Magic Pie – Fragments of the 5th Element

Intro: Petros Papadogiannis
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας

The first two albums of the Norwegian band Magic Pie, Motions of Desire (2005) and Circus of Life (2007), flew undetected, but with The Suffering Joy (2011) and King for a Day (2015) they managed to be heard to the faithful audience that follows the underground neo-prog rock releases. Most musicians, minus the brains in the band – Kim Stenberg, are almost 60, without much of a prior service in other bands except Eirikur Hauksson that was the singer of the Norwegian heavy metal band Artch, in the two excellent albums they had released. Fragments of the 5^­­th Element is their second album released by the beloved Karisma Records.

[bandcamp width=100% height=120 album=3298373161 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Steady quality vs absence of surprises

Fragments of the 5th Element lasts 46 minutes and includes 5 songs. The starting The Man Who Had It All with the beautiful keys that are reminiscent of Marillion and generally the British neo-prog scene of the 80s, will evolve in a song that flirts intensely with 70’s classic bands like Deep Purple. P & C that follows is in a similar style. In Table For Two the acoustic guitars color the whole song with the hard rock element being absent.

The next song, Touched By an Angel is really special. It starts with a beautiful guitar solo, melodic and sweet, but the real surprise comes with the vocal lines of Eirikik that wears his David Bowie face and manages to be really enjoyable. Like a small tribute that stems straight from his heart. His expressive vocals (that’s true for the whole length of the album) convincingly support the lyrics and that definitely has to do with the fact that he is the one writing the lyrics.

Even the same track follows the peak of a Bowie track to close like it started. That is, with an equally pretty Gilmour-like solo. The song that closes the album is the magnum opus, The Hedonist. In 23 minutes, Magic Pie develop all of their virtues. The technical electronic instrumental parts are weaved with the acoustic parts and the choir is becoming more intense, something that helps the theatrical and dramatic aspect of their music. There is a lot of time here for all of the instruments to shine, especially guitars and keyboards. The reference to Nietzsche is worth noting in the lyric “When you look in the abyss, then the abyss is looking at you”.

Their crystal clear sound that we’re used to in their releases continues. At the same time they reveal their influences. Besides the ones already stated, we have Spock’s Beard, Neil Morse, Dream Theater, Yes, Genesis and Pink Floyd that have obviously affected their musical identity.

Magic Pie belong to those unrepentant musicians that love to create the music they love to listen as fans. They are not hiding it, on the contrary, they try in the limits that they have themselves set to create beautiful songs. What if some instances are brighter than others? Prog / hard rock fans that like the genre have just found a noteworthy album this year.

7 / 10

Petros Papadogiannis

2^nd opinion

This is the fifth album of one of the most consistent bands from the Norwegian progressive rock scene. Without any line up change, the recipe of the good but too long King For A Day remains the same: symphonic / neo-prog in the standards of Yes, Genesis and Marillion with the main axis being the melodies and the multiple vocal lines that intensely resemble of Yes and Queen. Despite them being technically in very high standards, compositionally they have a more commercial approach in prog limits and they set aside their more complex and adventurous side. In the album opener, The Man Who Had it All, the synth and lead guitar melodies are beautifully combined with great heavy riffs, but the continuation with the radio friendly P & C and Table for Two is bellow expectations. The ballad Touched By An Angel has an intense Styx vibe especially in the chorus, however the 8 minutes of length are not justified. In the 23 minute long The Hedonist that closes the album, thankfully things are getting much better with Magic Pie performing an incredibly demanding composition, full of changes between calm and more dynamic moments. All in all, Fragments of the 5th Element is a noteworthy effort with clear weaknesses that leave an feeling of incompleteness.

7 / 10

Paris Gravouniotis

Εισαγωγή: Πέτρος Παπαδογιάννης
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας

Τα δύο πρώτα άλμπουμ των Νορβηγών Magic Pie, το Motions of Desire (2005) και το Circus of Life (2007) είχαν περάσει σχετικά απαρατήρητα, αλλά με τα The Suffering Joy (2011) και King for a Day (2015) κατάφεραν να ακουστούν στο πιστό κοινό που ασχολείται με τις underground neo-prog rock κυκλοφορίες. Οι περισσότεροι μουσικοί πλην του εγκεφάλου της μπάντας Kim Stenberg κοντεύουν τα 60 έτη, χωρίς ιδιαίτερη θητεία σε άλλες μπάντες, πλην του Eirikur Hauksson που υπήρξε ο τραγουδιστής του Νορβηγικού heavy metal συγκροτήματος Artch, στα δύο εξαιρετικά άλμπουμ που αυτοί είχαν κυκλοφορήσει. Το Fragments of the 5th Element είναι ο δεύτερος δίσκος τους που κυκλοφορεί από την Karisma Records.

[bandcamp width=100% height=120 album=3298373161 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ποιοτική σταθερότητα vs απουσία εκπλήξεων

Το Fragments of the 5th Element διαρκεί 46 λεπτά και αποτελείται από πέντε συνθέσεις. Το εναρκτήριο The Man Who Had It All με τα όμορφα πλήκτρα να θυμίζουν Marillion αλλά και γενικότερα το Βρετανικό neo prog των 80’s θα εξελιχθεί σε μία σύνθεση που φλερτάρει έντονα με το 70’s rock των κλασικών γκρουπ, όπως οι Deep Purple για παράδειγμα. Στο ίδιο ύφος κυμαίνεται και το P & C που έπεται. Στο Table For Two οι ακουστικές κιθάρες χρωματίζουν την όλη σύνθεση, με το hard rock στοιχείο να απουσιάζει.

Το επόμενο τραγούδι, το Touched By An Angel είναι πραγματικά ιδιαίτερο. Ξεκινά με ένα πανέμορφο solo της κιθάρας,μελωδικό και γλυκό, αλλά η πραγματική έκπληξη έρχεται με την φωνητική προσέγγιση του Eirikuk που φοράει το προσωπείο του David Bowie στα  φωνητικά και καταφέρνει να είναι πραγματικά απολαυστικός. Σαν ένα μικρό tribute που πηγάζει απευθείας από την καρδιά του. Τα εκφραστικά του φωνητικά (αυτό ισχύει και συνολικά για τη δουλειά του στο άλμπουμ) υποστηρίζουν πειστικά τους στίχους και αυτό σίγουρα έχει να κάνει με το ότι αυτός είναι ο στιχουργός της μπάντας.

Ακόμα και η ίδια η σύνθεση ακολουθεί την κορύφωση μίας σύνθεσης του Bowie, για να κλείσει όπως άρχισε. Με ένα εξίσου όμορφο Gilmour-ικό solo. Το τραγούδι που κλείνει την αυλαία είναι το magnum opus του άλμπουμ, το The Hedonist. Οι Magic Pie αναπτύσσουν στα 23 λεπτά της διάρκειάς τους όλες τους τις αρετές.Τα τεχνικά ηλεκτρικά instrumental σημεία συμπλέκονται με ακουστικά περάσματα και τα χορωδιακά φωνητικά γίνονται εντονότερα, κάτι που βοηθά την θεατρική/δραματική διάσταση στη μουσική τους. Εδώ υπάρχει άφθονος χρονικά χώρος για να λάμψουν όλα τα όργανα και ιδιαίτερα οι κιθάρες και τα πλήκτρα. Αξίζει να αναφερθεί και η αναφορά στον Νίτσε, στον στίχο «Όταν κοιτάς την άβυσσο, τότε και η άβυσσος κοιτά εσένα».

Ο κρυστάλλινος ήχος που μας είχαν συνηθίσει στις κυκλοφορίες τους, συνεχίζεται και στο Fragments. Ταυτόχρονα φανερώνονται και οι επιρροές τους. Πλην αυτών που έχουν ήδη αναφερθεί,οι Spock’s Beard και ο Neil Morse, οι Dream Theater, οι Yes, οι Genesis και οι Pink Floyd έχουν διαμορφώσει τη μουσική ταυτότητά τους.

Οι Magic Pie ανήκουν στους αμετανόητους εκείνους μουσικούς που λατρεύουν να συνθέτουν τη μουσική που πραγματικά απολαμβάνουν ως ακροατές. Δεν το κρύβουν,τουναντίον προσπαθούν μέσα σ αυτά το παγιωμένα στεγανά που αυστηρά οι ίδιοι έχουν ορίσει, να συνθέσουν όμορφα τραγούδια. Τι κι αν κάποιες στιγμές λάμπουν φανερά λιγότερο απ’ ό,τι κάποιες άλλες; Οι φίλοι του prog / hard rock που αρέσκονται στο συγκεκριμένο ύφος ήχου μόλις βρήκαν ένα αξιόλογο άλμπουμ για τούτη την χρονιά.

7 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης

2^η γνώμη

Πέμπτη δισκογραφική δουλειά για μία από τις πιο συνεπείς μπάντες της νορβηγικής progressive rock σκηνής. Χωρίς κάποια αλλαγή στη σύνθεσή τους, η συνταγή του διαδόχου του καλού αλλά υπερβολικά μακροσκελούς King For A Day παραμένει και εδώ η ίδια: symphonic / neo-prog στα πρότυπα των Yes, Genesis και Marillion με βασικό άξονα τη μελωδικότητα και τα πολλαπλά φωνητικά που θυμίζουν έντονα Yes και Queen. Αν και τεχνικά βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, συνθετικά φαίνεται πως πήραν μια εμπορική χροιά σε prog πλαίσια πάντα και άφησαν κάπως στην άκρη την πιο πολύπλοκη και περιπετειώδη πλευρά τους. Στο εναρκτήριο The Man Who Had It All οι synth και lead guitar μελωδίες συνδυάζονται όμορφα με εμπνευσμένα heavy riffs, όμως η συνέχεια με τα αρκετά radio friendly P & C και Table For Two δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες. Η μπαλάντα Touched By An Angel έχει έναν έντονο Styx αέρα ειδικά στο ρεφραίν, ωστόσο δεν δικαιολογείται με τίποτα η οκτάλεπτη διάρκειά της. Στο 23λεπτο The Hedonist που κλείνει την αυλαία τα πράγματα ευτυχώς βελτιώνονται στο μέγιστο, με τους Magic Pie να αποδίδουν εξαιρετικά μια απαιτητική σύνθεση γεμάτη εναλλαγές μεταξύ ήπιων και πιο δυναμικών στιγμών. Συνολικά, το Fragment of the 5th Element είναι μια αξιόλογη προσπάθεια με εμφανείς αδυναμίες που αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου.

7 / 10

Πάρης Γραβουνιώτης