Black Fate – Ithaca

Intro: Christos Minos

The birth of Black Fate dates back to the legendary years of the Greek metal scene. The band was formed in 1990 in Larissa and two demos (Black Fate, A Piece of Dream) announced their presence in the context of the Greek scene. But it took a full decade for their first full-length album, Uncover, to be released in 2000. Deliverance of Soul was released in 2009 and made their name more widely known with a style reminiscent of melodic power metal. This record was the springboard for significant changes for the band, and only the founding member, drummer Nikos Tsintzilonis, remained. The new band now consists of guitarist Gus Drax and the former members of the great Innosense: Vassilis Liakos and Vassilis Georgiou on bass and vocals respectively. Between Visions and Lies was their first collective effort and this year’s Ithaca may symbolize the band’s desire to find their way to fame.

A step further

Black Fate, the Greek power / prog metal band from Larissa, just released their fourth full-length entitled Ithaca. Six years have already passed since their previous record Between Visions and Lies saw the light of day. It was their breakthrough album in many ways which helped them gain a wider acceptance in the metal community. On this new release Black Fate remained true to their particular style. The sound is basically power / prog metal with many influences that come from melodic, classic and symphonic metal. The only difference is that this album shows a more aggressive approach without losing that trademark melodic side of the band, and it goes a bit darker in places than the previous one.

The vocalist, Vasilis Georgiou, really shines once again, with a very nice delivery, and his soft and expressive voice reminds me a lot of Roy Khan, as usual. Technically, the band performs very well here, and the riffing is pretty good too. Gus Drax plays guitar solos that serve the songs really well and is always ready to enrich the overall quality of the music. They have an ear for making catchy hooks, and melody plays a key role in each song here. The symphonic parts and the orchestration are also developed further in this album, and some parts sometimes remind me of Kamelot even more than before. The production is exceptionally nice, showing all kinds of nice small details of the instruments used. Musically, Ithaca might even match older Kamelot albums in quality, but it’s generally a more self-conscious, modern experience and therefore hard to compare.

The music has a lot of cool details in the arrangements and rhythms. It’s obvious that Black Fate didn’t want to get trapped into repeating a formula and tried to experiment with various sounds, although sometimes it seems that they went too far into an unfamiliar territory for them. The highlights of the album are Savior Machine which shows the maturity in songwriting, while Reach for the Stars is an infectiously melodic song, and the ballad Rainbow End is simply great. I can’t say every song has the same sort of impact on me, but the overall feel is very positive.

Ithaca is another good record by Black Fate and the perfect proof that the success of their last album was not a coincidence. As usual, I like the more melodic elements and this album has something for everyone. This collection of prog / power songs deserves to be heard by many serious metal fans.

8 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

After six long years, Black Fate from Greece return to discography with Ithaca, breaking the silence since the release of Between Visions and Lies. The band is here again and its familiar style is expressed in an impressive set of 12 tracks. Their music remains based on power metal adorned with progressive elements, and beautiful refrains that give them a memorable perspective. Based on the sound of Kamelot, the band has the features of a sound that is now increasingly rare. The very good guitar presence of Gus Drax is successfully intertwined with Themis Koparanidis’ keys, with the drums and bass of Nikos Tsintzilonis and Vassilis Liakos respectively giving the necessary dynamism for a genre reminiscent of the 90s. The voice of Vassilis Georgiou, which reminds us of Roy Khan, is the catalytic element that elevates the band’s songs. Without giving anything new here, Black Fate have the spark and the experience to make an album that ignites the listener with familiar and yet very well played sounds.

7 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος

Η γέννηση των Black Fate ανάγεται σε θρυλικά για την ελληνική mtal σκηνή χρόνια. Το 1990 η μπάντα δημιουργείται στη Λάρισα και δύο demos (Black Fate, A Piece of Dream) γνωστοποιούν την παρουσία τους στα συμφραζόμενα της ελληνικής σκηνής. Έπρεπε όμως να μεσολαβήσει μια ολόκληρη δεκαετία για να έρθει στο φως ο πρώτος τους ολοκληρωμένος δίσκος, Uncover, το 2000. Με αντίστοιχη καθυστέρηση το Deliverance of Soul το 2009 έκανε ευρύτερα γνωστό το όνομά τους με ένα στυλ που όμνυε στο μελωδικό power metal. O δίσκος αυτός στάθηκε το εφαλτήριο σημαντικών αλλαγών για την μπάντα στην οποία από τους ιδρυτές της παρέμεινε μονάχα ο drummer Νίκος Τσιντζιλώνης. H νέα μπάντα απαρτίζεται πλέον από το κιθαρίστα Gus Drax και τα πρώην μέλη των ξεχωριστών Innosense: τον Βασίλη Λιάκο και τον Βασίλη Γεωργίου σε μπάσο και φωνητικά αντιστοίχως. Το Between Visions and Lies ήταν η πρώτη τους συλλογική προσπάθεια και το φετινό Ithaca ίσως συμβολίζει την επιθυμία της μπάντας να βρει το δρόμο της καταξίωσης.

Ένα ακόμα βήμα προς τα μπροστά

Οι Black Fate, το ελληνικό power / prog metal συγκρότημα από τη Λάρισα, μόλις κυκλοφόρησε το τέταρτο full-length album με τίτλο Ithaca. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε ο προηγούμενος δίσκος τους Between Visions and Lies. Ήταν το ποικιλότροπα πρωτοποριακό τους άλμπουμ που τους βοήθησε να αποκτήσουν μια ευρύτερη αποδοχή στη metal κοινότητα. Σε αυτή τη νέα κυκλοφορία, οι Black Fate παρέμειναν πιστοί στο ιδιαίτερο στυλ τους. Ο ήχος είναι βασικά power / prog metal με πολλές επιρροές που προέρχονται από το μελωδικό, κλασικό και συμφωνικό metal. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτό το album δείχνει μια πιο επιθετική προσέγγιση χωρίς να χάνεται η trademark μελωδική πλευρά του συγκροτήματος και γίνεται λίγο πιο σκοτεινό σε σημεία από το προηγούμενο.

Ο τραγουδιστής Βασίλης Γεωργίου λάμπει για άλλη μια φορά, με μια πολύ ωραία απόδοση και η απαλή και εκφραστική φωνή του μου θυμίζει πολύ τον Roy Khan, ως συνήθως. Τεχνικά, η μπάντα αποδίδει πολύ καλά εδώ και το riffing είναι επίσης πολύ καλό. Ο Gus Drax παίζει κιθαριστικά σόλο που υπηρετούν άψογα τα τραγούδια και είναι πάντα έτοιμος να εμπλουτίσει τη συνολική ποιότητα της μουσικής. Η μπάντα έχει την ικανότητα να φτιάχνει πιασάρικα hooks και η μελωδία παίζει βασικό ρόλο σε κάθε τραγούδι εδώ. Τα συμφωνικά μέρη και η ενορχήστρωση αναπτύσσονται επίσης περαιτέρω σε αυτό το album και μερικά μέρη μου θυμίζουν μερικές φορές τους Kamelot ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι παλιότερα. Η παραγωγή είναι εξαιρετική, αναδεικνύοντας όλα τα ωραία μικρά στοιχεία των οργάνων που χρησιμοποιούνται. Μουσικά, το Ithaca μπορεί να ταιριάζει ακόμη και με παλαιότερα album των Kamelot σε ποιότητα, αλλά είναι γενικά μια πιο συνειδητοποιημένη, σύγχρονη εμπειρία και επομένως δύσκολο να συγκριθεί με οτιδήποτε.

Η μουσική έχει πολλές δροσερές λεπτομέρειες στην ενορχήστρωση και τους ρυθμούς. Είναι προφανές ότι οι Black Fate δεν ήθελαν να παγιδευτούν στην επανάληψη μιας φόρμουλας και προσπάθησαν να πειραματιστούν με διάφορους ήχους, αν και μερικές φορές φαίνεται ότι πήγαν σε αχαρτογράφητηες περιοχές για αυτούς. Τα highlights του album είναι το Savior Machine που δείχνει την ωριμότητα στη σύνθεσης, το Reach for the Stars που είναι ένα μελωδικό τραγούδι που κολλάει στο μυαλό και η μπαλάντα Rainbow End είναι απλά υπέροχη. Δεν μπορώ να πω ότι κάθε τραγούδι έχει τον ίδιο αντίκτυπο σε μένα, αλλά η συνολική αίσθηση είναι πολύ θετική.

Το Ithaca είναι άλλος ένας καλός δίσκος των Black Fate και η τέλεια απόδειξη ότι η επιτυχία του τελευταίου τους album δεν ήταν τυχαία. Ως συνήθως, μου αρέσουν τα πιο μελωδικά στοιχεία και αυτό το άλμπουμ έχει κάτι για όλους. Αυτή η συλλογή τραγουδιών prog / power metal αξίζει να ακουστεί από πολλούς σοβαρούς metal οπαδούς.

8 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Μετά από μια ολόκληρη εξαετία, οι Έλληνες Black Fate επιστρέφουν στη δισκογραφία με το Ithaca να θρυμματίζει τη σιωπή που επήλθε μετά τη κυκλοφορία του Between Visions and Lies. H μπάντα είναι πάλι εδώ με το γνώριμο ύφος της να εκφράζεται στο εντυπωσιακό σύνολο των 12 κομματιών. Η μουσική τους παραμένει ταγμένη στο power metal που διανθίζεται από προοδευτικά σημεία με όμορφα refrain να τους δίνουν μια αξιομνημόνευτη προοπτική. Με πυλώνα τον ήχο των Kamelot, η μπάντα έχει τα γνωρίσματα ενός ήχου που πλέον απαντάται όλο και πιο σπάνια. Η πολύ καλή κιθαριστική παρουσία του Gus Drax συνυφαίνεται λυσιτελώς με τα πλήκτρα Θέμη Κοπαρανίδη, με τα ντραμς και το μπάσο των Νίκου Τσιντζιλώνη και Βασίλη Λιάκου αντιστοίχως να δίνουν τον αναγκαίο δυναμισμό για ένας είδος που θυμίζει χωρίς αμφιβολία τα 90s. Η φωνή του Βασίλη Γεωργίου, η οποία παραπέμπει σε εκείνη του Roy Khan, είναι το καταλυτικό στοιχείο για να απογειώσει τα τραγούδια της μπάντας. Χωρίς να ακούμε κάτι πρωτόγνωρο, οι Black Fate έχουν τη σπίθα και την εμπειρία να φτιάξουν ένα δίσκο που πυρπολεί τον ακροατή με γνώριμους μεν αλλά πολύ καλοπαιγμένους ήχους δε.

7 / 10

Χρήστος Μήνος