Karcius – Grey White Silver Yellow & Gold

Intro: Goran Petrić

Karcius is a Canadian group formed in 2001 in Montreal. Grey White Silver Yellow & Gold is their sixth studio album. The band started as an instrumental collective and released three albums before they included vocals in their line-up. From the beginning, Karcius refused to stay within classic prog boundaries and their sound was heavily influenced by jazz, RIO, and even metal.

[bandcamp width=100% height=120 album=1987647322 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Heaviness and delicacy

I have to say that before I heard the new album, I liked their early instrumental period more, especially the album Episodes which was really amazing. Grey White Silver Yellow & Gold continue the same path that started with the previous two records with emphasis on good instrumental elements, good lyrics, and excellent melodies. The overall sound is a successful mix of various styles and moods. Maybe their style is not always the most original, because their music sometimes automatically brings to mind some other artists, but it’s really far from copy-paste case. Porcupine Tree is still the biggest influence for these guys, but the band has also carefully developed their own trademark.

The content of the album deserves only kind words. The compositions are expressive and rich, actually filled with everything that makes progressive rock. The main change is that the band has now paid much more attention to dynamics and energy than before. Heavy guitar riffs are much more prominent in this work. There are fewer acoustic guitar parts or a laid-back atmosphere. This is noticeable from the first song Parasite, a very heavy and dark piece, where the band walks on a fine line between rock and metal.

It’s really impressive how the band builds up a lot of pressure during the songs, at the same time without losing the emotional component that has always been important to their music. The vocalist, Sylvain Auclair, really shines on this album. His performances deserved special praise for its versatility and freshness. The two epic tracks (The Ladder, A Needle Tree) are well-composed and executed. Some more bombastic instrumental sections are not absent, although far more limited, with some sharper guitar solos and a pronounced role for keyboards. On the other hand, Distance Kills has an 80s feel to it and brings to mind some of the works of Kansas and Marillion from that era. The level of the album is outstanding, and it is really difficult to choose a favorite song from this album, but I will pick The Ladder which is a highlight in my opinion, especially because of the stylistic versatility.

To summarize, in this album I hear a band that has developed and matured, they are more delicate and precise in their way of delivering their music. This is an excellent and highly recommended modern prog album with an original way of presentation.

8 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

For years now, Karcius have shown that they are not afraid of change, the bravest of which was the introduction of vocals from their fourth record onwards. So the distance from the jazzy progressive rock of their beginnings to Gray White Silver Yellow & Gold is long. Their sound is heavier than ever, now embracing progressive metal. Their experience in different aspects of progressive music allows them to build a wonderful balance between their rock and metal face. In essence, they have managed to capture the best elements from the course of progressive metal over the years. They combine all of this with an excellent performance as a band, focusing more on the bond and cohesion of their final result. The record opens with their best track to date, the intensely emotional Parasite. What follows does not disappoint, although they do not reach such a compositional peak again, while at some moments the durations of some tracks seem excessive. Of course, this does not prevent the listener from enjoying a very good heavy prog record, made with taste and knowledge of the genre.

7.5 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Goran Petrić

Οι Karcius είναι ένα καναδικό συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 2001 στο Μόντρεαλ. Το Grey White Silver Yellow & Gold είναι η έκτη δουλειά τους στο στούντιο. Το συγκρότημα ξεκίνησε ως instrumental κολεκτίβα και κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ πριν συμπεριλάβει φωνητικά στη σύνθεση του. Από τα πρώτα τους βήματα, οι Karcius αρνούνταν να μείνουν εντός των ορίων του κλασικού prog και ο ήχος τους επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την jazz, το RIO, ακόμη και το metal.

[bandcamp width=100% height=120 album=1987647322 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Σκληράδα και ευαισθησία

Πρέπει να πω ότι πριν ακούσω το νέο άλμπουμ, μου άρεσε περισσότερο η πρώιμη ορχηστρική περίοδος των Karcius, ειδικά το άλμπουμ Episodes που ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Το Grey White Silver Yellow & Gold συνεχίζουν την ίδια διαδρομή που ξεκίνησε με τους δύο προηγούμενους δίσκους με έμφαση στα καλά instrumental στοιχεία, στους καλούς στίχους και στις εξαιρετικές μελωδίες. Ο συνολικός ήχος είναι μια επιτυχημένη μίξη διαφόρων στυλ και διαθέσεων. Ίσως το στυλ τους να μην είναι πάντα το πιο πρωτότυπο, γιατί η μουσική τους μερικές φορές φέρνει αυτόματα στο μυαλό κάποιους άλλους καλλιτέχνες, αλλά πραγματικά απέχει πολύ από την απλή αντιγραφή. Οι Porcupine Tree εξακολουθούν να είναι η μεγαλύτερη επιρροή για τους Karcius, αλλά το συγκρότημα έχει επίσης προσεκτικά αναπτύξει το δικό του σήμα κατατεθέν.

Το περιεχόμενο του άλμπουμ αξίζει μόνο καλά λόγια. Οι συνθέσεις είναι εκφραστικές και πλούσιες, πραγματικά γεμάτες με όλα όσα συνιστούν το progressive rock ως μουσικό είδος. Η κύρια αλλαγή είναι ότι τώρα το συγκρότημα έχει δώσει πολύ περισσότερη προσοχή στη δυναμική και την ενέργεια από πριν. Τα βαριά κιθαριστικά riffs είναι πολύ πιο εμφανή σε αυτή τη δουλειά. Υπάρχουν λιγότερα μέρη ακουστικής κιθάρας ή χαλαρής ατμόσφαιρας. Αυτό γίνεται αντιληπτό από το πρώτο τραγούδι Parasite, ένα πολύ βαρύ και σκοτεινό κομμάτι, όπου η μπάντα περπατά σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ rock και metal.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς η μπάντα δημιουργεί πολλή πίεση κατά τη διάρκεια των τραγουδιών, την ίδια στιγμή χωρίς να χάνει τη συναισθηματική συνιστώσα που ήταν πάντα σημαντική για τη μουσική τους. Ο τραγουδιστής Sylvain Auclair λάμπει πραγματικά σε αυτό το άλμπουμ. Οι ερμηνείες του άξιζαν ιδιαίτερους επαίνους για την ευελιξία και τη φρεσκάδα τους. Τα δύο epics (The Ladder, A Needle Tree) είναι καλογραμμένακαι εκτελεσμένα. Δεν λείπουν μερικά πιο πομπώδη ορχηστρικά τμήματα, αν και πολύ πιο περιορισμένα, με κάποια πιο αιχμηρά σόλο κιθάρας και έντονο ρόλο για τα πλήκτρα. Από την άλλη, το Distance Kills έχει μια αίσθηση της δεκαετίας του ’80 και φέρνει στο μυαλό μερικά από τα έργα των Kansas και των Marillion από εκείνη την εποχή. Το επίπεδο του άλμπουμ είναι εξαιρετικό και είναι πραγματικά δύσκολο να επιλέξεις ένα αγαπημένο τραγούδι από αυτό το άλμπουμ, αλλά θα επιλέξω το The Ladder που είναι μία κορυφαία στιγμή κατά τη γνώμη μου, ειδικά λόγω της στιλιστικής του ευελιξίας.

Συνοψίζοντας, σε αυτό το άλμπουμ ακούω μια μπάντα που έχει αναπτυχθεί και ωριμάσει, είναι πιο ευαίσθητοι και ακριβείς στον τρόπο που προσφέρουν τη μουσική τους. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό και ιδιαίτερα προτεινόμενο σύγχρονο prog άλμπουμ με πρωτότυπο τρόπο παρουσίασης.

8 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Για χρόνια τώρα οι Karcius έχουν δείξει ότι δεν φοβούνται τις αλλαγές, με γενναιότερη αυτών την εισαγωγή φωνητικών από τον τέταρτο δίσκο τους και μετά. Η απόσταση λοιπόν από το jazzy progressive rock των απαρχών τους, μέχρι το Grey White Silver Yellow & Gold είναι μεγάλη. Ο ήχος τους είναι πιο σκληρός από ποτέ, αγκαλιάζοντας πλέον το progressive metal. Η εμπειρία τους σε διαφορετικές εκφάνσεις της προοδευτικής μουσικής, τους επιτρέπει να χτίσουν μια υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στο rock και στο metal πρόσωπο τους. Στην ουσία έχουν καταφέρει να αλιεύσουν τα καλύτερα στοιχεία, από την πορεία του progressive metal ανά τα χρόνια. Όλα αυτά τα συνδυάζουν με μια εξαιρετική απόδοση ως μπάντα, εστιάζοντας παραπάνω στο δέσιμο και τη συνοχή τους τελικού αποτελέσματος. Ο δίσκος ανοίγει με το καλύτερο τους κομμάτι ως σήμερα, το έντονα συναισθηματικό Parasite. Η συνέχεια δεν απογοητεύει αν και δεν ξαναπιάνουν τέτοια συνθετική κορυφή, ενώ σε κάποιες στιγμές οι διάρκειες κάποιων κομματιών μοιάζουν υπερβολικές. Αυτό φυσικά δεν αποτρέπει τον ακροατή να απολαύσει έναν πολύ καλό heavy prog δίσκο, φτιαγμένο με καλαισθησία και γνώση του είδους.

7.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας