Yianneis – Yianneis No2

Intro: Giannis Zavradinos
Translation: Alexandros Mantas
16 / 11 / 2018

The musical group Yianneis is a multifarious and extreme artistic case with regard to expression and performance. They got together at the beginning of the decade and made sure from the get go to make their appearance felt based on their individuality and their uncompromising vision. Aside the fact that they combine in a unique way (theoretically) diametrically opposite styles, they proceed to adapt their work theatrically –be it in the studio or on stage– in front of speechless audiences as they were witnessed in assorted Greek venues.

This is because of their extraordinary playing skills and the automated interactions between the musicians who thanks to their different background, culture and education achieve to keep the whole venture coherent. Nikos Zades on the keyboards, Dimitris Petrakis on flute, Nikitas Kissonas on the guitar, Ilya Algaer on the double bass, Aris Kallergis on the drums and of course the actor-frontman Labros Filippou who utilizes his acting facility to widen further the expressive palette of Yianneis.

Their future is uncertain after the release of their second album. It remains to be seen if and when they will come back. The only certainty is that whenever they decide to do so, they will take us by storm once more.

[bandcamp width=100% height=120 album=2410626217 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

When prose meets avant-rock

Six years after the release of their debut album, we finally have the chance to engage ourselves with the band again thanks to their new work simply entitled No2. The recipe remains unaltered and the production reflects satisfactorily the musicians’ potential and talent. Τhe best part of the material is already known to those who lucked out to witness the band in the flesh in one of their gigs, but also at TV shows. It could well function as a complete unity and in spite of the multifaceted development of the songs, a coherence in dynamics and musicality is maintained throughout. There is plenty of time and room for every musician to put forward his parts, be it musical themes or solos. Essence is in abundance here and they are economical with their ideas, leaving outside exaggerations and unnecessary “derailments”. Due to the innovative nature of the band, moods come and go and lyricism, melody, outbreaks and energy work and they are also performed successfully. The surreal lyrics and Filippou’s prose result in a certain peculiarity and eccentricity. Nikitas Kissonas has a role unlike any other he has been commissioned so far, with beautiful guitar runs and climaxes which along with the flute make their prog background plain. The “fluid” and colorful playing on the bass by Algaer is in step with the well-structured rhythms on the drums upon basic patterns and forms. Nikos Zades on the keyboards and the samples is discreet, but also right-on-spot and precise at times and his presence is indispensable in the atmosphere of the tunes when necessary. Most remarkable moments are 11, Formal, What is this my Love and the wonderful Τrapped.

Studying carefully their growth up until now and at the same time hazarding a guess about their next move (if any) we could safely tag them as avant-rock to concisely describe their music. It would not be far-fetched to state that they could participate in similar festivals abroad and steal the show as they have already done on Greek soil. But it takes to be consistent with regard to their timeline of releasing albums, more freedom should be granted to the musicians and a more solid production would work wonders because talent is abundant here, no two ways about that. For the time being, all we can do is relishing their music, although it took them some time to complete it.

7.5 / 10

Giannis Zavradinos

2^nd opinion

It is apparent to me that the album was made by talented individuals who did not really function as a group in the process. Occasionally it sounds like a random collection of songs forcedly bound together and recorded at different times, different places whereas the compositions and the sessions appear hastily put together. I could not help but notice that the rhythm section appears weaker in the beginning and becomes tighter as the album progresses – both in execution as well as in recording quality. And of the record itself, it is suggested that the listener approaches it as a single piece of work. Alas, I feel that it is comprised of two distinct parts, the second – starting with Formal – being somewhat burlier and solider while the first is struggling. Αt this point I would like to take the chance and give props to the versatile guitar work, the text, the pleasant vocal harmonies as well as some strong moments but these have not been able to uplift the album. At least not for me.

5.5 / 10

Vangelis Christodoulou

Εισαγωγή: Γιάννης Ζαβραδινός
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
16 / 11 / 2018

Το μουσικό σχήμα Yianneis αποτελεί μια πολυσυλλεκτική και άκρως καλλιτεχνική περίπτωση, όσον αφορά την έκφραση και την απόδοση. Ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας και φρόντισαν εξαρχής να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με την προσωπικότητα και το ασυμβίβαστο όραμά τους. Εκτός του οτι συνδυάζουν με τρόπο μοναδικό (θεωρητικά) εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους ιδιώματα, προβαίνουν σε μια θεατρική μεταφορά του έργου τους -είτε στουντιακά, είτε επι σκηνής- μπροστά σε ένα άναυδο κοινό όπως αυτό καταμαρτυρείται απο τις ζωντανές εμφανίσεις τους στον Σταυρό του Νότου και  το Six d.o.g.s που έκαναν ιδιαίτερη  αίσθηση.

Αυτό οφείλεται στην εκτελεστική δεινότητα και τους αυτοματισμούς στην αλληλεπίδραση των μουσικών που μέσω της διαφορετικότητας στο  υπόβαθρο, την  κουλτούρα και την παιδεία του κάθε μέλους, διατηρούν το όλο εγχείρημα σε συνοχή. Ο Νίκος Ζαδές στα πλήκτρα, ο Δημήτρης Πετράκης στο φλάουτο, ο Νικήτας Κίσσονας στην κιθάρα, ο  Ilya Algaer στο κοντραμπάσο, ο Άρης Καλλέργης στα τύμπανα και ασφαλώς τον ηθοποιό-frontman Λάμπρο Φιλίππου που με την θεατρική του ευχέρεια διευρύνει ακόμα περισσότερο την εκφραστική παλέτα των Yianneis.

Μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους το μέλλον τους είναι άγνωστο. Το αν και πότε θα επιστρέψουν είναι κάτι που μένει να το δούμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όποτε κι αν συμβεί αυτό, θα μας εκπλήξουν για άλλη μία φορά.

[bandcamp width=100% height=120 album=2410626217 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Όταν η πρόζα συναντά το avant-rock

Έξι χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους, μας δίνεται η ευκαιρία να ξανασχοληθούμε με το φετινό πόνημα που τιτλοφορείται λιτά ως No2. H συνταγή τηρείται ως έχει με παραγωγή που αντικατοπτρίζει ικανοποιητικά τις δυνατότητες και το ταλέντο των συντελεστών με το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ήδη γνωστό σε όσους είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν σε ζωντανές εμφανίσεις και τηλεοπτικές εκπομπές. Θα μπορούσε κάλλιστα ως ολότητα να λειτουργήσει ως μια ενότητα και παρόλη την πολυεπίπεδη ανάπτυξη των κομματιών, διατηρείται μια ομοιογένεια στις δυναμικές και την μουσικότητα. Υπάρχει αρκετός χρόνος και χώρος για τον κάθε μουσικό να συμβάλλει είτε θεματικά, είτε ως σολίστ. Υπάρχει ουσία και οικονομική διαχείριση στις ιδέες χωρίς υπερβολές και περιττούς «εκτροχιασμούς». Λόγω του ανατρεπτικού χαρακτήρα της μπάντας, οι διαθέσεις εναλλάσσονται, ο λυρισμός, η μελωδία, τα ξεσπάσματα και η ενεργητικότητα λειτουργούν και αποδίδονται με επιτυχία. Σουρεάλ στίχοι και η πρόζα του Φιλίππου βγάζουν μια ιδιομορφία και εκκεντρικότητα. Ο Νικήτας Κίσσονας σε έναν ρόλο πιο ελεύθερο απ’ ό,τι τον έχουμε συνηθίσει, με όμορφα ακουστικά περάσματα και κορυφώσεις που μαζί με το φλάουτο προδίδουν τις prog καταβολές τους. Το «ρευστό» και χρωματισμένο παίξιμο στο μπάσο από τον Algaer συμβαδίζει με τους συγκροτημένους  ρυθμούς στα τύμπανα σε βασικές φόρμες και δομές. Ο Νίκος Ζαδές στα πλήκτρα και samples διακριτικός, αλλά καίριος και ακριβής σε σημεία, απαραίτητος στην ατμοσφαιρικότητα των κομματιών όταν αυτό  απαιτείται.  Αξιοσημείωτες στιγμές τα 11, Formal, What is this my Love και το πανέμορφο Τrapped.

Μελετώντας την μέχρι τώρα εξέλιξη και κάνοντας μια εκτίμηση για την όποια  προοπτική (εάν υπάρξει), μπορούμε με ασφάλεια να αποδώσουμε τον χαρακτηρισμό του avant-rock για να περιγράψουμε επιγραμματικά την μουσική των Υianneis. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και σε αντίστοιχα φεστιβάλ του εξωτερικού και να κερδίσουν τις εντυπώσεις, με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στον Ελλαδικό χώρο. Απαιτείται όμως μεγαλύτερη δισκογραφική συνέπεια, περισσότερη ελευθερία στους μουσικούς και μια πιο συμπαγή παραγωγή και ηχητικό αποτέλεσμα, γιατί το ταλέντο αδιαμφισβήτητα υπάρχει. Προς το παρόν αρκούμαστε στο να τους απολαύσουμε μέσα από το νέο τους πόνημα κι ας άργησαν να μας το προσφέρουν.

7.5 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός

2^η γνώμη

Είναι προφανές ότι το άλμπουμ έγινε πραγματικότητα από ταλαντούχες μονάδες οι οποίες τελικά δεν λειτούργησαν σαν ομάδα. Μερικές φορές ακούγεται σαν μία τυχαία, βεβιασμένη συλλογή κομματιών η οποία ηχογραφήθηκε σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και διαφορετικά μέρη, ενώ οι συνθέσεις και οι ηχογραφήσεις μοιάζουν να μην έχουν πάρει το χρόνο τους. Δεν μπορώ να παραβλέψω ότι το rhythm section ξεκινά αδύναμα και όσο προχωρά ο δίσκος βελτιώνεται αισθητά, τόσο εκτελεστικά όσο και από άποψη ποιότητας της ηχογράφησης. Επίσης, προτείνεται στον ακροατή να ακούσει τον δίσκο σαν να πρόκειται για μία ενιαία δουλειά. Φευ, η αίσθησή μου είναι ότι πρόκειται περί δύο ξεχωριστών μερών, με το δεύτερο – το οποίο ξεκινά με το Formal – να είναι το κάπως δυνατότερο και συνεκτικότερο ενώ το πρώτο ψυχορραγεί. Ωστόσο οφείλω να επαινέσω την άρτια κιθαριστική δουλειά, το κείμενο, τις ευχάριστες φωνητικές αρμονίες αλλά και κάποιες δυνατές συνθετικές στιγμές, όμως αυτά δεν είναι αρκετά ώστε να ανυψώσουν το άλμπουμ. Τουλάχιστον όχι για έμενα..

5.5 / 10

Βαγγέλης Χριστοδούλου