Kairon; IRSE! – Ruination

Intro: Alexandros Topintzis
Translation: Niki Nikolakaki
01 / 03 / 2016

A group that comes from a small town in Finland called Kaustinen, which has this coat of arms and is known only for the folklore festival which is organized there, is expected to have an excellent background. Kairon; IRSE! typically consist of four members (Dmitry Melet: vocals / bass / violin, Johannes Kohal: Drums, Lasse Luhta: Guitars, Niko Lehdontie: guitars / keyboards), but the involvement of Andreas Heino in brass (saxophone, clarinet) is crucial to their music. With their first album dating back to 2011 entitled Defect in that one is bleach / We’re hunting wolverines, it is reasonable not to make their presence felt immediately. The huge potential of the Finns with the odd name emerge on the surface with the remarkable album of 2014 Ujubasajuba, exploring with their own way the partnership of psychedelic with progressive music. They were discovered by Svart Records and now through this we will enjoy their third full length album entitled Ruination.

[bandcamp width=100% height=120 album=2496440415 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Positive sign with a question mark

The constant repetition of rhythms, the ethereal vocals and the post rock aspect of their music as “exotic” features of the prog rock they’re playing, remain in Ruination album and even strengthened against their pure progressive look. With the 25-minute (cut into two parts) Sinister Waters opening the album, Ruination directs the listener towards its most inaccessible parts, showing forth more traditional prog forms, but also by developing in an amazing way their psychedelic side (especially in the last 4- minute of the second part, with the conversation of the space keys and the rhythm section, the album touches the top).

Going past Llullaillaco with the late, indie-post-psych logic, we arrive at Starik. Primal heavy guitars initially, saxophones and avant-prog shortly after, traditional prog towards the end (with vocals reminiscent of Jon Anderson and melodies referring to Yes), the composition includes everything we want by a group like Kairon; IRSE!. With careful movements, they are building a composition guide for the future, which it would take them away from the prefabricated practices of shoegazing and modern light psych. And it is easy to realize that the power of Kairon; IRSE is in the dynamic bursts and escalations, but obviously confused between their influences they are not (yet) able to offer something totally monumental. A typical example of this is Porphyrogennetos that while initially rehashes known psychotropic patterns, it is evolving into a cute folk / acid instrumental little fair, leaving a bittersweet taste. Another case that does not add to the quality of Ruination is the homonymous composition, with the default crescendo The album ends somewhere at this point, although I admit that the melody that surrounds it is an interesting one.

Certainly the overall sign is positive and only the value of the first side is more than enough for someone to appreciate Kairon; IRSE!. While it is a pleasant listening overall, it requires a reassessment of the really worthy features they bear as a group to move to even higher flights, far from the likeable and restrictive space of Kaustinen.

6.5 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion

Ruination is the third album by the Finnish Kairon; IRSE! and the production has been edited by Juno Vanhanen (Oranssi Pazuzu). With a background such as the psychedelic and experimental sound, their new album embraces the principles of progressive rock and the big names of the 70s. Many may rush to consider this release as part of the wave of the revival of traditional prog rock. The truth is that this year’s Kairon; IRSE! are influenced by the archetypal moments of the genre but are not entrenched into a barren vintage style. Their music is structured focusing to experimentation and mood for mixing elements like dream pop and shoegaze. The final result sounds innovative, relying both on the intelligent management of the past and on the other hand in the processing of influences with the current trends, ultimately achieving an authentic sound. Ruination constitutes an overwhelming quality release that presents us a highly promising band.

8 / 10

Christos Minos

Μετάφραση: Αλέξανδρος Τοπιντζής
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
01 / 03 / 2017

Ένα group που κατάγεται από μια μικρή κωμόπολη της Φινλανδίας ονόματι Kaustinen, που έχει αυτό το coat of arms και είναι γνωστή μονάχα για το folklore φεστιβαλ που διοργανώνει, είναι φυσικό να διαθέτει εξαιρετικό background. Οι Kairon; IRSE! αποτελούνται τυπικά από τέσσερα μέλη (Dmitry Melet: φωνητικά/μπάσο/βιολί, Johannes Kohal: Drums, Lasse Luhta: Κιθάρες, Niko Lehdontie: Κιθάρες/πλήκτρα), όμως είναι καίρια η συμμετοχή του Andreas Heino στα πνευστά (σαξόφωνο, κλαρινέτο) στην μουσική τους. Με το πρώτο τους album να χρονολογείται το 2011 και να τιτλοφορείται Defect in that one is bleach / We’re hunting wolverines, είναι λογικό να μην κάνουν αίσθηση αμέσως. Οι τεράστιες δυνατότητες των Φινλανδών με το περίεργο όνομα αναδύονται στην επιφάνεια με το αξιόλογο Ujubasajuba του 2014, εξερευνώντας με έναν δικό τους τρόπο την σύμπραξη της ψυχεδελικής με την προοδευτική μουσική. Τους ανακαλύπτει η Svart Records και πλέον μέσω αυτής θα απολαύσουμε το τρίτο τους full length με τίτλο Ruination.

[bandcamp width=100% height=120 album=2496440415 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Θετικό πρόσημο με ερωτηματικό

Οι συνεχείς επαναλήψεις ρυθμών, τα αιθέρια φωνητικά και η post rock πτυχή της μουσικής τους, ως «εξωτικά» χαρακτηριστικά του prog rock που παίζουν, παραμένουν και στο Ruination album και μάλιστα ενισχυμένα έναντι της καθαρόαιμης προοδευτικής οπτικής που διαθέτουν. Με το 25λεπτο (κομμένο σε δύο μέρη) Sinister Waters να ανοίγει τον δίσκο, το Ruination κατευθύνει τον ακροατή στα πιο δυσπρόσιτα μέρη του, προτάσσοντας πιο παραδοσιακές prog φόρμες, αλλά ταυτόχρονα εξελίσσοντας εκπληκτικά και την ψυχεδελική πλευρά τους (ειδικά στο τελευταίο 4λεπτο του δεύτερου μέρους, με την συνομιλία των space πλήκτρων και του rhythm section ο δίσκος ακουμπά την κορυφή του).

Προσπερνώντας το Llullaillaco με την όψιμη, indie-post-psych λογική του, φτάνουμε στο Starik. Πρωτογονικές heavy κιθάρες αρχικά, σαξόφωνα και avant-prog λίγο μετά, παραδοσιακό prog προς το τέλος (με τα φωνητικά να θυμίζουν Jon Anderson και οι μελωδίες να παραπέμπουν στους Yes) η σύνθεση περιλαμβάνει ότι θα θέλαμε από ένα group σαν τους Kairon; IRSE!. Με προσεκτικές κινήσεις, δομούν μια σύνθεση οδηγό για το μέλλον, που καλό θα ήταν να τους απομακρύνει από τις προκάτ πρακτικές του shoegazing και του σύγχρονου ελαφρού psych. Και είναι εύκολο να αντιληφθείς ότι η δύναμη των Kairon; IRSE! είναι στις δυναμικές εξάρσεις και στις κλιμακώσεις, αλλά εμφανώς μπερδεμένοι ανάμεσα στις επιρροές τους, δεν είναι (ακόμα) σε θέση να προσφέρουν κάτι συνολικά μνημειώδες. Χαρακτηριστικό παραδειγμα το Porphyrogennetos που ενώ αρχικά αναμασά γνωστά ψυχότροπα μοτίβα, εξελίσσεται σε ένα χαριτωμένο folk/acid instrumental πανηγυράκι, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση. Μια ακόμα περίπτωση που δεν προσθέτει στην ποιότητα του Ruination είναι και η ομώνυμη σύνθεση, με το default κρεσέντο «ο δίσκος κάπου εδώ τελειώνει», αν και ομολογώ ότι η μελωδία που το πλαισιώνει είναι ενδιαφέρουσα.

Σίγουρα το συνολικό πρόσημο είναι θετικό και φτάνει μόνο η αξία της πρώτης πλευράς για να εκτιμήσει κάποιος τους Kairon; IRSE!. Ενώ συνολικά είναι ευχάριστο άκουσμα, απαιτείται μια επανεκτίμηση των πραγματικά άξιων χαρακτηριστικών που φέρουν, για να προχωρήσουν σε ακόμα υψηλότερες πτήσεις, μακριά από τον συμπαθή αλλά και περιοριστικό χώρο του Kaustinen.

6.5 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη

To Ruination είναι ο τρίτος δίσκος των Φιλανδών Kairon; IRSE! και την παραγωγή του επιμελήθηκε ο Juno Vanhanen (Oranssi Pazuzu). Mε υπόβαθρο τον ψυχεδελικό και πειραματικό ήχο, ο νέος τους δίσκος αγκαλιάζει τις αρχές του προοδευτικού rock και τα μεγάλα ονόματα του ‘70. Πολλοί ίσως βιαστούν να θεωρήσουν τη συγκεκριμένη κυκλοφορία ως μέρος του κύματος της αναβίωσης του παραδοσιακού prog rock. Η αλήθεια είναι πως οι φετινοί Kairon; IRSE! επηρεάζονται από τις αρχετυπικές στιγμές του είδους, αλλά δεν περιχαρακώνονται σε μια στείρα vintage τεχνοτροπία. Η μουσική τους δομείται με άξονα τον πειραματισμό και τη διάθεση για ανάμειξη στοιχείων όπως η dream pop και το shoegaze. To τελικό αποτέλεσμα ακούγεται καινοτόμο, στηριζόμενο αφενός στην έξυπνη διαχείριση του παρελθόντος και αφετέρου στην επεξεργασία των επιρροών με τα τρέχοντα ρεύματα της εποχής επιτυγχάνοντας εν τέλει να ακούγεται αυθεντικό. Το Ruination συνιστά μια ανέλπιδα ποιοτική κυκλοφορία που μας παρουσιάζει μια εξόχως ελπιδοφόρα μπάντα.

8 / 10

Χρήστος Μήνος