Residuos Mentales – Introspection

Intro: Kostas Barbas
21 / 12 / 2018

Residuos Mentales are, as it is indirectly revealed by their name, a duet. This is the collaboration of keyboardist Stratos Morianos (also member of Verbal Delirium) and guitarist / flutist Alexandros Mantas (also responsible for many English translations on progrocks.gr). Introspection is their first album, and the title describes the outcome in a very simple way. It is an instrumental album that – according to the band – “tells” (through music) the story of a man trapped in memories of the past.

The two members have almost equally shared the compositions as well as the performance in the album. Besides, the help of producers Vangelis Spanakis and Dimitris Radis, who both also play on the album, was valuable. Apart from these two, Thodoris Tzigourakos plays the violin, Fifi Alexopoulou plays Cello and Stelios Pavlou plays drums.

A beautiful palette of emotions

The name of the duet of in Spanish means “intellectual waste” and despite the negative meaning of the word waste, it is clear that Introspection becomes the ideal body through which the two musicians will “expel” thoughts and feelings they wish to express. In this sense, the listener is confronted with a work of enormous emotional weight, the main goal of which is to purify its creators. A great thing about the album is the honesty with which Stratos and Alexandros communicate these feelings, without becoming heavily melodramatic; rather building a Hadjidakian type of melancholy.

The influences of Residuos Mentales are derived from modern atmospheric progressive rock bands, e.g. Lunatic Soul. Nevertheless, there are moments where the inspiration comes from Greek music such as the music of the great Manos Hadjidakis that was mentioned above. It is also evident that the other band of Stratos Morianos, Verbal Delirium, is a big influence and especially their melancholic side. Nevertheless, there is no clear basic influence and in essence a single music genre that can fully describe Introspection.

The simplicity and the emphasis on melodies are both evident from the first minutes of the record. The atmospheric background upon which everything is built has been set up remarkably, with an intense cinematic feel lurking throughout the duration, while acoustic instruments play a key role. The piano is perfectly married to the acoustic guitar, with the wonderful Immersed being a prime example. The strings color the compositions and help in the intense melodic character. Electronic elements add to the diversity, while the few electric guitar parts act as expressive peaks. Generally, the orchestration and the performance of all musicians are thoroughly worked, although at some points the sound could be denser. However, the rhythmic part is too weak, and does not add anything to the whole result. The flow of the album is good enough and it generally convinces that we hear a single piece of music divided into parts. The main thing, however, is that most of the melodies, stand well above the average, with some of them being marvelous.

If the expression of what an artist has in the depths of his soul is the basic purpose of art, then Residuos Mentales fully achieve their goal. If they keep this level of inspiration and at the same time improve some aspects of their sound, then we will hear (or better feel) even better things from them.

7.5 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας
21 / 12 / 2018

Οι Residuos Mentales αποτελούν, όπως με έμμεσο τρόπο μας αποκαλύπτουν μέσω του ονόματός τους, ένα ντουέτο. Πρόκειται για τη συνεργασία του Στράτου Μοριανού στα πλήκτρα (μέλος επίσης των Verbal Delirium) και του Αλέξανδρου Μαντά σε κιθάρα και φλάουτο (και υπεύθυνο για τις περισσότερες μεταφράσεις στα αγγλικά στο παρών site). Το Introspection αποτελεί την πρώτη τους προσπάθεια, με τον τίτλο του να περιγράφει λιτά και αρκούντως το τελικό αποτέλεσμα. Πρόκειται για έναν instrumental δίσκο που – σύμφωνα με τη μπάντα – «μιλάει» (μέσω της μουσικής) για την ιστορία ενός ανθρώπου κατατρεγμένου από τις μνήμες του παρελθόντος.

Τα δύο μέλη έχουν επωμιστεί σχεδόν εξίσου τη σύνθεση και εκτέλεση του έργου. Παρόλα αυτά πολύτιμη ήταν η βοήθεια των παραγωγών Βαγγέλη Σπανάκη και Δημήτρη Ραδή, που εκτός της παραγωγής βοήθησαν και εκτελεστικά. Εκτός αυτών, στον δίσκο εμφανίζονται οι Θωδωρής Τζιγουράκος σε βιολί και αφήγηση, Φίφη Αλεξοπούλου στο τσέλο και Στέλιος Παύλου στα τύμπανα.

Μια πανέμορφη παλέτα συναισθημάτων

Το όνομα του ντουέτου των Residuos Mentales, σημαίνει στα ισπανικά «διανοητικά απόβλητα» και παρόλη την αρνητική χροιά της λέξης απόβλητο, είναι ξεκάθαρο πως το Introspection γίνεται ο ιδανικός φορέας μέσω του οποίου οι δύο μουσικοί θα «αποβάλουν» σκέψεις και συναισθήματα που επιθυμούν να βγουν προς τα έξω. Υπό αυτή τη έννοια ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με ένα έργο με έντονο συναισθηματικό βάρος, που έχει ως βασικό στόχο την κάθαρση των δημιουργών του. Το μεγάλο θετικό του δίσκου είναι η ειλικρίνεια με την οποία κοινωνούν αυτά τους τα συναισθήματα ο Στράτος και ο Αλέξανδρος, χωρίς να γίνονται έντονα μελοδραματικοί και βγάζοντας περισσότερο μια Χατζιδακικού τύπου μελαγχολία.

Οι επιρροές των Residuos Mentales αντλούνται από σύγχρονες ατμοσφαιρικές progressive rock μπάντες όπως οι Lunatic Soul για παράδειγμα. Παρόλα αυτά υπάρχουν στιγμές που η έμπνευση αντλείται από εγχώρια ακούσματα, όπως η μουσική του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι που προαναφέραμε. Σίγουρα επιρροή αποτελεί και η άλλη μπάντα του Στράτου Μοριανού, οι Verbal Delirium και κυρίως η μελαγχολική τους πλευρά. Όπως και να ‘χει δεν υπάρχει ξεκάθαρα βασική επιρροή και στην ουσία ούτε ξεκάθαρο μουσικό είδος που να περιγράφει το Introspection.

Οι χαμηλοί τόνοι και η έμφαση στην ανάδειξη της μελωδίας γίνονται εμφανή από τα πρώτα λεπτά της ακρόασης. Το ατμοσφαιρικό πλαίσιο που συμβαίνουν τα πάντα στο δίσκο, έχει στηθεί εξαιρετικά, με μια έντονη κινηματογραφική αίσθηση να υποβόσκει καθόλη τη διάρκεια. Τα ακουστικά όργανα παίζουν βασικό ρόλο σε ένα μεγάλο μέρος του έργου. Το πιάνο παντρεύεται τέλεια με την ακουστική κιθάρα, με το πανέμορφο Immersed να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα έγχορδα χρωματίζουν τις συνθέσεις και συνεπικουρούν στην έντονη μελωδικότητα. Ηλεκτρονικά στοιχεία προσθέτουν στην ποικιλομορφία του αποτελέσματος, ενώ τα λίγα ηλεκτρικά κιθαριστικά μέρη λειτουργούν ως κορυφώσεις. Γενικότερα το κομμάτι της ενορχήστρωσης και εκτέλεσης είναι αρκετά δουλεμένο, παρόλο που σε κάποια σημεία θα μπορούσε το άκουσμα να είναι πιο «γεμάτο». Ξεκάθαρο μείον αποτελεί το ρυθμικό σκέλος, το οποίο είναι αρκετά διαδικαστικό και δεν ανεβάζει σχεδόν καθόλου το όλο αποτέλεσμα. Η ροή του δίσκου είναι αρκετά καλή και στα περισσότερα σημεία πείθει πως ακούμε ένα ενιαίο κομμάτι χωρισμένο σε μέρη. Το κυριότερο είναι πως οι περισσότερες μελωδίες, που αποτελούν και τη βάση εδώ, είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο, με μερικές εξ αυτών να είναι πραγματικά πανέμορφες.

Αν η εξωτερίκευση αυτών που κρύβει ο δημιουργός στα βάθη της ψυχής του είναι ο βασικός σκοπός της τέχνης, τότε οι Residuos Mentales πετυχαίνουν πλήρως τον στόχο. Αν κρατήσουν αυτό το επίπεδο έμπνευσης και παράλληλα βελτιώσουν κομμάτια του ήχου τους, τότε θα ακούσουμε (ή καλύτερα θα νιώσουμε) ακόμα καλύτερα πράγματα από αυτούς.

7.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας