[Self-Released, 2014]
Εισαγωγή: Νίκος Βέβες
04 / 09 / 2014
Η μουσική δραστηριότητα στην Αυστραλία συνεχίζεται με τέτοιους ρυθμούς που ορθώς ορισμένοι τη θεωρούν το επίκεντρο του σύγχρονου crossover prog / alt-prog. Μετά από τη δίκαιη ανταπόκριση που βρήκαν παγκοσμίως σχήματα όπως οι Karnivool και οι Dead Letter Circus, επηρεάζοντας μάλιστα και πάμπολλα άλλα συγκροτήματα εντός και εκτός της Αυστραλίας, η αυστραλέζικη μουσική σκηνή είδε μπάντες του crossover να ξεπηδάνε από το πουθενά. Μπάντες με άποψη, ποιότητα, ταλέντο, δημιουργικότητα και -πιο σημαντικά- με χαρακτηριστικά δικό τους ήχο. Οι τελευταίες πραγματικά άξιες προσθήκες στην αυστραλέζικη crossover σκηνή είναι οι Sydonia και οι Like Thieves.
Με τους Sydonia είχαμε ασχοληθεί όταν κυκλοφόρησε το “Reality Kicks“ (οι κριτικές του ProgRocks.gr στο φετινό τους album εδώ). Εδώ θα ασχοληθούμε με τους τελευταίους, τους Like Thieves. Παρότι είχαν ήδη σχηματιστεί, οι Like Thieves τράβηξαν προσοχή όταν το 2012 στις τάξεις τους προστέθηκε ο Clint Boge μετά την αποχώρησή του από τους σπουδαίους και αναγνωρισμένους στη χώρα τους Butterfly Effect, λόγω δημιουργικών διαφορών. Λίγο μετά, το 2013, κυκλοφόρησαν το πρώτο EP πέντε κομματιών με τίτλο “The Wolves At Winter’s Edge”, το οποίο απέσπασε θετικές κριτικές. Φέτος, και μόλις 14 μήνες μετά από το πρώτο τους EP, κυκλοφόρησαν το δεύτερο EP με τίτλο “Autumn’s Twilight” και έξι κομμάτια αυτή τη φορά, συνεχίζοντας έτσι την «εποχιακή» τους θεματική, η οποία συμπληρώνεται και από παρόμοιας αισθητικής εξώφυλλα των EP.
Αν αναλογιστεί κανείς και τη σχετική ραδιοφωνική επιτυχία σε ροκ σταθμούς της Αυστραλίας, καθώς και τη συναυλιακή τους συνύπαρξη με ήδη εδραιωμένα σχήματα όπως οι Dead Letter Circus, είναι εύκολο να γίνει συνειδητό ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που έχει δώσει ένα καλό δείγμα γραφής και που αξίζει να παρακολουθήσουμε στενά.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς γίνεται με το “Autumn’s Twilight” αναμένοντας να κυκλοφορήσουν κάτι full-length…
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/playlists/44084938″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”350″ iframe=”true” /]
Προβλέψιμο αλλά πολλά υποσχόμενο Το “Autumn’s Twilight”, είναι το δεύτερο EP των Αυστραλιανών Like Thieves που είναι μια από τις μπάντες που ξεπετάγονται τελευταία σαν μανιτάρια στην Αυστραλία και κινούνται στον χώρο του νέου τύπου prog rock. Οι μπάντες “from down under” έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα πολύ αξιόλογο μουσικό ρεύμα, έχοντας μια συνέπεια στο να φτιάχνουν πολύ καλές έως και εξαιρετικές κυκλοφορίες. Συγκεκριμένα, το “Autumn’s Twilight” ακούγεται μάλλον όπως θα περιμέναμε να ακούγεται. Οι Karnivool και οι Dead Letter Circus κάνουν πάρτι μέσα στη μουσική των Like Thieves. Το θέμα είναι ότι ενώ το αποτέλεσμα είναι όμορφο και άψογο ποιοτικά, η μπάντα δε δείχνει διάθεση να προχωρήσει παραπέρα από το μουσική των «συναδέλφων» της. Αν εξαιρέσουμε το καταιγιστικό και βαρύ εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου (“Wake From Eternal Sleep”) και το με διαφορά καλύτερο κομμάτι που κλείνει το EP, το εξαιρετικό “Wait Till It’s Over”, τα υπόλοιπα, παρά την ομορφιά τους, είναι σχετικά αναμενόμενα μουσικά και κάπου τα έχουμε ξανακούσει. Στον τομέα του ήχου / απόδοσης η μπάντα είναι άψογη. Οι κιθάρες έχουν καταπληκτικό ήχο και δένουν πάρα πολύ καλά με το rhythm section που κι αυτό είναι πολύ ψηλά ποιοτικά και τεχνικά. Η φωνή επίσης είναι πολύ καλή, με μπόλικο (και πειστικό) συναίσθημα, αν και κάποιες φορές πασχίζει να θυμίσει άλλες μπάντες του χώρου, αφαιρώντας λίγο αυθεντικότητα από το αποτέλεσμα. Σε υψηλό επίπεδο και η παραγωγή του δίσκου. Γενικά, το “Autumn’s Twilight” ακούγεται και ξανακούγεται. Είναι ποιοτική, ωραία δουλειά, ατμοσφαιρική και μελωδική. Λείπει όμως το κάτι παραπάνω που θα το κάνει να ξεχωρίσει από τις άλλες δουλειές του ιδιώματος. Αυτή την αυθεντικότητα σε κάποια κομμάτια οι Like Thieves δείχνουν ότι έχουν την δυνατότητα να τη βγάλουν οπότε μπορούμε να αναμένουμε κάποιο «μπαμ» από αυτούς στο μέλλον.
7 / 10 Τρύφωνας Κακλαμάνος | Περισσότερο ανατολή παρά λυκόφως Το δεύτερο πόνημα του crossover κουαρτέτου από το Brisbane της Αυστραλίας είναι η φυσική εξέλιξη που θα περίμενε κανείς έχοντας ακούσει το ντεμπούτο EP τους “The Wolves At Winter’s Edge”: κομμάτια μικρής διάρκειας ως επί το πλείστον, με ρεφρέν που δεσμεύονται στη μνήμη με σχεδόν ανησυχητική ευκολία, κατιτίς radio-friendly, αλλά που δε διστάζουν να δείξουν τα κοφτερά τους δόντια όταν αυτό χρειάζεται. Το EP ανοίγει δυναμικά με το “Wake From Eternal Sleep” (Κθούλου, εσύ είσαι;) και τη μπάντα να κλείνει το μάτι προς την κατεύθυνση του Periphery-ακού djent και των Perfect Circle εναλλάξ. Ενέργεια που ξεχειλίζει, άψογo rhythm section και ο πάλαι ποτέ τραγουδιστής των πολύ καλών Butterfly Effect, Clint Boge, να αποδεικνύει ξανά πόσο σπουδαίο λαρύγγι διαθέτει. Αλλά μέχρι να τα σκεφτείς όλα αυτά, το κομμάτι έχει τελειώσει και σε έχει αφήσει να αναρωτιέσαι πού είναι το υπόλοιπο. 3 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα είναι πολύ λίγα για να ευχαριστηθείς ένα τέτοιο άνοιγμα. Συνέχεια με το “Brave the Day” και την κιθάρα του Oden Johannson να προσφέρει στακάτα riff για κοπάνημα και μπόλικη ατμόσφαιρα και τις φωνητικές γραμμές του Boge να θυμίζουν εντονότερα αυτή τη φορά τους Dead Letter Circus και τα πιασάρικα ρεφρέν τους. Αναμφίβολα, λογική επιλογή για πρώτο single από το EP. Το “Worlds Apart” μπορεί να μην είναι η πιο εμπνευσμένη στιγμή του EP, αλλά είναι ένα αρκούντως διασκεδαστικό κομμάτι που παίζει έξυπνα με δυναμικές, αλλά δυστυχώς διαθέτει ένα rhythm section που ακούγεται καθαρά διεκπεραιωτικό, αδικώντας έτσι τον Daniel Trickett, ο οποίος διαθέτει περισσή μαεστρία πίσω από τα τύμπανα. Το “Picture Perfect” ανοίγει με το Tool-ίζον μπάσο του Clint Gough και εξελίσσεται σε ένα μελωδικό και ατμοσφαιρικό κομμάτι με μοναδικό ουσιαστικό μειονέκτημα τους τετριμμένους καψουροστίχους. Κατά τ’ άλλα, έξοχο. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου είναι το “Ghost In The Machine” (σχεδόν 6 ολάκερα λεπτά!). Πιο post-rock αισθητική στις κιθάρες, rhythm section που σκοτώνει και ενέργεια που μεταδίδεται στον ακροατή αβίαστα. Πιθανότατα το highlight του EP. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, “Wait Till It’s Over”, διαθέτει υπέροχη μελωδικότητα στα κουπλέ του και μπόλικη επιθετικότητα (για τα δεδομένα του ιδιώματος) στα ρεφρέν του. Υπό αυτή την έννοια, το EP κλείνει όπως άνοιξε. Και σου αφήνει την ίδια απορία με το κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο. Πού είναι το υπόλοιπο; Δε μπορεί να είναι μόνο 3:15! Σίγουρα ψυχαγωγικοί, συχνά αυθεντικά εμπνευσμένοι, αναμφίβολα εκτελεστικά ικανοί, έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε περισσότερα και καλύτερα πράγματα από τους Like Thieves στο μέλλον.
7.5 / 10 Νίκος Βέβες |
Be the first to comment