Dury Dava – Dury Dava

Intro: Kostas Barbas
Translation: Lefteris Statharas
19 / 07 / 2019

Dury Dava are: Giorgis Karras ( Electric guitar, dilruba), Ilias Livieratos (drums, percussions), Dimitris Kouloglou (vocals, electric guitar, bouzouki), Karolos Berahas (Bass, keys, synth) and Dimitris Prokos (Clarinet, ney, synth). They definitely are one of the most special musical suggestions coming from Greece. They exist since 2016, and recorded their first album in Hobart Phase. The ten songs of the album were recorded live, without overdubs, they vary in length and the whole album lasts almost 70 minutes. The style is unique for the Greek standards. The band refer to their music as being inspired by the psychedelic sound of the 60s, krautrock, the traditional sounds of the east Mediterranean and the directness of punk, creating a contradictory sound, while it is quite interesting that they have chosen to sing in Greek and one song in Turkish.

[bandcamp width=100% height=120 album=3223887322 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Psychedelia and experimentation made in the East Mediterranean

In our days, there is a number of bands that try to make psychedelic music, in different frames. However, no matter the frame, the elements that make efforts stand out is firstly the creation and integration of the listener in a convincing psychedelic microcosm and secondly the experimentation and being different than the usual. The technical and musical expertise is well received of course, but only if they complete in the previous two attributes.

Dury Dava manage to mainly create their own microworld in their debut, with a wide open access to their audience, without however making the transition easy. The description that they give to their music isn’t far from reality. The spirit of the 60s psychedelia is here, being given by an evolutionary process that followed in the 70s through space rock and mainly through krautrock. The motorkik rhythms of Can, the communicative spirit of Amon Düül II and the cosmic momentum of Hawkwind exist in their DNA. The punk attitude that the previous bands had anyway, is more apparent in the vocals and in some shorter tracks, with clear post-punk and new wave influences. Their biggest win is the unstrained and complete way in  which they have incorporated the tradition of the east Mediterranean, using the “intoxicating” eastern melodies and rhythms in order to intensify the psychedelic range of their music.

The trip that Dury Dava put their listeners in, goes through 10 songs that despite their common axis, are quite different from each other. Αφρική that opens the album is the ideal entry to the spirit of the album while the deconstructed Κάνε Λίγο Αληθινά closes the curtain successfully. In between we find psychedelic epics like Τρίπτυχο, 35422 and Ταρλάμπασι, that alternate with more direct and explosive Έλα Πάλι Να and Αταξία, the unique particularity of Ζούπα and the hypnotic Καλοκαίρι and the unearthly chaos of Σατανά.

The only real objection that someone could have is the vocals. Obviously no one would demand from Dimitris Kouloglou to be sweet-voiced. However, the way he sings is quite unique and it might estrange even the fans of the genre. In the other hand, he adds to the uniqueness of Dury Dava and is part of their identity. Personally, the only thing that annoyed me is that he gives a sense of affectation that is not present in the music part of the album, and it’s probably a result of some of the lyrics.

And here is where the complaints end. Dury Dava managed with their first album to create one of the most special albums in the history of the Greek progressive and psychedelic music. With clear knowledge for what they are playing and with lots of talent to achieve it, they create their own musical paradox. And just for that they deserve to be praised. Hopefully, in the future they will keep the same inspiration and they will evolve even further, travelling the Mediterranean while avoiding the shoals of standardization.

8 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

Like a ritual, with the energy approaching the Dionysus rituals, the Athenian Dury Dava engage in a meaningful fuss. Psychedelic sounds with the wide sense are in the epicenter of the first album, where they appropriately rudder the mood of the songs. The surrealistic character that is imprinted in the lyrics, it gradually intensifies the euphoria and it weaves a veil of mental uplifts around the listens. It is quite important and fascinating the fact that the four member band, ambitiously but quite successfully sets up western, eastern and African sounds. Despite their young age, the members of Dury Dava seem to have digested the 60s and 70s traits that might come from San Francisco ( which is evident from the psychotropic brand of the songs in the LP), or from the cosmic rock of Can (that is evident both in the exotic and otherworldly elements and their funky groove) or the wild lyricism of the Velvets (you can feel that in the coarse romanticism and their lysergic evolutions) or from their jazz/blues breaks of Captain Beefheart (which you get from their tangled song developments) that they translate delightfully in their own  musical dialect, away from self-constraints and predetermined  outcome of their style.

8 / 10

Panagiotis Stathopoulos

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας
Μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας
19 / 07 / 2019

Τους Dury Dava αποτελούν οι: Γιωργής Καρράς (ηλεκτρική κιθάρα, dilruba), Ηλίας Λιβιεράτος (τύμπανα, κρουστά), Δημήτρης Κούλογλου (φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα, μπουζούκι), Κάρολος Μπεράχας (μπάσο, πλήκτρα, synth) και Δημήτρης Πρόκος (κλαρινέτο, νέυ, synth). Αποτελούν σίγουρα μια από τις πιο ιδιαίτερες, προερχόμενες από τη χώρα μας, μουσικές προτάσεις των τελευταίων ετών. Υπάρχουν από το 2016, κάνοντας live σε ιδιαίτερους χώρους, αστικούς και μη. Το φθινόπωρο του 2018 ηχογράφησαν στο Hobart Phase την πρώτη τους ομώνυμη δισκογραφική δουλειά. Τα δέκα κομμάτια του δίσκου ηχογραφήθηκαν ζωντανά χωρίς overdubs, ποικίλουν σε διάρκεια και διαρκούν συνολικά σχεδόν 70 λεπτά. Το ύφος του μοιάζει πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Οι ίδιοι αναφέρουν πως για τη μουσική τους αντλούν έμπνευση από τον ψυχεδελικό ήχο των 60s, το γερμανικό krautrock, τις μουσικές παραδόσεις της ανατολικής μεσογείου και την αμεσότητα του punk, δημιουργώντας ένα αντιφατικό ηχητικό αποτέλεσμα, ενώ πολύ ενδιαφέρουσα μοιάζει η επιλογή τους να τραγουδούν στα Ελληνικά και σε ένα κομμάτι στα Τούρκικα.

[bandcamp width=100% height=120 album=3223887322 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ψυχεδέλεια και πειραματισμός made in the East Mediterranean

Στις μέρες μας έχει εμφανιστεί μια πληθώρα από μπάντες που προσπαθούν να παρουσιάσουν μια ψυχεδελική μουσική πρόταση, σε διαφορετικά πλαίσια η καθεμία. Ανεξαρτήτως πλαισίου, το στοιχεία που ξεχωρίζουν τις πετυχημένες προσπάθειες, είναι πρωτίστως η δημιουργία και ένταξη του ακροατή σε ένα πιστικό ψυχεδελικό μικρόκοσμο και δευτερευόντως ο πειραματισμός και η διαφοροποίηση από την πεπατημένη. Η τεχνική και ηχητική αρτιότητα είναι ασφαλώς καλοδεχούμενες, μόνο όταν συνεπικουρούν στα δύο παραπάνω ζητούμενα.

Οι Dury Dava καταφέρνουν πρωτίστως από το ντεμπούτο τους να έχουν δημιουργήσει έναν δικό τους μουσικό μικρόκοσμο, με ορθάνοιχτη μεν πρόσβαση για τους ακροατές τους, χωρίς όμως να τους προσφέρουν ευκολίες σε αυτή τη μετάβαση. Η περιγραφή που οι ίδιοι δίνουν στην μουσική τους δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το πνεύμα τις ψυχεδέλειας των 60s είναι εδώ, δοσμένο μέσα από την εξελικτική διαδικασία που ακολούθησε στα 70s μέσω του space rock και κυρίως του krautrock. Οι motorik ρυθμοί των Can, το κοινοβιακό πνεύμα των Amon Düül II και η κοσμική ορμή των Hawkwind, βρίσκονται στο dna τους. Το punk attitude που είχαν έτσι και αλλιώς οι προαναφερθέντες μπάντες, συναντάται πιο πολύ στα φωνητικά και σε κάποια μικρότερα σε διάρκεια κομμάτια, με ξεκάθαρες post-punk και new wave επιρροές. Η μεγάλη τους νίκη είναι ο αβίαστος και πλήρης τρόπος με τον οποίο έχουν εντάξει την παράδοση της ανατολικής μεσογείου, χρησιμοποιώντας τις «μεθυστικές» ανατολικές μελωδίες και ρυθμούς για να εντείνουν την ψυχεδελική έκσταση της μουσικής τους.

Το ταξίδι που οι Dury Dava βάζουν τους ακροατές περνά από 10 κομμάτια, που – παρά τον κοινό τους άξονα – διαφοροποιούνται αρκούντως μεταξύ τους. Το Αφρική που ανοίγει το δίσκο αποτελεί ιδανικό μπάσιμο στο κλίμα του δίσκου, ενώ το αποδομημένο Κάνε Λίγο Αληθινά ρίχνει πολύ πετυχημένα την αυλαία. Στο ενδιάμεσο απλωμένα ψυχεδελικά έπη όπως το Τρίπτυχο, το 34522 και το Ταρλάμπασι, εναλλάσσονται με τα πιο άμεσα και εκρηκτικά Έλα Πάλι Να και Αταξία, την ιδιαίτερη παραδοξότητα του Ζούπα, το υπνωτιστικό Καλοκαίρι και το απόκοσμο χάος του Σατανά.

Η μόνη πραγματική ένσταση που θα μπορούσε έχει κάνεις από τον δίσκο, είναι τα φωνητικά. Φυσικά δεν θα απαιτούσε κανείς ο Δημήτρης Κούλογλου να είναι καλλίφωνος. Απλά ο τρόπος που τραγουδά είναι αρκετά ιδιαίτερος και πιθανόν να ξενίσει ακόμα και φίλους του είδους. Από την άλλη προσθέτει στην ιδιαιτερότητα των Dury Dava και αποτελεί μέρος της ταυτότητας τους. Προσωπικά το μόνο που με πείραξε είναι πως βγάζει μια αίσθηση επιτήδευσης, που δεν υπάρχει στο υπόλοιπο μουσικό κομμάτι του δίσκου και πιθανότατα να φταίνε και κάποιοι από τους στίχους για αυτό.

Εδώ όμως τελειώνουν και τα λίγα παράπονα. Οι Dury Dava κατάφεραν με την πρώτη τους προσπάθεια να δημιουργήσουν έναν από τους πιο ιδιαίτερους δίσκους στην ιστορία της ελληνικής προοδευτικής και ψυχεδελικής μουσικής. Με ξεκάθαρη γνώση για το τι παίζουν και πολύ ταλέντο για να το καταφέρουν, δημιούργησαν το δικό τους μουσικό παράδοξο. Μόνο για αυτό τους αξίζουν συγχαρητήρια. Μακάρι στη συνέχεια της πορείας τους να κρατήσουν αυτή την έμπνευση και να εξελιχθούν ακόμα πιο πολύ, ταξιδεύοντας στην Μεσόγειο και αποφεύγοντας τους σκοπέλους της τυποποίησης.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Σαν σε τελετουργία, με την ενεργητικότητα να προσεγγίζει τον διονυσιασμό, το αθηναϊκό σύνολο των Dury Dava επιδίδεται σε ουσιαστικό σαματά. Η ψυχεδέλεια, με την ευρεία έννοια, βρίσκεται στο επίκεντρο του παρθενικού, ομώνυμου δίσκου τους, κουμαντάροντας κατάλληλα τις διαθέσεις των συνθέσεων. Ο δε σουρεαλιστικός χαρακτήρας που αποτυπώνεται στο πεδίο των στίχων, εντείνει σταδιακά την ευφορία και υφαίνει ένα πέπλο ψυχικής ανάτασης γύρω από τις ακροάσεις. Κι είναι απολύτως σημαντικό και αρκούντως συναρπαστικό το γεγονός ότι η τετραμελής αυτή παρέα, στήνει τις ιδέες της ανακατεύοντας φιλόδοξα μα και εξόχως αποτελεσματικά ήχους δυτικής, ανατολίτικης και αφρικανικής προέλευσης. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους, λοιπόν, τα μέλη των Dury Dava δείχνουν να έχουν αφομοιώσει τα κελεύσματα των ’60s και ’70s, είτε αυτά προέρχονται από psych δρώμενα του San Francisco (το εισπράττεις στο ψυχοτρόπο στίγμα των κομματιών του LP), είτε από το κοσμικό ροκ των Can (το βιώνεις τόσα στα εξωτικά και απόκοσμα στοιχεία και στο funky groove τους), είτε από τον άγριο λυρισμό των Velvets (το νιώθεις στον τραχύ ρομαντισμό και τις λυσεργικές αναπτύξεις τους), είτε από τις jazz/blues ξεχαρβαλωσιές του Captain Beefheart (το αρπάζεις στις πειραγμένες κλιμακώσεις τους) και τα μετουσιώνουν απολαυστικά σε μια δική τους ηχητική διάλεκτο, μακριά από αυτοπεριορισμούς και προκαθορισμένη έκβαση του ύφους τους.

8 / 10

Παναγιώτης Σταθόπουλος