους. Περισσότερο θα έλεγα ότι είναι μια εκδοχή των Gojira, αλλά όχι τόσο death metal όσο οι Γάλλοι.

Είναι πολύ ωραίο και υπέρ τους το ότι είναι ισάξιοι μουσικοί και υψηλού επιπέδου, μιας και κομμάτια όπως τα Template of Nothingness, Flisvus και Blame Yourselves δεν είναι εύκολα να τα συνθέσεις και να τα αποδώσεις. Riff-άρες, εναλλαγή ρυθμών, μίξη καθαρών και ακραίων φωνητικών, τεχνικά τύμπανα και μια μελαγχολική prog διάθεση αναμιγνύονται όλα μαζί σε κάτι πρωτότυπο. Επίσης, ο τρόπος που συνδυάζουν τις groovy / heavy ιδέες τους με ατμοσφαιρικά σημεία στα Limitless Insanity και The Demon Beside my Bed δείχνουν πως υπάρχει δυναμική για κάτι ιδιαίτερο που ξεφεύγει από τα όρια του underground. Βέβαια, τα Cope και Fed to the Wrong τα βρήκα λίγο άνισα, αλλά δεν είναι αρκετά για να χαλάσουν την ομοιομορφία και συνοχή του δίσκου. Ειδική μνεία στο Violated το όποιο είναι το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο και πιστεύω πως θα μπορούσε να σταθεί και σε δισκογραφία μεγάλης μπάντας (των… Gojira ας πούμε) κάτι που δείχνει πως η έμπνευση και η ικανότητα υπάρχει. Εδώ αρχίζει και η πρώτη ένστασή μου, διότι σε ορισμένα σημεία η επιρροή είναι τόσο έντονη που χάνεται η προσωπικότητα. Κάποιες στιγμές νιώθω πως ακούω έναν δίσκο φόρο τιμής στους Gojira, χωρίς να παίζονται τα τραγούδια τους. Για παράδειγμα, το κομμάτι Regret the Fall. Η δεύτερη ένστασή μου, έχει να κάνει με τα φωνητικά, που πιστεύω ότι δεν έχουν βρει το στυλ τους με αποτέλεσμα να μην έχουν την ίδια δυναμική με τη μουσική.

Σε γενικές γραμμές, το Sublimation(s) είναι μια νέα κυκλοφορία που δεν ταράζει τα νερά αλλά δεν σε αφήνει και αδιάφορο. Είναι ένας ωραίος μοντέρνος δίσκος από μια μπάντα με προοπτική για κάτι μεγαλύτερο και το μόνο που χρειάζεται είναι επιμονή και δουλειά και πιστεύω θα μας απασχολήσουν ευχάριστα στο μέλλον.

7 / 10

Γιάννης Βούλγαρης

2^η γνώμη

Στο ντεμπούτο τους Sublimation(s) οι Oria κάνουν σαφείς τις προθέσεις τους με το πρώτο άκουσμα. Με το groove ως κινητήριο μοχλό, η μπάντα μας παρουσιάζει την δική της πρόταση για ένα περίπλοκο αλλά άμεσο progressive death metal. Ακομπλεξάριστοι λάτρεις των Gojira, οι Oria θέτουν προηγούμενα για να ενταχθούν στον χάρτη και τις playlist των φίλων των βαριών riffs και τον μελωδικών περασμάτων με σκοπό την δημιουργία ροής στον δίσκο. Όλοι οι μουσικοί κάνουν εξαιρετική δουλειά με το μπάσο να δίνει την απαραίτητη δυναμική που αρμόζει στον ήχο. Εκεί που φαίνεται το ταλέντο της μπάντας είναι όταν στις συνθέσεις βάζουν λίγο παραπάνω από την προσωπικότητα τους και διανθίζουν τον βαριά επηρεασμένο από τους Gojira ήχο. Ένα καλό παράδειγμα είναι το The Demon Beside My Bed με τα ιδιαίτερα φωνητικά που δημιουργούν μια πιο σκοτεινή, εσωστρεφή και δυσοίωνη ατμόσφαιρα. Περισσότερο από αυτό παρακαλώ. Ένα παράξενο γεγονός είναι πως ενώ ο δίσκος κυλάει πολύ εύκολα, φαίνεται να έχει περισσότερες αξιοσημείωτες στιγμές στο δεύτερο μισό του. Το Blame Yourselves είναι άλλο ένα από τα κομμάτια που είναι διανθισμένο με κάποια 70s vibes που αντιτίθενται  στις στιγμές progressive «μανίας». Μια πολύ καλή αρχή από τους Oria από την Θεσσαλονίκη που σίγουρα θα βρίσκονται στο ραντάρ μας στο μέλλον.

7.5 / 10

Λευτέρης Σταθάρας