Jordsjø – Nattfiolen

Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Vangelis Christodoulou
02 / 08 / 2019

Nattfiolen is the fourth full-length for the Norwegians and is at this time released by Karisma Records (while a vinyl treatment has been curated by Pancromatic, for those who will indulge). Jordsjø and Jordsjø II, their first 2 releases, have long been featured to the band’s Bandcamp page and are now available in physical format. The constant duo of Håkon Oftung (known for his appearance on the medieval / pagan / prog folk rockers Tusmørke’s album Bydyra as well as a series of other ensembles) and the drummer / percussionist Kristian Frøland, are back with their latest spawn since 2017 and the critically acclaimed Jord (our reviews here).

[bandcamp width=100% height=120 album=485392177 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The haunting aura of nature

For Jordsjø, nature exemplifies their stage set. It is not by chance that Oftung uses the term forest prog to describe the band’s music. On Nattfjolen, the association between nature and music is first and foremost apocalyptic and mystical, which to some extent applies to the album’s predecessor.

The electric guitar is rather discreet now with the acoustic parts featured more prominently, albeit not excessively. The band’s style leans even more towards folk music in balance with their symphonic side. Lyric-wise, as is so common with Scandinavian groups, the native tongue is preferred, something the prog world is familiar with.

Nattfiolen falls within a range shaped by the Trespass-era Genesis, Änglagård, White Willow (the first 3 albums), Wobbler, Jethro Tull’s ’77-’79 folk trilogy era, Sinkadus, Italian prog, Scandinavian and British folk music, as well as Camel.

Little variation is evident throughout the album. On Ouverture, the piano and flute alternate playfully, attempting to visualize green fertile byroads, as if to demonstrate that a brooding stroke does not belong to the scenery. An ideal beginning. Stifinner and Solens Sirkulære Sang are representative of Jordsjö’s prog folk and symphonic prog style. Septemberbål is an interlude borrowing from the Norwegian as well as the British folk music school. What can be attested for Mine Templer II is that it is the album’s least definitive moment, with its first incarnation on Jordsjö II constituting a superior version. Til Våren is an addictive song and the longest on the record: in case of a future anthology, it shall hold an eminent position alongside Stifinner and Solens Sirkulære Sang. Ulvenatt, the closing track, is an instrumental with the electric guitar in the leading role, while it gives off Malady-vibes, hence the Andrew Latimer connotation.

The revival of the Scandinavian prog is keeping on ceaselessly, contributing with albums of high caliber. It is certain that Nattfiolen will concern the prog aficionados while ideally it should constitute a must for all music lovers. Jordsjø offer a 40-minute long soundtrack to escape the decay of the modern civilization with, all the while reinstating nature’s importance in art. An album with artistic and aesthetic stature.

8.5 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

The Norwegian prog rockers Jordsjø are back with their new album Nattfiolen. From the start album delivers exciting, refreshing and wonderful sound. There are many similarities with their previous effort but this one has better and more mature songwriting. The band is also more focused on the emotional part of their sound and this is very obvious in each track, while the strong vintage influences are still very evident. The songs are flowing naturally, not jumping from break to break, indicating great musicianship. There is always a nice combination of keys, flute, and melancholic electric guitars. You can hear lots of great riffs, twists and turns. The lyrics are in Norwegian and I think it’s a good thing because it gives a sense of mystery to the overall sound of the band. Stifinner and Til Våren are the jewels of this album that will satisfy any prog rock fan at some point. Nattfiolen is a step forward for this talented band and I hope they will offer more great records in the future.

8 / 10

Goran Petrić

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Βαγγέλης Χριστοδούλου
02 / 08 / 2019

Το Nattfiolen αποτελεί την τέταρτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία των Νορβηγών, αυτή τη φορά υπό τη σκέπη της Karisma Records (το album για όποιον ενδιαφέρεται διατίθεται και σε βινύλιο από την Pancromatic). Τα δύο πρώτα albums Jordsjø και Jordsjø ΙΙ έχουν περιληφθεί εδώ και καιρό στο bandcamp της μπάντας και πλέον διατίθενται και σε φυσική μορφή. Το απερίσπαστο δίδυμο λοιπόν αποτελούμενο από τον Håkon Oftung (γνωστός από την παρουσία του και τη συνθετική του συνεισφορά στο Bydyra των medieval / pagan / prog folk rockers Tusmørke αλλά και σε μια σειρά από άλλες μπάντες που δεν ωφελεί σε τίποτα να τις παραθέσουμε) και τον drummer / percussionist Kristian Frøland, αφού έθελξε με τις επιδόσεις του με το Jord του 2017, (οι κριτικές μας εδώ) επανακάμπτει σε εύθετο χρόνο με το νέο τους δημιούργημα.

[bandcamp width=100% height=120 album=485392177 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Η μαγευτική αύρα της φύσης

Η φύση στη μουσική των Jordsjø ενσαρκώνει ένα σκηνικό δράσης. Δεν είναι τυχαίο που ο Oftung αποκαλεί το είδος τους ως forest prog. Στο Nattfiolen η δρώσα σχέση φύσης – μουσικής είναι πρωτίστως αποκαλυπτική και μυστικιστική. Σε κάποιο βαθμό αυτό ίσχυε και στο Jord τον προκάτοχο του Nattfiolen.

Η χρήση της ηλεκτρικής κιθάρας είναι αρκετά πιο διακριτική σε σχέση με το εγγύτατο παρελθόν και τα ακουστικά μέρη έχουν αυξηθεί αρκετά εντούτοις λελογισμένα. Το ύφος είναι ακόμη περισσότερο προσανατολισμένο στη folk σε αγαστή σύμπνοια με τη symphonic πλευρά τους. Οι στίχοι, όπως συμβαίνει σε πολλά σκανδιναβικά σχημάτα, έχουν αποδοθεί στη μητρική τους γεγονός που αποτιμάται θετικά. Εξάλλου οι παροικούντες στην progressive Ιερουσαλήμ είναι εξοικειωμένοι μ’αυτό.

Για μια πιο περιγραφική καταγραφή του ύφους του Nattfiolen αναλογικά με τις επιρροές του, ο ακροατής ας φανταστεί μία μείξη από Genesis του Trespass, Änglagård, White Willow των τριών πρώτων δίσκων, Wobbler, Jethro Tull της folk τριλογίας του ’77-’79, Sinkadus, prog rock ιταλικής σχολής, σκανδιναβική και βρετανική folk έως και Camel.

Οι συνθέσεις δεν ποικίλουν ιδιαίτερα μεταξύ τους. Λίγο πολύ το ύφος είναι συγκεκριμένο δίχως διακυμάνσεις ως προς αυτό. Στο Ouverture πιάνο και φλάουτο εναλλάσσονται αρμονικά εικονοποιώντας εύφορα καταπράσινα μονοπάτια. Σα να θέλουν να πιστοποιήσουν ότι το πινέλο του ζοφερού δεν πιάνει ποτέ στο πράσινο. Ιδανική έναρξη. Τα Stifinner και Solens Sirkulære Sang είναι δηλωτικά του στυλ και του είδους που υπηρετούν οι Jordsjø: prog folk και symphonic prog συνευρίσκονται και συνδιαλέγονται γόνιμα εντός των συνθέσεων. Το Septemberbål είναι ένα ιντερλούδιο νορβηγικής αλλά και βρετανικής folk σχολής. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί για το Mine Templer II είναι πως αποτελεί την λιγότερο σπουδαία στιγμή και πως η πρώτη εκδοχή του, που βρίσκεται στο Jordsjø II, είναι καλύτερη. Το Til Våren είναι ένα εθιστικό άσμα, το μεγαλύτερο σε διάρκεια: σε περίπτωση μελλοντικής ανθολόγησης του υλικού των Νορβηγών αυτό μαζί με τα Stifinner και Solens Sirkulære Sang θα λάβουν περίοπτη θέση. Ο δίσκος κλείνει με το Ulvenatt, ορχηστρική σύνθεση με την ηλεκτρική κιθάρα να πρωταγωνιστεί. Η σύνθεση προσομοιάζει με το υλικό των Malady. Εύλογος οπότε ο συνειρμός με τον Andrew Latimer.

Η αναβίωση του σκανδιναβικού prog συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς προσφέροντας δίσκους υψηλής ποιότητας. Είναι βέβαιο πως το Nattfiolen θα απασχολήσει την prog κοινότητα, μόνο που σε μία έλλογη κοινωνία με ενσυνείδητους και σκεπτόμενους ακροατές θα έπρεπε να είναι must για τους απανταχού μουσικόφιλους. Οι Jordsjø προσφέρουν ένα 40λεπτό soundtrack εξόδου από τη φθίση του σύγχρονου πολιτισμού και επαναφέρει τη θέση της φύσης στην τέχνη. Δίσκος με καλλιτεχνικό και αισθητικό εκτόπισμα.

8.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Οι Νορβηγοί prog rockers Jordsjø επιστρέφουν με το Nattfiolen, τον καινούριο τους δίσκο, ο οποίος εξαρχής αναδίδει έναν συναρπαστικό και αναζωογονητικό ήχο. Πολλές είναι οι ομοιότητες με την προηγούμενή τους δουλειά, αλλά εδώ έχουμε καλύτερες και ωριμότερες συνθέσεις. Η μπάντα προσανατολίζεται περισσότερο προς τη συναισθηματική πλευρά του ήχου της, κάτι που είναι εμφανές σε κάθε κομμάτι, ενώ οι vintage επιρροές συνεχίζουν και είναι πολύ εμφανείς. Τα τραγούδια παρουσιάζουν μια φυσική ροή χωρίς υπερβολές, κάτι που καταδεικνύει εντυπωσιακή μουσικότητα. Διαρκώς υπάρχει ωραίος συνδυασμός πλήκτρων, φλάουτου και μελαγχολικών ηλεκτρικών κιθάρων, χωρίς να λείπουν τα δυνατά riffs και οι εναλλαγές. Οι στίχοι είναι στα νορβηγικά, το οποίο πιστεύω πως είναι κάτι θετικό, αφού προσδίδει μία αίσθηση μυστηρίου στο γενικότερο ήχο της μπάντας. Τα Stifinner και Til Våren είναι τα διαμάντια του άλμπουμ τα οποία θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό οπαδό του prog rock. Το Nattfiolen είναι ένα βήμα προς τα εμπρός για αυτήν την ταλαντούχα μπάντα και ελπίζω πως θα προσφέρουν και άλλους σπουδαίους δίσκους στο μέλλον.

8 / 10

Goran Petrić