Animals as Leaders – Parrhesia

Intro: Giannis Voulgaris

Animals as Leaders used to release a record almost every two years, so the fact that it’s been six years since The Madness of Many gives the impression that the band was probably on a hiatus rather than lack of inspiration. Of course, the music they play can very easily become repetitive or simply resemble musical exercises, and perhaps the long intervals help to clear the mind of the composer. But the question remains: “Do Animals as Leaders have anything to say anymore?” and if so it is worth wondering how different their new musical proposal can be. The band presents the new record to us with parrhesia (pun intended), and we analyze it. Let’s go!

Their most mature record to date

Six years after the good but rather uneven compared to the rest of their discography The Madness of Many, the jazz metal trio remains solid for a third consecutive record despite each member’s individual pursuits during this time and it gives extra entity to what started out as a personal project of a super talented young guitarist. Tosin Abasi, for that matter, after touring with Generation Axe for a while and founding the company that makes his signature guitars, ended up composing the music for Animals as Leaders’ fifth album. An alum that utilizes the core characteristics of their sound as a base and not as a spearhead, since Parrhesia is more musical and melodic compared to the past.

In this case, the awesome time signatures, odd chords, thick 8-string guitars, djent rhythms, insanely technical drumming and crystal clear loud production are all present, but now the sound is warmer, the solos are more melodic and the structure of the tracks simpler giving the impression that Javier Reyes (second guitarist) had an active role. This warm sound is the result of recording in a more traditional way rather than through a computer, as in previous records, and as a result of this approach, Parrhesia is the best sounding album of their career.

But apart from these, the album also has a lot of inspiration with tracks like Monomyth (composed by Matt Gartska on drums and the whole track was built around them) and Gestaltzerfall which remind us of their older compositions but in their own way, they somewhat reintroduce the band without. On the other hand, there are always compositions that are the result of jamming / exercises, but are saved because of the drums that create an impressive rhythmic pattern hiding the repeatability of the same riff. Conflict Cartography is an example, but it’s a filler track in my opinion. However, there are compositions like Thoughts and Prayers and Red Miso which are among the highlights of their career and show how Animals as Leaders will move in the future. These tracks are modern jazz with a lot of metal excitement, they are addressed to a much larger audience and show how Animals as Leaders can evolve into the Mahavishnu Orchestra of the 21st century. An exaggeration maybe, but sometimes they give you the impression that the sky is their limit.

Finally, I have to say that Animals as Leaders have released the densest album of their career and give hints of a very promising future, especially if they embrace their jazz side and leave room for their compositions to “breathe”. Parrhesia is not the best album of their career, but it is quite good and with a sense of transition. This feeling gives a little extra.

8 / 10

Giannis Voulgaris

2^nd opinion

The new album of Animals as Leaders surprises with its variety and the emphasis on melody in many places, keeping of course the polyrhythmic and technical nature that characterizes their music. Abasi doesn’t waste time on a sterile display of technical training in his solos, which are very substantial and add something to the tracks. The brilliant drummer Matt Gartska together with the amazing rhythm guitarist Javier Reyes are in great playing spirits, with the former being one of the most capable drummers of his generation at a world level, and the latter being Abasi’s ideal alter ego. The production work by Misha Mansoor and the rest of the cast is ideal and exemplary. Cinematic, melodic, labyrinthine, atmospheric are some of the adjectives that can be given to the present work that mixes djent, modern jazz fusion, prog metal with a strong dose of soundtrack perspective. It certainly does not radically change the guitar map like their debut album, nevertheless it is a quality album, more than just noteworthy for fans of the genre. Tracks like Thoughts and Prayers, Red Miso, Gordian Naught among others have the X-factor for extra future listens.

8 / 10

Tasos Poimenidis

Εισαγωγή: Γιάννης Βούλγαρης

Εκεί που οι Animals as Leaders κυκλοφορούσαν δίσκο σχεδόν κάθε δύο χρόνια το διάστημα των σχεδόν έξι που έκαναν τώρα δίνει την εντύπωση πως η μπάντα μάλλον ήταν σε παύση και όχι σε έλλειψη έμπνευσης. Βέβαια η μουσική που παίζουν μπορεί πολύ εύκολα να κορεστεί από την επαναληψιμότητα ή να θυμίζει απλώς μουσικές ασκήσεις και ίσως τα μεγάλα διαστήματα να βοηθούν να καθαρίσει το μυαλό του συνθέτη. Το ερώτημα όμως παραμένει «Έχουν κάτι να πουν πλέον οι Animals as Leaders;» και αν ναι είναι απορίας άξιο πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η μουσική τους πρόταση. Η μπάντα μας παρουσιάζει με παρρησία (pun intended) τον νέο δίσκο και εμείς τον αναλύουμε. Για πάμε!

Ο πιο ώριμος δίσκος τους μέχρι σήμερα

Έξι χρόνια μετά το καλό αλλά άνισο σε σύγκριση με την υπόλοιπη δισκογραφία τους The Madness of Many, το jazz metal trio παραμένει σταθερό για τρίτο δίσκο παρόλες τις προσωπικές αναζητήσεις κάθε μέλους χωριστά όλο αυτόν τον καιρό και αυτό δίνει έξτρα οντότητα σε κάτι που ξεκίνησε ως προσωπικό project ενός υπερταλαντούχου νέου κιθαρίστα. Ο Tosin Abasi, ο περί ου ο λόγος, αφού περιόδευσε για κάποιο διάστημα με τους Generation Axe και ίδρυσε την εταιρεία που κατασκευάζει τις signature κιθάρες του, συνέθεσε εν τέλει τη μουσική του πέμπτου δίσκου των Animals as Leaders. Ο οποίος δίσκος, χρησιμοποιεί τα βασικά χαρακτηριστικά του ήχου τους σαν βάση και όχι ως αιχμή του δόρατος, αφού το Parrhesia είναι πιο μουσικό και μελωδικό σε σύγκριση με το παρελθόν.

Στην προκειμένη περίπτωση οι φοβερές εναλλαγές στο μέτρο των τραγουδιών, οι στριφνές συγχορδίες, οι ογκώδεις 8χορδες κιθάρες, τα djent ρυθμικά σημεία, τα τεχνικά σε όρια τρέλας τύμπανα και η πεντακάθαρη δυνατή παραγωγή, είναι παρόντα, αλλά πλέον ο ήχος είναι πιο ζεστός, τα όποια σόλο μελωδικότερα και η δομή των κομματιών απλούστερη δίνοντας την εντύπωση πως ο Javier Reyes (έτερος κιθαρίστας) είχε ενεργό ρόλο στα κομμάτια. Αυτός ο ζεστός ήχος είναι αποτέλεσμα ηχογράφησης με ένα πιο παραδοσιακό τρόπο και όχι μέσω υπολογιστή, όπως στους προηγούμενους δίσκους, και απόρροια αυτής της προσέγγισης είναι το Parrhesia να είναι το πιο εύηχο album της καριέρας τους.

Πέραν όμως αυτών, ο δίσκος έχει και αρκετή έμπνευση με κομμάτια όπως τα Monomyth (σύνθεση του Matt Gartska στα τύμπανα και όλο το κομμάτι χτίστηκε μετά γύρω από αυτά) και Gestaltzerfall που θυμίζουν παλιότερες συνθέσεις τους αλλά με τον τρόπο τους,  επανασυστήνουν τη μπάντα χωρίς όμως να έρχονται σε ρήξη με το παρελθόν τους. Από την άλλη υπάρχουν πάντα συνθέσεις που είναι αποτέλεσμα τζαμαρίσματος / ασκήσεων, αλλά σώζονται λόγω των τυμπάνων που δημιουργούν ένα εντυπωσιακό ρυθμικό pattern κρύβοντας την επανάληψιμότητα  του ίδιου riff. Παράδειγμα το Conflict Cartography, αλλά είναι filler track κατά την άποψή μου. Υπάρχουν όμως και συνθέσεις όπως τα Thoughts and Prayers και Red Miso που είναι από τις κορυφαίες της καριέρας τους και δείχνουν πως θα κινηθούν στο μέλλον οι Animals as Leaders. Τα κομμάτια αυτά είναι σύγχρονη jazz με μπόλικο metal ενθουσιασμό, τα απευθύνονται σε πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο και δείχνουν πως οι Animals as Leaders μπορούν να εξελιχθούν στους Mahavishnu Orchestra του 21^ου αιώνα. Υπερβολικό αλλά μερικές φορές σου δίνουν την εντύπωση πως δεν έχουν ταβάνι.

Κλείνοντας, έχω να πω πως οι Animals as Leaders κυκλοφόρησαν τον πιο μεστό δίσκο της καριέρας τους και δίνουν ψήγματα ενός ευοίωνου μέλλοντος, ειδικά αν αγκαλιάσουν την jazz πλευρά τους και αφήσουν χώρο να «αναπνεύσουν» οι συνθέσεις τους. Το Parrhesia δεν είναι το κορυφαίο album της καριέρας τους, είναι όμως αρκετά καλό και με μια αίσθηση μετάβασης. Αυτή η αίσθηση του δίνει το κάτι παραπάνω.

8 / 10

Γιάννης Βούλγαρης

2^η γνώμη

Η καινούρια δουλειά των Animals as Leaders εκπλήσσει με την ποικιλία της και την έμφαση στη μελωδία σε πολλά σημεία, κρατώντας φυσικά την πολυρυθμική και τεχνική φύση που χαρακτηρίζει τη μουσική τους. Ο Abasi δεν αναλώνεται σε στείρα επίδειξη τεχνικής κατάρτισης στα solos του, που είναι τρομερά ουσιώδη και προσδίδουν κάτι στα κομμάτια. Ο ευφυέστατος drummer Matt Gartska μαζί με τον εκπληκτικό ρυθμικό κιθαρίστα Javier Reyes βρίσκονται σε μεγάλα παιχτικά κέφια, με τον πρώτο να αποτελεί έναν από τους ικανότερους drummers της γενιάς του σε παγκόσμιο επίπεδο, και τον δεύτερο να αποτελεί το ιδανικό alter ego του Abasi. Η δουλειά στην παραγωγή από τον μετρ του είδους Misha Mansoor και τους υπόλοιπους συντελεστές είναι ιδανική και υποδειγματική. Κινηματογραφικό, μελωδικό, δαιδαλώδες, ατμοσφαιρικό είναι μερικά από τα επίθετα που μπορεί να προσδώσει κανείς στην παρούσα δουλειά που μπλέκει το djent, το μοντέρνο jazz fusion, το prog metal με μια δυνατή δόση soundtrackικής οπτικής . Σίγουρα δεν αλλάζει άρδην τον κιθαριστικό χάρτη όπως η αντίστοιχη πρώτη τους δουλειά, εντούτοις αποτελεί ένα ποιοτικό album που για τους φίλους του είδους είναι κάτι παραπάνω από απλά αξιοπρόσεχτο. Κομμάτια σαν το Thoughts and Prayers, Red Miso, Gordian Naught μεταξύ άλλων έχουν και τον κολλητικό παράγοντα X για μελλοντικές επιστροφές στον δίσκο.

8 / 10

Τάσος  Ποιμενίδης