Panzerpappa – Summarisk Suite

Intro: Giannis Zavradinos
Translation: Alexandros Mantas
24 / 09 / 2019

The quality and impressive growth of Panzerpappa, regardless of the musical direction they opt for, is an undisputed fact which is verified by every album they release and this is something that not many bands can claim. What sets them apart is their inexhaustible inspiration, imagination and their ability to materialize their vision in the studio flawlessly and in an attractive fashion, but uncompromising at the same time. All of the above consist a bet in the peculiar universe of RIO / avant prog and the band is always a winner, having set the bar high. They are worthy representatives of the Norwegian prog scene which offers us lately magnificent music from the entire spectrum of the genre. Three years after the wondrous Pestrottedans (our reviews here), Panzerpappa come back to remind us the obvious.

[bandcamp width=100% height=120 album=3583826062 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The ideal soundtrack of the winter to come

The latest work of Panzerpappa entitled Summarisk Suite is their seventh studio album, released this time through the new-founded Apollo Records. According to the band, this album was not planned, it just came along while they were composing material for something totally different, but in the end they decided to put their original thoughts aside and focus on this album which blended fresh and old ideas, but the final outcome is an impressive and well-rounded work.

The references to Samla Mammas Manna, Henry Cow, Univers Zero still apply and their climaxes nod to King Crimson at their darkest moments. This time the atmosphere is nightmarish, claustrophobic with peaks and pits that take by surprise the listener, forcing them into a journey through misty soundscapes.  Trond Gjellum and his accomplice Steinar Borve and all the other musicians are endowed with the talent to improvise on the compositions and create deductive images in a spectacular way. Nevertheless, the arrangements and the in-the-pocket playing are presented with coherence and the band is mindful of the expanse that each turn should occupy in order to round off an idea, free from superfluous processes. In some cases the development happens rapidly like the opener Αlgerisk Symfo with its capturing changes and some other times it lingers, allowing to the musicians to step up, like Jarle Storlokken with its eastern scent and its lyrical guitar solo. The almost latin (?) with its steady and rhythmic aisles spins around until every participant has said their final word. Permutert Panzerrock which is the shortest and perhaps the most accessible tune is performed with verve. The minimal intro of Revidert Malist provides layers of melancholy through the keyboards with dynamics that rise and fall and alternating themes and phrases and it is maybe the summit of the record. Seriell Ballade closes in an exemplary fashion the album; a mysterious and unpredictable song which has its roots back in the 70s and more precisely in the western culture of Henry Cow, reproducing just as good the goose bumps and the magnificent, uncomfortable feelings. The contribution of the production in the final outcome cannot be underestimated, rendering the listening process enjoyable in spite of the long song durations.

Panzerpappa pulled off one more time to excite us with their adventurous music and it is one more addition to their already interesting back catalogue that appeals to the demanding listeners. Equally sophisticated and low-profile, serious, dedicated to their art, they present the latter in an exemplary way. Every chapter is a brand new story, well-written and animated. Their music is structured on their respectable origins with a lot of room for improvement and revitalization through an automated evolution. Panzerpappa keep growing in our estimation. If the next winter is heavy, let Summarisk Suite be its soundtrack.

9 / 10

Giannis Zavradinos

2^nd opinion

Sometimes art itself makes its own way or at least it just happens, not caused by an intention but it is a pure serendipity. Summarisk Suite was not included in the band’s plans, it just surfaced by mixing new and old material. The energy index here is much higher in comparison to Pestrottedans, without betraying the identity of the band which features the lurking melodic parts of primarily their leader Steinar Børve. Panzerpappa  honour to the full their avant-prog nature and they present us for one more time magnificent melodies and their songs seem to aim to elate their audience. In this environment of perfected execution and flawless prog performances, the level of the compositions is high (where Revidert Malist possibly takes the cake), but not to the point of taking the album to the next level; and yet, you have the feeling that Panzerpappa are on the verge of it.

7.5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Γιάννης Ζαβραδινός
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
24 / 09 / 2019

Η ποιότητα και η εντυπωσιακή εξέλιξη των Panzerpappa, ανεξάρτητα από την εκάστοτε μουσική κατεύθυνση, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο και αποδεικνύεται με κάθε κυκλοφορία, κάτι που λίγες μπάντες της γενιάς τους μπορούν να το ισχυριστούν. Aυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι η ανεξάντλητη έμπνευση, η φαντασία και η αλάνθαστη ικανότητα να αποτυπώνουν στο στούντιο το όραμα τους με τρόπο ελκυστικό αλλά και ασυμβίβαστο. Όλα αυτά στον ιδιόρρυθμο κόσμο του RIO / avant-prog είναι ένα στοίχημα δυνατό και οι εν λόγω το κερδίζουν με έναν σταθερό πήχη στα ύψη και μια αξιοζήλευτη συνέπεια. Είναι άξιοι εκπρόσωποι της νορβηγικής σύγχρονης prog σκηνής, η οποία τα τελευταία χρόνια μας χαρίζει υπέροχες δουλειές καλύπτοντας με μεγάλη ευρύτητα όλες τις πτυχές του ιδιώματος. Τρία χρόνια μετά το πανέμορφο Pestrottedans (οι κριτικές μας εδώ), οι Panzerpappa επιστρέφουν για να μας υπενθυμίσουν τα αυτονόητα.

[bandcamp width=100% height=120 album=3583826062 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Το ιδανικό soundtrack του επερχόμενου χειμώνα

H φετινή δουλειά των  Panzerpappa με τίτλο Summarisk Suite αποτελεί την έβδομη τους στουντιακή κυκλοφορία, αυτή τη φορά από την νεοσύστατη Apollo Records. Σύμφωνα με την μπάντα ο δίσκος αυτός προέκυψε εκτός προγράμματος ενώ δούλευαν σε διαφορετικό ύφος. Το υλικό που έχουμε πλέον στα χέρια μας βρήκε τον τρόπο και τον δρόμο να επικρατήσει και να ανατρέψει την δημιουργική διαδικασία, παντρεύοντας παλιές με νέες ιδέες, ώστε να μας παρουσιάσουν μια εντυπωσιακή και ολοκληρωμένη δουλειά.

Oι αναφορές στους Samla Mammas Manna, Henry Cow, Univers Zero παρούσες κι εδώ με κορυφώσεις που θυμίζουν King Crimson στις σκοτεινές τους στιγμές. Η ατμόσφαιρα αυτή την φορά εφιαλτική, κλειστοφοβική, με ύψη και βάθη που ξαφνιάζουν ευχάριστα τον ακροατή που τον υποχρεώνουν σε ένα ξέφρενο ταξίδι μέσα από συννεφιασμένα ηχοτοπία. Ο Trond Gjellum με συνένοχο τον Steinar Borve και τους υπέροχους μουσικούς που με το ταλέντο τους  επενδύουν αυτοσχεδιαστικά τα κομμάτια και δημιουργούν εικόνες ιδιοφυώς αφαιρετικές. Παρόλα αυτά, το δέσιμο και οι ενορχηστρώσεις παρουσιάζονται με συνάφεια και επίγνωση της έκτασης που θα πάρει κάθε η κάθε στροφή προκειμένου να κλείνουν την κάθε ιδέα χωρίς περιττές διεργασίες. Σε κάποιες περιπτώσεις η ανάπτυξη προκύπτει με ραγδαίους ρυθμούς όπως π.χ. στο εναρκτήριο Αlgerisk Symfo με τις εντυπωσιακές αλλαγές  και σε άλλες αιωρείται δίνοντας χώρο για τον κάθε μουσικό να βγεί μπροστά όπως συμβαίνει στο  με το ανατολίτικο άρωμα του και το λυρικό κιθαριστικό σόλο του Jarle Storlokken. Το σχεδόν λάτιν (;) με σταθερούς και ρυθμικούς διαδρόμους περιστρέφεται μέχρι ο κάθε εμπλεκόμενος να πει την τελευταία λέξη. Το Permutert Panzerrock που είναι και το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι και ίσως το πιο «προσιτό» τελείται με ζωντάνια και κινητικότητα. Η μινιμαλιστική εισαγωγή του Revidert Malist με τα πλήκτρα να παρέχουν στρώσεις μελαγχολίας και τις δυναμικές να αυξομειώνονται εναλλάσσοντας θέματα και φράσεις. Ίσως η  κορυφαία στιγμή του δίσκου. Το κλείσιμο είναι υποδειγματικό με το Seriell Ballade, ένα μυστηριώδες και απρόβλεπτο κομμάτι, που προδίδει τις ρίζες του πίσω στα τέλη της δεκαετίας ‘70 και ιδιαίτερα το western culture των Henry Cow αναπαράγοντας με την ίδια πιστότητα την ανατριχίλα και υπέροχα, άβολα συναισθήματα. Η συμβολή της παραγωγής στην ηχητική απόδοση είναι μεγάλη, καθιστώντας την ακρόαση άνετη παρόλη τη μεγάλη διάρκεια των κομματιών.     

Οι Panzerpappa κατάφεραν για μια ακόμα φορά να μας συνεπάρουν με την περιπετειώδη μουσική τους με μια ακόμη προσθήκη σε έναν ήδη ενδιαφέροντα κατάλογο με δουλειές για απαιτητικούς ακροατές. Εγκεφαλικοί όσο και χαμηλών τόνων, σοβαροί, αφοσιωμένοι στην τέχνη τους που την παρουσιάζουν με τρόπο υποδειγματικό. Κάθε κεφάλαιο είναι και μια νέα ιστορία, καλογραμμένη, ανάγλυφη, ζωντανή και παραστατικά δοσμένη. Η μουσική τους είναι δομημένη σταθερά πάνω στις  αξιοσέβαστες καταβολές τους με πολλά περιθώρια βελτίωσης και ανανέωσης μέσα από μία αυτοματοποιημένη εξέλιξη. Οι Panzerpappa κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος στην εκτίμησή μας. Αν ο επόμενος χειμώνας που θα μας βρει θα ναι βαρύς, ας είναι το Summarisk Suite το soundtrack του.

9 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός

2^η γνώμη

Μερικές φορές η τέχνη «σπρώχνει» η ίδια το δρόμο της ή έστω απλά συμβαίνει όχι ως πρόθεση, αλλά ως αλληλουχία αναπόφευκτων συμπτώσεων. Το Summarisk Suite δεν ήταν προγραμματισμένο και απλά προέκυψε από παλιό και νέο υλικό. Εδώ ο ενεργειακός δείκτης είναι πολύ πιο υψηλός σε σχέση με το Pestrottedans, χωρίς να προδίδεται η ταυτότητα της μπάντας με τα υφέρποντα μελωδικά σημεία με ηγέτη κυρίως τον Steinar Børve. Εδώ οι Panzerpappa τιμούν τον avant-prog χαρακτήρα τους στο ακέραιο και μας χαρίζουν για άλλη μία φορά εξαιρετικές μελωδίες και τα κομμάτια τους φαίνεται να στοχεύουν στην ανάταση του ακροατηρίου. Σε αυτό το περιβάλλον εκτελεστικής τελειότητας και άψογης prog απόδοσης, το επίπεδο των συνθέσεων είναι μεν υψηλό (με κορυφαίο ίσως κομμάτι το Revidert Malist), αλλά όχι τόσο ώστε να εκτοξεύσει το album. Κι όμως, έχεις την αίσθηση ότι οι Panzerpappa είναι κοντά.

7.5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς