[Roar, 2019]
Intro: Lefteris Statharas
Translation: Lefteris Statharas
16 / 08 / 2019
Until Rain have more than 10 years in discography with releases and experience that any new band would be jealous of. In 2017 they released Inure which received great reviews (our reviews here) and allowed them to continue their concerts in Greece and Europe while they created a better cohesion amongst the new and old members. Season V is their fifth album which now creates expectations from one of the longest running bands in Greece.
[bandcamp width=100% height=120 album=269614281 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
There are levels to this…
There is a bet when a band changes the lineup. They need to prove to themselves and the audience that the new lineup moves them forward as a unit and that their ability to create a cohesive sound is unchanged if not advancing. Until Rain, with their previous release Inure, created a lot of hopes for the future of the band since they managed to create such a great album with a lineup that showed cohesion. The bet now is to show progression and growth with their new album in order to further establish themselves as one of the bands that stand out in the progressive metal genre.
Production wise, the bands keyboardist Lef Germenlis manages to create a kind of cinematic aura to the album that helps create a narrative throughout. While the heavier sections can be described as a bit muddier in the production (e.g. Qualia), this adds emphasis to the melodic parts of the songs which they seem to want to draw attention to.
Unfortunately, when it comes to songwriting it seems that Until Rain have taken a step back with songs lacking nerve and purpose. The songs seem to say what they have to say in the first few seconds and they don’t seem to grow as they used to. The overly charged vocals seem too deliberate and as the album progresses the mid low tempos and melancholy end up being tiring.
Eventually, the cinematic aura that the production helps create, feels nerveless by the end of the album since most of the rhythm sections sound low in the mix (especially the drums sound like they’re in a different room than the rest of the instruments) and don’t offer a lot in the development of the songs. That’s to say, when the bass, heavy guitars and drums to most of the lead like in the song Ascending we get glimpses of the great songwriting that the band has offered in the previous albums.
The conclusion after repeated listens of Season V is that there are levels to creating a good album. In 2019 it is not enough paying attention to one or two things in creating your record. There needs to be careful thought in every aspect of songwriting, mixing and production. Until Rain have definitely shown in the past that they can create solid albums and with the necessary growth and attention they created expectations for a great album. Unfortunately, Season V is not it…
6 / 10
Lefteris Statharas
2nd opinion
Until Rain have always been known for the wide range musical influences and their love for experimentation and in Season V they continue the tradition and offer something new and different. The band brings to the table a less heavy and energetic sound in comparison to their previous releases, yet much more emotional, relaxed and atmospheric. The album is very well produced and the melancholic atmosphere dominates throughout the entire record. I appreciate the amount of variation between the songs on this album. Sometimes the band is in a very heavy mood (Ascending, Time Escape) and sometimes so soft and emotional (Inner Season, In Times of Despair). The guitar sound is clean and fits very well in combination with the piano and the keys. The vocalist (Cons Marg) has a very effective way to transfer feelings through the usage of his voice. The guest appearance of Vicky Psarakis (member of The Agonist) in The Long Break is one of the highlights here. The lack of catchy songs is very noticeable and that’s why this record requires multiple listens especially if you are just started your journey with Until Rain. The members are all clearly skilled musicians and the absence of the long epic track is a big surprise for me, especially because the long compositions were my favorites on their earlier works.
In conclusion, to be perfectly honest, I was expecting a little bit more, but nevertheless, it’s a solid and enjoyable release that will help keep their position in the prog metal world.
7 / 10
Goran Petrić
[Roar, 2019]
Εισαγωγή: Λευτέρης Σταθάρας
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας
16 / 08 / 2019
Οι Until Rain μετρούν πλέον 10+ χρόνια στον χώρο με συνέπεια στις κυκλοφορίες τους και εμπειρία που θα ζήλευε κάθε νεοσύστατη μπάντα. Το 2017 κυκλοφόρησαν το Inure το οποίο δέχθηκε πολύ θετικές κριτικές (οι δικές μας κριτικές εδώ) και τους επέτρεψε να συνεχίσουν τα live τους σε Ελλάδα και Ευρώπη ενώ ταυτόχρονα δημιουργούσαν μεγαλύτερη συνοχή μεταξύ των παλιών και νέων μελών. Το Season V είναι η πέμπτη δισκογραφική τους δουλειά που πλέον δημιουργεί προσδοκίες για μια από τις μακροβιότερες ελληνικές μπάντες.
[bandcamp width=100% height=120 album=269614281 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Υπάρχουν πολλά επίπεδα για ένα επιτυχημένο album
Όταν μια μπάντα βιώνει αλλαγές στην σύνθεση της βάζει ένα στοίχημα. Τα μέλη πρέπει να αποδείξουν στους εαυτούς τους και στο κοινό τους ότι αυτές οι αλλαγές τους οδηγούν μπροστά και ότι η ικανότητα τους για να δημιουργήσουν ένα συνεκτικό ήχο δεν έχει αλλάξει ή ακόμα καλύτερα έχει βελτιωθεί. Οι Until Rain, με την προηγούμενο τους άλμπουμ Inure δημιούργησαν προσδοκίες για το μέλλον αφού η νέα τους σύνθεση έδειξε συνοχή και εξαιρετική συνθετική ικανότητα. Το νέο στοίχημα της μπάντας είναι να δείξει πρόοδο με σκοπό να εδραιώσουν τους αυτούς τους στην progressive metal σκηνή.
Αρχικά, ο keyboard-ίστας της μπάντας Lef Germenlis έχει κάνει καλή δουλειά στο να δημιουργήσει μια κινηματογραφική αύρα στο δίσκο που δίνει μια αίσθηση διήγησης. Αν και τα πιο heavy κομμάτια ακούγονται λίγο πιο μουντά (π.χ. Qualia), αυτό δίνει έμφαση στα πιο μελωδικά μέρη των κομματιών τα οποία φαίνεται να θέλουν να τονίσουν και οι ίδιοι.
Δυστυχώς όμως, όσον αφορά τις συνθέσεις οι Until Rain φαίνεται να έχουν κάνει ένα βήμα πίσω με κομμάτια που φαίνεται να μην έχουν νεύρο και σκοπό. Τα τραγούδια φαίνεται να λένε ό,τι έχουν να πουν στα πρώτα δευτερόλεπτα και δεν εξελίσσονται όπως συνήθως. Τα συναισθηματικά φωνητικά ακούγονται επιτηδευμένα και στην εξέλιξη του δίσκου τα χαμηλά tempo και η μελαγχολία καταλήγουν κουραστικά.
Εν τέλει, η κινηματογραφική αύρα καταλήγει άνευρη στο τέλος το δίσκου με το rhythm section να είναι χαμηλά στην μίξη (ειδικά τα drums ακούγονται λες και είναι σε άλλο όροφο συγκριτικά με τα υπόλοιπα όργανα) και δεν προσφέρουν πολλά στην ανάπτυξη των τραγουδιών. Στον αντίποδα, όταν το μπάσο, η κιθάρα και τα drums οδηγούν στο Ascending οι Until Rain θυμίζουν γιατί δημιούργησαν τις τόσες προσδοκίες.
To συμπέρασμα που βγαίνει μετά από αρκετές ακροάσεις του Season V είναι ότι υπάρχουν αρκετά επίπεδα για να βγει ένα καλό άλμπουμ. Εν έτει 2019 δεν είναι αρκετό να δίνεις προσοχή σε ένα ή δύο πράγματα για να βγάλεις τον δίσκο. Πρέπει να υπάρχει προσοχή σε κάθε πτυχή του δίσκου είτε αυτό λέγεται σύνθεση, είτε μίξη είτε παραγωγή. Οι Until Rain έχουν δείξει στο παρελθόν ότι μπορούν γράψουν καλούς δίσκους με την απαραίτητη προσοχή και ανάπτυξη και έτσι έχουν δημιουργήσει προσδοκίες για έναν εξαιρετικό δίσκο. Δυστυχώς, το Season V δεν είναι αυτός ο δίσκος…
6 / 10
Λευτέρης Σταθάρας
2η γνώμη
Οι Until Rain είναι γνωστοί για το μεγάλο εύρος των επιρροών τους και για την αγάπη τους για πειραματισμό. Στο Season V συνεχίζουν αυτή την παράδοση και μας δίνουν κάτι νέο και διαφορετικό. Η μπάντα αυτή τη φορά παρουσιάζει έναν λιγότερο σκληρό και ενεργητικό ήχο σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες, αλλά πιο συναισθηματικό, χαλαρό και ατμοσφαιρικό. Το album έχει εξαιρετική παραγωγή, η μελαγχολική ατμόσφαιρα κυριαρχεί καθόλη τη διάρκεια, ενώ η ποικιλία ύφους μεταξύ των κομματιών εντυπωσιάζει. Μεριές φορές υπάρχει διάθεση (Ascending, Time Escape) και άλλες φορές πολύ απαλή και συναισθηματική (Inner Season, In Times of Despair). Ο ήχος της κιθάρας είναι καθαρός και ταιριάζει άψογα σε συνδυασμό με το πιάνο και τα πλήκτρα. Ο τραγουδιστής (Cons Marg) εντυπωσιάζει με την ικανότητα να μεταφέρει συναισθήματα μέσω της φωνής του. Η guest εμφάνιση της Βίκυς Ψαράκη (μέλος των The Agonist) στο The Long Break είναι ένα από τα highlights. Η απουσία πιασάρικων κομματιών είναι ευδιάκριτη και εξαιτίας αυτού ο δίσκος απαιτεί πολλές ακροάσεις, ειδικά για εκείνους που θα ακούσουν τους Until Rain για πρώτη φορά. Τα μέλη της μπάντας είναι ολοφάνερα πολύ καταρτισμένοι μουσικοί και η απουσία του μεγάλου epic κομματιού ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, ειδικά γιατί οι μεγάλες τους συνθέσεις ήταν οι αγαπημένες μου στις προηγούμενες δουλειές τους.
Συνοψίζοντας, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής περίμενα περισσότερα, αν και πρόκειται για μια συμπαγή και ευχάριστη κυκλοφορία που θα διατηρήσει τη θέση της μπάντας στον prog metal κόσμο.
7 / 10
Goran Petrić
Be the first to comment