[Apollon Records, 2020]
Intro: Lefteris Statharas
Translation: L. Statharas, D. Kaltsas
Our love for the music coming from Scandinavia is very well documented. The deluge of quality music coming out of Norway and Sweden is borderline ridiculous. The Laughing Stock started bonding at the age of 12 with bands like Tears for Fears and Talk Talk (probable inspiration for the band’s name). Since then, they created different bands and recorded different songs with varied levels of success. Most notable success would be the band Gate9 that Jan Mikael was a part of, while Håvard Enge (vocals, keyboards, flute) had a different kind of success as an academic. Laughing Stock came to fruition in 2016 and in 2018 they released their debut album The Island. A year later their second album Sunrise managed to win the interest of Apollon Records that decided to re-release the band’s debut album in 2020.
[bandcamp width=100% height=120 album=1618598708 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Neo-doom arises
Nothing to laugh about in this new release of Laughing Stock’s debut album as The Island is a quite down tempo with a very atmospheric feel running throughout the length of the album. The concept of the album deals with the everyday struggles humans face and while there is a nerve and oomph in the songs, the atmosphere is the main carrier of the message here. The opening two tracks The Island and That Face showcases exactly that, as they both start very melodic and summery, until the midpoint break where the doom and gloom appears.
And while the intro (of the album and to this review) might make it seem like there is nothing exciting in this record, that’s not true. The band’s music could be placed anywhere from mid 70s prog and psychedelia, to 80s pop, folk and even 80s-90s heavy metal. All of the above styles are combined with a minimalistic approach and with great care to give a very satisfying result.
Descension is an instrumental track which at times feels like a classical guitar exercise until it becomes slightly more ominous near the end to introduce Vultures Bats and Reptiles which is the longest track in the album at 10:45. It is here that ideas take time to develop and changes from atmospheric to heavy are seamless. The guitar work and the combination with the vocals give a warm Neil Young vibe, and the samples running in the background work well to give awareness to the reality of the album. This leads to the track The Party’s Over which feels like a continuation of Descension in mood and feel.
Canyon Crawlers continues with this low tempo and finishes with a great Gilmour-esque guitar solo which finishes a bit too early. Fallen Star continues in this sequence of minimalist – melancholic and minimalisticaly active songs of the album as mainly a piano piece. Who We Are is more active in the sense of changes and progressions in the song which showcase the ability of the band to combine their ideas.
30 Years closes the album and could easily serve as a reminder to everything that has preceded. The vocals offer a more spiritual feel to the song which ushers out the album with a relaxed feeling and having you introspect about everyday life and the events happening around you.
Τhe most appropriate tag that you could stick on an album like The Island is probably neo-prog, but it’s a suggestion of rather fresh neo-prog. There was always a sweet melancholy associated with this subgenre, but this album has a thick veil of gloom over it. That combined with the intricate interaction of pop, folk, psych and metal makes Laughing Stock an interesting suggestion to all fans of music.
8 / 10
Lefteris Statharas
2nd opinion
Laughing Stock is a prog rock trio from Norway. The Island is their debut album, it was released digitally a couple of years ago, and it was released by Apollon Records in CD this year.
It’s hard to categorize the music of Laughing Stock, as they produce a very unique sound combining various influences. Sometimes you can hear beautiful neo-prog, sometimes it’s post-rock (Talk Talk is obviously one of their biggest influences), and there are many elements of 70s prog music of and 80s pop. Besides, the dual vocal harmonies in Canyon Crawlers bring the best days of Alice in Chains to mind. The overall sound is very complex, but there are many calm, relaxing and easy listening parts. The guitar sound is clean and emotional throughout the whole record. Despite the mellow and dreamy atmosphere, The Island could be the perfect soundtrack for sunny days on the beach. I’m absolutely charmed by this album and somewhat surprised that these three guys are relatively unknown inside or outside the prog rock community. The Island is a highly enjoyable release and is highly recommended to all fans of good music.
8 / 10
Goran Petrić
[Apollon Records, 2020]
Εισαγωγή: Λευτέρης Σταθάρας
Μετάφραση: Λ. Σταθάρας, Δ. Καλτσάς
Η αγάπη που έχουμε ως συντάκτες για τη μουσική που προέρχεται από τη Σκανδιναβία είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη. Ο κατακλυσμός της ποιοτικής μουσικής που βγαίνει από τη Νορβηγία και τη Σουηδία είναι οριακά γελοίος. Οι Laughing Stock ξεκίνησαν το ταξίδι τους στην ηλικία των 12 με συγκροτήματα όπως οι Tears for Fears και οι Talk Talk (πιθανή έμπνευση για το όνομα της μπάντας). Από τότε δημιούργησαν διαφορετικές μπάντες και ηχογράφησαν διαφορετικά τραγούδια με ποικίλα επίπεδα επιτυχίας. Η πιο αξιοσημείωτη επιτυχία ήταν το συγκρότημα Gate9 του Jan Mikael, ενώ o Håvard Enge (κιθάρα, πλήκτρα, φλάουτο) είχε ένα διαφορετικό είδος επιτυχίας ως ακαδημαϊκός. Οι Laughing Stock δημιουργήθηκαν το 2016 και το 2018 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο The Island. Ένα χρόνο αργότερα, το δεύτερο άλμπουμ τους Sunrise κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον της Apollon Records που αποφάσισε να κυκλοφορήσει εκ νέου το ντεμπούτο τους το 2020.
[bandcamp width=100% height=120 album=1618598708 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Neo-doom arises
Δεν υπάρχει τίποτα αστείο σε αυτό το νέο / ντεμπούτο άλμπουμ των Laughing Stock. Tο The Island, είναι ένα αρκετά down tempo με μια πολύ ατμοσφαιρική αίσθηση τρέχει κατά μήκος του άλμπουμ. Το concept του δίσκου ασχολείται με τους καθημερινούς αγώνες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και ενώ σίγουρα τα τραγούδια έχουν ένα νεύρο, η ατμόσφαιρα είναι ο κύριος φορέας του μηνύματος εδώ. Τα δυο εναρκτήρια κομμάτια, The Island και That Face, παρουσιάζουν ακριβώς αυτό, καθώς ξεκινούν πολύ μελωδικά και καλοκαιρινά, μέχρι το break στη μέση, όπου εμφανίζονται οι Κασσάνδρες και η κατήφεια.
Και ενώ η εισαγωγή (στο άλμπουμ και σε αυτό το review) μπορεί να το κάνει να φαίνεται σαν να μην υπάρχει τίποτα συναρπαστικό σε αυτό το άλμπουμ, κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια. Η μουσική του συγκροτήματος θα μπορούσε να τοποθετηθεί οπουδήποτε απόν το prog και την ψυχεδέλεια απο τα μέσα της δεκαετίας του ’70, την pop της δεκαετίας του ’80, το folk και ακόμη το heavy metal των 80s-90s. Όλα τα παραπάνω στυλ συνδυάζονται με μια μινιμαλιστική προσέγγιση και με μεγάλη προσοχή με ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Το Descension είναι ένα instrumental κομμάτι που κατά καιρούς ακούγεται σαν μια άσκηση κλασικής κιθάρας μέχρι να γίνει ελαφρώς πιο δυσοίωνο κοντά στο τέλος του για να εισαγάγει το Vulutres, Bats and Reptiles που είναι το μεγαλύτερο κομμάτι στο άλμπουμ διάρκειας 10:45. Εδώ είναι όπου οι ιδέες έχουν τον χρόνο για να αναπτυχθούν και οι αλλαγές από ατμοσφαιρικές σε βαριές είναι αβίαστες. Ο συνδυασμός κιθάρας και φωνητικών δίνουν ένα ζεστό Neil Young vibe και τα samples λειτουργούν καλά έτσι ώστε να γειώσουν το κομμάτι στην πραγματικότητα. Αυτό οδηγεί The Party’s Over, το οποίο έχει μια αίσθηση συνέχειας με το Descension στη διάθεση και την αίσθηση.
Το Canyon Crawlers συνεχίζει με αυτό το χαμηλό τέμπο και τελειώνει με ένα μεγάλο Gilmour-esque σόλο στη κιθάρα που τελειώνει ίσως λίγο-πολύ νωρίς. Το Fallen Star συνεχίζει την αλληλουχία μινιμαλιστικών μελαγχολικών – μινιμαλιστικά ενεργών τραγουδιών του άλμπουμ ως κυρίως ένα κομμάτι πιάνου. Το Who We Are είναι πιο δραστήριο με την έννοια των αλλαγών και των εξελίξεων στο τραγούδι που αναδεικνύουν την ικανότητα των μουσικών να συνδυάζουν τις ιδέες τους.
Το 30 Years κλείνει το άλμπουμ και θα μπορούσε εύκολα να χρησιμεύσει ως υπενθύμιση σε ό,τι έχει προηγηθεί. Τα φωνητικά προσφέρουν μια πιο πνευματική αίσθηση στο τραγούδι που κλείνει τον δίσκο με ένα χαλαρό συναίσθημα και δίνει την ευκαιρία για μια εσωτερική αναζήτηση και εξήγηση των γεγονότων της καθημερινότητας.
Πιθανώς, η πιο κατάλληλη ταμπέλα που θα ταίριαζε σε ένα άλμπουμ όπως το The Island είναι αυτή του neo-prog, αλλά είναι μια πρόταση στα πλαίσια του neo-prog που είναι μάλλον πιο φρέσκια. Υπήρχε πάντα μια γλυκιά μελαγχολία στο neo-prog, αλλά αυτό το άλμπουμ έχει ένα παχύ πέπλο κατήφειας πάνω του. Αυτό, σε συνδυασμό με την περίπλοκη αλληλεπίδραση της pop, της folk, της psychedelia και του heavy metal κάνει τους Laughing Stock μια ενδιαφέρουσα πρόταση για κάθε fan της μουσικής.
8 / 10
Λευτέρης Σταθάρας
2η γνώμη
Οι Laughing Stock είναι ένα prog rock trio από την Νορβηγία. Norway. Το The Island είναι το δισκογραφικό τους ντεμπούτο, το οποίο κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια ψηφιακά και φέτος η Apollon Records κυκλοφόρησε τον δίσκο σε CD.
Είναι δύσκολο να κατηγοριοποιήσει κανείς τη μουσική των Laughing Stock, καθώς δημιουργούν έναν μοναδικό ήχο συνδυάζοντας διάφορες επιρροές. Μερικές φορές μπορεί κανείς να ακούσει όμορφο neo-prog, άλλες φορές post-rock (οι Talk Talk είναι προφανώς μία από τις βασικότερες επιρροές τους) και υπάρχουν πολλά στοιχεία από το prog των 70s και την pop των 80s. Επίσης, οι διπλές φωνητικές αρμονίες στο κομμάτι Canyon Crawlers φέρνουν στο νου τις σπουδαιότερες στιγμές των Alice in Chains. Ο ήχος συνολικά είναι αρκετά περίπλοκος, αλλά υπάρχουν πολλά ήρεμα, χαλαρωτικά και ευκολοάκουστα σημεία. Ο ήχος της κιθάρας είναι καθαρός και συναισθηματικός σε όλο το άλμπουμ. Παρά τη μελαγχολική και ονειρική ατμόσφαιρα, το The Island θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrack για ηλιόλουστες μέρες δίπλα στη θάλασσα. Είμαι απόλυτα γοητευμένος από αυτό το album και κατά κάποιο τρόπο εκπλήσσομαι που αυτοί οι τρεις μουσικοί είναι ακόμα σχετικά άγνωστοι εντός ή εκτός της prog rock κοινότητας. Το The Island είναι μία πολύ απολαυστική κυκλοφορία και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους της καλής μουσικής.
8 / 10
Goran Petrić
