Lalu – Paint the Sky

Intro: Giannis Voulgaris

Paint the Sky is the third album of Lalu, the band that is essentially the solo project of French keyboardist / pianist Vivien Lalu. In their 19 years of existence, numerous musicians have participated and what is easily observed is that Vivian Lalu recruits musicians to deliver his artistic vision. And what great musicians! Lalu has been joined by Jordan Rudess, Jens Johansson, Virgil Donati, Simon Phillips, Tony Franklin, Gary Werhkamp, Simone Mularoni and many other top players. These collaborations have produced very high quality records and put pressure on Paint the Sky to live up to expectations. Does Vivien Lalu succeed? Let’s find out.

Good old “orthodox” prog!

The truth is that I had never heard of Lalu before this album and maybe even now they would have escaped me if Damian Wilson had not taken over the vocals in Paint the Sky. With his characteristic voice, he successfully replaces Martin LeMar who sang on the two previous records, but also gives an extra recognition to the group. Special mention should also be made to guitarist Joop Wolters (Vivian Lalu’s musical companion, returning to the band after their debut), who not only stands up to guitarists like Marco Sfogli and Simone Mularoni, but has also taken over bass on record and his work is really awesome.

Lalu’s music is progressive metal, not the Dream Theater-esque kind though, but melodic enough without being symphonic. It sounds like of a mix of Shadow Gallery, Teramaze and Threshold, but they have their own element that at the same time differentiates them from all the above. Their music is not too heavy, and thus requires a crystal clear sound and production and here Lalu have succeeded, both the band and the guest musicians sound equally great. Another impressive thing on Paint the Sky is the chosen participating musicians, because they fit the songs wonderfully without overshadowing them with their high level technique. For example, Rudess’ solo in The Chosen Ones could be included in a Dream Theater song, but fits perfectly here even though the music is quite different. The same goes for Sfogli in Witness to the World who fits the spirit of the song so much that if you didn’t know he was playing the guitar you wouldn’t really notice it’s him, while in the title-track the musicians (Franklin, Werhkamp, Johansson among others) have nicely differentiated the music, which gives you the impression that some musicians are covering Lalu, but they are true to what the band stands for.

To be honest, Paint the Sky is a very quality record with few weak points, mainly its long duration and the fact that it is quite dense and the listener doesn’t have time to stick to a riff or a chorus. However, the metalized Genesis influences, plus the open field for all musicians to express themselves, and great songs like We are Strong, Reset to Preset and Lost in Conversation make it one of the records of the year in my opinion. Well done!

8 / 10

Giannis Voulgaris

2^nd opinion

More than eight years after his previous delivery, an excellent artist / instrumentalist Vivien Lalu returns with his own project Lalu. For the new album Paint the Sky he recruited  Damian Wilson for the vocal duties. Musically speaking, Lalu designed an album that is once again very complete and elegant work, full of magical moments and all of this with a particularly eclectic vision of progressive rock / metal. The main point is well-crafted compositions, detailed songwriting, and strong melodies. For a prog metal release, Paint The Sky is certainly on the catchier side of things, but it also has complex and jazz fusion-influenced parts. Catchy melodies make it a quite easy listening album that would probably suit for most non-metalheads as well. The majority of the songs on the record are around 4-5 minutes on average, and they are quite varied in terms of structures and arrangements while with his extraordinary deliveries, Damian Wilson’s voice is the cherry on the cake. Definitely one of the better prog metal albums released this year.

7.5 / 10

Goran Petrič

Εισαγωγή: Γιάννης Βούλγαρης

Το Paint the Sky είναι ο τρίτος δίσκος των Lalu, του συγκροτήματος είναι κατ’ ουσίαν το solo project του Γάλλου πληκτρά / πιανίστα Vivien Lalu. Στα 19 χρόνια ύπαρξής τους κανένα μέλος δεν είναι σταθερό και αυτό που παρατηρείται είναι ότι ο Vivian Lalu επιστρατεύει μουσικούς για να αποδώσουν το καλλιτεχνικό του όραμα. Και τι μουσικούς! Στους Lalu έχουν συμμετάσχει οι Jordan Rudess, Jens Johansson, Virgil Donati, Simon Phillips, Tony Franklin, Gary Werhkamp, Simone Mularoni και πόσοι άλλοι αντίστοιχου διαμετρήματος. Αυτές οι συνεργασίες έχουν δώσει δίσκους που θεωρούνται πολύ ποιοτικοί και δημιουργούν μια πίεση στο Paint the Sky να φανεί αντάξιο των προσδοκιών. Τα καταφέρνει; Πάμε να δούμε.

Το παλιό το prog το ορθόδοξο – το καλο!

Η αλήθεια είναι πως τους Lalu δεν τους είχα ξανακούσει και ίσως και τώρα να μου είχαν ξεφύγει, αν στο Paint the Sky δεν είχε αναλάβει τα φωνητικά ο Damian Wilson. Με τη χαρακτηριστική του φωνή καλύπτει επάξια το κενό του Martin LeMar που τραγουδούσε στους δύο προηγούμενους δίσκους, αλλά δίνει και μια έξτρα αναγνωρισιμότητα στο group. Ειδική μνεία και στον κιθαρίστα Joop Wolters (τον μουσικό Διόσκουρο του Vivian Lalu, που επιστρέφει στο συγκρότημα μετά το ντεμπούτο τους), ο οποίος όχι μόνο στέκεται επάξια απέναντι σε κιθαρίστες όπως ο Marco Sfogli και ο Simone Mularoni, αλλά έχει αναλάβει και το μπάσο στο δίσκο και η δουλειά του είναι πραγματικά φοβερή.

Η μουσική των Lalu είναι progressive metal, όχι το Dream Theater-ίζον στυλ όμως, αλλά αρκετά μελωδικό χωρίς να είναι συμφωνικό. Θυμίζει μια μίξη από Shadow Gallery, Teramaze και Threshold, αλλά έχουν ένα δικό τους στοιχείο που ταυτόχρονα τους διαφοροποιεί και από όλους αυτούς. Η μουσική τους, λόγω του ότι δεν είναι πολύ βαριά, απαιτεί κρυστάλλινο ήχο και παραγωγή και εδώ οι Lalu πέτυχαν διάνα αφού τόσο η μπάντα όσο και οι guests μουσικοί ακούγονται το ίδιο καθαρά. Ένα ακόμα συν του Paint the Sky είναι οι συμμετέχοντες μουσικοί, διότι ταιριάζουν καταπληκτικά στα τραγούδια χωρίς να τα επισκιάζουν. Για παράδειγμα, στο The Chosen Ones το solo του Rudess ενώ θα μπορούσε να είναι σε τραγούδι των Dream Theater εδώ ταιριάζει υπέροχα παρόλο που η μουσική διαφέρει αρκετά. Το ίδιο ισχύει και για τον Sfogli στο Witness to the World που έχει μπει τόσο στο πνεύμα του τραγουδιού που αν δεν ήξερες ότι παίζει αυτός κιθάρα δεν θα καταλάβαινες, ενώ στο ομώνυμο οι συμμετέχοντες (Franklin, Werhkamp, Johansson μεταξύ άλλων) έχουν διαφοροποιήσει με ωραίο τρόπο τη μουσική που σου δίνει την εντύπωση πως κάποιοι άλλοι μουσικοί διασκευάζουν Lalu, αλλά είναι πιστοί σε αυτό που πρεσβεύει το συγκρότημα.

Για να μη μακρηγορώ, το Paint the Sky είναι ένας δίσκος πολύ ποιοτικός με λίγα αδύναμα σημεία, κυρίως στη διάρκειά του και στο ότι είναι αρκετά πυκνός και δεν προλαβαίνει ο ακροατής να δεθεί με ένα riff ή ένα refrain. Κατά τα άλλα, οι επιμεταλλωμένες Genesis επιρροές του, συν το ανοιχτό γήπεδο για να εκφραστούν διαφορετικοί μουσικοί, καθώς και τις τραγουδάρες We are Strong, Reset to Preset και Lost in Conversation τον καθιστούν κατ’ εμέ σε έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Εύγε!

8 / 10

Γιάννης Βούλγαρης

2^η γνώμη

Περισσότερα από οκτώ χρόνια μετά τon προηγούμενο δίσκο του, ο εξαιρετικός καλλιτέχνης / οργανίστας Vivien Lalu επιστρέφει με τη δική του μπάντα Lalu. Για το νέο άλμπουμ με τίτλο Paint the Sky ανέθεσε στον Damian Wilson για τα φωνητικά καθήκοντα. Μουσικά, ο Lalu σχεδίασε ένα άλμπουμ που είναι για άλλη μια φορά πολύ ολοκληρωμένη και κομψή δουλειά, γεμάτη μαγικές στιγμές και όλα αυτά με μια ιδιαίτερα εκλεκτική οπτική του progressive rock / metal. Το κύριο σημείο είναι καλοδουλεμένες συνθέσεις, λεπτομερής σύνθεση τραγουδιών και δυνατές μελωδίες. Για μια prog metal κυκλοφορία, το Paint The Sky είναι σίγουρα στην πιο ελκυστική πλευρά των πραγμάτων, αλλά έχει επίσης πολύπλοκα και jazz fusion στοιχεία. Οι πιασάρικες μελωδίες το κάνουν ένα αρκετά ευκολοάκουστο άλμπουμ που θα ταίριαζε και στους περισσότερους μη metalheads. Η πλειονότητα των τραγουδιών του δίσκου είναι περίπου 4-5 λεπτά κατά μέσο όρο και είναι αρκετά διαφορετικά όσον αφορά τις δομές και την ενορχήστρωση, ενώ με τις εξαιρετικές ερμηνείες του, η φωνή του Damian Wilson είναι το κερασάκι στην τούρτα. Σίγουρα ένα από τα καλύτερα prog metal άλμπουμ που κυκλοφόρησαν φέτος.

7.5 / 10

Goran Petrič