Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Zopp’s debut is probably the biggest and most pleasant surprise for us in 2020 (our reviews here). On the one hand it is an excellent instrumental album, on the other hand it is an important and quite rare addition to Canterbury prog which proves to sound just as timeless even today.
We had been looking forward to this conversation with Ryan Stevenson, keyboardist, guitarist and band leader, and his main collaborator in Zopp, drummer Andrea Moneta, which proved to be an absolutely enjoyable experience.
Questions: Thomas Sarakintsis, Dimitris Kaltsas
Hello Ryan and Andrea! First of all, thank you very much for Zopp. It is an admirable debut and one of the most impressive releases of the year. Prog fans will certainly be excited. Have the reviews the album received so far satisfied you? What’s the general response?
RS: Thank you so much! The reviews have been overwhelmingly positive, including your amazing review. All of this positivity and praise is welcome after the amount of time and energy we put into making this record. We tried to focus on creating the best album we could possibly make, and we’re so glad some people really enjoy it. Reviewers who already love and appreciate the classic Canterbury scene sound have generally been buzzing about Zopp, which is great. It’s nice to see one or two people online, I suppose younger people, discovering Zopp and then asking about the likes of Egg and National Health afterwards.
In the band’s bio, it’s mentioned that Zopp was formed in 2010. What was the artistic need that led to Zopp’s creation? Why did it take so long to release your debut?
RS: I‘ve been writing music since my early teens; it’s what I naturally gravitate towards as someone looking for a creative outlet and a way to express myself. I make music that I want to hear myself and I have written and recorded a lot of different styles of music from ambient, pop, black metal, electronic- any music that I find really interesting normally inspires me to sit down and write my own interpretation of it. Some of it will hopefully come out in the future, as I’ve got albums worth of material in the archives.
It was so unfashionable to like progressive music when I was a teenager and it was difficult finding people who were interested in playing this type of music with me. While my school mates would be listening to the likes of Guns and Roses, I would prefer to sit in my bedroom and listen to a Mr Bungle record. So Zopp became a very personal, creative outlet for me in exploring my love for this type of left field rock music. It’s just taken me years to perfect the sound of the first record and basically to have the confidence to release any of it to the public for the first time. I wanted to create an ambitious record, that I would enjoy listening to myself, and I reached a stage in January 2020, when the final masters were done and dusted…
By the way, where does Zopp come from; Not Pazop, right?
RS: Haha, no, I found out about the band Pazop way after I started Zopp, so there is no connection. I made the name ‘Zopp’ up; it’s taken from a record store in my hometown, Nottingham, called Fopp. I used to frequent Fopp and I bought some Zappa records there in the summer of 2010. I was obsessed with Zappa- in particular the Hot Rats/ Uncle Meat era. I always return to this era and Zappa’s music generally. So I combined Zappa and Fopp to make Zopp. I remember creating a Zopp soundcloud page in 2010 (which is still there www.soundcloud.com/zoppmusic) and I started uploading early demo material to the page and sharing it with some people online. These early sketches sounded very close to Zappa, but none of it made it onto the first Zopp record. I’ve since taken these demos down from the page.
Ryan, you have been involved in composing soundtracks in the past. What prompted you to do this? Is it something you want to continue doing?
RS: An American film director called Andy Deliana discovered some of my ambient music on YouTube 5 years ago. He contacted me and asked me to score the music for his film/documentary called The Perfect Gangster which has been a successful hit in the indie film circuit; I won an award for the score and I think the film continues to get nominations and awards, recently one at Cannes for greatest documentary or something. I was lucky getting this opportunity.
I’ve worked on a few projects since then and I hope I can get involved with more opportunities in the future. I love composing for films. The combination of moving images and music moving together in sync is amazing.
The album has a strong live feel. Do you want to describe the recording process? Were the keys recorded first?
RS: ‘A strong live feel’. That’s great to hear, considering that the recording process was the complete opposite. It was all pieced together bit by bit over time, which is fine by me.
The process for the first album went like this: Me and Andrea started rehearsing the material from late 2017 until the summer of 2018, at a rehearsal room in Nottingham. We rehearsed approximately once a week, in the evening, for two hours. Andrea would listen to and play drums along to my demos of the songs, which were played through the PA speakers, with a click track, while I also played along on bass guitar. The tracks at this stage were primitive, and I would later re-produce and re-record most of them. A few months later, Andrea reached a certain stage where he learnt everything and he was confident to lay some takes down, and so we entered the studio to record drums, over a weekend, in the summer of 2018.
After we recorded the drums, I went away in solitude for months, working in my home studio from September 2018, over winter until April 2019. I was editing takes and I played around with the original demos which I wrote between 2010 and 2017. By the end, I replaced maybe 70% of the original demos. I experimented with the arrangements and production- recording ambient textures, electronics, perfecting keyboard solos, overdubbing real mellotron, organs, recording bass through an amp etc. I drove down to Cornwall at one stage, a five hour drive, and stayed by myself in an Air BnB, in January 2019, because I wanted to completely focus on the music. I brought loads of equipment with me and my laptop so I could work. It was peaceful being by the sea, right at the end of the country, all windy, cold, dark, alone, but inspired.
I finished a good mix for the album around April 2019 that I thought sounded great, but was not quite the finished article. I lacked confidence in my mixes, so I sought Andy Tillison’s assistance, and we worked from his studio on and off from around June 2019 until January 2020. This is when he co-produced some parts, added some keys and provided suggestions. We finished the mix and masters there. Caroline Joy Clarke and Mike Benson recorded remotely from their home studios from late 2018 to early 2019, and Theo completed his flute parts during the winter, I think in 2019.
The cover of the album (by Brian Mitchell) is impressive and obviously symbolic. What exactly is the symbolism and how does it relate to the music of Zopp?
RS: The album artwork is taken from an old book cover I stumbled across online. I was searching for months for the perfect artwork for the album, and It was a eureka moment when I finally found it. So I ordered the book online, and when I received it, I scanned a copy of the artwork and I worked closely with Brian to get it looking how I wanted it to look- a bit roughed up, but slightly digitally processed too. I cleared the copyright of the image with the original publisher. The person who designed the artwork is unknown or dead.
I only had a basic idea of what I didn’t want the album cover to be. I didn’t want it to look modern, overly photo-shopped and clean looking. It’s an important element in the making of an album and in the listening experience, the album artwork, for me personally. It has to marry perfectly with the music. I wanted something that was colourful and bold because that is what I was seeing when I was listening to the album.
It’s very trendy as a musician to say that you have synaesthesia or something, but I do see shapes and colours, sort of, when I‘m writing and recording music, so ‘bold’ and ‘colourful’ led me to picking this design. It feels and looks very English and minimal, which is what I like about it. As to the deeper meaning and symbolism behind the artwork, I hope the listeners can interpret it themselves. It means something to me of course. I’m glad you like it.
Undoubtedly, the sound of your keyboards steals the show. However, you’re also a very good guitar player. How easy is it to play the two main lead instruments yourself? When did you start playing music, when did you pick up guitar and what led you to this choice?
RS: Oh thank you for the compliment on my guitar playing. Your first question on how easy it is to play two lead instruments, keyboards and guitar- from a technical perspective- I am honestly not a very good musician, compared to Andy Tillison and Andrea Moneta who are real musicians. I’m self-taught on guitar and keyboards, but I play to a certain level which is congruent with what I want to express musically. I can just about cover some basic musicianship to realise the sound that’s in my head – that I want to express. So to answer your question it’s not difficult, although I do like to challenge myself sometimes and write something complicated, so I can develop as a musician. I like to think of myself more as a writer and producer, than a musician.
When did I first pick up a guitar? My dad had a 12 string guitar and I think I started playing it when I was about 13 years old and I’ve been playing guitars since. I’m still probably at the same level I was when I was 18 years old because I seldom practice these days. But no one has ever really praised my guitar playing, so thank you!
Your sound is clearly reminiscent of the Canterbury 70s scene. Which keyboardists and guitarists are your biggest influences?
RS: I love a nice sustained fuzz lead guitar sound, using a big muff pedal or something, like Phil Miller’s or Fripp’s sound. I also really like Reine Fiske‘s sound and playing style, in Dungen, The Amazing and Paatos’s first album. So for me Reine Fiske is my favourite guitar player today.
For keyboards, Dave Stewart’s sound has been inspirational, along with Mike Ratledge’s. Mont Campbell has been one of my biggest inspirations for making the first Zopp record; his compositions really got me inspired to write my own music, along with Zappa. I’m more inspired by those that write and direct the music, than musicians/players.
Although it is your debut release, it has dense instrumentation, perfect compositional structure and impeccable production. The offer of the talented players you have chosen is absolutely apt. Would you choose the same musicians again to accompany you in a future album?
Wow, thank you. I can reveal that saxophone and female voice will return on the next record. I need to find someone who can play bass clarinet and French horn for a couple of songs, and record remotely, for the next Zopp record. Currently searching, but no luck. Please get in touch if you know anyone.
Can you describe your collaboration with the great Theo Travis?
RS: I met Theo Travis through Andy Tillison. Theo is a member of Soft Machine and The Tangent, Andy’s band. While I was working on the album one day in Yorkshire in 2019, Andy told me that Soft Machine were playing in York the same evening. So after a day’s work on the Zopp album, me, Andy and Sally (Andy’s partner) drove down to York city, maybe an hour’s drive from Andy’s home, and we watched the gig and we chatted with Theo after. I’ve only met Theo once, at this gig. Andy wrote a little flute part for V and Theo learnt and recorded this from his home studio a few months later, along with some improvised flute parts too. He only plays a small role, but it was nice to get a seasoned musician who has a strong connection to the Canterbury scene, to play a part on the record.
Andrea you are Ryan’s main companion in Zopp. You are an Italian living in England and your love for British prog is known from your days with Leviathan back in the 90s. How much does Ryan’s music express you artistically?
AM: I think it’s an example of synchronicity: after different experiences in the UK, I was looking to find a prog rock musical project in which I could express my drumming experience and, at the same time, be challenged by a new approach to the genre. One day I searched music ads on a website called Gumtree and found Ryan’s ad, looking for a professional drummer to record an upcoming prog rock album… perfect!
Listening to the demo tracks and starting to rehearse the songs, I immediately felt a connection with the intricate music of Zopp, and I tried to give my contribution while keeping my drumming loyal to the original drum parts. After many years spent with Leviathan and other prog rock bands, including Yes, King Crimson and Genesis cover bands, I needed a breath of fresh air. Ryan’s composition fulfilled this need, being both ‘classic’ and ‘contemporary’ in their interpretation of progressive rock music.
How big a challenge was the rhythm part of the album for you as a drummer?
AM: Ryan’s compositions generally are quite rhythmically complex (I love this!), but not just for the sake of making things complicated, that is the downside of recent prog rock music. I follow Simon Phillips’ approach: making complicated parts sound simple and smooth. I generally breakdown the drum parts writing a chart to learn the material; I have all the songs on chart now (!). Sometimes, I have to slow down the music to pick the subtle nuances of the drums. Ryan put a lot of effort in composing the drum parts, so my approach is to learn his version first, digest the intricate sections, and then come up with my own interpretation. Sometimes I stick to the existing parts adding my drum fills and my drum sound, as happened with Sanger. Other times, I put my ideas in straight away, especially when we jam the new material. Listening back to the rehearsal, you can then decide what is working and what should be changed.
Apart from the drums, you were also the sound engineer. How enjoyable and/or difficult was this process for you?
AM: I gave my technical contribution when recording the drums. This was quite a delicate process, and I offered some advice here and there during the mixing process. I have experience in sound engineering because after many years struggling with engineers (live and in studio) I decided to explore more this aspect; I bought a complete set of mics, mixer and efx for playing live and built my own recording studio in Rome. For Zopp, I tried to have a natural sounding drum kit that could hold the nuances of the songs; I bought a new snare drum for the album that could match the power of the songs and used a different cymbal configuration on Sanger. The best thing was having a weekend in the studio just for us, nobody around. I think that is vital to have a relaxed environment during the recording process, so you can concentrate on the material. Sometimes, having the whole band watching you (or doing something silly) while recording is a little bit ‘distracting’.
Ryan, we read somewhere that your father’s favorite record is The Rotter’s Club by Hatfield and the North. Of course, although Zopp has clear Canterbury prog influences, these are filtered through your personal music vision. What are your favorite bands and albums and what have you been listening to lately?
RS: I listen to a lot of different music these days. Over time, my love for other music has grown substantially.
I’ve been playing a lot of Tame Impala the last few years and modern jazz from the likes of Badbadnotgood and Snarky Puppy. Also, Stravinsky, Edgard Varese, Ravel- and a lot of 19th and 20th Century classical music. I’m really looking forward to the next Jaga Jazzist album ‘Pyramid’. The latest Oranssi Pazuzu album is great.
Zopp’s experimental style embraces avant-prog as well as neoclassical sound. How important are these two elements to Zopp and to you personally as a musician?
RS: I love avant-prog. I like to think that a bit of my avant-prog taste has seeped into Zopp music – the likes of Magma and Universe Zero – that’s right up my street! Magma are one of my favourites. The compositions on the ‘Missing Pieces’ record by National Health, especially the compositions written by Mont Campbell are really avant garde and inspired me to write the track Sanger.
I think in terms of maximalism and minimalism- and I love both. So, I can imagine that Zopp music could be difficult to digest on a first listen, dealing with those complex time signatures and dense arrangements, so it’s important for me to give the listener a moment to chill and reflect during the album listening experience by including some interesting ambient music. When you read a good novel or watch a film, you normally find that some chapters are more action packed than others, otherwise, if everything was all action, it would be exhausting—so all of these different chapters are essential in the overall journey. I would like to continue this approach and find interesting minimalist / ambient soundscapes to weave into future Zopp material, like I did with Sellanrå.
What is the impact of the Canterbury sound in England today? Do you think there is a revival movement in your country and a chance to hear other bands like Zopp in the future?
RS: There’s something romantic about the idea of a music scene isn’t there? But to be honest, I don’t really follow contemporary scenes. I do however love collaborations, and I want to build more connections with other musicians because I learn and develop in the process, and I enjoy working with like-minded people.
I personally think Zopp is doing something similar to some bands in the modern jazz scene, especially in Scandinavia. I think there are many similarities to the Norwegian band Jaga Jazzist, who are one of my favourites.
I would definitely welcome more of this ‘left field rock music’ that’s forward thinking, but I have no knowledge of a revival of this sound in my own country. And if a few musicians started using fuzz organs again because of Zopp, or because we’ve reintroduced this sound (however you want to put it), it would be a great compliment of course, but it would be boring too maybe, unless they approached it in a different way to us. I don’t know.
There is one band from the UK I know called Guranfoe. They’re inspired by Zappa’s music and their first record was completely instrumental, largely guitar oriented music; it’s a fantastic record; really amazing musicians and writers. Joe Burns, the band’s leader got in touch with me recently and I helped out with a remote improvisation on one track for their latest live album. Keep an eye on them.
There are three tracks that are at least amazing: Before the Light, V and The Noble Shirker. Mike Benson plays saxophone on The Noble Shirker and he’s really great! Is there a possibility of further use of this instrument in the future of Zopp?
RS: Mike Benson is really great. He’s a session musician in New York, but he has his own project too. Listen to his amazing jazz music >> https://mikebensonmusic.bandcamp.com/. Yes, rest assured, plenty of saxophone planned for the next Zopp record.
Andy Tillison plays piano, keyboards and participated in engineering, production and mastering, which is much more than one would expect from a guest musician. How long have you known each other and how important is he to Zopp?
RS: I originally approached Andy to help with mixing and potentially mastering. I wasn’t confident with my mixes, this being my first public release. I needed someone to make sure I was doing everything ‘by the book’- that’s how I remember thinking a year back, which goes to show how little confidence I had in my own mixing abilities back then. Nevertheless, I wanted to work with someone who understood what I was trying to do- to help me finish the record, and Andy was and is the best guy for the job. I’ve known him since April 2019, but I like to think we’re good mates. We got along well when we worked on the record and we had a cracking time talking about all sorts of music.
Andy openly told me that he learnt a lot from working with me, and I learnt a lot about mixing and some production ideas from him too. We both spoke of working on a project together, which I would really like to do at some stage, but it depends on his schedule with The Tangent next year. So I am definitely open to working with Andy again soon.
How likely is it that Zopp will become a regular band with permanent members? Would you like something like that?
RS: Yes, the next thing I would like to try is to play this music live, but I have no idea what will happen with live music in the future in these uncertain times. Worst-case scenario, I make a few more records, which is what I enjoy doing the most anyway.
If Zopp was played live, we’d need a good keyboard player and guitarist at least, but my dream would be to have even more musicians to join us, such as a saxophonist, maybe a second keyboard player and more. So Zopp live is something that I would like to pursue if I can get the green light to play, and if I can find the right musicians to play with. It would still be my creative outlet and I would never turn Zopp into a completely democratic thing, but at present I am very happy working closely with Andrea who is integral to Zopp.
Will Zopp always be an instrumental band or is there any thought of adding some lyrics in the future?
RS: I’ve already recorded vocals for the next album; I sing on two tracks. It’s important for me to try different things all the time. The artists I admire the most develop their sound from album to album, and explore new ideas; I also want to do this. In my spare time, I enjoy listening mostly to instrumental music, so that’s probably why I make more instrumental music than music with vocals. Nevertheless, I have written music with vocals before, so I can do it and enjoy it.
What are the plans for Zopp from now on? Have you written new material for the band’s second album?
RS: Yes the material for the second album is nearly there now and I started writing it back in May 2019, as soon as I finished the bulk of the first record. I don’t know what genre it is this time, but it’s ambitious. It’s definitely more ‘psychedelic’ sounding in some places and the jazz element is more dominant on this new one; there’s a clear development in the Zopp sound. We are hoping to start drum rehearsals in September 2020. When Andrea is happy with the material, we will record drums. I always want to be 100% satisfied with a record before I release it to the world. That’s partly why the first one took a while. But now I’m working at a good pace, so we’re on track for a 2021 release, if things remain stable.
Ryan and Andrea thank you very much for the time and all the interesting things you shared with us. We wholeheartedly wish the best for Zopp and you personally!
Thank you!
Το ντεμπούτο των Zopp είναι ίσως η μεγαλύτερη και πιο ευχάριστη έκπληξη μέχρι σήμερα για εμάς στο 2020 (οι κριτικές μας εδώ). Αφενός πρόκειται για ένα εξαιρετικό instrumental δίσκο, αφετέρου πρόκειται για μία σημαντική όσο και εσχάτως σπάνια προσθήκη στον κλασικό Canterbury ήχο που αποδεδειγμένα ακούγεται το ίδιο διαχρονικός ακόμα και σήμερα.
Η συζήτησή μας με τον Ryan Stevenson, κημπορντίστα, κιθαρίστα και ιθύνοντα νου του σχήματος και τον βασικό του συνεργάτη στους Zopp, τον ντράμερ Andrea Moneta, ήταν επιβεβλημένη και αποδείχθηκε μία απόλυτα ευχάριστη εμπειρία.
Ερωτήσεις: Θωμάς Σαρακίντσης, Δημήτρης Καλτσάς
Γεια σου Ryan! Καταρχάς, ευχαριστήσουμε θερμά για το Zopp. Είναι ένα αξιοθαύμαστο ντεμπούτο και μία από τις πιο εντυπωσιακές κυκλοφορίες του έτους. Οι prog fans, τουλάχιστον ένα μέρος του εν λόγω ακροατηρίου, είναι βέβαιο πως θα ενθουσιαστούν. Οι κριτικές που έλαβε το album μέχρι τώρα σε έχουν ικανοποήσει;
RS: Σας ευχαριστούμε πολύ! Οι κριτικές ήταν εξαιρετικά θετικές, συμπεριλαμβανομένης της εκπληκτικής δικής σας κριτικής. Όλη αυτή η θετικότητα και ο έπαινος είναι ευπρόσδεκτα μετά το χρόνο και την ενέργεια που βάλαμε για τη δημιουργία αυτού του δίσκου. Προσπαθήσαμε να επικεντρωθούμε στη δημιουργία του καλύτερου άλμπουμ που θα μπορούσαμε ενδεχομένως να φτιάξουμε και είμαστε πολύ χαρούμενοι που κάποιοι το απολαμβάνουν πραγματικά. Οι κριτικοί που ήδη αγαπούν και εκτιμούν τον κλασικό ήχο του Canterbury ενθουσιάστηκαν με το Zopp, κάτι που είναι υπέροχο. Είναι ωραίο να βλέπεις ένα ή δύο άτομα στο διαδίκτυο, κυρίως νεότερους ανθρώπους, να ανακαλύπτουν τους Zopp και μετά ρωτούν για τους Egg και τους National Health.
Στο βιογραφικό της μπάντας αναφέρεται ότι οι Zopp υπάρχουν στα σκαριά χρόνια. Ποια καλλιτεχνική ανάγκη οδήγησε στη δημιουργία του project; Γιατί δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια για κυκλοφορία δίσκου τα προηγούμενα χρόνια;
RS: Γράφω μουσική από την πρώιμη εφηβεία μου, είναι αυτό στο οποίο πάντα είχα κλίση όπως κάποιος που ψάχνει ένα δημιουργικό όχημα και έναν τρόπο έκφρασης. Κάνω μουσική που θέλω να ακούσω και έχω γράψει και ηχογραφήσει πολλά διαφορετικά στυλ μουσικής από ambient, pop, black metal, ηλεκτρονικά – οποιαδήποτε μουσική που θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα συνήθως με εμπνέει να καθίσω και να γράψω τη δική μου εκδοχή αυτού. Μερικά από αυτά ελπίζουμε να βγουν στο μέλλον, καθώς έχω υλικό για άλμπουμ στο αρχείο.
Ήταν πολύ εκτός μόδας να ακούς προοδευτική μουσική όταν ήμουν έφηβος και ήταν δύσκολο να βρω ανθρώπους που ενδιαφέρονται να παίξουν αυτό το είδος μουσικής μαζί μου. Ενώ οι συμμαθητές μου άκουγαν τους Guns ‘n’ Roses, θα προτιμούσα να καθίσω στην κρεβατοκάμαρά μου και να ακούσω ένα δίσκο των Mr. Bungle. Έτσι οι Zopp έγιναν ένα πολύ προσωπικό, δημιουργικό όχημα για μένα στην εξερεύνηση της αγάπης μου για αυτόν τον τύπο αριστερής ροκ μουσικής. Απλά χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να τελειοποιήσω τον ήχο του πρώτου δίσκου και βασικά να έχω την αυτοπεποίθηση να κυκλοφορήσω οτιδήποτε από αυτά δημοσίως για πρώτη φορά. Ήθελα να δημιουργήσω έναν φιλόδοξο δίσκο, που θα μου άρεσε να ακούω ο ίδιος και έφτασα σε έαν επίπεδο τον Ιανουάριο του 2020, όταν τα τελικά masters ήταν έτοιμα…
Με την ευκαιρία, από πού προέρχεται το όνομα της μπάντας; Όχι από τους Pazop, σωστά;
RS: Χαχα, όχι, ανακάλυψα τους Pazop αρκετά αφότου ξεκίνησα τους Zopp, οπότε δεν υπάρχει σύνδεση. Το όνομα ‘Zopp’ το έφτιαξα ο ίδιος και είναι βασισμένο σε ένα δισκοπωλείο στην πατρίδα μου, το Nottingham, που λέγεται Fopp. Ήμουν θαμώνας τουI Fopp και αγόρασα μερικούς δίσκους του Zappa το καλοκαίρι του 2010. Ήμουν παθιασμένος με τον Zappa – ιδιαίτερα την εποχή των Hot Rats και Uncle Meat. Επιστρέφω πάντα σε αυτήν την εποχή και γενικά τη μουσική του Zappa. Συνδύασα λοιπόν τον Zappa και το Fopp για να φτιάξω το Zopp. Θυμάμαι να δημιουργώ μια σελίδα των Zopp στο soundcloud το 2010 (η οποία εξακολουθεί να υπάρχει: www.soundcloud.com/zoppmusic) και άρχισα να ανεβάζω πρώιμο demo υλικό στη σελίδα και να το μοιράζομαι με ορισμένα άτομα στο διαδίκτυο. Αυτά τα πρώτα δείγματα ακούγονταν πολύ κοντά στο Zappa, αλλά κανένα από αυτά δεν κατάφερε να φτάσει στον πρώτο δίσκο των Zopp. Έκτοτε έβγαλα αυτά τα demos από τη σελίδα.
Στη μέχρι σήμερα καριέρα σου ασχολήθηκες με τη σύνθεση soundtracks. Τι σε ώθησε σε αυτό; Είναι κάτι που θέλεις να συνεχίσεις να κάνεις;
RS: Ένας Αμερικανός σκηνοθέτης που ονομάζεται Andy Deliana ανακάλυψε κάποιες από τις ambient μουσικές μου στο YouTube πριν από 5 χρόνια. Ήρθε σε επαφή μαζί μου και μου ζήτησε να γράψω τη μουσική για την ταινία / ντοκιμαντέρ που ονομάζεται The Perfect Gangster, η οποία ήταν επιτυχημένο hit στο κύκλωμα του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Κέρδισα ένα βραβείο για το soundtrack και νομίζω ότι η ταινία συνεχίζει να παίρνει υποψηφιότητες και βραβεία, πρόσφατα ένα στις Κάννες για το καλύτερο ντοκιμαντέρ ή κάτι τέτοιο. Ήμουν τυχερός που έλαβα αυτήν την ευκαιρία.
Έχω εργαστεί σε μερικά έργα από τότε και ελπίζω να μπορώ να ασχοληθώ σε περισσότερες ταινίες στο μέλλον. Μου αρέσει να γράφω για ταινίες. Ο συνδυασμός κινούμενων εικόνων και μουσικής που κινούνται μαζί σε συγχρονισμό είναι καταπληκτικός.
Ο δίσκος διακατέχεται από ένα έντονο live συναίσθημα. Θέλεις να μας περιγράψεις τη διαδικασία ηχογράφησης; Ηχογραφήθηκαν πρώτα τα πλήκτρα και έπειτα συνέδραμαν οι υπόλοιποι;
RS: «ένα έντονο live συναίσθημα»… Είναι υπέροχο να το ακούμε αυτό, δεδομένου ότι η διαδικασία ηχογράφησης ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ενώθηκαν όλα μαζί σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου, κάτι που είναι απολύτως εντάξει για μένα.
Η διαδικασία για το πρώτο άλμπουμ πήγε ως εξής: εγώ και ο Andrea ξεκινήσαμε να παίζουμε το υλικό από τα τέλη του 2017 έως το καλοκαίρι του 2018, σε μια αίθουσα πρόβας στο Nottingham. Κάναμε πρόβα περίπου μία φορά την εβδομάδα, το βράδυ, για δύο ώρες. Ο Andrea έπαιζε ντραμς ακούγοντας τα demos μου, τα οποία έπαιζαν μέσω PA ηχείων, ενώ εγώ έπαιζα μπάσο. Τα κομμάτια σε αυτό το στάδιο ήταν πρωτόλεια και αργότερα έκανα εκ νέου παραγωγή και θα ηχογράφησα ξανά τα περισσότερα από αυτά. Λίγους μήνες αργότερα, ο Andrea έφτασε σε ένα επίπεδο όπου έμαθε τα πάντα και ήταν έτοιμος να γράψει κι έτσι μπήκαμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε τα ντραμς, ένα σαββατοκύριακο, το καλοκαίρι του 2018.
Αφού ηχογραφήσαμε τα ντραμς, απομονώθηκα για μήνες, δουλεύοντας στο σπίτι μου από τον Σεπτέμβριο του 2018, τον χειμώνα έως τον Απρίλιο του 2019. Επεξεργαζόμουν το υλικό και έπαιζα με τα αρχικά demos που έγραψα μεταξύ 2010 και 2017. Στο τέλος, αντικατέστησα ίσως το 70% των αρχικών demos. Πειραματίστηκα με την ενορχήστρωση και την παραγωγή – εγγραφή ambient κομμάτια, ηλεκτρονικά, τελειοποίησα τα σόλο στα πλήκτρα, έκανα overdubbing με πραγματικό mellotron, έγραψα το μπάσο μέσω ενισχυτή κ.τ.λ. Σε κάποια φάση οδήγησα προς την Κορνουάλη, πέντε ώρες με το αυτοκίνητο και έμεινα μόνος μου σε ένα Air BnB, τον Ιανουάριο του 2019, επειδή ήθελα να επικεντρωθώ πλήρως στη μουσική. Πήρα πολλά μηχανήματα μαζί μου και το φορητό υπολογιστή μου για να μπορέσω να δουλέψω. Ήταν ειρηνικό να είμαι δίπλα στη θάλασσα, ακριβώς στο τέλος της χώρας, όλα ήταν θυελλώδη, κρύα, σκοτεινά, ήμουν μόνος, αλλά εμπνευσμένος.
Τελείωσα μια καλή μίξη για το άλμπουμ γύρω στον Απρίλιο του 2019 που νόμιζα ότι ακούγεται υπέροχο, αλλά δεν ήταν ακριβώς η τελική εκδοχή. Δεν είχα εμπιστοσύνη στη μίξη μου, γι ‘αυτό ζήτησα τη βοήθεια του Andy Tillison και δουλέψαμε στο στούντιο του με διαλείμματα από τον Ιούνιο του 2019 έως τον Ιανουάριο του 2020. Τότε έκανε συμπαραγωγή σε μερικά κομμάτια, πρόσθεσε μερικά πλήκτρα και έδωσε πολύτιμες προτάσεις. Τελειώσαμε τη μίξη και το mastering εκεί. Η Caroline Joy Clarke και ο Mike Benson ηχογράφησαν απομακρυσμένα από τα home studios τους από τα τέλη του 2018 έως τις αρχές του 2019 και ο Theo (Travis) ολοκλήρωσε τα κομμάτια του φλάουτου κατά τη διάρκεια του χειμώνα, νομίζω του 2019.
Το εξώφυλλο του δίσκου που επιμελήθηκε ο Brian Mitchell είναι εντυπωσιακό και φανερά συμβολικό. Ποιος είναι ακριβώς ο συμβολισμός και πώς συνδέεται με τη μουσική των Zopp;
RS: Το artwork του άλμπουμ προέρχεται από ένα παλιό εξώφυλλο βιβλίου που ανακάλυψα τυχαία στο διαδίκτυο. Έψαχνα μήνες για το τέλειο εξώφυλλο για το άλμπουμ και ήταν μια σημαντική στιγμή όταν επιτέλους το βρήκα. Έτσι, παρήγγειλα το βιβλίο από το διαδίκτυο και όταν το έλαβα, σκάναρα το artwork και συνεργάστηκα στενά με τον Brian για να φαίνεται όπως ήθελα – λίγο τραχύ, αλλά και λίγο ψηφιακά επεξεργασμένο. Λύσαμε το θέμα με τα πνευματικά δικαιώματα της εικόνας με τον αρχικό εκδότη. Το άτομο που σχεδίασε το έργο τέχνης είναι άγνωστο ή νεκρό.
Είχα μόνο μια βασική ιδέα για το τι δεν ήθελα να είναι το εξώφυλλο του άλμπουμ. Δεν ήθελα να φαίνεται μοντέρνο, υπερβολικά φωτογραφικό και καθαρό. Το εξώφυλλο είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημιουργία ενός άλμπουμ και στην εμπειρία ακρόασης για μένα προσωπικά. Πρέπει να παντρευτεί τέλεια με τη μουσική. Ήθελα κάτι που ήταν πολύχρωμο και τολμηρό, γιατί αυτό έβλεπα όταν άκουγα το άλμπουμ.
Είναι πολύ μοντέρνο ως μουσικός να λες ότι έχεις συναισθησία ή κάτι τέτοιο, αλλά βλέπω σχήματα και χρώματα όταν γράφω και ηχογραφώ μουσική, τόσο «τολμηρά» και «πολύχρωμα» που με οδήγησε να διαλέξω αυτό το σχέδιο. Δίνει την αίσθηση και μοιάζει πολύ αγγλικό και μινμαλιστικό, που είναι αυτό που μου αρέσει. Όσον αφορά το βαθύτερο νόημα και τον συμβολισμό πίσω από το artwork, ελπίζω ότι ο ακροατής μπορεί να το ερμηνεύσει ο ίδιος. Αυτό σημαίνει κάτι για μένα, φυσικά. Χαίρομαι που σας αρέσει.
Αναμφίβολα, ο ήχος του σετ πλήκτρων που χρησιμοποιείς κλέβει την παράσταση. Ωστόσο, παίζεις και πολύ καλή κιθάρα. Πόσο εύκολο είναι να παίζεις ο ίδιος τα δύο βασικά lead όργανα; Πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική, από πότε ασχολείσαι με την κιθάρα και τι σε ιδήγησε σε αυτή την επιλογή;
RS: Ω, ευχαριστώ για το κομπλιμέντο για το κιθαριστικό μου παίξιμο. Η πρώτη σας ερώτηση για το πόσο εύκολο είναι να παίζω δύο lead όργανα, πλήκτρα και κιθάρα – από τεχνική άποψη – ειλικρινά δεν είμαι πολύ καλός μουσικός, σε σύγκριση με τους Andy Tillison και Andrea Moneta που είναι πραγματικοί μουσικοί. Είμαι αυτοδίδακτος σε κιθάρα και πλήκτρα, αλλά παίζω σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο που είναι αντίστοιχο με αυτό που θέλω να εκφράσω μουσικά. Μπορώ να καλύψω κάποια βασική μουσικότητα για να συνειδητοποιήσω τον ήχο που είναι στο μυαλό μου και που θέλω να εκφράσω. Για να απαντήσω λοιπόν στην ερώτησή σας, δεν είναι δύσκολο, αν και μερικές φορές θέλω να προκαλώ τον εαυτό μου και να γράφω κάτι περίπλοκο, ώστε να μπορώ να εξελιχθώ ως μουσικός. Μου αρέσει να σκέφτομαι τον εαυτό μου περισσότερο ως συνθέτη και παραγωγό, παρά ως μουσικό.
Πότε πήρα πρώτη κιθάρα; Ο μπαμπάς μου είχε μια 12-χορδη κιθάρα και νομίζω ότι άρχισα να παίζω όταν ήμουν περίπου 13 ετών και από τότε παίζω κιθάρα. Είμαι μάλλον στο ίδιο επίπεδο στο οποίο ήμουν στα 18 μου επειδή σπάνια εξασκούμαι αυτές τις μέρες. Αλλά πραγματικά, κανείς δεν με έχει επαινέσει ποτέ για το παίξιμό μου στην κιθάρα, οπότε σας ευχαριστώ!
Ο ήχος σου παραπέμπει εμφανώς στην 70s σκηνή του Canterbury. Ποιοι κημπορντίστες και κιθαρίστες αποτελούν μεγαλύτερη επιρροή για σένα;
RS: Μου αρέσει ένας καλός ήχος από sustained fuzz, χρησιμοποιώντας μεγάλο muff πεντάλ ή κάτι σαν τον ήχο του Phil Miller ή του Fripp. Μου αρέσει επίσης πολύ ο ήχος και το στιλ παιξίματος του Reine Fiske, στους Dungen, τους The Amazing και στο πρώτο άλμπουμ των Paatos. Για μένα ο Reine Fiske είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας σήμερα.
Για τα πλήκτρα, ο ήχος του Dave Stewart ήταν πάντα πηγή έμπνευσης, όπως και αυτός του Mike Ratledge. Ο Mont Campbell ήταν μια από τις μεγαλύτερες μου επιρροές για τη δημιουργία του πρώτου δίσκου Zopp. Οι συνθέσεις του με ενέπνευσαν πραγματικά να γράψω τη δική μου μουσική, μαζί με τον Zappa. Εμπνέομαι περισσότερο από εκείνους που γράφουν και διευθύνουν τη μουσική παρά από τους μουσικούς / παίκτες.
Παρόλο που πρόκειται για την παρθενική σας κυκλοφορία, ο δίσκος διακρίνεται για τις πυκνές ενορχηστρώσεις, την άρτια συνθετική διάρθρωση και την άψογη παραγωγή. Η προσφορά των ταλαντούχων οργανοπαικτών που επέλεξες είναι απόλυτα εύστοχη. Θα επέλεγες και πάλι τους ίδιους μουσικούς για να σε πλαισιώσουν σε κάποια επόμενη δουλειά;
Ω, ευχαριστώ! Μπορώ να αποκαλύψω ότι σαξόφωνο και γυναικεία φωνητικά θα υπάρχουν στον επόμενο δίσκο. Θέλω να βρω κάποιον που να παίζει μπάσο κλαρινέτο και γαλλικό κόρνο για μερικά κομμάτια, του επόμενου άλμπουμ, τα οποία μπορεί να ηχογραφηθούν εξ αποστάσεως. Ψάχνω αυτή την περίοδο, χωρίς τύχη ακόμα. Σας παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου αν ξέρετε κάποιον.
Μπορείς να μας περιγράψεις τη συνεργασία με τον σπουδαίο Theo Travis;
RS: Γνώρισα τον Theo Travis μέσω του Andy Tillison. Ο Theo είναι μέλος των Soft Machine και των The Tangent, του συγκροτήματος του Andy. Ενώ δούλευα στο άλμπουμ στο Yorkshire το 2019, ο Andy μου είπε ότι οι Soft Machine έπαιζαν στο York το ίδιο βράδυ. Έτσι, μετά από μια μέρα δουλειάς στο άλμπουμ Zopp, εγώ, ο Andy και η Sally (σύντροφος του Andy) πήγαμε στην πόλη του York, ίσως μια ώρα με το αυτοκίνητο από το σπίτι του Andy, παρακολουθήσαμε τη συναυλία και μετά συνομιλήσαμε με τον Theo. Είδα τον Theo από κοντά μόνο μία φορά, σε αυτή τη συναυλία. Ο Andy έγραψε ένα μικρό κομμάτι φλάουτου για το V και ο Theo το έμαθε και το ηχογράφησε από το στούντιο του σπιτιού του λίγους μήνες αργότερα, μαζί με μερικά αυτοσχέδια τμήματα φλάουτου. Παίζει μόνο έναν μικρό ρόλο στο δίσκο, αλλά ήταν ωραίο ένας έμπειρος μουσικός που έχει ισχυρή σύνδεση με τη σκηνή του Canterbury να παίξει κάποιο ρόλο στο δίσκο.
Andrea είσαι ο βασικός συνοδοιπόρος του Ryan στους Zopp. Είσαι ένας Ιταλός που ζει στην Αγγλία και η αγάπη σου για το βρετανικό prog είναι γνωστή από τις ημέρες σου με τους Leviathan πίσω στα 90s. Πόσο σε αντιπροσωπεύει η μουσική του Ryan καλλιτεχνικά;
AM: Νομίζω ότι είναι ένα παράδειγμα συγχρονισμού: μετά από διαφορετικές εμπειρίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, έψαχνα να βρω ένα prog rock μουσικό project στο οποίο θα μπορούσα να εκφράσω την εμπειρία μου στα ντραμς και ταυτόχρονα να προκληθώ από μία νέα προσέγγιση το είδος. Μια μέρα έψαξα μουσικές διαφημίσεις σε έναν ιστότοπο που ονομάζεται Gumtree και βρήκα την αγγελία του Ryan, «αναζητείται επαγγελματίας ντράμερ για τις ηχογραφήσεις ενός επερχόμενο άλμπουμ prog rock»… τέλεια!
Ακούγοντας τα demo κομμάτια και αρχίζοντας να προβάρω τα τραγούδια, ένιωσα αμέσως μια σύνδεση με την περίπλοκη μουσική των Zopp και προσπάθησα να δώσω τη συμβολή μου διατηρώντας το drumming μου πιστό στα αυθεντικά γραμμένα ντραμς. Μετά από πολλά χρόνια που πέρασα με τους Leviathan και άλλες μπάντες prog rock, όπως cover bands των Yes, King Crimson και Genesis, χρειαζόμουν μια ανάσα καθαρού αέρα. Η μουσική του Ryan εκπλήρωσε αυτήν την ανάγκη, είναι τόσο «κλασική» όσο και «σύγχρονη» στην ερμηνεία της progressive rock μουσικής.
Πόσο μεγάλη πρόκληση ήταν για σένα ως ντράμερ το ρυθμικό κομμάτι του album;
AM: Οι συνθέσεις του Ryan γενικά είναι αρκετά περίπλοκες ρυθμικά (το λατρεύω αυτό!), αλλά όχι μόνο για να κάνουν τα πράγματα περίπλοκα, αυτό είναι το μειονέκτημα της σύγχρονης prog rock μουσικής. Ακολουθώ την προσέγγιση του Simon Phillips: κάνοντας τα περίπλοκα μέρη να ακούγονται απλά και απαλά. Γενικά αναλύω τα μέρη των τυμπάνων κάνοντας ένα γράφημα για να μάθω το υλικό. Έχω όλα τα τραγούδια στο γράφημα τώρα (!). Μερικές φορές πρέπει να επιβραδύνω τη μουσική για να διαλέξω τις λεπτές αποχρώσεις των ντραμς. Ο Ryan έβαλε πολλή προσπάθεια στη σύνθεση των τμημάτων των τυμπάνων, οπότε η προσέγγισή μου είναι να μάθω πρώτα την εκδοχή του, να χωνέψω τις περίπλοκες ενότητες και μετά να βρω τη δική μου προσέγγιση. Μερικές φορές κολλάω στα υπάρχοντα μέρη προσθέτοντας τα γεμίσματα και τον ήχο τοων τυμπάνων μου, όπως συνέβη στο Sanger. Άλλες φορές, βάζω τις ιδέες μου αμέσως, ειδικά όταν τζαμάρουμε το νέο υλικό. Ακούγοντας ξανά την πρόβα, μπορείς μετά να αποφασίσεις τι λειτουργεί και τι πρέπει να αλλάξει.
Εκτός των ντραμς ανέλαβες την ηχοληψία του album. Πόσο απολαυστική και πόσο δύσκολη ήταν αυτή η διαδικασία για σένα;
AM: Έδωσα την τεχνική μου συνεισφορά κατά την ηχογράφηση των ντραμς. Αυτή ήταν μια πολύ λεπτή διαδικασία και έδωσα κάποιες συμβουλές εδώ και εκεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μίξης. Έχω εμπειρία στον τομέα της ηχοληψίας γιατί μετά από πολλά χρόνια προβλημάτων με μηχανικούς ήχου (ζωντανά και στο στούντιο) αποφάσισα να διερευνήσω περισσότερο αυτήν την πτυχή. Αγόρασα ένα πλήρες σετ μικροφώνων, μίξερ και efx για να παίξω ζωντανά και έχτισα το δικό μου στούντιο ηχογραφήσεων στη Ρώμη. Για το Zopp, προσπάθησα να έχω ένα φυσικό drum kit που θα μπορούσε να κρατήσει τις αποχρώσεις των τραγουδιών. Αγόρασα ένα νέο snare drum για το άλμπουμ που θα μπορούσε να ταιριάξει με τη δύναμη των τραγουδιών και χρησιμοποίησα διαφορετικό drumming στο Sanger. Το καλύτερο ήταν να έχουμε ένα σαββατοκύριακο στο στούντιο μόνοι μας, χωρίς κανέναν γύρω μας. Νομίζω ότι είναι ζωτικής σημασίας να υπάρχει ένα χαλαρό περιβάλλον κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ηχογράφησης, ώστε να μπορείς να επικεντρωθείς στο υλικό. Μερικές φορές το να σε παρακολουθεί ολόκληρο το συγκρότημα (ή να κάνει κάτι ανόητο) κατά την ηχογράφηση είναι λογικό να σου αποσπά την προσοχή.
Ryan, κάπου εντοπίστηκε μία δήλωσή σου ότι αγαπημένος δίσκος του πατέρα σου είναι το Rotters Club των Hatfield and the North. Αν ισχύει κάτι τέτοιο σας συγχαίρουμε αμφότερους για το εξαίρετο γούστο, γιατί βάσει ακροάσεων φαίνεται πως υιοθέτησες αυτή την επίδραση. Βέβαια, παρόλο που το Zopp έχει σαφείς Canterbury prog απολήξεις, οι επιδράσεις αυτές φιλτράρονται μέσα από την προσωπική σας μουσική κατάθεση. Ποιες είναι οι επιρροές και τα ακούσματά σου;
RS: Ακούω πολλή και διαφορετική μουσική αυτό τον καιρό. Με τον καιρό η αγάπη μου για διαφορετική μουσική έχει μεγαλώσει σημαντικά.
Ακούω πολύ τους Tame Impala τα τελευταία χρόνια και μοντέρνα jazz όπως τους Badbadnotgood και τους Snarky Puppy. Ακούω επίσης Stravinsky, Edgard Varese, Ravel και πολλή κλασσική μουσική του 19ου και 20ου αιώνα. Περιμένω να ακούσω το επόμενο άλμπουμ των Jaga Jazzist, το Pyramid. Ο τελευταίος δίσκος των Oranssi Pazuzu είναι τρομερός.
Το πειραματικό ύφος των Zopp εναγκαλίζει τον avant–prog, καθώς και τον νεοκλασικό ήχο. Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα δύο στοιχεία για τους Zopp και για εσένα προσωπικά ως μουσικό;
RS: Λατρεύω το avant-prog. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι λίγο από το avant-prog γούστο μου πέρασε στη μουσική των Zopp – όπως οι Magma και οι Universe Zero – αυτό ακριβώς ό,τι μου αρέσει! Οι Magma είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Οι συνθέσεις στο δίσκο Missing Pieces των National Health, ειδικά οι συνθέσεις του Mont Campbell, είναι πραγματικά πρωτοποριακές και με ενέπνευσαν να γράψω το κομμάτι Sanger.
Σκέφτομαι με βάση τον μαξιμαλισμό και τον μινιμαλισμό και αγαπώ και τα δύο. Έτσι, μπορώ να φανταστώ ότι η μουσική των Zopp θα μπορούσε να είναι δύσκολο να αφομοιωθεί σε μια πρώτη ακρόαση, εξαιτίας αυτών των περίπλοκων ρυθμών και πυκνές ενορχηστρώσεων, οπότε είναι σημαντικό για μένα να δώσω στον ακροατή μια στιγμή να χαλαρώσει και να προβληματιστεί κατά τη διάρκεια της εμπειρίας ακρόασης του άλμπουμ συμπεριλαμβάνοντας ενδιαφέρουσα ατμοσφαιρική μουσική. Όταν διαβάζετε ένα καλό μυθιστόρημα ή παρακολουθείτε μια ταινία, συνήθως διαπιστώνετε ότι ορισμένα κεφάλαια είναι πιο γεμάτα σε δράση από άλλα, διαφορετικά, εάν όλα ήταν γεμάτα δράση, θα ήταν κουραστικό – οπότε όλα αυτά τα διαφορετικά κεφάλαια είναι απαραίτητα στο συνολικό ταξίδι. Θα ήθελα να συνεχίσω αυτήν την προσέγγιση και να βρω ενδιαφέροντα μινιμαλιστικά / ambient ηχοτοπία να υφάνουν μελλοντικό υλικό των Zopp, όπως έκανα στο Sellanrå.
Ποια είναι η απήχηση του Canterbury ήχου στην Αγγλία σήμερα; Θεωρείς ότι υπάρχει κίνημα αναβίωσης από τη δική σου γενικά Βρετανών μουσικών και πιθανότητα να ακούσουμε κι άλλες μπάντες σαν τους Zopp στο μέλλον;
RS: Υπάρχει κάτι ρομαντικό για την ιδέα μιας μουσικής σκηνής, έτσι δεν είναι; Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν παρακολουθώ σύγχρονες σκηνές. Αγαπώ, ωστόσο, τις συνεργασίες και θέλω να δημιουργήσω περισσότερους δεσμούς με άλλους μουσικούς γιατί μαθαίνω και εξελίσσομαι και μου αρέσει να δουλεύω με άτομα που σκεφτόμαστε με παρόμοιο τρόπο.
Προσωπικά πιστεύω ότι οι Zopp κάνουν κάτι παρόμοιο με κάποια συγκροτήματα στη σύγχρονη jazz σκηνή, ειδικά στη Σκανδιναβία. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες με την Νορβηγική μπάντα Jaga Jazzist, που είναι μία από τις αγαπημένες μου.
Θα ήθελα σίγουρα να υπάρχει κι άλλη «αριστερή ροκ μουσική» που σκέφτεται προς τα εμπρός, αλλά δεν έχω καμία γνώση για την αναβίωση αυτού του ήχου στη χώρα μου. Και αν μερικοί μουσικοί άρχισαν να χρησιμοποιούν ξανά τα fuzz πλήκτρα λόγω των Zopp ή επειδή έχουμε εισαγάγει ξανά αυτόν τον ήχο (πείτε το όπως θέλετε), θα ήταν φυσικά ένα μεγάλο κομπλιμέντο, αλλά θα ήταν επίσης βαρετό ίσως, εκτός αν ήταν μία διαφορετική προσέγγιση. Δεν γνωρίζω.
Υπάρχει ένα συγκρότημα από το Ηνωμένο Βασίλειο που ονομάζεται Guranfoe. Είναι εμπνευσμένοι από τη μουσική του Zappa και ο πρώτος τους δίσκος ήταν εντελώς ορχηστρικός, κυρίως βασισμένος στην κιθάρα. Είναι ένας φανταστικός δίσκος με πραγματικά καταπληκτικούς μουσικούς και συνθέτες. Ο Joe Burns, ο ηγέτης της μπάντας ήρθε σε επαφή μαζί μου πρόσφατα και βοήθησα με έναν εξ αποστάσεως αυτοσχεδιασμό σε ένα κομμάτι από το τελευταίο live άλμπουμ τους. Τσεκάρετέ τους.
Υπάρχουν τρία κομμάτια που είναι τουλάχιστον εκπληκτικά: τα Before the Light, V και The Noble Shirker. Θέλω να σταθούμε λίγο στην παρουσία του Mike Benson στο τελευταίο, καθώς είναι εξαιρετικός στο σαξόφωνο. Υπάρχει ενδεχόμενο για περαιτέρω χρήση αυτού του οργάνου στο μέλλον των Zopp;
RS: Ο Mike Benson είναι πραγματικά σπουδαίος. Είναι session μουσικός στην Νέα Υόρκη, αλλά έχει και το δικό του project. Ακούστε την καταπληκτική jazz μουσική του >> https://mikebensonmusic.bandcamp.com/. Ναι, μείνετε ήσυχοι, σχεδιάζεται να υπάρχει πολύ σαξόφωνο στο επόμενο άλμπουμ των Zopp.
Ο Andy Tillison παίζει πιάνο, πλήκτρα και συμμετείχε στην ηχοληψία, την παραγωγή και το mastering, δηλαδή πολλά παραπάνω απ’ όσα θα περίμενε κανείς από έναν guest μουσικό. Πόσο καιρό γνωρίζεστε και πόσο σημαντικός είναι για τους Zopp;
RS: Αρχικά πλησίασα τον Andy για να βοηθήσει στη μίξη και ενδεχομένως το mastering. Δεν ήμουν σίγουρος με τις μίξεις μου, ήταν η πρώτη μου κυκλοφορία. Χρειαζόμουν κάποιον για να βεβαιωθώ ότι έκανα τα πάντα όπως πρέπει. Έτσι θυμάμαι να σκέφτομαι ένα χρόνο πίσω, κάτι που δείχνει πόσο λίγη εμπιστοσύνη είχα στις δικές μου ικανότητες μίξης τότε. Παρόλα αυτά, ήθελα να συνεργαστώ με κάποιον που κατάλαβε τι προσπαθούσα να κάνω και να με βοηθήσει να ολοκληρώσω τον δίσκο και ο Andy ήταν και είναι ο καλύτερος άνθρωπος για τη δουλειά. Τον γνωρίζω από τον Απρίλιο του 2019, αλλά θέλω να πιστεύω ότι είμαστε καλοί φίλοι. Ταιριάξαμε καλά όταν δουλέψαμε στο δίσκο και είχαμε χρόνο να μιλήσουμε για κάθε είδους μουσική.
Ο Andy μου είπε ανοιχτά ότι έμαθε πολλά από τη δουλειά μαζί μου και εγώ έμαθα πολλά για τη μίξη και κάποιες ιδέες για την παραγωγή από αυτόν. Και οι δύο μιλήσαμε για συνεργασία σε ένα project μαζί, το οποίο θα ήθελα πραγματικά να κάνω σε κάποιο στάδιο, αλλά εξαρτάται από το πρόγραμμά του με τους The Tangent τον επόμενο χρόνο. Είμαι σίγουρα ανοιχτός να συνεργαστώ με τον Andy σύντομα.
Με αφορμή το παραπάνω, πόσο πιθανό είναι οι Zopp να γίνουν κανονική μπάντα με σταθερά μέλη; Θα ήθελες κάτι τέτοιο; Αν ναι, πόσο εύκολο είναι αυτό;
RS: Ναι, το επόμενο πράγμα που θα ήθελα να δοκιμάσω είναι να παίξω αυτή τη μουσική ζωντανά, αλλά δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί με τη ζωντανή μουσική στο μέλλον σε αυτές τις αβέβαιες συνθήκες. Στη χειρότερο περίπτωση, κάνω μερικούς ακόμα δίσκους, κάτι που μου αρέσει να κάνω πιο πολύ απ’ όλα ούτως ή άλλως.
Εάν το Zopp παιζόταν ζωντανά, θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον έναν καλό κημπορντίστα και κιθαρίστα, αλλά το όνειρό μου θα ήταν να έχω ακόμη περισσότερους μουσικούς μαζί μας, όπως ένας σαξοφωνίστας, ίσως ένας δεύτερος κημπορντίστας και μερικούς ακόμα. Έτσι το Zopp ζωντανά είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω αν πάρω το πράσινο φως και αν μπορώ να βρω τους κατάλληλους μουσικούς για να παίξω. Θα εξακολουθούσε να είναι η δημιουργική μου διέξοδος και ποτέ δεν θα μετέτρεπα τους Zopp σε ένα απολύτως δημοκρατικό πράγμα, αλλά προς το παρόν είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι στενά με τον Andrea που είναι αναπόσπαστο μέρος των Zopp.
Ως τι θα μας απασχολούν οι Zopp γενικά; Ως ένα instrumental σχήμα ή υπάρχει σκέψη για προσθήκη τραγουδιών με στίχους;
RS: Έχω ήδη ηχογραφήσει φωνητικά για το επόμενο άλμπουμ. Τραγουδάω σε δύο κομμάτια. Είναι σημαντικό για μένα να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα όλη την ώρα. Οι καλλιτέχνες που θαυμάζω περισσότερο αναπτύσσουν τον ήχο τους από άλμπουμ σε άλμπουμ και εξερευνούν νέες ιδέες. Θέλω κι εγώ να το κάνω αυτό. Στον ελεύθερο χρόνο μου μου αρέσει να ακούω κυρίως ορχηστρική μουσική, γι’ αυτό πιθανώς να κάνω περισσότερη ορχηστρική μουσική από ό,τι με φωνητικά. Ωστόσο, έχω γράψει μουσική με φωνητικά στο παρελθόν, έτσι μπορώ να το κάνω και να το απολαύσω.
Ελπίζουμε να μας απασχολήσετε εκ νέου στο άμεσο μέλλον. Ποια είναι τα σχέδια από ‘δω και πέρα για τους Zopp; Υπάρχει έτοιμο υλικό για το δεύτερο album της μπάντας;
RS: Ναι, το υλικό για το δεύτερο άλμπουμ είναι σχεδόν έτοιμο και άρχισα να το γράφω τον Μάιο του 2019, μόλις τελείωσα το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου δίσκου. Δεν ξέρω τι είδος είναι αυτή τη φορά, αλλά είναι φιλόδοξο. Είναι σίγουρα πιο ψυχεδελικό και το jazz στοιχείο είναι πιο κυρίαρχο σε αυτό. Υπάρχει μια ξεκάθαρη εξέλιξη στον ήχο των Zopp. Ελπίζουμε να ξεκινήσουμε τις πρόβες των ντραμς τον Σεπτέμβριο του 2020. Όταν ο Andrea είναι ευχαριστημένος με το υλικό, θα ηχογραφήσουμε τα ντραμς. Πάντα θέλω να είμαι 100% ικανοποιημένος με ένα δίσκο πριν τον κυκλοφορήσω στον κόσμο. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που ο πρώτος πήρε κάποιο χρόνο. Αλλά τώρα δουλεύω με καλό ρυθμό, οπότε είμαστε σε καλό δρόμο για κυκλοφορία μέσα στο 2021, εάν τα πράγματα παραμείνουν σταθερά.
Ryan και Andrea ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο και όσα ενδιαφέροντα μας μοιραστήκατε μαζί μας. Ευχόμαστε ολόψυχα το καλύτερο για τους Zopp!
Ευχαριστούμε!
