Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Από τον Ηλία Γουμάγια
Το απόγευμα της Τρίτης 30 Αυγούστου έξω από το χώρο του Πειραιώς Academy υπήρχε ένα ιδιαίτερα θετικό κλίμα προσμονής για τη συναυλία που επρόκειτο να λάβει χώρα. Δεδομένου ότι οι Mastodon κάτι χρωστούσαν στο ελληνικό κοινό τα τελευταία χρόνια και σε συνδυασμό με το καλλιτεχνικό και εμπορικό peak που έχει πιάσει η μπάντα τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος που μαζεύτηκε από πολλά μέρη της Ελλάδος περίμενε τα καλύτερα από ένα γεγονός που ορίστηκε σε μία αρκετά ζόρικη χρονικά ημερομηνία. Τόσο το γεγονός αυτό, όσο και οι κατώτερες των προσδοκιών προηγούμενες εμφανίσεις τους στη χώρα μας, ενδεχομένως εμπόδισαν κάποιους να παρευρεθούν. Δυστυχώς για εκείνους -ευτυχώς για εμάς- καθώς αν είχαν κοπεί 50-60 εισιτήρια παραπάνω, δε θέλω να φανταστώ πόσο δυσκολότερες θα ήταν οι συνθήκες παρακολούθησης της συναυλίας.
Η ζέστη και η ατμόσφαιρα ήταν τέτοια που, μιλώντας με όρους Mastodon-ικής αισθητικής, θα μπορούσε να πει κάποιος πως βρέθηκε στην κοιλιά ενός θαλάσσιου τέρατος όπου σε λίγο οι Mastodon θα έβγαιναν στη σκηνή. Λίγο μετά τις 21:30 βγήκαν υπό τους ήχους της εισαγωγής του “Tread Lightly” εν μέσω αποθέωσης, μας βούτηξαν απ’ τα μούτρα και μας βομβάρδισαν με κομμάτια από ολόκληρο το φάσμα της καριέρας τους, με ένα setlist που δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Ο κολοσσιαίος σταρ που ακούει στο όνομα Brann Dailor γάζωνε ανελέητα πίσω απ’ τα drums του, η βιβλική φιγούρα του Troy Sanders όργωνε τη σκηνή, o ταραντινικός χαρακτήρας του Bill Kelligher εξέπεμπε μόνο θετική ενέργεια, ενώ o Brent Hinds, ένα υβρίδιο Ozzy Osbourne και Ψαραντώνη ήταν ο κοσμικός κρίκος της αλυσίδας, μέσα σε μια ζέστη που τελικά έκανε την εμπειρία ακόμα πιο ιδιαίτερη.
Στις δύο περίπου ώρες που έπαιξαν, οι τέσσερις αυτοί απίθανοι τύποι έκαναν απίστευτα πράγματα επί σκηνής χωρίς ανάσα, χωρίς σταματημό, χωρίς περιττά λογύδρια, σε μία συναυλία-χειρουργείο. Τα νεότερα κομμάτια της μπάντας αποδόθηκαν εξαιρετικά, ενώ και τα παλαιότερα αναδείχθηκαν μέσω του νέου ήχου της μπάντας και ήταν φανταστικό το να τα βλέπει κάποιος, ακόμα και αν δεν του αρέσουν τόσο, να εκτυλίσσονται ζωντανά μπροστά του. Όσον αφορά το φλέγον για τις συναυλίες των Mastodon θέμα του ήχου (η τελειότητα των ηχογραφήσεων στο στούντιο δημιουργεί υψηλές απαιτήσεις) γεγονός είναι ότι τα τύμπανα βρίσκονταν αρκετά μπροστά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα, αρκετά κομμάτια πάντως αναδείχθηκαν κατ’ αυτόν τον τρόπο (π.χ. “High Road”). Σε γενικές γραμμές πάντως ήταν καλός, σε αρκετά δε σημεία πολύ καλός, με αποκορύφωμα το “The Czar” και την ερμηνεία του Brent Hinds στο υπερβατικό ρεφραίν του κομματιού. Ενός πραγματικού guitar hero ο οποίος μας άφησε με το στόμα ανοικτό με τις ικανότητές του και, μπορεί στα φωνητικά του καθήκοντα να μην ήταν τόσο σταθερός όσο οι υπόλοιποι, όμως κατά τη γνώμη μου το να παραπονιέται κάποιος γι’ αυτό είναι σαν να παρακολουθεί live των Black Sabbath και να γκρινιάζει επειδή ο Ozzy φαλτσάρει. Η δε αντίδρασή του και το authority το οποίο έβγαλε προς τα έξω μετά το ατυχές περιστατικό, όπου λίγο πριν το encore κάποιος του πέταξε ένα αντικείμενο στο μάτι (“I don’t play games, I play music”) είναι αξιοσημείωτη. Κρίμα πάντως γιατί φάνηκε έτοιμος να πει κάτι πάρα πολύ εγκάρδιο, ειλικρινές και κολακευτικό, βγαίνοντας για λίγο απ’ τη δική του διάσταση. Άλλη μια παρατήρηση είναι ότι αν τα drums του Brann Dailor βρίσκονταν ελαφρώς ψηλότερα και ο ίδιος φωτιζόταν καλύτερα τις στιγμές που τραγουδούσε, ο δείκτης θεάματος θα ανέβαινε ακόμα περισσότερο.
Στις καλύτερες στιγμές της κορυφαίας συναυλίας θα θυμόμαστε τo ψυχεδελικότατο “The Czar”, το prog όργιο του “Aqua Dementia”, η full επίθεση του “Black Tongue”, το δικαστήριο του “High Road”, το ανεπανάληπτο “Ember City”, το “Blood And Thunder” που δημιούργησε και το μεγαλύτερο χαμό στο κοινό, αλλά και το εκπληκτικό κλείσιμο της συναυλίας με τον Brann Dailor να επιδίδεται σε ένα απολαυστικό one-man show μπροστά απ’ το μικρόφωνο, ευχαριστώντας το κοινό και εκθειάζοντας τις ελληνικές ντομάτες. Απλά καταπληκτικός!
Οι Mastodon αναμφίβολα είναι μία απ’ τις σημαντικότερες μπάντες του σήμερα, ίσως η σημαντικότερη. Αυτό που όφειλαν να αποδείξουν απέναντι στο ελληνικό κοινό το απέδειξαν και με το παραπάνω. Οι ίδιοι υποσχέθηκαν πως θα ξανάρθουν στην περιοδεία του νέου τους άλμπουμ, το οποίο αναμένεται διακαώς. Τους περιμένουμε και τους ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Setlist: Tread Lightly, Feast Your Eyes, Blasteroid, Oblivion, The Motherload, Chimes At Midnight, High Road, Iron Tusk, Mother Puncher, Aqua Dementia, The Czar, Bladecatcher, Black Tongue, The Wolf Is Loose, Crystal Skull, Divinations, Ember City, Megalodon, Colony Of Birchmen, Blood And Thunder |
Φωτογραφίες: Μανώλης Βάρδας
Be the first to comment