Maudits – Maudits

Intro: Dimitris Kaltsas

Reviewing debut albums is always of particular interest, as the unknown is always an extra-interesting factor. The case of Maudits is even more special, as the trio from France maintains a mystery regarding the identity of the members and their music itself.

Formed by members of Throane, Ovtrenoir and ex members of The Last Embrace, Maudits are: O (guitar), A (bass) and C (drums), while the album also features: Emmanuel R (keyboards, samples, string arrangements), Caroline B (violin), and Dehn Sora (whispers, theremin, noises). Influenced by doom, post-rock, progressive and ambient, their first album is imagined as the score of a damned year for its creators. The band describes the album: “Motivated by a cathartic need of liberation, create mental images to plunge in a balance of light and void.” Interesting, right?

[bandcamp width=100% height=120 album=2654925982 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

An unpredictable, surprising journey

A wide range of influences can be found on the debut album of the French trio of Maudits. The overall sound is somewhere between post-rock, doom, ambient, and metal, but they have certainly managed to form their own sound, without ripping off any post-rock or similar bands. You need to be extremely proficient as an instrumental band to engage the listener for 44 minutes, and Maudits have displayed essentially a master class in how to do so.

Being a trio is not a handicap and O (guitar), A (bass), and C (drums) exploit their musical capabilities very well, being a very proficient band technically-wise, but never going in the virtuoso or shred direction. On the contrary, they seem to be more interested in exploring musical atmospheres and they do so wisely. The album consists of six songs. All of the tracks fit well with each other and they contribute beautifully to the entity of the album, being amazingly diverse with frequent mood changes throughout. There is plenty of heaviness to contrast with the lighter sections. Eerie and ambient progressions with melodic solos and heavy grooves are the main characteristics of the album. The dreamy textures, euphoric guitars, and simply put hypnotizing beauty somehow make you forget that these guys are first and foremost a metal band.

The highlight is the album opener and the most progressive track in the album, Maudits. It starts out pretty much raging, yet still managing to build up in tempo and power, and thus offers an ultimate climax. The complete absence of vocals makes this song and the whole album somehow more unique and special. I guess that a vocalist would probably make their music much more predictable and recognizable. The production of this record is well done and you can really hear and feel the depth of all instruments. Luminal is a fantastic ambient piece and my second favorite here. It’s hard to find the words to describe the wonderful use of the acoustic and string instruments; the melody brings up emotions which one could argue that this the whole purpose of this album as a whole.

Overall, a very heavy and very interesting album that deserves repeated listens. The songs on this album take you on a journey that is well worth your time. I’m utterly surprised at the fact that I love this album as much as I do. Highly recommended for all fans of instrumental music.

8 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

After reading the description of Maudits’ music on the band’s official website, I confess that I had reservations about. The experimental approach under a post-rock, doom, and ambient prism usually refers to grandiose, epic sludge dead-ends, but fortunately the French band’s debut has nothing to do with this generalization. The sound of Maudits has diversity as it’s based primarily on melody, without proposing a vague atmosphere as an alibi. The structures of the tracks are thoroughly worked, the level of technique is high, the orchestration is perfectly targeted and the songs are full of pleasant surprises. The most important thing here is that both in the calm and the heavy parts, the band does not give in to pessimistic, slow (and fatally boring) themes, but instead follows the difficult and very interesting path of compositional depth, aiming at the listener’s emotions and the successful creation of picturesque music. The album is a wonderful, unique journey that you want to listen to and live again and again, having the reasonable suspicion that the French trio has in store even more important things for us in the future.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Η κριτική σε δισκογραφικά ντεμπούτα έχει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς υπάρχει πάντα το άγνωστο ως παράγοντας που δίνει ένα επιπλέον ενδιαφέρον. Η περίπτωση των Maudits είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη, καθώς το τρίο από την Γαλλία διατηρεί ένα μυστήριο όσον αφορά την ταυτότητα των μελών όσο και σε αυτή καθαυτή τη μουσική τους.

Αποτελούμενοι από μέλη των Throane, Ovtrenoir και πρώην μέλη των The Last Embrace, οι Maudits είναι οι: Ο (κιθάρα), A (μπάσο) και C (ντραμς), ενώ στο album συμμετέχουν επίσης οι: Emmanuel R (πλήκτρα, samples, ενορχήστρωση εγχόρδων), Caroline B (βιολί) και Dehn Sora (ψίθυροι, theremin, θόρυβοι). Επηρεασμένοι από doom, post-rock, progressive και ambient, το πρώτο τους album είναι το soundtrack μιας καταραμένης χρονιάς. Η ίδια η μπάντα προτείνει το εξής: «Με κίνητρο μια καθαρτική ανάγκη απελευθέρωσης, δημιουργήστε νοητικές εικόνες για να βυθιστείτε σε μια ισορροπία φωτός και κενού». Ενδιαφέρον, σωστά;

[bandcamp width=100% height=120 album=2654925982 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ένα απρόβλεπτο, συναρπαστικό ταξίδι

Στο δισκογραφικό ντεμπούτο του γαλλικού τρίο των Maudits μπορεί να βρει κανείς ένα ευρύ φάσμα επιρροών. Ο συνολικός ήχος είναι κάπου μεταξύ post-rock, doom, ambient και metal, αλλά σίγουρα κατάφεραν να διαμορφώσουν τον δικό τους ήχο, χωρίς να ξεφύγουν από post-rock ή παρόμοιες μπάντες. Μία ορχηστρική μπάντα πρέπει να είναι εξαιρετικά ικανή για να προσελκύσει τον ακροατή για 44 λεπτά και οι Maudits εδώ το κάνουν υποδειγματικά.

Το να είσαι τρίο δεν είναι ένα μειονέκτημα και οι O (κιθάρα), A (μπάσο) και C (drums) εκμεταλλεύονται με εξαιρετικό τρόπο τις μουσικές τους δυνατότητες, όντας ένα πολύ ικανό συγκρότημα από τεχνικής απόψεως, που όμως δεν πηγαίνει ποτέ προς την βιρτουόζικη ή την shred κατεύθυνση. Αντίθετα, φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο να εξερευνήσουν μουσικές ατμόσφαιρες και το κάνουν σοφά. Το άλμπουμ αποτελείται από έξι τραγούδια, τα οποία ταιριάζουν μεταξύ τους και συμβάλλουν υπέροχα στην ολότητα του άλμπουμ, όντας εντυπωσιακά διαφορετικά με συχνές αλλαγές διάθεσης. Υπάρχουν αρκετά heavy σημεία τα οποία διαμορφώνουν μία αντίθεση με τα πιο ήπια μέρη. Οι απόκοσμες και ambient αναπτύξεις με μελωδικά σόλο και βαριά grooves είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του άλμπουμ. Οι ονειρικές υφές, οι ευφορικές κιθάρες και η απλή υπνωτική ομορφιά με κάποιο τρόπο σε κάνουν να ξεχάσεις ότι πρώτα απ ‘όλα πρόκειται για μια metal μπάντα.

Το αποκορύφωμα είναι το εναρκτήριο και πιο προοδευτικό κομμάτι του δίσκου, το Maudits. Ξεκινά πολύ οργισμένα, αλλά καταφέρνει να αναπτυχθεί ρυθμικά και δυναμικά και τελικά να προσφέρει μια απόλυτη κορύφωση. Η πλήρης απουσία φωνητικών κάνει αυτό το τραγούδι και ολόκληρο το άλμπουμ κάπως πιο μοναδικό και ξεχωριστό. Υποθέτω ότι ένας τραγουδιστής θα έκανε πιθανώς τη μουσική τους πολύ πιο προβλέψιμη και αναγνωρίσιμη. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή και μπορεί κανείς να ακούσει και να νιώσει το βάθος όλων των οργάνων. Το Luminal είναι ένα φανταστικό ambient κομμάτι και το δεύτερο αγαπημένο μου εδώ. Είναι δύσκολο να βρεις τις λέξεις για να περιγράψεις την υπέροχη χρήση των ακουστικών και έγχορδων οργάνων. Η μελωδία δημιουργεί τέτοια συναισθήματα που θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι αυτός είναι ο σκοπός αυτού του άλμπουμ στο σύνολό του.

Συνολικά, ένα πολύ βαρύ και πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που αξίζει να ακούγεται κατ’ επανάληψη. Τα τραγούδια σε αυτό το δίσκο σας μεταφέρουν σε ένα ταξίδι που αξίζει τον χρόνο σας. Είμαι εντελώς έκπληκτος για το γεγονός ότι μου αρέσει αυτό το άλμπουμ τόσο πολύ. Προτείνεται ιδιαίτερα σε όλους τους φίλους της ορχηστρικής μουσικής.

8 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Διαβάζοντας την περιγραφή της μουσικής των Maudits στο επίσημο site της μπάντας ομολογώ ότι είχα αρκετές επιφυλάξεις για αυτό που θα άκουγα. Η πειραματική προσέγγιση με post-rock, doom και ambient πρίσμα παραπέμπει συνήθως σε μεγαλεπίβολα, επικά sludge αδιέξοδα, αλλά ευτυχώς το ντεμπούτο του γαλλικού σχήματος δεν έχει καμία σχέση με αυτή τη γενίκευση. Ο ήχος των Maudits έχει ποικιλία καθώς βασίζεται πρωτίστως στη μελωδία, χωρίς να προτάσσει μία απλωμένη ατμόσφαιρα ως άλλοθι. Οι δομές των κομματιών είναι καλοδουλεμένες, το τεχνικό επίπεδο είναι υψηλό και η ενορχήστρωση απόλυτα εύστοχη και τα κομμάτια είναι γεμάτα ευχάριστες εκπλήξεις. Το σημαντικότερο, ίσως, είναι τόσο στα ήπια όσο και στα heavy σημεία η μπάντα δεν ενδίδει σε πεσιμιστικά, αργόσυρτα (και μοιραία βαρετά) θέματα, αλλά ακολουθεί το δύσκολο και άκρως ενδιαφέρον μονοπάτι του συνθετικού βάθος με στόχο τα συναισθήματα του ακροατή και τη δημιουργία εικονοπλαστικής μουσικής, επιτυχώς. Ο δίσκος είναι ένα υπέροχο, μοναδικό ταξίδι που θες να ακούσεις και να ζήσεις ξανά και ξανά, έχοντας τη βάσιμη υποψία ότι το γαλλικό τρίο μας επιφυλάσσει ακόμα σπουδαιότερα πράγματα στο μέλλον.

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς