Pain Of Salvation – In the Passing Light of Day

Intro: Petros Papadogiannis
Translation: N. Nikolakaki, L. Statharas
25 / 01 / 2017

There was a time when Pain Of Salvation was the best new metal band. The sequence of masterpieces The Perfect Element Part I, Remedy Lane and Be, together with their first two amazing albums on the left in the chronological scale and on the right with the awesome Scarsick, is reminiscent of consecutive releases that only famous groups can  do and have pulled off.

Time passed, the known departures of significant band members left the undisputed leader Daniel Gildenlöw completely “alone” from the core of the basic lineup, and as a result the group ended up to be regarded in the consciousness of several fans as his personal project. The two Road Salt, are both great albums, but seem to be missing the element that will raise the level, to that of his predecessors.

We reached 2017 and the expected release of the album is already a fact.

Sweet pain of salvation

In the Passing Light of Day, is an album that lyrically and musically bears the mark of the health adventure of Daniel who spent six months in hospital in early 2014, his life at risk by a bacterium that started to eat his flesh, but managed to come alive. With admirable strength, renewed will to create, the new album marks the return to the days of Remedy Lane but filtered by whatever followed after the release of that album. Besides the re-recording gave the first mark of return in those days.

Since the beginning of the album, it is obvious that lyrically it refers to all these feelings that came from the unfortunate incident of Daniel Gildenlöw. This is not however a description of hospital treatment, but a culmination of thoughts arising from such a strenuous mental and physical condition.

Heavy aggressive guitars with Daniel in his known Mike Patton-lish vocal tricks. Anger, pain and redemption roam in each composition sometimes as mixing in the same track, sometimes a single sentiment weighs specific compositions. Songs long in duration, three over 9 minutes long, coexist with mild moments far but melodrama. Moments of rare emotion contribute to this great album.

The single Meaningless perhaps the most commercial moment of the album, is reminiscent of days of participation in Melodifestivalen (selection procedure in Sweden for the Eurovision contest), without being bad, is differentiated acoustically from the rest of the album. Difficult to comment on specific songs, the album will be in lists of the best albums of the year and will probably recommend them to a larger audience.

This is what happens in In the Passing Light of Day: as loss covers the last Nick Cave album, as the upcoming death touches Bowie in his swan song, so In the Passing Light of Day is emotionally charged by its own condition and feelings. Pain, anger, creation but the difference with the aforementioned masterpieces is that at the end through a marathon of 71:46 minutes there is genuine hope. This alone is more than wonderful, isn’t it?

8.5 / 10

Petros Papadogiannis

2^nd opinion 

In The Passing Light of Day is pretty much straight forward but also a bit proggier than the Road Salt albums and quite heavy. The health issues of Daniel Gildenlöw have certainly influenced the themes and the sounds of the album which is quite dense. This means that there is a lot of music to be digested which makes the album more of a grower. The vocals of Daniel Gildenlöw are as excellent as usual, as well as some of the guitar riffs which in the heavy tracks reach even a more djent like sound. What is not as prevalent as in the previous records is the role of the keyboards and the bass lines which seem to have taken more of a back seat. Highlights after the first few listens are the opener On a Tuesday, super heavy Tongue of God and the closing self-titled song which offers a perfect and touching ending to a long album. While not one of the bands best albums, with a few drawbacks, this is very good return for Pain of Salvation which will surely please most fans.

8.5 / 10

Lefteris Statharas

Εισαγωγή: Πέτρος Παπαδογιάννης
Μετάφραση: Ν. Νικολακάκη, Λ. Σταθάρας
25 / 01 / 2017

Υπήρξε μία εποχή όπου οι Pain Of Salvation ήταν η καλύτερη νέα metal μπάντα. Η αλληλουχία των αριστουργημάτων The Perfect Element Part I, Remedy Lane και Be, συνοδευόμενη εξ αριστερών στην χρονολογική κλίμακα από τα δύο πρώτα εκπληκτικά άλμπουμ τους και εκ δεξιών από το φοβερό Scarsick, θυμίζει τις συνεχόμενες κυκλοφορίες που μόνο μεγάλα γκρουπ μπορούν και έχουν πραγματοποιήσει.

Ο καιρός πέρασε, οι γνωστές αποχωρήσεις κομβικών στελεχών της μπάντας έφεραν τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη Daniel Gildenlöw ολότελα «μόνο» του από τον πυρήνα της βασικής σύνθεσης, με αποτέλεσμα να καταλήξει να θεωρείται το γκρουπ στη συνείδηση αρκετών οπαδών ως προσωπικό του project. Τα δύο Road Salt, αμφότερα εξαιρετικά άλμπουμ, ωστόσο φαίνεται να έλειπε το στοιχείο που θα τα ανεβάσει επίπεδο, σε εκείνο των προκατόχων του.

Φτάσαμε στο 2017 και η αναμενόμενη κυκλοφορία του άλμπουμ είναι πλέον γεγονός.

O γλυκός πόνος της σωτηρίας

In the Passing Light of Day, ένα άλμπουμ που βαρύνεται στιχουργικά και μουσικά από την περιπέτεια υγείας του Daniel ο οποίος πέρασε έξι μήνες στο νοσοκομείο στις αρχές του 2014, κινδύνεψε η ζωή του από ένα βακτήριο που ξεκίνησε να τρώει τη σάρκα του,  αλλά κατάφερε να βγει ζωντανός. Με δύναμη θαυμαστή, ανανεωμένη θέληση για δημιουργία, το νέο άλμπουμ σηματοδοτεί την επιστροφή στις μέρες του Remedy Lane φιλτραρισμένες ωστόσο με ότι άλλο επακολούθησε μετά την κυκλοφορία του εν λόγω άλμπουμ. Άλλωστε η επαναηχογράφησή του έδινε το πρώτο στίγμα επιστροφής σε εκείνες τις μέρες.

Από την αρχή του άλμπουμ μας γίνεται ολοφάνερο στιχουργικά ότι το άλμπουμ αναφέρεται σε όλα αυτά τα συναισθήματα που προήλθαν από το ατυχές συμβάν του Daniel Gildenlöw. Δεν αποτελεί ωστόσο μία περιγραφή νοσοκομειακής νοσηλεία,ς αλλά ένα απαύγασμα σκέψεων που απορρέουν από μία τέτοια επίπονη ψυχικά και σωματικά κατάσταση.

Οι βαριές επιθετικές κιθάρες με τον Daniel στα γνωστά του Μike Patton-ικά φωνητικά κόλπα. Οργή, πόνος και λύτρωση περιφέρονται σε κάθε σύνθεση άλλοτε ως μίξη στο ίδιο τραγούδι, άλλοτε ένα και μοναδικό συναίσθημα βαραίνει συγκεκριμένες συνθέσεις. Μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, τρία στον αριθμό με διάρκεια άνω των 9 λεπτών, συνυπάρχουν με ήπιες στιγμές, κάθε άλλο παρά μελό όμως. Στιγμές σπάνιας συναισθηματικής φόρτισης συντελούν στο σπουδαίο αυτό άλμπουμ.

Το single Meaningless μάλλον η πιο εμπορική στιγμή του άλμπουμ, θυμίζει ως αίσθηση ημέρες συμμετοχής στο Μelodifestivalen (διαδικασία επιλογής στη Σουηδία για το διαγωνισμό της Εurovision), χωρίς να είναι κακό, διαφοροποιείται ηχητικά από το υπόλοιπο άλμπουμ. Δύσκολο να σταθώ σε συγκεκριμένα τραγούδια , το άλμπουμ θα βρίσκεται στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς και λογικά θα τους συστήσει και σε ένα μεγαλύτερο κοινό.

Στο In the Passing Light of Day συμβαίνει το εξής: όπως η απώλεια σκεπάζει το τελευταίο άλμπουμ του Nick Cave, όπως ο επερχόμενος θάνατος αγγίζει τον Bowie στο κύκνειο άσμα του, έτσι και το In the Passing Light of Day φορτίζεται συναισθηματικά από τις δικές του καταστάσεις και συναισθήματα. Πόνος, οργή, δημιουργία αλλά η διαφορά με τα προαναφερθέντα αριστουργήματα είναι ότι στο τέλος μέσα από έναν μαραθώνιο 71:46 λεπτών λεπτών επικρατεί η ειλικρινής ελπίδα. Αυτό από μόνο του πόσο υπέροχο είναι, ε;

8.5 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης

2^η γνώμη 

Το In the Passing Light of Day ενώ είναι άμεσο, είναι αρκετά πιο progressive από τα Road Salt και αρκετά heavy. Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε ο Daniel Gildenlow σίγουρα επηρέασαν την θεματολογία και τον ήχο του δίσκου ο οποίος περιέχει αρκετή μουσική. Τα φωνητικά του Daniel είναι εξαιρετικά ως συνήθως όπως και αρκετά από τα riffs τα οποία στα πιο heavy κομμάτια φτάνουν μέχρι και το djent. Αυτό που λείπει αρκετά από το δίσκο συγκριτικά με τους προκατόχους του, είναι τα keyboards και το μπάσο τα οποία έχουν πάρει ένα λίγο πιο υποστηρικτικό ρόλο. Highlights του δίσκου μετά από μερικές ακροάσεις είναι τo εναρκτήριο On a Tuesday, το heavy Tongue of God και το ομότιτλο κομμάτι που κλείνει το δίσκο τέλεια και με αρκετή συναισθηματική φόρτιση. Το In the Passing Light of Day μπορεί να μην είναι από τα καλύτερα άλμπουμ των Σουηδών, αλλά είναι μια πολύ καλή επιστροφή στη δισκογραφία που θα αφήσει ικανοποιημένους τους περισσότερους φίλους της μπάντας.

8.5 / 10

Λευτέρης Σταθάρας