John Zorn – Baphomet

Intro: Dimitris Kaltsas

The band Simulacrum is one of the most interesting and successful musical experiments of the great John Zorn, especially for those who love the adventurous avant-garde sound. The trio of John Medeski (keys – Medeski, Scofield, Martin & Wood, Nova Express etc.), Matt Hollenberg (guitar – member of Cleric, Insurrection, Shardik etc.) and Kenny Grohowski (drums – member of Abraxas, Imperial Triumphant, Insurrection etc.) formed in 2014 and directed by Zorn, has released six great records. Starting with three releases in 2015 (Simulacrum, The True Discoveries of Witches and Demons, Inferno) and three more in the next two years (The Painted Bird – 2016, 49 Acts of Unspeakable Depravity in the Abominable Life and Times of Gilles de Rais – 2016, The Garden of Earthly Delights – 2017), they were established as one of the leading bands in the wider avant-prog / brutal-prog / avant-garde jazz / metal / rock field.

Three whole years of silence was not something expected by this band. This makes Baphomet even more interesting, especially considering that the album includes just the 39-minute title track.

The feast of opposites

The formation of Simulacrum by John Zorn marked a very special chapter in his chaotic discography. He chose not to play in a series of recordings (the self-titled debut album is probably their best), where the chaos of ideas and the perpetual experimentations of the pioneer New Yorker seemed to serve – for the most part – a more general plan.

Baphomet is probably the best recording by Simulacrum, along with their debut. It is a single composition, a parade of multiple forms of experimental jazz, rock, and metal music. Bearing in mind the classic image drawn by Éliphas Lévi which was associated with the name Baphomet and symbolizes the duality of the universe and the balance of opposites, then the album’s title must be considered more than successful. In these almost 40 minutes, Zorn emphasizes the contrasts with bright colors and creates a continuous succession of defense and attack. This listening experience may entice you into a vortex in which everything seems to happen by chance, but a main pattern is revealed in the end.

The level of performance of the three musicians that bring Zorn’s vision to life is once again breathtaking. The aggression and mathematical precision of the the avant-garde outbursts of the composition leave no room for misinterpretation, while the way they play the mildest moments is astonishing, as is Zorn’s ability to move from atonal to melody, and vice versa.

If not the best, Baphomet is cerianly the most targeted release of Simulacrum. Without, of course, any compromise, it has what it needs to reach the ears of most experimentation enthusiasts, regardless of genre. This demon is probably the most complete work in the discography of John Zorn in recent years, mainly because it functions as the perfect balancer of his diverse personality.

9 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

The return of Simulacrum under the direction of Johh Zorn, three years after The Garden of Earthly Delights, is marked with the most ambitious album of the amazing trio. The thorough listening of the 39-minute Baphomet fully justifies its title. The symbolism of the balance of opposites in Éliphas Lévi ‘s Sabbatic Goat is represented here by the constant alternation between aggressive / atonal / metal and melodic / prog / fusion parts. The chemistry of Medeski, Hollenberg and Grohowski is once again magical. It’s really hard to imagine how this music would sound if any of the three were missing. Each alternation is a different jam and their sequence forms a whole, while the direction is constantly unpredictable and the structure is constantly complex. Behind the avant-prog generalization there are parts of minimalism, drone, improvisation, exotica, jazz / fusion, prog rock, punk and many others which may not be equal, but certainly convincing for the balance of the dipole.

8 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς

Η μπάντα Simulacrum είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πιο επιτυχημένα μουσικά πειράματα του σπουδαίου John Zorn, ειδικά για τους φίλους του περιπετειώδους avant-garde ήχου. Το trio των πολυπραγμόνων John Medeski (πλήκτρα – Medeski, Scofield, Martin & Wood, Nova Express κ.α.), Matt Hollenberg (κιθάρα – μέλος των Cleric, Insurrection, Shardik κ.α.) και Kenny Grohowski (ντραμς – μέλος των Abraxas, Imperial Triumphant, Insurrection κ.α.) που σχηματίστηκε το 2014 και διευθύνεται από τον Zorn, μας έχει δώσει έξι εξαιρετικούς δίσκους. Ξεκινώντας με τρεις κυκλοφορίες το 2015 (Simulacrum, The True Discoveries of Witches and Demons, Inferno) και άλλους τρεις τα επόμενα δύο χρόνια (The Painted Bird – 2016, 49 Acts of Unspeakable Depravity in the Abominable Life and Times of Gilles de Rais – 2016, The Garden of Earthly Delights – 2017), καθιερώθηκαν ως ένα από τα κορυφαία σχήματα στον ευρύτερο avant-prog / brutal-prog / avant-garde jazz / metal /rock χώρο.

Η σιωπή τριών ολόκληρων ετών δεν είναι κάτι στο οποίο μας είχε συνηθίσει η μπάντα. Αυτό κάνει το Baphomet ακόμα πιο ενδιαφέρον, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι ο δίσκος περιλαμβάνει αποκλειστικά το ομώνυμο, ενιαίο 39-λεπτο κομμάτι.

Η γιορτή των αντιθέτων

Η δημιουργία των Simulacrum από το John Zorn σηματοδότησε ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο στη χαώδη δισκογραφία του. Η επιλογή του να απέχει από το εκτελεστικό κομμάτι έφερε μια σειρά ηχογραφήσεων (προεξέχοντος του ομώνυμου ντεμπούτου), όπου το χάος των ιδεών και οι αέναοι πειραματισμοί του πρωτοπόρου Νεοϋορκέζου, έμοιαζαν να εξυπηρετούν – ως επί το πλείστον – ένα γενικότερο πλάνο.

Το Baphomet είναι πιθανόν ό,τι καλύτερο έχει ηχογραφηθεί από τους τρεις μουσικούς που συνθέτουν τους Simulacrum, μαζί με το ντεμπούτο τους. Πρόκειται για μία ενιαία σύνθεση μέσα στην οποία παρελαύνουν πολλαπλές εκφάνσεις της πειραματικής jazz, rock και metal μουσικής. Φέρνοντας στο νου το κλασικό σχέδιο του Éliphas Lévi το οποίο συσχετίστηκε με το όνομα Baphomet και συμβολίζει τη δυαδικότητα του σύμπαντος και την ισορροπία των αντιθέτων, τότε ο τίτλος του δίσκου πρέπει να κριθεί κάτι παραπάνω από πετυχημένος. Ο Zorn στα σχεδόν 40 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, τονίζει με έντονα χρώματα τις αντιθέσεις και δημιουργεί μία συνεχή διαδοχή άμυνας και επίθεσης. Η ακρόαση είναι ικανή να παρασύρει τον ακροατή σε μια δίνη μέσα στην οποία τα πάντα μοιάζουν να συμβαίνουν τυχαία, αλλά εν τέλει πίσω από όλα υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο.

Το επίπεδο της απόδοσης των τριών μουσικών που φέρνουν στη ζωή το όραμα του Zorn είναι για μία ακόμη φορά αποστομωτικό. Η επιθετικότητα και η  μαθηματική ακρίβεια με την οποία φέρνουν εις πέρας τα avant-garde ξεσπάσματα της σύνθεσης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες, ενώ ο τρόπος που εξυπηρετούν τις πιο ήπιες στιγμές είναι εκπληκτικός, τόσο εκπληκτικός όσο η ικανότητα του Zorn να περνάει από την ατονικότητα στη μελωδία και ανάποδα.

Το Baphomet είναι, αν όχι η καλύτερη, τότε η πιο στοχευμένη κυκλοφορία των  Simulacrum. Χωρίς φυσικά να συνθηκολογεί σε κάτι, έχει τα στοιχεία για να φτάσει στα αυτιά των περισσοτέρων λάτρεων του πειραματισμού, ανεξαρτήτως είδους. Αυτός ο δαίμονας είναι πιθανότατα και το πιο ολοκληρωμένο έργο στη πρόσφατη δισκογραφία του John Zorn, κυρίως γιατί λειτουργεί ως ο τέλειος εξισορροπιστής της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του.

9 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Η επιστροφή των Simulacrum υπό τη διεύθυνση του Johh Zorn τρία χρόνια μετά το The Garden of Earthly Delights γίνεται με το πιο φιλόδοξο album του εκπληκτικού trio. Η ενδελεχής ακρόαση του 39-λεπτου Baphomet δικαιολογεί απόλυτα των τίτλο. Ο συμβολισμός της ισορροπίας των αντιθέτων στο Sabbatic Goat του Éliphas Lévi εδώ αναπαριστάται από τη διαρκή εναλλαγή επιθετικών / ατονικών / metal και μελωδικών / prog / fusion μερών. Η χημεία των Medeski, Hollenberg και Grohowski είναι για άλλη μία φορά μαγική. Είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα ακουγόταν αυτή η μουσική αν έλειπε οποιοσδήποτε από τους τρεις. Κάθε εναλλαγή είναι ένα διαφορετικό jam και η ακολουθία τους σχηματίζει ένα σύνολο, ενώ η κατεύθυνση είναι διαρκώς άγνωστη και η δομή είναι διαρκώς περίπλοκη. Η avant-prog γενίκευση κρύβει στιγμές μινιμαλισμού, drone, αυτοσχεδιασμών, exotica, jazz / fusion, prog rock, punk και πολλών άλλων που μπορεί να μην είναι ισάξιες, αλλά σίγουρα πείθουν για την ισορροπία του δίπολου.

8 / 10

Δημήτρης Καλτσάς