Until Rain – Inure

Intro: Christos Minos
Translation: Alexandros Mantas
13 / 06 / 2017

Four years ago, the second album of Until Rain heralded a promising band with the ambition to make its presence felt in the progressive metal firmament. In the time that followed and up to this day, some changes took place in the group from Thessaloniki, Greece with regard to the line-up, as well as their musical horizons.

The founding members Theodore Amaxopoulos and Lefteris Germenlis (guitars and keyboards respectively) were the only ones immune to these changes and the band’s current formation is a multicultural one with the addition of Matthew Vella on the drums, Donna Zed on backing vocals and the more experienced compared to his predecessors Linus Abrahamson on the bass. All-important is the replacement of the singer Yannis Papadopoulos (who joined Wardrum) by Cons Marg.

Their new outing Inure is, if anything, a bet for the cohesion of the retooled line-up which is called to live up to the expectations their previous record set.

Progress through change

A beautiful, ambiguous cover depicting a half-decayed butterfly with its left wing in a decomposed state which is in stark contrast with the blooming right one predisposes for the lyrics’ content and illustrates the album’s title. People “inured” to the senseless injustice in the world, in reality their emotions have been subjected to an irrevocable decay, veiled by a façade of cynicism. Inure chronicles the anguish of a pseudo-happy world and inevitably it sounds much darker than expected.
Progressus in Idem kicks in with the nostalgic notes of the barrel organ out of an unspecified past of which, as we gather from the lyrics, there is nothing left but a bitter remembrance preserved by people who apropos of being forced to abandon their homeland there is nothing left for them but the hope that they will return some day. This bitter song heralds the new musical direction that the band means to follow, which is much heavier and places more emphasis on the atmosphere. The use of death vocals, meant to play their part in the storytelling, is a surprise, while Donna Zed’s backing vocals contribute positively to the final outcome.
In New World Fiction, which is less stressful but equally bitter, the melodies spread out beautifully aided by the piano whose notes seam to weave successfully with those of the guitar that plays a wonderful solo and verifies this impressive trademark of the band. In Because Something Might Happen, one of the record’s top moments, the band confirms its progressive slant and verifies its knack to devise lengthy songs. Blending their past with the fresh elements they put on the table, this tune features heavy riffs, djent nods, while death vocals are incorporated once more and intertwine with the clean ones. From the sixth minute onwards, there is an instrumental section beautifully arranged that gradually ends up loaded with the intent sounds of the keyboards and the re-emergence of vocals. Two melodic tunes follow up; This Fear is the first one that starts on a melancholic note and develops into a progressive piece (with neo-prog tinges) and A Tearful Farewell is the second one that certifies the sophisticated teamwork between the keyboards and the guitar, which is also present on Τhis Solitude, only heavier this time. Butterfly Invasion is one of the songs that, though short in duration, are crammed with so many ideas that listening back to them will always reveal new qualities to the listener. The ballad-like Broken Wing shows that the band plays quality music even when opts for simpler structures (and once again we have a beautiful guitar solo). The title track, which is the lengthiest and bookends the album, possesses the majesty of a grand finale. Adventurous, it emits the intensity of the heavy riffs that give way to the piano for the riveting last minutes that seal the virtue of the album and stress its importance.
In conclusion, Until Rain decided to try a different route with Inure, undaunted by the risk that such a move encompasses. The final outcome lives up to the expectations. The future of progressive metal lies with that kind of bands whose music functions as the link between a decayed past, out of which they keep the highlights, and of a future that looks bright.

8 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

Exactly four years after their critically acclaimed Anthem to Creation album, Until Rain are back in the game with their new release entitled Inure. The band continues to combine different influences and to offer songs which are rich with elements that characterize the prog metal genre. The new vocalist Cons Marg is very gifted and his voice fits perfectly to these songs. Although there is no bad number on the album, the opening Progressus in Idem and Because Something Might Happen are great examples of how these skilled musicians make very interesting variations and keep the listener’s attention from start to finish. Two mid-tempo ballads This Fear and A Tearfull Farewell are made in the best tradition of the classic prog metal sound with some changes in mood and sophisticated instrumentation. All in all, Inure is a very enjoyable record and I would recommend it to anyone who appreciates progressive metal.

7 / 10

Goran Petrić

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
13 / 06 / 2017

Πριν τέσσερα χρόνια οι Until Rain με το δεύτερο δίσκο τους είχαν δώσει τα διαπιστευτήρια μιας φερέλπιδος μπάντας που εισερχόταν με πολλές φιλοδοξίες στη προοδευτική metal σκηνή. Στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι και σήμερα η μπάντα από την Θεσσαλονίκη προχώρησε σε αλλαγές τόσο στο δυναμικό της όσο και στο μουσικούς της ορίζοντες.

Η παραμονή των ιδρυτικών μελών Θεόδωρου Αλεξόπουλου και Λευτέρη Γερμενλή στην κιθάρα και στα πλήκτρα αντιστοίχως είναι η μοναδική σταθερά σε ένα line-up που έχει αποκτήσει πολυπολιτισμικό χαρακτήρα μετά την έλευση του Matthew Vella στα ντραμς, της Donna Zed στα δεύτερα φωνητικά και του εμπειρότερου από τους προηγούμενους Linus Abrahamson στο μπάσο. Καταλυτική είναι και αλλαγή στη θέση του τραγουδιστή με τον Κωνσταντίνο Μαργαρίτη (Cons Marg) να αντικαθιστά τον Γιάννη Παπαδόπουλο (Wardrum).

O καινούργιος τους δίσκος Inure συνιστά, αν μη τι άλλο, ένα στοίχημα για τη συνοχή της νέας μορφής του σχήματος που καλείται να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες που δημιούργησε ο προηγούμενος δίσκος τους.

Πρόοδος μέσω αλλαγών

Ένα όμορφο, διφορούμενο εξώφυλλο που απεικονίζει μια πεταλούδα να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με το ένα της φτερό να βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης σε εντυπωσιακή αντίθεση με το θαλερό έτερο φτερό της εκφράζει το στιχουργικό περιεχόμενο και νοηματοδοτεί τον τίτλο του δίσκου. Η μερίδα των ανθρώπων που «εξοικειώνονται» με τη παράλογη αδικία του κόσμου, στην πραγματικότητα έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη συναισθηματική σήψη που αποκρύπτεται από ένα προσωπείο κυνισμού. Το Inure καταγράφει τις αγωνίες ενός ψευδεπίγραφα ευτυχισμένου κόσμου και μοιραία ακούγεται πιο σκοτεινό από όσο αναμενόταν.

Το Progressus in Idem ξεκινάει με τις νοσταλγικές νότες της λατέρνας προερχόμενες από ένα ακαθόριστο παρελθόν που όπως καταλαβαίνουμε από το στίχους δεν έχει απομείνει παρά η πικρή του ανάμνηση από ανθρώπους που η αναγκαστική τους απομάκρυνση από το φυσικό τους χώρο τους έχει αφήσει μόνο το βάρος του νόστου. Με το πικρό αυτό τραγούδι παίρνουμε την πρώτη γεύση της νέας μουσικής κατεύθυνσης της μπάντας που έχει προκρίνει ένα πιο σκληρό ύφος με δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα. Εντύπωση προκαλεί η εμφάνιση των death φωνητικών που καλούνται να διαδραματίσουν τον δικό τους ρόλο στην αφήγηση των στίχων του κομματιού, ενώ τα δεύτερα φωνητικά της Donna Zed συνεισφέρουν επιτυχώς στα κομμάτια. Στο New World Fiction, σε λιγότερο τεταμένη κατάσταση αν και παραμένει εξίσου πικρό, οι μελωδίες απλώνονται όμορφα βοηθούντος του πιάνου οι νότες του οποίου συνυφαίνονται επιτυχώς με την κιθάρα που χαρίζει ένα όμορφο σόλο και  επικυρώνει  αυτό εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της μπάντας. Στο Because Something Might Happen και ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου η μπάντα αποδεικνύει τον προοδευτικό της χαρακτήρα επιβεβαιώνοντας την ικανότητα της να συγγράφει μεγάλης διάρκειας τραγούδια. Συνδυάζοντας το παρελθόν τους με τα καινούργια τους στοιχεία το κομμάτι διαθέτει σκληρά riffs, djent αναφορές ενώ συναντάμε και πάλι τα death φωνητικά να διαπλέκονται με τα καθαρά φωνητικά. Από το έκτο λεπτό το κομμάτι λαμβάνει μια ορχηστρική φάση που δημιουργεί μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα η οποία θα καταλήξει σταδιακά στους έντονους ήχους των πλήκτρων και στην επαναφορά των φωνητικών. Δύο μελωδικά κομμάτια θα ακολουθήσουν, το This Fear που αρχίζοντας μελαγχολικά θα μετατραπεί σε ένα προοδευτικό κομμάτι (με neo-prog αναφορές) και το A Tearful Farewell που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την επιδέξια συνύπαρξη των πλήκτρων με τη κιθάρα η οποία υπάρχει και στο Τhis Solitude μόνο που η μπάντα επανέρχεται στις σκληρές συνθέσεις. Το Butterfly Invasion είναι από τα τραγούδια που αν και μικρά σε διάρκεια εμπεριέχουν τόσες ιδέες που η επανάληψη του σου προσφέρει πάντα κάτι καινούργιο στην εμπειρία της ακρόασης του δίσκου. Το μπαλαντοειδές Broken Wing δείχνει πως η μπάντα και στις πιο απλές στιγμές της παραμένει ποιοτική (και για άλλη μια φορά πολύ ωραίο σόλο). Το ομώνυμο και μεγαλύτερο τραγούδι που κλείνει το δίσκο διαθέτει τη μεγαλοπρέπεια του gran finale. Περιπετειώδες, αποπνέει την ένταση των σκληρών riffs που δίνουν τη σκυτάλη στο πιάνο για τα καθηλωτικά τελευταία λεπτά που επισφραγίζουν την δυναμική του album και υπογραμμίζουν τη σπουδαιότητα του.

Kαταλήγοντας, οι Until Rain στο Inure αποφασίζουν να κάνουν ένα διαφορετικό βήμα σε σχέση με το παρελθόν χωρίς να φοβούνται για το ρίσκο που μια τέτοια κίνηση εμπεριέχει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ισάξιο των προσδοκιών. Το μέλλον του προοδευτικού metal εναποτίθεται σε τέτοιες μπάντες που η μουσική τους λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ενός παρηκμασμένου παρελθόντος από το οποίο κρατούν τις καλύτερες στιγμές και του μέλλοντος που προοιωνίζεται λαμπρό.

8 / 10

Χρήστος Μήνος

2^η γνώμη

Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Anthem to Creation το οποίο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, οι Until Rain επιστρέφουν στη δουλειά με την νέα τους κυκλοφορία Inure. Η μπάντα συνεχίζει να συνδυάζει ετερόκλητες επιρροές και να μας προσφέρει κομμάτια τα οποία βρίθουν από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το prog metal είδος. Ο νέος τραγουδιστής Cons Marg είναι πολύ χαρισματικός και η φωνή του ταιριάζει γάντι στο νέο υλικό. Αν και δεν υπάρχει καμία άσχημη στιγμή, το εναρκτήριο Progressus in Idem και το Because Something Might Happen είναι θαυμάσια δείγματα πως αυτοί οι ταλαντούχοι μουσικοί μπορούν να σκαρφιστούν πανέξυπνους συνδυασμούς και να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή από την αρχή ως το τέλος. Οι δύο mid-tempo μπαλάντες, το This Fear και το A Tearfull Farewell είναι βγαλμένες από τις καλύτερες στιγμές του prog metal με εναλλαγές στη διάθεση και πανέξυπνες ενορχηστρώσεις. Γενικά το Inure είναι ένας πολύ ευχάριστος δίσκος και θα τον συνιστούσα σε οποιονδήποτε αρέσκεται στο progressive metal.

7 / 10

Goran Petrić