Niechęć – Niechęć

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
16 / 12 / 2016

Niechęć is a “typical” case of a modern band which is far from typical, with a strong personal style, that astounds us out of nowhere. Their second self-titled album is one of the well-kept secrets in the basement of 2016. They give a very successful description of their own sound: Dark but romantic, aggressive but full of elegance. Shrill insanity recorded live and fastened in a straitjacket of first-class studio production. Jazz improvisation and synth sounds are effortlessly combined with prog rock and film music influences, eluding any attempts of categorization.

[bandcamp width=650 height=120 album=4219402362 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Elegant symmetry

When jazz is combined with talent and the creative inclination of bridging the gap between the assorted musical styles, then the results are pretty astonishing. The Polish meet all of the above prerequisites, a fact that was evident from their first releases. Their debut Śmierć w miękkim futerku (2012) stirred the interest right off the bat, attracting fans and audiences of miscellaneous preferences. The sophisticated combination of mature (for a relatively new-founded group) themes and improvisational virtues, filtered through atmospheric passages, is by all means their great advantage. This is not a hasty conclusion based on a possible enthusiasm but on the great form they are in, compositional- and playing-wise, the last few years and the made sure to drop a reminder with this release.

For our own good fortune, Niechęć didn’t ride the coattails of the artistic success of their first album. On the contrary they cultivated and enriched all these elements they put to use to take us by storm. With an evident disposition for renewal and delve more deeply into experimentations, they present eight independent multifaceted stories. The unrestrained improvisations of the past are replaced by interchanges between the themes, the moods and the dynamics. The bet of balancing anew the inspired aggressiveness and the idyllic landscapes is masterly won and perhaps this is the core of their inspiration.

Recorded live, the material gives away a harsh feeling where it must, stopping short from messing around with the clarity and the lucid texture of the picture. This is a proof how much hard work they have put to tighten the band and into the automation of the interchanges between the musicians. Their atmospheric passages are in pride of place. They are instrumental in keeping the essence, they contribute to the integrity of each composition and they are not just fillers between the outbreaks. On the other hand the arrangements are ingenious, allowing to all the instruments (the brass section, keyboards, guitar, drums) to contribute, whether on their own or blending together, to a solid chemistry.

Any other attempt to pigeonhole their music is futile, even though some components of alternative rock -even post-rock- are more than evident, yet jazz (and its experimental forms) remains the integral part of coherence. The reasonable durations of the songs work wonders for the listener to absorb the basic ideas and their development. Songs that may stand out are Koniec, with plentiful Canterbury influences, Rajza, which fans of Tortoise will surely like, Metanol with its elegant romanticism, Krew and Atak with their nightmarish and often unpredictable outbreaks. It is an A-class material, ideal for the soundtrack of a psychological thriller.

From SBB to Michał Urbaniak of yesterday, to Riverside and now Niechęć , Poland, thanks to its distinct culture, goes on to surprise us with remarkable musicians and bands through progressive’s wide spectrum. It makes its presence felt with Niechęć who show that they have plenty to give, as long as they reinvent their musical identity with every release to keep the bar high and the audience’s interest alive. So far they have succeeded. They have the talent, the vision and the freshness required at times where the need for quality music is as imperative as ever. One of the best releases of the year.

9 / 10

Giannis Zavradinos

2^nd opinion 

In their second self-titled album, the Polish Niechęć pull off to merge jazz with progressive rock and post-rock with flying colours, avoiding the black spots of the specific genres no less, concentrating on the compositions and functioning as a uniform ensemble. The listener is rewarded by eight dark, yet delightful compositions. The formless melodies and the soft moments interchange with more stressful avant-garde themes in an overly adventurous musical roller coaster, where moderation never goes out of the window. Niechęć is one of the best jazz albums, in a wider sense, that you are about to listen to this year and is a must for every fan of quality instrumental music.

9 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
16 / 12 / 2016

Οι Niechęć είναι μία «τυπική» περίπτωση μιας μπάντας της σύγχρονης εποχής από εκείνες τις καθόλου τυπικές, με αυστηρά προσωπικό ύφος μουσικά που μας καταπλήσσουν από το πουθενά. Το δεύτερο, ομώνυμο album τους είναι ένα από τα καλά κρυμένα μυστικά στο υπόγειο του 2016. Οι ίδιοι το περιγράφουν πολύ επιτυχημένα: Μουσική σκοτεινή, αλλά ρομαντική, επιθετική αλλά κομψή μουσική. Διαπεραστική παραφροσύνη ηχογραφημένη ζωντανά, δεμένη με ζουρλομανδύα σε μια πρώτης τάξης στούντιο παραγωγή. Jazz αυτοσχεδιασμοί και synth ήχοι συνδέονται αβίαστα με το prog rock και την κινηματογραφική μουσική, διαφεύγοντας από κάθε προσπάθεια κατηγοριοποίησης.

[bandcamp width=650 height=120 album=4219402362 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Κομψή συμμετρία

Όταν η jazz συνδυάζεται με το ταλέντο και την δημιουργική τάση γεφύρωσης διαφορετικών μεταξύ τους μουσικών εκφράσεων, τότε τα αποτελέσματα είναι πραγματικά θαυμάσια. Oι Πολωνοί Niechęć αναμφίβολα πληρούν τις ανωτέρω προδιαγραφές κι αυτό φάνηκε από τις πρώτες τους δουλειές. Το ολοκληρωμένο ντεμπούτο τους “Śmierć w miękkim futerku” (2012) έκανε ιδιαίτερη αίσθηση εξαρχής, προσελκύοντας θαυμαστές και κοινό πολυποίκιλων προτιμήσεων. Η απόλυτη εναρμόνιση μεστών -για σχετικά νέο σχήμα- θεμάτων και αυτοσχεδιαστικών αρετών δοσμένα μέσα από ατμοσφαιρικά περάσματα, αποτελεί σίγουρα το μεγαλύτερο τους προσόν. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί πρόωρο συμπέρασμα βασιζόμενο στον όποιο ενθουσιασμό, αλλά βασίζεται στην συνθετική και εκτελεστική φόρμα που διανύει τα τελευταία χρόνια και αυτό φρόντισαν  να μας το υπενθυμίσουν με την φετινή τους ομώνυμη κυκλοφορία.

Ευτυχώς για μας οι Niechęć δεν επαναπαύτηκαν στην καλλιτεχνική επιτυχία του πρώτου τους δίσκου. Αντιθέτως καλλιέργησαν και εμπλούτισαν όλα  τα στοιχεία με τα οποία  μας εξέπληξαν και εντυπωσίασαν. Με εμφανή πλέον διάθεση για ανανέωση και περαιτέρω πειραματισμούς, μας παρουσιάζουν οκτώ αυτοτελείς ιστορίες πολυεπίπεδης ανάπτυξης. Οι ξέφρενοι αυτοσχεδιασμοί του παρελθόντος έχουν αντικατασταθεί από εναλλαγές στα θέματα, στις διαθέσεις στις δυναμικές. Το στοίχημα της εκ νέου εξισορρόπησης εμπνευσμένης επιθετικότητας και ειδυλλιακών ηχοτοπίων κερδίζεται υποδειγματικά κι αυτό ίσως αποτελεί τον πυρήνα των εμπνεύσεών τους.

Ηχογραφημένο ζωντανά, το υλικό δίνει μια αίσθηση τραχύτητας στα σημεία που πρέπει, χωρίς να διαταράσσει την καθαρότητα και την ευκρινή υφή της συνολικής εικόνας. Αυτό αποδεικνύει το πόσο σκληρά έχουν δουλέψει, το δέσιμο και τους αυτοματισμούς στην αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών. Τα ατμοσφαιρικά τους σημεία κατέχουν μια περίοπτη θέση.  Εξυπηρετούν στο να διατηρείται η ουσία, συμβάλλουν στην ακεραιότητα κάθε σύνθεσης και δεν συμπληρώνουν απλά τα κενά μεταξύ ξεσπασμάτων. Oι δε ενορχηστρώσεις παρουσιάζονται καλοστημένες και δίνουν σε όλα τα όργανα (πνευστά, πλήκτρα, κιθάρα, ντραμς) την ευκαιρία να συνεισφέρουν πότε συνδυαστικά και πότε μονωδιακά σε μια συμπαγή χημεία.

Οποιαδήποτε προσπάθεια κατηγοριοποίησης της μουσικής τους φαντάζει μάταια, αν και κάποια στοιχεία εναλλακτικού rock -ίσως και post-rock- είναι κάτι περισσότερο από εμφανή χωρίς να καταργούν την jazz (και τις πειραματικές τις εκφάνσεις) ως βασικό συστατικό συνοχής. Οι λογικές διάρκειες των κομματιών αποδεικνύονται αρκετές για να εμπεδώσει ο ακροατής τις βασικές ιδέες και την ανάπτυξή τους. Κάποια από αυτά που ίσως διακριθούν είναι τα “Koniec” με αρκετές Canterbury αναφορές, “Rajza” που σίγουρα θα λατρέψουν οι φίλοι των Tortoise, “Metanol” με τον κομψό του ρομαντισμό, “Krew” και “Atak” με τα εφιαλτικά και συχνά απρόβλεπτα ξεσπάσματά τους. Ένα πρώτης τάξεως υλικό, ιδανικό για soundtrack ταινίας ψυχολογικού thriller.

Από τους SBB και τον Michał Urbaniak του χτες μέχρι τους Riverside και πλέον τους Niechęć  του σήμερα, η Πολωνία χάρη στην ιδιόρρυθμη κουλτούρα της εξακολουθεί μέσα από το ευρύ φάσμα του progressive rock να μας συναρπάζει με αξιόλογους μουσικούς και σχήματα. Δίνει βροντερό παρών με τους Niechęć που δείχνουν ότι έχουν πολλά να δώσουν ακόμα. Αρκεί σε κάθε τους έργο να επανεφευρίσκουν την μουσική τους ταυτότητα προκειμένου να διατηρούν τον πήχη ψηλά και το ενδιαφέρον του κοινού. Μέχρι στιγμής δείχνουν να τα καταφέρνουν. Έχουν το ταλέντο, το όραμα και την φρεσκάδα που χρειάζεται σε μια εποχή όπου η ανάγκη για ποιοτική μουσική είναι  και επιτακτική όσο ποτέ. Μία από τις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς.

9 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός

2^η γνώμη 

Στο δεύτερο ομώνυμο τους album οι Πολωνοί Niechęć καταφέρνουν να μπλέξουν με επιτυχία την jazz με το progressive rock και το post-rock. Το κάνουν αποφεύγοντας τις κακοτοπιές των συγκεκριμένων μουσικών ειδών, δίνοντας βάση στη σύνθεση και λειτουργώντας ως ισότιμο μουσικό σύνολο. Ο ακροατής ανταμείβεται από οχτώ σκοτεινές μεν υπέροχες δε συνθέσεις. Οι όμορφες μελωδίες και οι ήπιες στιγμές εναλλάσσονται με πιο αγχωτικά avant-garde θέματα σε ένα άκρως περιπετειώδες μουσικό rollercoaster στο οποίο όμως δεν χάνεται ποτέ το μέτρο. Το “Niechęć” είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της ευρύτερης jazz που θα ακούσετε φέτος και αποτελεί must για κάθε ακροατή της καλής instrumental μουσικής.

9 / 10

Κώστας Μπάρμπας