Tigran Hamasyan – The Call Within

Intro: Kostas Barbas

A few months ago Tigran Hamasyan gave us a first idea of his new album with the impressive video for Levitation 21. Now, The Call Within has been released. The child prodigy from Armenia has now reached the age of 33, and has already built a respectable discography. He started testing his strengths – very successfully – in a more traditional jazz style, with World Passion (2006) and New Era (2008). Red Hail (2009), an album with strong avant-garde and progressive rock elements, was the beginning of his artistic autonomy. With A Fable (2011) and Shadow Theater (2013) that followed, he explored the folk music tradition. Mockroot (2015) was essentially a union of his musical worlds, on a complex rhythmic context, while in Luys i Luso he chose calmer music paths. An Ancient Observer (2017) was a typical example of a work of art where Western culture stands in awe of historical memory and musical tradition and contained some of his career’s highlights. Until his return this year, he also wrote the soundtrack for the movie They Say Nothing Stays the Same (2019). In The Call Within, Hamasyan’s two main companions are Evan Marien on bass and Arthur Hnatek on drums. Areni Agbabian and Artyom Manukyan participate in the track Our Film and the great Tosin Abasi (Animals as Leaders) plays guitar in the track Vortex.

Self-limited genius

Part of the concept behind The Call Within is based on Hamasyan’s great interest in maps of different regions and different eras. On another level, after listening to the album one could say that it functions as a mapping of this great Armenian pianist’s mind and a classification of his musical and non-musical obsessions. It’s as if the artist seeked the answers to the mystery of Creation through the creation of music, considering art as the bridge between the material and the immaterial world. The Call Within draws inspiration – apart from maps – from ancient Armenian stories and myths, ancient Armenian designs, astrology and geometry.

In this world created by Hamasyan, there is a very clear view of how his music sounds, a view that was crystallized with the release of Mockroot, probably the most important record for the development of his career. The instrumentation remains once again strict: bass, drums and the sound of the piano monopolize the final result. And somewhere here we have to say that Hamasyan is already a piano legend and one of the greatest talents in recent years. His technique is unreal, but what really makes him unique is his unparalleled rhythmic playing. In The Call Within the rhythmic patterns are once again impressive and of course very complex. Armenian melodies and this folk air is another trademark of Hamasyan and clearly one of his strong elements. However, the three main characteristics that make him stand out (amazing piano playing – excellent rhythm – deep folk melodies), are the ones that seem to limit him so far. The religious obsession with this particular way of orchestration definitely tires the listener at times. Even in the awesome Vortex with Tosin Abasi on guitar, an explosion never comes. While even since Red Hail Hamasyan has embraced modern progressive rock and metal patterns, he never really embodied them orchestration-wise. The same goes for the rhythmic choices that, as impressive and admirable as they are, in some places exceed the limits of tolerance and make it partially difficult to follow. Finally, the melodies, although certainly authentic and responsible for the beautiful mystical atmosphere, they seem to be repeated in Hamasyan’s extensive discography.

If we just listen to The Call Within, then we are confronted with an amazing album, which after each consecutive listens and after the initial difficulty, it finally embraces the listener. If we then try to compare it with the rest of his albums, then we will probably put it on top of all his previous records. Hamasyan managed to use the materials of his previous releases to create his best album to date, an album that contains some of his best compositions, most notably the amazing Levitation 21. The Call Within gathers all his obsessions and compulsions and combines them with his musical genius. At the moment, Hamasyan is on his limits artistically and choosing a kind of renewal seems like a one-way street.

8 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

Hamasyan’s new album is a return to the spirit of Red Hail (2009) and Mockroot (2015), in other words to the more avant-prog creative side of the supertalented Armenian pianist. The well-known jazz fusion and Armenian folk ingredients are ever present here as well, as is the introspective, complex, mysterious, energetic character, i.e. Hamasyan’s signature, with emphasis once again on the rhythm section, where Evan Marien (bass) and Arthur Hnatek (drums) are impressive to say the least. In this context, the new element added for the first time in Hamasyan’s music is djent, most typically in Vortex, where Tosin Abasi (Animals as Leaders) fits perfectly with Hamasyan’s rhythmic style.

Musically, The Call Within is undoubtedly one of the most impressive albums of the year. However, the obsession with successive rhythm changes may tire the listener. Even such an excellent set of compositions does not “breathe” enough and after each listening experience, the feeling of impression clashes with a suspicion of repetition (which is partly true stylistically but not literally).

The Call Within is probably the best album in Tigran Hamasyan’s career so far and leaves an expectation of trying different orchestrations in the future, potentially towards more rock or even metal patterns.

Favorite tracks: Levitation 21, Our Film, The Dream Voyager, Vortex, New Maps.

8.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας

Με το εντυπωσιακό βίντεο του Levitation 21, ο Tigran Hamasyan μας έδωσε πριν λίγους μήνες μια πρώτη ιδέα από τον νέο του δίσκο. Πλέον, το The Call Within είναι γεγονός. Το παιδί-θαύμα από Αρμενία έφτασε πλέον στα 33 του χρόνια, έχοντας ήδη μία πολύ δυνατή δισκογραφική παρουσία. Άρχισε δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του – πολύ πετυχημένα – σε πιο παραδοσιακό jazz ύφος, με τα World Passion (2006) και New Era (2008). To Red Hail (2009), ένας δίσκος με έντονο το avant-garde και progressive rock πρόσημο, ήταν η αρχή της καλλιτεχνικής του αυτονομίας. Με τα A Fable (2011) και Shadow Theater (2013) που ακολούθησαν εξερεύνησε τη folk μουσική παράδοση. Το Mockroot (2015) ήταν στην ουσία μία ένωση των μουσικών του κόσμων, πάνω σε ένα πολύπλοκο ρυθμικό πλαίσιο, ενώ στο Luys i Luso της ίδιας χρονιάς επέλεξε πιο ήρεμες μουσικές οδούς. Το An Ancient Observer (2017) αποτέλεσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιτεχνήματος όπου ο δυτικός πολιτισμός στέκεται με δέος μπροστά στην ιστορική μνήμη και τη μουσική παράδοση και περιέχει μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του. Μέχρι τη φετινή του επιστροφή έγραψε και το soundtrack για τη ταινία They Say Nothing Stays the Same (2019). Στο The Call Within οι δύο βασικοί συνοδοιπόροι του Hamasyan είναι ο Evan Marien στο μπάσο και ο Arthur Hnatek στα τύμπανα. Επίσης συμμετέχουν οι Areni Agbabian και Artyom Manukyan στο κομμάτι Our Film και ο «πολύς» Tosin Abasi των Animals as Leaders στο κομμάτι Vortex.

Αυτοπεριορισμένη ιδιοφυΐα

Ένα μέρος του concept πίσω από το The Call Within βασίζεται στο έντονο ενδιαφέρον του Hamasyan για χάρτες διαφόρων περιοχών και διαφορετικών εποχών. Σε ένα άλλο επίπεδο, ακούγοντας τον δίσκο θα μπορούσε να πει κανείς ότι λειτουργεί σαν μία χαρτογράφηση του μυαλού του σπουδαίου αυτού Αρμένιου πιανίστα και μια ταξινόμηση των μουσικών και μη εμμονών του. Θαρρεί κανείς πως ο καλλιτέχνης ψάχνει τις απαντήσεις για το μυστήριο της Δημιουργίας μέσω της μουσικής δημιουργίας, θεωρώντας την τέχνη ως τη γέφυρα μεταξύ του υλικού και του άυλου κόσμου. Στο The Call Within αντλεί έμπνευση – εκτός από τους χάρτες – από αρχαίες ιστορίες και μύθους της Αρμενίας, από αρχαία αρμένικα σχέδια, από την αστρολογία και τη γεωμετρία.

Σε αυτό τον κόσμο που έχει δημιουργήσει ο Hamasyan υπάρχει και μια σαφέστατη άποψη για το πώς θα ηχεί η μουσική του, μια άποψη που αποκρυσταλλώθηκε με την κυκλοφορία του Mockroot, του πιθανότατα πιο σημαντικού δίσκου για την εξέλιξη της καριέρας του. Η ενορχήστρωση παραμένει για μία ακόμα φορά αυστηρή: μπάσο, τύμπανα και ο ήχος του πιάνου να μονοπωλεί το τελικό αποτέλεσμα. Και κάπου εδώ πρέπει να πούμε πως ο Hamasyan είναι ήδη ένας μύθος του πιάνου και ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα των τελευταίων ετών. Η τεχνική του είναι εξωπραγματική, αλλά αυτό που πραγματικά τον ξεχωρίζει είναι η αμίμητη ρυθμικότητα στο παίξιμο του. Οπότε και στο The Call Within τα ρυθμικά μοτίβα είναι για μία ακόμη φορά εντυπωσιακά και φυσικά πολύ πολύπλοκα. Οι Αρμένικες μελωδίες, αλλά και ο folk αέρας που προέρχεται από την γύρω περιοχή αποτελούν ένα ακόμα trademark του Hamasyan και είναι σαφέστατα ένα από τα δυνατά του χαρτιά. Κάπου εδώ όμως είναι που τίθεται μία από τις βασικές σκέψεις πίσω από την καριέρα του. Τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει (εκπληκτικό παίξιμο στο πιάνο – άριστη ρυθμικότητα – βαθιές folk μελωδίες), είναι και τα τρία που δείχνουν μέχρι στιγμής να τον περιορίζουν. Η θρησκευτική πίστη στο συγκεκριμένο τρόπο ενορχήστρωσης σίγουρα σε σημεία κουράζει τον ακροατή. Ακόμα και στο φοβερό κομμάτι Vortex που συμμετέχει ο Tosin Abasi, η κιθαριστική έκρηξη δεν έρχεται ποτέ. Το παράδοξο είναι πως ενώ ακόμα και από την εποχή του To Red Hail ο Hamasyan έχει αγκαλιάσει σύγχρονα progressive rock και metal μοτίβα, σχεδόν ποτέ δεν τα συμπλήρωσε ενορχηστρωτικά. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ρυθμικές επιλογές που όσο εντυπωσιακές και αξιοθαύμαστες είναι, σε σημεία περνάνε τα όρια το ανεκτού και δυσχεραίνουν εν μέρει την ακρόαση. Τέλος, οι μελωδίες αν και σίγουρα είναι αυθεντικές και ευθύνονται για την όμορφη μυσταγωγική ατμόσφαιρα, σε μια εκτεταμένη δισκογραφία όπως του Hamasyan, μοιάζουν να επαναλαμβάνονται.

Παρόλα αυτά αν ακούσουμε το The Call Within αποσπασμένο από την δισκογραφία του καλλιτέχνη, τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν εκπληκτικό δίσκο, ο οποίος ακρόαση με την ακρόαση και μετά την αρχική δυσκολία που του βάζει, εν τέλει αγκαλιάζει τον ακροατή. Αν στην συνέχεια προσπαθούμε να τον τοποθετήσουμε αξιολογικά μέσα στη δισκογραφία του, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα τον βάλουμε στην κορυφή αυτής. Ο Hamasyan λοιπόν κατάφερε χρησιμοποιώντας τα υλικά των προηγούμενων κυκλοφοριών του να δημιουργήσει την κορυφαία του δουλειά μέχρι σήμερα. Μια δουλεία που περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει, με αιχμή του δόρατος το εκπληκτικό Levitation 21. Ένας δίσκος που συγκεντρώνει όλες του τις εμμονές και τους ψυχαναγκασμούς του και τους παντρεύει με τη μουσική του ιδιοφυΐα. Αυτή τη στιγμή στέκει καλλιτεχνικά στα όριά του και η επιλογή ενός είδους ανανέωσης μοιάζει μονόδρομος.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Το νέο album του Hamasyan είναι μια επιστροφή στο πνεύμα των Red Hail (2009) και Mockroot (2015), με άλλα λόγια στην πιο avant-prog δημιουργική πλευρά του Αρμένιου υπερταλαντούχου πιανίστα. Τα γνωστά jazz fusion και Armenian folk συστατικά πρωταγωνιστούν και εδώ, όπως και ο εσωτερικός, περίπλοκος, μυστηριώδης, ενεργητικός χαρακτήρας που αποτελεί την υπογραφή του Hamasyan, με έμφαση για άλλη μία φορά στο ρυθμικό κομμάτι, όπου οι Evan Marien (μπάσο) και Arthur Hnatek (ντραμς) είναι επιεικώς εντυπωσιακοί. Σε αυτό το πλαίσιο, το νέο στοιχείο που προστίθεται για πρώτη φορά σε δίσκο του Hamasyan είναι το djent, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Vortex, όπου συμμετέχει ο Tosin Abasi (Animals as Leaders), ο οποίος ταιριάζει άψογα με το παίξιμο του Hamasyan.

Μουσικά, το The Call Within είναι αναμφισβήτητα ένας από τα εντυπωσιακότερους δίσκους της χρονιάς. Αυτό που ίσως κουράσει κάποιους είναι η εμμονή στις αλλεπάλληλες ρυθμικές αλλαγές. Ακόμα και ένα τόσο εξαιρετικό σύνολο συνθέσεων δεν «αναπνέει» αρκετά και μετά από κάθε ακρόαση η αίσθηση εντυπωσιασμού συγκρούεται με μια υποψία επανάληψης (που ισχύει μερικώς υφολογικά και όχι κυριολεκτικά).

Το The Call Within είναι πιθανότατα ο καλύτερος δίσκος στην μέχρι σήμερα καριέρα του Tigran Hamasyan και αφήνει μία προσδοκία δοκιμής διαφορετικών ενορχηστρώσεων μελλοντικά προς πιο rock ή και metal δομές.

Αγαπημένα κομμάτια: Levitation 21, Our Film, The Dream Voyager, Vortex, New Maps.

8.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς