Tuesday The Sky – Drift

Intro: G. Petrić, D. Kaltsas
25 / 07 / 2017

Exactly one year after releasing the very successful Theories Of Flight with his legendary progressive metal band Fates Warning, Jim Matheos is back with his new project Tuesday The Sky. The rest of the musicians in this team are Lloyd Hanney on drums and special guests Anna-Lynne Williams on vocals and the legendary ex-Dream Theater, OSI, Chroma Key keyboardist Kevin Moore (he plays on the two tracks). Before listening to a single note, the fact that this is a project of such a gifted musician who never stopped experimenting with new sounds and ideas increased the anticipation of all those who love Fates Warning, progressive rock/metal or anything new based on the melodious simplicity of Jim Matheos.

Below expectations but still enjoyable

The majority of the material for the debut release of Tuesday the Sky entitled Drift was written during the recording sessions for the latest Fates Warning album but it didn’t suit to the direction and the mood of that release, so Jim decided to assemble all those pieces and tried to create something very different and he really made it. Drift is not the typical progressive metal you might expect from Jim. The album balances between post-rock, ambient and electro music whereas prog metal unfortunately can be found only in small doses. Once more, Jim was not afraid to experiment and expand his musical horizons.

The opening track Today the Sky is an enjoyable ambient piece with really great guitar work by Jim, whereas songs like Kite and Vortex Street are very peaceful, lovely tunes. The first very interesting track is It Comes in Waves, similar in structure and style to OSI and it is also another example that the combo of Jim and Kevin always works well. The next song Dyatlov Pass is my personal favorite and the highlight of the whole record in my opinion. It is perfectly balanced between prog metal and atmospheric rock with amazing transition and explosion in the middle part as well as some of the best guitar riffs by Jim on this record. If there were more progressive songs like this one, it would be an amazing album. There are some good tunes till the end, especially Westerlies, where Anna-Lynne Williams really shines and the closing song Drift with very nicely done arrangements and great work on keyboards.

The lack of originality is my main complaint about this album. Sometimes everything reminds me of a happy version of Steven Wilson or Anathema without vocals and Jim’s emotional guitar solos and melodies are also sorely missed. Drift is not a bad album, it is very well composed, played and produced and surely fans of post-rock and ambient music will be pleased. For the rest of us, the old fans of Fates Warning, it’s more of what I consider “chill music”, stuff to just play in the background while you relax and enjoy the summer sun.

7 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

When it comes to his personal projects, the artistic restlessness of Jim Matheos is expressed in a purely minimal context and is unafraid to experiment with concepts extraneous to Fates Warning. His new outlet Tuesday The Sky is an instrumental one. Drift is pretty much close to the style of OSI with regard to the way the compositions are developed (it is no coincidence that Kevin Moore contributes to the album) with the difference that they are shrouded in more atmospheric post-rock and ambient soundscapes. Matheos experiments but the results are not always thrilling while female vocals pop up in two songs intending to infuse an aerial tone into them with no luck. Many tunes have solid ideas which fail to develop into well-rounded compositions leaving a lingering taste of incompleteness. Conversely, songs like Dyatlov Pass are ideally balanced between ambience and progressive music. The album then swings between experimental parts that lack coherence to persuade the listener for the reason of their existence and beautiful songs that express an important artist like Jim Matheos in an original way.

6.5 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: G. Petrić, Δ. Καλτσάς
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
25 / 07 / 2017

Ακριβώς ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του  πολύ επιτυχημένου Theories of Flight με τους prog-metallers Fates Warning, ο Jim Matheos επιστρέφει με το νέο του project Tuesday The Sky. Οι υπόλοιποι μουσικοί που απαρτίζουν το σύνολο είναι ο Lloyd Hanney στα drums και ως special guests η Anna-Lynne Williams στα φωνητικά καθώς και ο θρυλικός keyboard-ίστας Kevin Moore (πρώην Dream Theater, OSI, Chroma Key) να συνεισφέρει σε δύο τραγούδια. Πριν καν την πρώτη νότα, το γεγονός και μόνο πως είναι ένα project ενός τόσο ταλαντούχου μουσικού που δεν διστάζει να πειραματιστεί με ιδέες και ήχους ενέτεινε τις προσδοκίες όσων αγαπούν τους Fates Warning , το progressive/roc k metal ή οτιδήποτε έχει ως βάση τη μελωδική απλότητα του Jim Matheos.

Κατώτερο των προσδοκιών, ωστόσο ευχάριστο

Ο κύριος όγκος του υλικού του ντεμπούτου των Tuesday The Sky με τίτλο Drift γράφτηκε  κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του τελευταίου album των Fates Warning, ωστόσο δεν ταίριαζε με την κατεύθυνση και το ύφος εκείνης της κυκλοφορίας, έτσι ο Jim αποφάσισε να συγκεντρώσει όλα αυτά τα κομμάτια και να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό και πραγματικά το κατάφερε. Το Drift δεν περιέχει progressive metal που ενδεχομένως να περίμενε κανείς από τον Jim. Ο δίσκος κινείται ανάμεσα στο post-rock, την ambient καθώς και ηλεκτρονική μουσική με ελάχιστες μόνο δυστυχώς δόσεις από prog metal. Για άλλη μια φορά, ο Jim δεν κωλώνει να πειραματιστεί και να επεκτείνει τους μουσικούς του ορίζοντες.

Το εναρκτήριο Today the Sky είναι ένα ευχάριστο ambient κομμάτι με πολύ καλή δουλειά στις κιθάρες από τον Jim, ενώ τραγούδια σαν το Kite και το Vortex Street είναι χαλαρά, εξαιρετικά σημεία. Το πρώτο πραγματικά ενδιαφέρον τραγούδι είναι το It Comes in Waves, με τη δομή και το ύφος του να είναι κοντά σε αυτά των OSI, αποτελώντας άλλο ένα πειστήριο πως η ομάδα των Matheos/Moore πάντα συνεργάζεται άψογα. Το επόμενο τραγούδι Dyatlov Pass είναι η προσωπική μου αδυναμία και κατά τη γνώμη μου το highlight όλου του δίσκου. Ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο prog metal και το ατμοσφαιρικό rock, με μια θαυμάσια εναλλαγή και μια έκρηξη στη μέση του, περιέχοντας επίσης και μερικά από τα καλύτερα riffs που έχει αραδιάσει ο Jim σε αυτή την κυκλοφορία. Αν υπήρχαν και άλλα prog τραγούδια σαν και αυτό, θα μιλάγαμε για μια εξαιρετική δουλειά. Υπάρχουν και άλλες καλές στιγμές μέχρι να φτάσουμε στο τέλος, ειδικά το Westerlies, όπου η Anna-Lynne Williams πραγματικά τα δίνει όλα ή το τελευταίο Drift με καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις και εξαιρετική δουλειά στα πλήκτρα.

Η έλλειψη πρωτοτυπίας είναι το κυριότερο μου παράπονο για το εν λόγω album. Μερικές φορές τα πάντα μου θυμίζουν μια πιο χαρούμενη εκδοχή του Steven Wilson ή των Anathema χωρίς τα φωνητικά ενώ το συναισθηματικό παίξιμο και τα solos του Jim λείπουν βασανιστικά. Το Drift δεν είναι ένας κακός δίσκος, έχει δοθεί προσοχή στις συνθέσεις, είναι καλοπαιγμένο και σίγουρα θα ευχαριστήσει τους φίλους του post-rock και της ambient μουσικής. Για τους υπόλοιπους εμάς, τους μακροχρόνιους οπαδούς των Fates Warning ακούγεται περισσότερο σαν “chill out” μουσική, κάτι για να παίζει ως μουσική υπόκρουση καθώς χαλαρώνεις και απολαμβάνεις τον καλοκαιρινό ήλιο.

7 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

Ο Jim Matheos στις προσωπικές του δουλειές αποκαλύπτει τις μουσικές ανησυχίες του σε ένα πλαίσιο αμιγώς μινιμαλιστικό, μη φοβούμενος να πειραματιστεί με στοιχεία που απομακρύνονται από τους Fates Warning. Στο νέο του εγχείρημα των Tuesday the Sky κινείται εκ νέου σε ορχηστρικά κομμάτια. Το Drift βρίσκεται κοντά στο ήχο των OSI ως προς τον τρόπο σύλληψης των συνθέσεων (δεν είναι τυχαίο πως ο Kevin Moore συμμετέχει στο δίσκο) κινούμενο όμως σε πιο ατμοσφαιρικά post-rock και ambient ηχοτοπία. Ο Matheos πειραματίζεται όχι πάντα με τα καλύτερα αποτελέσματα, ενώ σε δύο κομμάτια συναντούμε γυναικεία φωνητικά που επιδιώκουν να προσδώσουν ένα αιθέριο τόνο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αρκετά κομμάτια διαθέτουν εξαιρετικές ιδέες που δεν μετουσιώνονται σε ολοκληρωμένες συνθέσεις αφήνοντας ένα αίσθημα ημιτελούς. Αντίθετα, σε κομμάτια όπως Dyatlov Pass βρίσκεται η σωστή ισορροπία ανάμεσα στην ατμόσφαιρα και την προοδευτική μουσική. Ο δίσκος μετεωρίζεται ανάμεσα σε πειραματικά σημεία που δεν διαθέτουν την συνοχή να πείσουν το ακροατή για την αναγκαιότητά τους και σε όμορφα κομμάτια, που με καινοφανή τρόπο, εκφράζουν ένα σημαντικό συνθέτη όπως ο Jim Matheos.

6.5 / 10

Χρήστος Μήνος