Elder – Reflections of a Floating World

Intro: Thomas Sarakintsis
29 / 06 / 2017

Progressive rock and any intended radical approach able to reform the sound of a band. This finding seems to be adopted by Bostoners Elder, since a couple of years with the very good Lore. In their first two albums, these tendencies were not present; however, those watching closely due to the lengthy and pretty ambitious compositions -for a doom / stoner metal band- saw that there might be more heterogeneous influences in the future, diametrically opposed to the childish naivety of the many Kyuss “descendants”. Their debut album as well as the next, Dead Roots Stirring, were a mixture of muddy doom / stoner metal / heavy rock, while the penultimate Lore revealed a fondly-oriented prog character by refining their psych doom / heavy rock leaving behind their sludge / stoner side.

[bandcamp width=650 height=120 album=2796246848 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

21st Century Heavy Prog

The tidal vortex depicted in the cover and the opposed wave torques reflect the dominant trend within the record. On one hand, the prototype doom / heavy rock riffology, on the other hand the artistic progressive side. Elder diffuse their prog aspects through six adventurous compositions with extensive theme changes.

The opener, Sanctuary, unveils their sonic concept: the blending of a 90s sound with clear prog depictions. This time the prog character seems to give the characteristic peculiarity that was not clearly defined in Lore. Their style combines the 90s with the 00s. Elder seem to have assimilated the prog sludge of Baroness and Mastodon very well (The Falling Veil and Thousand Hands reveal such influences, which however are all over the album). A meticulous listener will also distinguish some of the doom riffs of the ‘Wino Weinrich type’ (as in some moments in Sanctuary where The Hidden Hand elements can be heard, or the riff in Blind which reminds of The Sleep and The Obsessed).

The compositions show relevance, they have a beginning, middle and end, and are clearly more complete in contrast to their previous albums. The band members know how to develop their style, which they did not achieve totally in Lore. What needs to be highlighted is the way in which five out of six tracks are unfolding, a totally perfect way that only a band of such a high caliber can do so. The style of Sonntag differs from the rest of the album. This particular instrumental piece refers to European 70s ambient minimalism (mainly krautrock) and its experimental mood offers some extra variety to the album. The songs that I think stand out are the amazing Staving off Truth, Blind and Sanctuary. Di Salvo’s solos, (guitarist, singer and main songwriter), are magnificent while sounding much more targeted than in to Lore. The Falling Veil, Thousand Hands and Sonntag are also very interesting, especially the acoustic mid-point of Thousand Hands, just before the rhythm accelerates; just wonderful.

Elder focused more on the structure of the compositions and presented something more complete than their previous work. Though it may initially tire some due to the complex compositions, the first repetitions reverse this impression. I think the Bostoners crafted their most interesting album decorating a whole music scene. I doubt if this genre has something better to show us this year!

8 / 10

Thomas Sarakintsis

2^nd opinion

Taking one huge step up after another, after the amazing Lore that caused our admiration two years ago, this year’s impressive album by Elder proves to be able to overcome its predecessor. Reflections of a Floating World is probably their best moment with its epic sounds transfering the listener into the orbit of an exciting journey. References to the 70s are the permanent inspiration for the band, which is now enriched by the late 60s (Staving off Truth), post-rock and undoubtedly by Mastodon (Sanctuary is in a Crack the Skye vein). The unpretentiously large compositions are the field where colossal riffs set up unthinkable roots to distant galaxies, raiding towards unexplored worlds. Elder are now justifiably one of the greatest heavy bands of our time.

9.5 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
29 / 06 / 2017

Το progressive rock και η όποια επιδιωκόμενη ριζοσπαστική προσέγγιση δύναται να αναμορφώσει τον ήχο μίας μπάντας. Την εν λόγω διαπίστωση φαίνεται να την υιοθετούν και οι Βοστωνέζοι Elder, ήδη από το προ διετίας πολύ καλό Lore. Στα δύο πρώτα τους έργα οι τάσεις αυτές δεν προαπαιτούνταν· εν τούτοις, αυτοί που τους παρακολουθούσαν στενά, λόγω των μακροσκελών και αρκετά -για doom / stoner metal μπάντα- φιλόδοξων συνθέσεων, διέβλεψαν ότι μελλοντικά ενδέχεται να παρεισφρήσουν περισσότερες ετερόκλητες επιρροές διαμετρικά αντίθετες από την παιδαριώδη αφέλεια των πάμπολλων Kyuss επιγόνων. Το φερώνυμο παρθενικό τους album καθώς και το επόμενο Dead Roots Stirring, συνιστούσαν ένα μείγμα από λασπώδες doom / stoner metal / heavy rock, ενώ το προτελευταίο Lore φανέρωνε έναν φίλα διακείμενο prog προσεταιρισμό εξευγενίζοντας το psych doom / heavy rock τους αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την sludge / stoner πλευρά τους.

[bandcamp width=650 height=120 album=2796246848 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

21st Century Heavy Prog

Η παλλιροιακή δίνη που απεικονίζει το εξώφυλλο και οι αντίθετες κυματικές ροπές αποτυπώνουν την τάση που επικρατεί εντός του δίσκου: αφενός μεν η προτυπική doom / heavy rock riff-ολογία, αφετέρου η έντεχνη progressive πλευρά. Οι Elder διαχέουν τις prog πτυχές τους μέσα από έξι περιπετειώδεις συνθέσεις με εκτεταμένες εναλλαγές θεμάτων.

Το εναρκτήριο Sanctuary παρουσιάζει ξεκάθαρα το ηχητικό τους concept: την ανάμειξη ενός εν μέρει 90s ήχου με σαφείς prog αναπτύξεις. Τούτη τη φορά ο prog χαρακτήρας φαίνεται να προσδίδει την χαρακτηριστική ιδιαιτερότητα η οποία δεν ήταν ξεκάθαρα προσδιορισμένη στο Lore. Το ύφος τους συνενώνει τη δεκαετία του ’90 με τα 00s. Οι Elder φαίνεται να έχουν αφομοιώσει το prog sludge των Baroness και Mastodon πολύ καλά (τα The Falling Veil και Thousand Hands φανερώνουν τέτοιες επιδράσεις, γενικότερα όμως ψήγματα συναντώνται καθόλη τη διάρκεια). Ένας σχολαστικός ακροατής θα διακρίνει και κάποια doom riffs της Wino Weinrich σχολής (όπως σε κάποιες στιγμές του Sanctuary όπου ανακαλούνται οι The Hidden Hand, ή το ξερό The Obsessed -αλλά και Sleep- riff του Blind).

Οι συνθέσεις φανερώνουν συνάφεια, έχουν δηλαδή αρχή, μέση και τέλος, σαφέστατα πιο ολοκληρωμένες σε αντίθεση με τα προηγηθέντα album τους. Οι Αμερικάνοι γνωρίζουν πώς να εξελίξουν το ύφος τους, κάτι που δεν πέτυχαν με απόλυτη επιτυχία στο Lore. Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγονται οι πέντε από τις έξι συνθέσεις, ένας καθόλα άρτιος τρόπος, που μόνο μία μπάντα ενός ισχυρού prog βεληνεκούς θα μπορούσε να το πράξει. Το ύφος του νωθρού ορχηστρικού Sonntag ξεφεύγει ηχητικά από τον υπόλοιπο δίσκο. Το συγκεκριμένο ορχηστρικό κομμάτι παραπέμπει στον ambient μινιμαλισμό κάποιων 70s ευρωπαϊκών σχημάτων (krautrock κοπής)· η πειραματική του διάθεση προσφέρει επιπλέον ποικιλία στο δίσκο. Τα τραγούδια που προσωπικά ξεχώρισα είναι τα εκπληκτικά Staving off Truth, Blind και Sanctuary. Τα solos του Di Salvo, κιθαρίστα, τραγουδιστή και βασικού συνθέτη, είναι σε σημεία ανατριχιαστικά ενώ ηχούν πολύ πιο στοχευμένα σε αντίθεση με το Lore. Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα The Falling Veil, Thousand Hands και Sonntag, ειδικότερα το μεσαίο ακουστικό σημείο του Thousand Hands, λίγο πριν ο ρυθμός επιταχυνθεί, είναι πανέμορφο.

Οι Elder εστίασαν περισσότερο στη δομή των συνθέσεων και παρουσίασαν κάτι πιο ολοκληρωμένο, σε σχέση με το προηγούμενο έργο τους. Η αρχική κούραση, που μπορεί στις πρώτες ακροάσεις να είναι μερικώς έκδηλη λόγω των σχοινοτενών συνθέσεων, καταρρίπτεται με τις πρώτες επαναλήψεις. Φρονώ ότι οι Βοστωνέζοι φιλοτέχνησαν το πιο ενδιαφέρον έργο τους, κοσμώντας μία ολόκληρη σκηνή. Αμφιβάλλω αν αυτός ο χώρος έχει να επιδείξει κάτι ποιοτικότερο φέτος!

8 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης

2^η γνώμη

Κάνοντας ένα αλματώδες βήμα μετά το άλλο οι Elder μετά το καταπληκτικό Lore που πριν δύο χρόνια προξένησε τον θαυμασμό, το εντυπωσιακό φετινό τους πόνημα αποδεικνύεται ικανό να ξεπεράσει το προκάτοχο του. Το Reflections of a Floating World φαντάζει ως η αρτιότερη στιγμή τους με τους επικούς του ήχους να μεταφέρουν τον ακροατή στην τροχιά ενός συναρπαστικού ταξιδιού. Οι αναφορές προς τα 70s είναι η μόνιμη πηγή έμπνευσης της μπάντας που πλέον εμπλουτίζεται από την αύρα των late 60s (οι υπνωτικοί ήχοι του Staving off Truth), το post-rock και αναμφίβολα από τους Mastodon (το Sanctuary θυμίζει εποχές Crack the Skye). Οι ανεπιτήδευτα μεγάλες συνθέσεις του δίσκου είναι το πεδίο όπου κολοσσιαία riffs στήνουν αδιανόητους δρόμους προς μακρινούς γαλαξίες κάνοντας έφοδο προς ανεξερεύνητους κόσμους. Οι Elder με το Reflections of a Floating World καταγράφονται ως μία από τις μεγαλύτερες σκληρές μπάντες του σήμερα.

9.5 / 10

Χρήστος Μήνος