John Zorn – The Painted Bird

Intro: Dimitris Kaltsas
18 / 10 / 2016

“The Painted Bird” was the third release that bore the name of John Zorn this year. From then until September three more albums of Zorn were released, but who is still surprised? No one, of course, given the known productivity of the American artist. His latest album, however, entitled “49 Acts Of Unspeakable Depravity In The Abominable Life And Times Of Gilles De Rais”, is the fifth consecutive release of the Simulacrum ensemble set up by Zorn, composed by the trio of John Medeski (keyboards), Matt Hollenberg (guitar) and Kenny Grohowski (drums). This particular band had been first presented to us in the album “Simulacrum” which had hooked us last year and was ranked very high in our chart for 2015. In “The Painted Bird”, two musicians are added to the line-up: Kenny Wollesen and Ches Smith on percussion.

On the edge

Faithful to what he has partly created, that is music with a relentless experimentation, John Zorn has once again something to offer that could be described as a “sound thriller”. That is not because his music conveys something scary, after all, such sophistication could only bring funny results as the last decades have proved. However, the dominant element of surprise implants a type of “agonizing waiting”, precisely because the listener is biased that Zorn would not provide anything predictable.

“The Painted Bird” has everything. Aggressive guitars enviable by heavy metal bands, moments of world music, like a postcard from a long journey forgotten in a drawer, high level guitar recital (“Comet”), jazz accompanied by vibraphone (“Cinders), progressive rock credentials (“Night”), and extensive experimentation (“Snakeskin”).

While listening to “The Painted Bird” two things make immediate impression. The first is the weight given to the percussion on one hand and on the other the jazzy encounter of all these into compositions that at times are on the edge of metal (e.g. “Plague”). There is no doubt that the Simulacrum ensemble set up by Zorn (Medeski, Smith, Wollesen, Grohowski, Hollenberg) created an album of high quality. However, unfortunately, such releases are accessible only to the patient listeners and to those with a peculiar taste in music. On the other hand, albums like this cannot be challenged as to their actual quality.

8 / 10

Dimitris Kastritis

2^nd opinion 

The amazing match of Medeski, Hollenberg and Grohowski is confirmed once again in the technically extremely demanding “The Painted Bird”. The particularity of this album is mainly the emphasis on percussion with the addition of Kenny Wollesen and Ches Smith. Aggressive phrases herein are interwoven with congas and Voudun drums and the result is apparently less “raw”, though the material is still inaccessible to the uninitiated. The modern jazz structures with metal expression in an experimental environment do impress, especially because they are completely unpredictable and most of them are quite unconventional. Finally, even though the attitude does not change almost at all and inspiration is limited, listening to this album is an adventurous experience to say the least.

7 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
18 / 10 / 2016

To “The Painted Bird” ήταν η τρίτη κυκλοφορία που έφερε το όνομα του John Zorn το τρέχον έτος. Από τότε και μέχρι τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησαν άλλα τρία albums του Zorn, αλλά ποιος εκπλήσσεται πλέον; Ουδείς βέβαια, δεδομένης της γνωστής υπερπαραγωγικότητας του Αμερικανού καλλιτέχνη. Το πιο πρόσφατο album του πάντως, με τίτλο “49 Acts Of Unspeakable Depravity In The Abominable Life And Times Of Gilles De Rais”, αποτελεί την πέμπτη κατά σειρά κυκλοφορία του μουσικού συνόλου Simulacrum που έστησε ο Zorn, αποτελούμενο από το τρίο John Medeski (πλήκτρα), Matt Hollenberg (κιθάρα) και Kenny Grohowski (ντραμς). Το συγκεκριμένο σύνολο μας είχε συστηθεί με το album “Simulacrum” που μας είχε καθηλώσει πέρυσι (κλικ) σε τέτοιο βαθμό, που ήταν πολύ ψηλά και στις προτιμήσεις μας συνολικά για το  2015 (κλικ). Στο “The Painted Bird” το τρίο των Medeski, Hollenberg, Grohowski συμπληρώνουν οι Kenny Wollesen και Ches Smith στα κρουστά.

Στα  άκρα

Πιστός σε αυτό που φαίνεται εν μέρει έχει δημιουργήσει και ο ίδιος, δηλαδή μία μουσική που δεν μπορεί να μείνει στάσιμη, αλλά συνεχώς στοχεύει σε έναν ανηλεή πειραματισμό, ο John Zorn προσφέρει για ακόμη μία φορά κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα «ηχητικό θρίλερ». Κι αυτό, όχι τόσο επειδή η μουσική του αποπνέει κάτι το τρομακτικό, άλλωστε μία τέτοια επιτήδευση μόνο αστεία αποτελέσματα μπορεί να φέρει όπως μας έχουν διδάξει οι τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, το δεσπόζον στοιχείο του αιφνιδιασμού εμφυτεύει έναν τύπο «αγωνιώδους αναμονής», ακριβώς επειδή ο ακροατής είναι προϊδεασμένος ότι ο Zorn δεν θα του προσφέρει μία ομαλή ακρόαση.

Το “The Painted Bird” τα έχει όλα. Από κιθάρες που θα ζήλευαν heavy metal συγκροτήματα συνοδευόμενες από την αντίστοιχη επιθετικότητα έως world music στιγμές, θυμίζοντας ένα ξεχασμένο σε συρτάρι καρτποστάλ από ένα μακρινό ταξίδι. Ρεσιτάλ υψηλού επίπεδου κιθάρας όπως στο “Comet” έως και jazz ρυθμό με συνοδεία από βιμπράφωνο όπως στο “Cinders”. Progressive rock διαπιστευτήρια όπως το “Night” μέχρι εκτενείς πειραματισμούς όπως το μακροσκελές εναρκτήριο “Snakeskin”.

Ακούγοντας το “The Painted Bird” δύο πράγματα προκαλούν άμεσα εντύπωση. Το πρώτο είναι το βάρος που έχει δοθεί στα κρουστά όργανα από τη μία και από την άλλη το jazzy σμίξιμο όλων αυτών μέσα σε συνθέσεις που ώρες-ώρες βρίσκονται στις παρυφές του metal (βλ. “Plague”). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Simulacrum σύνολο που έστησε ο Zorn και για αυτήν την κυκλοφορία (Medeski, Smith, Wollesen, Grohowski, Hollenberg) δημιούργησε έναν ποιοτικότατο δίσκο. Ωστόσο, δυστυχώς, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι τέτοιες κυκλοφορίες είναι προσβάσιμες μόνο στους αρκετά υπομονετικούς και σε αυτούς που είναι διατεθειμένοι να κινηθούν εκτός πλαισίων. Από την άλλη πλευρά, το κέρδος είναι μάλλον μεγαλύτερο, διότι τις περισσότερες φορές κυκλοφορίες σαν και αυτές δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ως προς την ουσιαστική ποιότητά τους.

8 / 10

Δημήτρης Καστρίτης

2^η γνώμη 

Το εκπληκτικό δέσιμο των Medeski, Hollenberg και Grohowski επιβαιώνεται για άλλη μία φορά στο τεχνικά άκρως απαιτητικό “The Painted Bird”. Η ιδαιτερότητα της συγκεκριμένης κυκλοφορίας εστιάζεται στην έμφαση που δόθηκε στα κρουστά με την προσθήκη των Kenny Wollesen και Ches Smith στο σχήμα. Οι επιθετικές φράσεις εδώ συνυφαίνονται με congas και Voudun drums και το αποτέλεσμα είναι εμφανώς λιγότερο «ξερό», αν και αυτό δεν κάνει το υλικό προσιτό σε μη μυημένους. Οι μοντέρνες jazz δομές με metal έκφραση σε πειραματικό περιβάλλον εντυπωσιάζουν, ειδικά επειδή οι επιλογές του σχήματος είναι εντελώς απρόβλεπτες και στην πλειοψηφία τους εντυπωσιακές. Ωστόσο, -αν και ο στόχος ήταν σίγουρα αυτός- το ύφος εντός του album δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου και συνθετικά το σύνολο υστερεί σε έμπνευση, αν και κάθε ακρόασή του αποτελεί μία επιεικώς περιπετειώδη εμπειρία.

7 / 10

Δημήτρης Καλτσάς