Enslaved – Utgard

Intro: Christos Minos

The career of Enslaved so far is an ideal way to see the course of black metal over the years. Initially influenced by the explosion of the new genre in the ‘90s, they followed the wave of their time to forge their sound. But then they chose a path free of stereotypes and wanted to explore the limits of black metal and many times even overcome them.

To this day, the band does not stop looking for new paths and their current vision brings them further and further away from their starting point. Utgard is their new album and the confirmation of all the above.

Walking the line between the past and the future

The new album by Enslaved finds the band playing in a style that has been consolidated for a long time and is none other than progressive metal. Even though black metal remains an expectedly important ingredient, it does not exhaust their sound which is based on technique and melody. In Utgard, however, we witness changes that present some new elements. Their sound is more melodic here and perhaps, seemingly, easier to access than in the recent past.

The main difference from their previous album, E (our reviews here), is that the tracks are smaller and their structure, although faithful to the progressive genre, follows a different way of expression. In Jettegryta (the first official video off the album) we detect the thread with the past which demonstrates the way the band has sculpted an almost unique style, especially in terms of its technical expression.

Urjotun, the other official video off the new album, presents the other face of the band mentioned above. An almost Killing Joke-ish introduction leads us to an extremely rhythmic continuity that remains undiminished until the end. Here the band discovers another path towards the renewal of ’80s sounds that provide fertile ground for music to sound even fresher.

Some of the new elements that enrich their music are the increasingly courageous use of the acoustic guitar, but also references from krautrock to new wave. Enslaved are looking for ways to present music that is not stagnant but awake, looking for new stimuli.

On the contrary, Flight of Thought and Memory, comes from the band’s deep past. It is a fast black metal piece that as it evolves releases something epic from within and closes in an unexpected soundtrack-ish kinda way. But that does not change the band’s goals in a new direction, wanting to give more space to melody, the clear vocals, the light psychedelia, and also to songs that are not limited to a technical performance.

Utgard, however, is not entirely as successful. The songs do not cause the same feeling of pleasure and it seems that the changes need their time to mature by the band itself. Besides, the classic features of the band that have been embedded after years may not be able to amaze us today. It is understandable why the band is looking for something new, but desire is not always a sufficient ingredient to actually make it happen.

Going through the third decade of its existence, the band seems to faithful to its refusal to remain stuck in its successful style. Utgard is not good enough to be included in the best albums of the year. It is a step that walks the line between the past and the future and is not convincing enough. Still, it’s a good release from an extremely important band. We expect more from Enslaved. Hence the rating.

7 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

This is the sixteenth full-length album of the great Enslaved. I think that the compositional ease of the Norwegians between pagan, viking, black metal, and prog rock is unprecedented. And if they still seem to have settled into a style (100% their own), it is the small new touches that are scattered and the – once again – excellent songwriting that will impress the listener. Ivar Bjørnson seems tireless and is once again the indestructible machine for the production of compositions to which his precious and valuable companions give flesh and blood. Amazing lead and rhythm guitars, elaborate rhythm section and instrumentations are exactly in the ideal spot and the result is an album with a black metal soul and an unquestionable progressive aura. Enslaved are the undisputed leaders of the extreme prog sound and their consistency can only be compared to a metal band from a different music planet. Their name? Fates Warning.

9 / 10

Tasos Poimenidis

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος

Η συνολική πορεία των Enslaved είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση για να δούμε την πορεία του black metal μέσα στα χρόνια. Αρχικά, επηρεασμένοι από την έκρηξη του νέου είδους στα ‘90s, ακολούθησαν τις επιταγές της εποχής τους για να σφυρηλατήσουν τον ήχο τους. Στη συνέχεια όμως επέλεξαν μια αδάμαστη από στερεότυπα διαδρομή που ήθελε εξερευνήσει τα όρια του black metal και πολλές φορές να τα ξεπεράσει.

Μέχρι και σήμερα η μπάντα δεν σταματά να ψάχνει νέους δρόμους και το εκάστοτε όραμα τους τους φέρνει όλο και πιο μακριά από την αφετηρία τους. Το Utgard είναι η φετινή τους πρόταση και η επιβεβαίωση των προαναφερθέντων.

Ακροβατώντας μεταξύ του χθες και του αύριο

Ο νέος δίσκος των Enslaved τους βρίσκει στο ύφος που έχουν παγιώσει εδώ και αρκετούς δίσκους και δεν είναι άλλο από το προοδευτικό metal. To black metal, ενώ παραμένει αναμενόμενα σημαντικό συστατικό, δεν εξαντλεί τον ήχο τους που ακροβατεί ανάμεσα στην τεχνική και τη μελωδία. Στο Utgard έχουμε όμως αλλαγές που παρουσιάζουν δίπλα στα γνωρίσματα της μπάντας κάποια νέα στοιχεία. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο ήχος τους γίνεται πιο μελωδικός και ίσως, φαινομενικά, πιο εύκολα προσβάσιμος σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Αυτό που διαφοροποιείται από το προηγούμενο album τους, E, είναι πως τα κομμάτια είναι μικρότερα σε μέγεθος και ταυτόχρονα η δομή τους, αν και υπακούει στις προοδευτικές προσταγές, ακολουθεί ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Στο Jettegryta (το πρώτο επίσημο video από τον δίσκο) εντοπίζουμε το νήμα με το παρελθόν το οποίο διαδηλώνει τον τρόπο που η μπάντα έχει σμιλεύσει ένα σχεδόν ολοδικό της ύφος ειδικά ως προς τη τεχνική της έκφανση.

Το Urjotun, το έτερο επίσημο video της κυκλοφορίας, παρουσιάζει το άλλο πρόσωπο της μπάντας που προαναφέρθηκε. Μια σχεδόν Killing Joke εισαγωγή μας οδηγεί σε εξόχως ρυθμική συνέχεια που παραμένει αμείωτη μέχρι το τέλος. Εδώ η μπάντα ανακαλύπτει ένα άλλο δρόμο προς την ανανέωση σε ήχους της δεκαετίας του ‘80 που προσφέρουν εύφορο έδαφος για τη μουσική να ακουστεί ακόμα πιο φρέσκια.

Μερικά από τα νέα στοιχεία που εμπλουτίζουν τη μουσική τους είναι η ολοένα και πιο θαρραλέα ανάδειξη της ακουστικής κιθάρας, αλλά και αναφορές που ανήκουν στο krautrock μέχρι και στο new wave. Οι Enslaved αναζητούν τρόπους να παρουσιάσουν μουσική που δεν παραμένει στάσιμη, αλλά αντιθέτως βρίσκεται σε εγρήγορση αναζητώντας νέα ερεθίσματα.

Στον αντίποδα βέβαια, το Flight of Thought and Memory, συνομιλεί με το βαθύ παρελθόν της μπάντας. Πρόκειται για ένα γρήγορο black metal κομμάτι που όσο εξελίσσεται απελευθερώνει κάτι το επικό από μέσα του για να κλείσει με ένα απρόσμενο soundtrack τρόπο. Αλλά αυτό δεν αλλάζει του στόχους της μπάντας ως προς μια νέα κατεύθυνση που θέλει να δώσει μεγαλύτερο χώρο στη μελωδία, στα καθαρά φωνητικά, στην ελαφριά ψυχεδέλεια και επίσης σε κομμάτια που δεν περιορίζονται σε ένα αγώνα τεχνικής ανάδειξης.

Το Utgard δεν είναι όμως στο σύνολο του το ίδιο πετυχημένο. Τα κομμάτια του δεν προκαλούν το ίδιο αίσθημα ευχαρίστησης και κάπου φαίνεται πως οι αλλαγές χρειάζονται το χρόνο τους για να εμπεδωθούν από την ίδια την μπάντα. Επιπλέον, τα κλασικά γνωρίσματα της μπάντας μετά από χρόνια που έχουν αφομοιωθεί από ίσως να μην είναι ικανά σήμερα να μας καταπλήξουν. Γίνεται κατανοητό ότι για ποιο λόγο η μπάντα αναζητά το καινούργιο, αλλά η επιθυμία δεν είναι πάντα επαρκές συστατικό για την υλοποίηση αυτού.

Διανύοντας αισίως τη τρίτη δεκαετία της ύπαρξής της, η μπάντα φαίνεται πως θυμίζει εκείνη των πρώτων χρόνων ως προς την άρνηση να παραμείνει καθηλωμένη στο επιτυχημένο της ύφος. Το Utgard δεν είναι τόσο δυνατό ώστε να ενταχθεί στα καλύτερα albums της χρονιάς. Είναι ένα βήμα που μετεωρίζεται στο παρελθόν και στο μέλλον και δεν πείθει ικανοποιητικά. Παραμένει μια καλή κυκλοφορία που ανήκει σε μια εξόχως σημαντική μπάντα για την οποία οι απαιτήσεις είναι πάντα υψηλές. Εξού και η κάτωθι βαθμολογία.

7 / 10

Χρήστος Μήνος

2^nd opinion

Δέκατο έκτο στη σειρά full length για αυτή τη σπουδαία μπάντα των Enslaved που δείχνει αεικίνητη και αειθαλής ταυτόχρονα. Η συνθετική ευχέρεια των Νορβηγών ανάμεσα σε pagan, viking, black metal, prog rock φρονώ πως δεν έχει προηγούμενο. Και αν ακόμη δείχνουν να έχουν κατασταλάξει πλέον σε ένα στυλ (100% δικό τους) είναι οι μικρές καινούριες πινελιές που υπάρχουν διάσπαρτες και η άριστη, για μια ακόμη φορά, τραγουδοποιία που επιδεικνύουν που θα κερδίσουν τον ακροατή. Ο Ivar Bjørnson φαίνεται ακούραστος και είναι για μια ακόμη φορά η άφθαρτη μηχανή παραγωγής συνθέσεων στις οποίες οι πολύτιμοι και πανάξιοι συνοδοιπόροι του δίνουν σάρκα και οστά. Καταπληκτικές lead και ρυθμικές κιθάρες, περίτεχνο rhythm section, ενορχηστρώσεις είναι ακριβώς στο ιδανικό σημείο και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα έργο με black metal ψυχή και αδιαμφισβήτητη progressive αύρα. Οι Enslaved είναι οι αδιαφιλονίκητοι ηγέτες του extreme prog ήχου και η συνέπεια τους μπορεί να παρομοιαστεί στο δικό μου μυαλό μόνο με μια metal μπάντα από έναν άλλο μουσικό πλανήτη. Το όνομα αυτών; Fates Warning.

9 / 10

Τάσος Ποιμενίδης