[demo release, 2015]
Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
14 / 10 / 2015
Οι BlueMoon Projects είναι το one man project του Κωστή Φιλιππόπουλου, ο οποίος γεννήθηκε στην Πάτρα, μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια και σπούδασε μουσική τεχνολογία και ηχοληψία.
Όπως δηλώνει ο ίδιος ο άνθρωπος πίσω από την μπάντα, οι επιρροές κυμαίνονται από το progressive rock των late 60s – early 70s, αλλά δεν περιορίζονται μόνο εκεί, με πολλά άλλα στοιχεία όπως ambient, blues, psychedelic και alternative rock να να είναι παρόντα. Ο συνδυασμός των παραπάνω είναι πραγματικά ενδιαφέρων και όχι πολύ συνηθισμένος, αν και ίσως ακόμα πιο σπάνιο φαινόμενο είναι η έγκυρη και ακριβής περιγραφή της μουσικής από τον ίδιο τον δημιουργό.
Οι τακτικοί επισκέπτες του ProgRocks.gr θα έχουν ήδη διαπιστώσει πως αυτή είναι η πρώτη παρουσίαση demo από το site μας. Ευχόμαστε τέτοιες εξαιρέσεις να αυξηθούν στο μέλλον, ειδικά από την ελληνική σκηνή, είτε αυτές αφορούν bedroom συγκροτήματα ή one man μπάντες, όπως οι BlueMoon Projects, είτε πολυμελή σχήματα.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/50911086″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
The start of something beautiful Όταν ο αρχισυντάκτης μου έστειλε ένα demo για κριτική, η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα. Παρόλα αυτά, με τις πρώτες ακροάσεις έγινε σαφές ότι η παρουσίασή του ήταν επιβεβλημένη. Το demo των The BlueMoon Projects, του Κωστή Φιλιππόπουλου δηλαδή, μπορεί να μην εντυπωσιάζει κραυγαλέα, έχει όμως όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν ελπιδοφόρο ένα μουσικό project. Αυτό που ακούμε στα 7 κομμάτια συνόλου 42 λεπτών είναι μια μουσική πρόταση σωστά δομημένη, με αρχή μέση και τέλος. Ο Κωστής επιλέγει να κινηθεί στο δρόμο του ήπιου progressive rock με έντονο το alternative στοιχείο έχοντας επιρροές από τους Porcupine Tree και τους Gazpacho, μέχρι τον Jeff Buckley και την Gilmour πλευρά των Pink Floyd. Τα τρία πρώτα κομμάτια κινούνται σε ένα σχετικά ευθύ alternative rock δρόμο, ενώ η συνέχεια είναι πιο progressive και ατμοσφαιρική, εξυπηρετώντας και το στιχουργικό concept περί επίσκεψης εξωγήινης ζωής στη γη. Κοιλιά δεν υφίσταται αφού όλα τους αποτελούν καλές συνθέσεις, αν και θα μπορούσαν να έχουν κάποιες παραπάνω κορυφώσεις αλλά και ποικιλία. Η έλλειψη ποικιλίας εντοπίζεται και στο παίξιμο, ενώ υπάρχει η αίσθηση ότι το ηχητικό background θα μπορούσε να είναι πιο «γεμάτο». Ο Φιλιππόπουλος, εκτός από τους δύο guests που έχει καλέσει, έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την εκτέλεση. Είναι σαφές ότι η πιθανή στο μέλλον είσοδος κανονικών μελών και ίσως ενός ακόμα ερμηνευτή (όπως εδώ στο κομμάτι “Brother”), θα του ανοίξει νέους εκφραστικούς δρόμους και μόνο θετικά μπορεί να επηρεάσει το μουσικό του όραμα. Η παραγωγή και αυτή θα μπορούσε να είναι καλύτερη μεν, παραμένει όμως αξιοπρεπέστατη για τα δεδομένα ενός demo δε. Παρά της αδυναμίες του, το παρόν αποτελεί μια αξιολογότατη demo προσπάθεια με -το κυριότερο- καλές συνθέσεις. Αν η συνέχεια των The BlueMoon Projects κινηθεί σε πιο επαγγελματικά επίπεδα, τότε θα έχουμε κάτι πραγματικά πολύ καλό να περιμένουμε.
7 / 10 Κώστας Μπάρμπας | Ομοιογένεια στις επιρροές Είναι πάντα λίγο πιο δύσκολο όταν ξεκινάς κριτική για demo κυκλοφορίες. Είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στα πράγματα που μπορούν να θεωρηθούν ως αδυναμίες παραγωγής (οπότε να συγχωρεθούν) και αυτά που μπορούν να θεωρηθούν ως μουσικές αδυναμίες (αν μπορεί να θεωρηθεί δόκιμος ο όρος). Πάντως στην περίπτωση των The BlueMoon Projects τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα μιας και συνολικά είναι μια πολύ φιλόδοξη και ευχάριστη προσπάθεια. Ο Κωστής Φιλιππόπουλος είναι ο άνθρωπος πίσω από όλη την μουσική και όλα τα μουσικά όργανα (με εξαίρεση τα φωνητικά στο “Brother” και τα τύμπανα στο “War Race”). Η αρχή του δίσκου με το “War Race” βάζει γρήγορα στο κλίμα για το ύφος της μουσικής. Αγνό, Floydικό progressive με πολλές αναφορές και στο πνευματικό παιδί τους, τους Porcupine Tree. Ενδεικτικό είναι πως στο 1ο λεπτό του κομματιού το solo στην κιθάρα να… μυρίζει Gilmour. Τα samples από αναμεταδώσεις του pacific radio την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου κρατάνε το ενδιαφέρον και καθιστούν το κομμάτι ιδανικό για την εισαγωγικό κομμάτι. Τα 42 λεπτά του demo ακούγονται ευχάριστα μιας και υπάρχουν έξυπνα σημεία, ωραίες μελωδίες και samples που καταφέρνουν και μεταδίδουν μια ωραία μελαγχολική ατμόσφαιρα. Η παραγωγή αν και demo παρουσιάζει λίγα προβλήματα και κυρίως στα φωνητικά που μετά από κάποιες ακροάσεις κουράζουν και αφαιρούν λίγο από την συνολική ατμόσφαιρα. Στα συν της παραγωγής είναι η εμφανής διάθεση πειραματισμού και παιχνιδιού με ήχους και samples. Το “AlienTalking” είναι το μεγαλύτερο κομμάτι σε διάρκεια και το καλύτερο του demo, μιας και ενσωματώνει όλα τα καλά στοιχεία: μελαγχολική ατμόσφαιρα, η οποία χτίζεται γύρω από την εξαιρετική κιθάρα και τα πλήκτρα. Ακόμα, το “Don’t Shoot the Gun” είναι άλλο ένα highlight του demo με εξαιρετικές πολυφωνίες στο κλείσιμο και ένα ακόμα ωραίο solo. Το project του Κωστή Φιλιππόπουλου παρουσιάζει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον, χτίζοντας ήχους πάνω στις επιρροές με κύριο κορμό τους Porcupine Tree και τους Floyd, αλλά με εμφανείς και επιρροές από ambient και alternative rock. Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους The BlueMoon Projects, αλλά και πόσες διαφορές θα έχει η επίσημη, τελική κυκλοφορία, όμως σίγουρα μπορεί να κερδίσει αρκετούς ακροατές από τις πρώτες ακροάσεις.
7 / 10 Λευτέρης Σταθάρας |
Be the first to comment